Persoonlijke roeping tot het ambt van ouderling kenbaar maken?

[Marnix]

Dat denk ik ook. De tekst is natuurlijk niet zozeer een roeping, er wordt gezegd dat het goed is om er naar te streven. Ergens naar streven en ergens toe geroepen zijn, zijn twee dingen. Niet iedereen die die tekst leest wordt geroepen tot het ambt. Vandaar dat ik me afvroeg hoe je weet dat je geroepen bent. Of is dat vooral een wens van je? Daarom ook mijn vraag: Waar komt die wens vandaan? Niet bedoeld om je te ontmoedigen, integendeel. Zoals Paulus zegt is het een prachtige taak als je die mag krijgen en ik hoop dat je die op een bepaalde tijd krijgt, op Gods tijd. Maar ik heb soms wel de indruk dat mensen het soms ook graag willen vanwege de status die daarbij hoort. Dat ze het soms zien als de hoogste trede in de kerk, die ze kunnen bereiken. Je kan allerlei dingen doen in de kerk, op allerlei manieren je talenten inzetten maar als je een ambt krijgt, dat is wel ultiem. Ik zeg niet dat dit bij jou zo is, maar denk er wel gewoon even over na. Waarom ben ik zo op het ambt gefocust? Is dat de roeping van God of zijn er andere motieven?

En dan kan je dit bij God neerleggen en vragen hoe Hij wil dat je je talenten inzet. Er zijn zoveel plaatsen waar je je talenten kan inzetten, misschien heeft Hij wel wat anders met je voor. Of eerst wat anders voordat je ambtsdrager wordt. Op het gebied van jeugdwerk, mentoraat, pastoraat, een Alpha-cursus of wat dan ook. Wie klein is is groot in het koninkrijk van God

[Spreeuw]

Dat denk ik ook. De tekst is natuurlijk niet zozeer een roeping, er wordt gezegd dat het goed is om er naar te streven. Ergens naar streven en ergens toe geroepen zijn, zijn twee dingen. Niet iedereen die die tekst leest wordt geroepen tot het ambt. Vandaar dat ik me afvroeg hoe je weet dat je geroepen bent. Of is dat vooral een wens van je? Daarom ook mijn vraag: Waar komt die wens vandaan? Niet bedoeld om je te ontmoedigen, integendeel. Zoals Paulus zegt is het een prachtige taak als je die mag krijgen en ik hoop dat je die op een bepaalde tijd krijgt, op Gods tijd. Maar ik heb soms wel de indruk dat mensen het soms ook graag willen vanwege de status die daarbij hoort. Dat ze het soms zien als de hoogste trede in de kerk, die ze kunnen bereiken. Je kan allerlei dingen doen in de kerk, op allerlei manieren je talenten inzetten maar als je een ambt krijgt, dat is wel ultiem. Ik zeg niet dat dit bij jou zo is, maar denk er wel gewoon even over na. Waarom ben ik zo op het ambt gefocust? Is dat de roeping van God of zijn er andere motieven?

En dan kan je dit bij God neerleggen en vragen hoe Hij wil dat je je talenten inzet. Er zijn zoveel plaatsen waar je je talenten kan inzetten, misschien heeft Hij wel wat anders met je voor. Of eerst wat anders voordat je ambtsdrager wordt. Op het gebied van jeugdwerk, mentoraat, pastoraat, een Alpha-cursus of wat dan ook. Wie klein is is groot in het koninkrijk van God

Dank voor je reactie. Ik snap de punten die je noemt. Het gaat er bij het worden van ambtsdrager niet in de eerste plaats om of dit een wens is. Het gaat erom of diegene door God geroepen is, en derhalve ook bekwaam is hiervoor. Over die bekwaamheid heb ik al geschreven in dit topic.

Natuurlijk kan de drang om ambtsdrager te worden voortkomen uit een gevoel van het verkrijgen van meer eer of macht in de gemeente. Als dat het geval is, is het beter als diegene inderdaad geen ambtdrager wordt. Maar er is ook zeker een andere kant: lang niet iedereen die tot ouderling of diaken in de gemeente wordt verkozen, aanvaardt zijn verkiezing. Toen ik belijdeniscatechisatie volgde, zei de predikant tegen ons als mannelijke personen dat wij na het afleggen van geloofsbelijdenis tot ouderling of diaken in de gemeente verkozen kunnen worden. De predikant zei toen: "Als je verkozen wordt, zeg dan niet gelijk nee." Het is dus waarschijnlijk zo dat die predikant ervaring had met verkozen broeders die maar al te snel (de neiging hadden om) voor hun verkiezing (te) bedank(t)en. En als iemand wel het ambt van ouderling of diaken begeert en dat publiekelijk kenbaar maakt (en tot op heden nog niet tot ambtsdrager verkozen is), wordt dat toch vaak geassocieerd met het verkrijgen van meer eer of macht, terwijl dat helemaal niet het geval hoeft te zijn. Dat is toch wel de omgekeerde wereld, nietwaar?

En verder: waarom moet een predikant wel een jarenlange theologische opleiding aan de universiteit gevolgd hebben, en een ouderling en een diaken niet? Is dat niet meten met twee maten? Ook een ouderling dient veel theologische kennis te hebben, zie wat ik eerder in dit topic heb geschreven over 1 Timoteüs 3:1. Dus hoe dient de procedure te zijn om te bepalen wie ouderling wordt? Allereerst dient diegene een levende relatie met Christus te hebben en geroepen te zijn door God, maar zijn theologische kennis dient ook zeker van een goed niveau te zijn. Daar is voor de rest niets van "status" bij.

[Marnix]

Prima, ik gaf al aan dat ik er niet vanuit ging dat dit bij jou zo zou zijn. Dan denk ik nog dat het goed is om te kijken waar je in de gemeente je gaven en talenten nu wel kan inzetten en als God je heeft geroepen tot het ambt komt dat vanzelf. Veel zegen toegewenst!

[Spreeuw]

Prima, ik gaf al aan dat ik er niet vanuit ging dat dit bij jou zo zou zijn. Dan denk ik nog dat het goed is om te kijken waar je in de gemeente je gaven en talenten nu wel kan inzetten en als God je heeft geroepen tot het ambt komt dat vanzelf. Veel zegen toegewenst!

Bedankt!