mona schreef:Is het Gods wil dat we allemaal gelukkig zijn in het leven?
Ja, maar ons geluk bestaat daarin, dat we Zijn wil doen.
Dat is het goede wat we moeten nastreven.
Zijn wil hoeft niet per se parallel te lopen aan wat ik wens, of fijn vind.
Ik zou zelf liever naar een andere gemeente gaan, maar wat is Gods wil?
Mag ik mijn broeders/zusters achter laten, die ook hiermee worstelen?
Heeft de Heere een taak voor mij in deze gemeente?
Hierin begrijp ik Chaya heel goed.
Zijn wil doen zeg je, ja, maar doe je nu ook Zijn wil?
Doe je wat God van je vraagt?
Natuurlijk moeten wij het goede nastreven, maar als er geen geloofsopbouw is, je er zelf verdrietig onder bent. Ik kan mij niet voorstellen dat God dat van je vraagt dat lijden, er staat ook geschreven als men halsstarrig is dat wij het stof van onze kleding moeten schudden en verder moeten trekken. Wat God van ons vraagt is Hem te volgen iedere dag, ieder moment en op iedere situatie onze ogen op Hem gericht te houden. Natuurlijk hoeft Zijn wil niet parallel te lopen met wat wij fijn vinden. Maar ik geloof wel dat God je op zo'n manier gemaakt heeft dat Hij je wilt/kan gebruiken in datgene waar jouw hart en talenten liggen. God heeft het beste met ons voor, een goede mooie toekomst met Hem.
Zeg eens eerlijk, waarom zou Hij het niet goed vinden als je weg zou gaan?
Stel je voor, dat ik er helemaal naast zit, dat God je toch daar geroepen heeft, in je eigen gemeente. Dan keer je er toch gewoon weer terug?
Vergeet niet dat er ook een strijd is in de hemelse gewesten, waar de satan ook erg actief is om mensen maar vast te willen laten houden aan bepaalde rituelen, gewoontes. Klinkt misschien heel vreemd. Maar ik juist als je op zoek bent naar de 'echte Waarheid in Christus' is er veel strijd.
Er zijn altijd mensen die uit gewoonte naar de kerk gaan. Die mensen zal de satan niet lastig vallen. Die gaan immers uit gewoonte. Juist mensen die Gods stem willen verstaan, Hem radicaal willen volgen, daar strijdt hij tegen. Hij wilt juist jou bij Jezus vandaan houden.
Ik weet niet waarom ik dat laatste stukje schreef, kwam ineens bij mij op.
Daarom zou ik kunnen zeggen dat je ook tot een zegen kunt zijn voor anderen in een andere gemeente.
Je broeders en zusters die er ook mee worstelen, zij zullen waarschijnlijk ook de Waarheid willen horen, op een goede manier, maar daar zal ook wel veel strijd bij komen kijken. Als God echt een taak voor je in die gemeente heeft, dan zal Hij je daarin leiden.
mona schreef:Het overgaan naar een andere kerk, vind ik een stap die ik niet kan zetten zonder dat Hij met me meegaat.
Anoniem, wat vind je van de Bijbelse argumenten die ik aandroeg? Er staat nergens een opdracht om je af te zonderen.
Of op zoek te gaan naar een gemeente die bij je past, of zuiverder is.
Is dat alleen op die tijd van toepassing, of is dat nu anders geworden?
Afzonderen is niet goed nee, je bent gemeente met elkaar, nergens in de bijbel lees ik ook dat mensen persoonlijk geloven, je hoort bij elkaar samen te komen en zo gemeente zijn.
Waarom zou Jezus niet met je meegaan als je naar een andere kerk toe zou gaan? Hij heeft toch beloofd dat Hij de Geest zou sturen die
altijd bij ons zou zijn? Die woont in het hart van iedere gelovige?
Je bijbelse argumenten.. Johannes 3:1-17 bedoel je toch?
Het gaat er daar inderdaad om broeder/zusters. Maar gaat het er ook om dat je per se op de plek moet blijven waar je nu zit?
Ik ben toch ook jouw broeder? Kijk met liefde naar de mensen om je heen je broeders en zusters in je eigen gemeente. Zegen hen (in je hart), zo zou je op een goede manier afscheid van hen kunnen nemen mocht je een keer besluiten toch weg te gaan. Je hebt hen vol liefde van Hem achter je gelaten, God weet dat er geen wrok in je hart zit en door zo'n reden bent weggegaan. Dat is toch alleen maar goed?
Ik wil best voor je bidden dat God je het duidelijk mag maken?
Gebed van twee is altijd krachtiger dan één