Leven in vrijheid

[schelpje3]

Vanmorgen hoorde ik op radio 5, dat er momenteel een vrouwen-conferentie is in Veldhoven, georganiseerd door het blad EVA. Het thema is: LEVEN IN VRIJHEID. In eerste instantie denk je: he, we leven in Nederland toch in vrijheid ?? Maar het wordt ruimer opgevat. Je kunt vast zitten in negatieve gedachten, een slecht huwelijk, haat, problemen met je uiterlijk.
Ik vind het verrassend
Ik heb wel zin om hier over te praten op dit forum. Leven jullie in vrijheid ? Zit je vast in negativiteit ? Verdriet ? Angst ? En hoe denk je daarmee af te rekenen, in je eentje of met hulp van de Heere ?
We moeten het leven door, dat gaat niet voor iedereen even makkelijk.
We mogen bidden om hulp en bijstand van God, maar geloven wij ook echt dat Hij ons altijd zal doorhelpen en uithelpen ?

[schaapje]

Vanmorgen hoorde ik op radio 5, dat er momenteel een vrouwen-conferentie is in Veldhoven, georganiseerd door het blad EVA. Het thema is: LEVEN IN VRIJHEID. In eerste instantie denk je: he, we leven in Nederland toch in vrijheid ?? Maar het wordt ruimer opgevat. Je kunt vast zitten in negatieve gedachten, een slecht huwelijk, haat, problemen met je uiterlijk.
Ik vind het verrassend
Ik heb wel zin om hier over te praten op dit forum. Leven jullie in vrijheid ? Zit je vast in negativiteit ? Verdriet ? Angst ? En hoe denk je daarmee af te rekenen, in je eentje of met hulp van de Heere ?
We moeten het leven door, dat gaat niet voor iedereen even makkelijk.
We mogen bidden om hulp en bijstand van God, maar geloven wij ook echt dat Hij ons altijd zal doorhelpen en uithelpen ?

Ja ik bid om hulp en bijstand als ik negatieve gedachten heb, en ja ik geloof dat Hij mij
daarbij "doorhelpt en "uithelpt."
Negatieve gevoelens/gedachten ben ik mee bekent, ik heb elk jaar last van "winterdepressie "

[Riska]

Ik zou daar nog wat aan willen toevoegen.
Mijn hele leven heb ik meegekregen dat ik 'zus' moest zijn en 'zo', want dat ik anders buiten de genade van onze Heer zou vallen. Je moet je bekeren van van alles en nog wat.
In hoeverre kom je daar los van? Vrij van?
Want het kán een last zijn op die manier.

Heel langzaam maar zeker leer ik dat ik gewoon mag zijn wie ik ben.
Dat ik aanvaard ben zoals ik ben.
Maar dan komt dat duveltje weer "nee hoor, je moet zus en zo zijn'...

[Bastiaan30]

Ik zou daar nog wat aan willen toevoegen.
Mijn hele leven heb ik meegekregen dat ik 'zus' moest zijn en 'zo', want dat ik anders buiten de genade van onze Heer zou vallen. Je moet je bekeren van van alles en nog wat.
In hoeverre kom je daar los van? Vrij van?
Want het kán een last zijn op die manier.

Heel langzaam maar zeker leer ik dat ik gewoon mag zijn wie ik ben.
Dat ik aanvaard ben zoals ik ben.
Maar dan komt dat duveltje weer "nee hoor, je moet zus en zo zijn'...

De gevolgen van een jarenlange wettische opvoeding kunnen nogal destructief zijn.
Bevijd jezelf daarvan door de bijbel te blijven lezen. NT natuurlijk in de eerste plaats.

[Optimatus]

Maar dan komt dat duveltje weer "nee hoor, je moet zus en zo zijn'...

En gelijk dat je had. In de volgende posting was het er al.

[Riska]

[Bastiaan30]

Ik zou daar nog wat aan willen toevoegen.
Mijn hele leven heb ik meegekregen dat ik 'zus' moest zijn en 'zo', want dat ik anders buiten de genade van onze Heer zou vallen. Je moet je bekeren van van alles en nog wat.
In hoeverre kom je daar los van? Vrij van?
Want het kán een last zijn op die manier.

