rotterdam schreef:Ik moet hier inderdaad om lachen, onbewezen kolder.
De meeste mensen veranderen na een zware operatie.
Of denk je dat de Heere karaktereigenschappen heeft verankerd in lichaamsdelen ?
Dat is het niet!
Jammer dat ik in verband met de privacy geen foto's kan plaatsen van iemand die getransplanteerd is, hoe hij er uit zag vóór en na de trans.
Alleen al hoe het haar veranderd is!
Er zijn ervaringsverhalen bekend van mensen die een andere smaakbeleving kregen, of bij zichzelf iets bemerkten.
Het komt niet bij iedereen voor en ook niet bij elk orgaan, maar je gaat niet voor niets vantevoren door een heel psychologisch traject!
Er is nog steeds niet bekend waar de ziel zich bevindt. En hoe deze zich in het lichaam bevindt en uittreedt na overlijden.
De Bijbel spreekt over de zaken van het hart! We zijn niet een lijf met hersens, we zijn een persoonlijkheid.
Marnix schreef:Je spreekt jezelf tegen. Ik zeg: Met meer donors worden er levens gered, zonder hen sterven mensen onnodig. En dan reageer jij met: Daar ben ik het niet mee eens. Een christen zou onder de wetenschap moeten leven dat ons sterven bepaald is. Wij kunnen zelf niets af of toe doen aan ons leven. Natuurlijk mogen we de middelen die er zijn ter genezing of verlichting aanwenden, dit alles onder het besef dat de behandeling en medicatie gezegend moet worden. Mijn eventuele donorschap is dus niet bepalend.
Je gebruikt dat als tegenargument op mijn stelling dat je als donor levens kan redden en er anders mensen onnodig sterven. Wat wil je er dan mee zeggen? Als je vindt dat we de middelen die er ter genezing / verlichting zijn mogen gebruiken, waarom dan de rest van je reactie waarmee je tegen mijn stelling ingaat? En waarom zeg je dan dat je eventuele donorschap niet bepalend is? Dat is het dan dus wel, als we die middelen mogen gebruiken en met orgaandonatie mensenlevens gered kunnen worden? Wat heeft dat te maken met dat God onze levensduur kent?
Nee ik spreek mezelf niet tegen, maar jij leest me niet goed.
We kunnen alle knapste artsen van de wereld rond ons bed hebben, maar het is God Die bepaalt wanneer je levenseinde is.
Ons aardse leven moet niet ons belangrijkste doel zijn. Veel mensen antwoorden op de vraag: wat is het belangrijkste? Mijn gezondheid.
Terwijl de Bijbel zegt dat er maar één schrede is tussen ons en de dood.
Het gaat erom of je mensen kunt begrijpen die donatie afwijzen, op grond van de Bijbel. Want dat is toch de basis van waaruit wij hier discussiëren? En niet van het gegeven wat mogelijk is en wat niet kan?