Heel langzaam maar zeker leer ik dat ik gewoon mag zijn wie ik ben.
Dat ik aanvaard ben zoals ik ben.
Maar dan komt dat duveltje weer "nee hoor, je moet zus en zo zijn'...

Daarom staat er ook in de bijbel, ""
Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.
Of te wel, voor je zelf denken, wanneer je daar oud genoeg voor bent.
Beter laat dan nooit, in jouw geval

[Riska]

Jongeman (daar vraag je om ).
Ik lees nooit alleen het NT, ik lees zowel OT als NT. Want ze zijn niet los van elkaar te verstaan.
Ik denk heel veel na en kan uitstekend eigen keuzes maken. En jouw aanname dat het gaat om wetticisme is voorbarig en ongenuanceerd. Een mens is meer dan kerk en kerkleer alleen...

[Bastiaan30]

Jongeman (daar vraag je om ).
Ik lees nooit alleen het NT, ik lees zowel OT als NT. Want ze zijn niet los van elkaar te verstaan.
Ik denk heel veel na en kan uitstekend eigen keuzes maken. En jouw aanname dat het gaat om wetticisme is voorbarig en ongenuanceerd. Een mens is meer dan kerk en kerkleer alleen...

sorry, maar als je jij het hebt over zus en zo MOETEN zijn, anders is er geen genade is dat toch echt je reinste wetticisme.

[schelpje3]

Ik zou daar nog wat aan willen toevoegen.
Mijn hele leven heb ik meegekregen dat ik 'zus' moest zijn en 'zo', want dat ik anders buiten de genade van onze Heer zou vallen. Je moet je bekeren van van alles en nog wat.
In hoeverre kom je daar los van? Vrij van?
Want het kán een last zijn op die manier.

Heel langzaam maar zeker leer ik dat ik gewoon mag zijn wie ik ben.
Dat ik aanvaard ben zoals ik ben.
Maar dan komt dat duveltje weer "nee hoor, je moet zus en zo zijn'...

Dat is een goed voorbeeld Riska
Ik denk dat het ook daar besproken werd. Maar wat is de definitie van vrij precies ? Totaal ongebonden ? Daar kun je ook de verkeerde kant mee op gaan. Ik ben vrij (zoals die Ben reclame ) of ik ben verlost ?

[Samanthi]

Vrij worden kun je ook door anderen te vergeven, dat is niet goedkoop bedoeld.
Ik heb een hele worsteling achter de rug van jaren en jaren, ik hield vast aan een klein tekstje 'indien het hem leed is zo vergeef hem' maar diegene hadden er geen spijt van dus ik ging vrijuit, maar wrok vreet in op je hele wezen, vergeven geneest, maar mag nooit opgedrongen worden er moet plaats voor zijn en als iemand niet komt om vergeving, dan heb je het al klaar liggen als een kadootje.
Maar het kost heel veel strijd en de pijn komt steeds terug, maar toch, loslaten van wrok en boosheid maakt vrij.

[schelpje3]

Dat ken ik heeeeel goed Samanthi ! Het vreet idd aan je. Het is letterlijk slecht voor je gezondheid. Mij is ook leed aangedaan door een bepaald persoon, ik zie die persoon vrolijk en totaal schuldeloos doorleven, terwijl ik met de scherven zit. Woede, verbijstering, verdriet, gekwetst zijn, ik heb het allemaal doorlopen. Nu heb ik eenzijdig kunnen vergeven. Gaat niet vanzelf hoor, o nee !! Het heeft veel strijd en tranen gekost. Maar nu ik het gedaan heb, heb ik weer rust hierin gekregen. En dat is het wel waard ! Zo af en toe laait het eventjes op, toch wel, maar dan denk ik meteen: nee nee niet doen, in Gods Hand leggen, ook dat ! en dan gaat het weer.

[Riska]

Voor mij is vrijheid: ruimte hebben om te doen en te zeggen wat ik wil, maar onder voorbehoud dat ik geen aanstoot geef. Dat is - zie ook het andere topic over de volksaard/cultuur - niet altijd gemakkelijk, want waar het is de grens tussen vrij zijn in je gedrag en aanstoot geven.
Ik denk dat het te maken heeft met geweten. Maar ook dat is niet altijd even helder.
Paulus zegt: "Wij dan zijn geroepen om vrij te zijn..." Dat betekent dat de ander je niet van allerlei dingen kan opleggen, 'omdat dat het nou eenmaal de mores zijn van de 'club'....

Vergeven... het getuigt van grote innerlijke vrijheid als je kunt vergeven, ook al vraagt de ander er niet om. Vergeven is loslaten. Zoals Samanthi zegt: het kan jaren en jaren en jaren duren.
Ik heb onvoorstelbaar lang niet kunnen meebidden:"gelijk ook wij vergeven..." Herinner me nog als de dag van gisteren dat ik na een Avondgebed 's avonds de predikant belde - "ik heb het meegebeden"...
We hebben het dan niet over kleinigheden. Dat lees ik ook bij jullie Samanthi en Schelpje. Het is niet 'zomaar een keer kwetsen', het is beschadigd zijn. Maar er komt een moment dat je weet dat je het moet - loslaten. Anders blijft degene die jou kwaad heeft berokkend dat nog alle dagen doen. En als je niet loslaat, raak je verbitterd. En dat maakt jou tot een niet aantrekkelijk mens...

[Samanthi]

Ik heb in die tijd een paar boekjes geleend van een vriending, oa aan de rand van bitter water.
Daar stond in dat je je verdriet vast kunt houden, het voelt eng om niet verdrietig te zijn, je weigert hetroost te worden (Jacob, Rachel) Je verdriet is je vesting, het is moeilijk eruit te komen.
Maar als je het loslaat dan zie je bijv. hoe mooi groen de bomen in het voorjaar zijn, je kunt genieten van een bloem, van kliene dingen, je kunt blij zijn met een geschenk, ja zelfs dat heb ik moeten leren, als ik iets krijg wat ik heel graag wilde hebben, kruip ik in mezelf, net zoals bij verdriet, al die dingen moet je leren, maar het is de moeite waard om het leven te leven. Kinderen die je om je heen hebt en ik heb een kleinkind van drie maaanden een wonder, mijn schoonzoon heeft een kind uit een vorig huwelijk, dat jongetje roept oma en vliegt om mijn nek, hij houdt van mij, een wonder.
ja je kunt uren doorgaan, maar die donkere kant speelt ook steeds op en dat zal blijven, het is niet weg te gummen, het is een stukje van jezelf.

[Riska]

Daar stond in dat je je verdriet vast kunt houden, het voelt eng om niet verdrietig te zijn, je weigert getroost te worden (Jacob, Rachel) Je verdriet is je vesting, het is moeilijk eruit te komen.

Jacob en Rachel weigerden zich te laten troosten om het grote onrecht, dat geschied was.
Als je in Israël Yad Vasheem bezoekt staat er bij de ingang van dit holocaustmuseum een beeld van Rachel met een kind in de armen, waarbij het hoofd alleen maar één grote schreeuw is. Niet alleen wanhoop, maar ook opstand spreekt eruit.
Het is soms goed om een tijd troost te weigeren. Want er zijn momenten dat je eigenlijk verboden wordt te rouwen. Na twee drie maanden moet het eigenlijk wel 'over' zijn en dat is het niet.
Vrijheid is ook: je eigen tijd nemen om verdriet te hebben en daar uiting aan te geven.
Pas dan kun je loslaten. Soms kunnen dingen jaren duren. Vooral als het onrecht is dat is aangedaan.
En in deze gehaaste wereld moeten ook gevoelens gehaast gaan en dat lukt niet altijd.
En vrijz-ijn betekent dus ook dat je het er gewoon laat zijn. Dat jij er mag zijn met alles erop en eraan!