Schuldloos gescheiden

[Jort]

Als één van de echtgenoten wil scheiden, de ander wil het niet én er is geen sprake van een situatie van mishandeling (o.i.d.) door de niet-willende, gaat de persoon die niet wil scheiden bijbels gezien vrijuit?

[Lalage]

Je moet toch allebei je handtekening zetten om te kunnen scheiden, dus in theorie kan dit niet. In de praktijk gebeurt het natuurlijk wel en dan lijkt het me niet logisch om iemand te verwijten dat zijn/haar partner er vandoor is gegaan.

[DoIoRoK]

Staat wel wat over in de bijbel. Weet alleen even niet zo snel hoe en wat. Volgens mij is het prima, alleen mag hij of zij dan niet hertouwen. Moet dat even opzoeken.

DoIoRoK

[Wullimpie]

Schuldloos scheiden heb ik altijd een hele rare term gevonden, het klinkt natuurlijk heel mooi, maar volgens mij bestaat het niet.

Natuurlijk kan het zijn dat je man of vrouw er van door gaat met een ander, en dan kun je moeilijk blijven doen alsof er niets aan de hand is, maar de vraag is dan of de achterblijver echt schuldloos is.

Is er geen aanleiding gegeven waardoor de man of vrouw het bij een ander ging zoeken? (geen goedpraterij het blijft natuurlijk verkeerd)
Ben je wel met God de relatie en het huwelijk aangegaan?

De bijbel is er namelijk vrij duidelijk in dat scheiden geen optie is, alleen vanwege de hardheid van de harten van de mens een uitzondering gemaakt, maar Jezus zegt zelf dat dit vanaf het begin nooit de bedoeling is geweest.
Zie Matthéüs 19.

[medina]

volgens mij gaat het in de vraag (nog) niet over het evt. er van door willen gaan met een ander Wullempie. Jort vraagt gewoon 'hoe het zit' wanneer één van beide niet meer verder wil met het huwelijk, zonder duidelijke reden.


Mijns inziens is in dit geval altijd eerst het proberen waard om te achterhalen of het willen stoppen met het huwelijk een onomkeerbaar besluit is van diegene. Een huwelijk is het bij uitstek waard om in te investeren, maar de koek is wel op natuurlijk wanneer één van beiden de handdoek in de ring gooit. Ik denk dan ook dat de 'achterblijver' vrij is om te hertrouwen.

[Jort]

Schuldloos scheiden heb ik altijd een hele rare term gevonden, het klinkt natuurlijk heel mooi, maar volgens mij bestaat het niet.

Natuurlijk kan het zijn dat je man of vrouw er van door gaat met een ander, en dan kun je moeilijk blijven doen alsof er niets aan de hand is, maar de vraag is dan of de achterblijver echt schuldloos is.

Is er geen aanleiding gegeven waardoor de man of vrouw het bij een ander ging zoeken? (geen goedpraterij het blijft natuurlijk verkeerd)
Ben je wel met God de relatie en het huwelijk aangegaan?

De bijbel is er namelijk vrij duidelijk in dat scheiden geen optie is, alleen vanwege de hardheid van de harten van de mens een uitzondering gemaakt, maar Jezus zegt zelf dat dit vanaf het begin nooit de bedoeling is geweest.
Zie Matthéüs 19.

Dit is teveel een vroom praatje, in de trant van: "ach, iedereen is zondig, iedereen heeft schuld". Natúúrlijk zijn vrijwel altijd beide partijen mede debet aan een slecht huwelijk, huwelijkspartners zijn nu eenmaal per christelijke definitie zondige mensen. Maar het ter discussie stellen van het huwelijk op zich, is weer iets anders. Als één van beiden dat doet terwijl de ander daar uit principe niet mee akkoord gaat, ligt de schuld voor de echtscheiding bij degene die aangeeft te willen scheiden. Tenzij er sprake van is dat voor de scheidende partij gehuwd willen blijven gelijk zou staan aan een zonde tegen één of meerdere van de andere geboden (vb.: een vrouw die aangeeft te willen scheiden, is de schuldige, tenzij er sprake is van mishandeling door de man, waardoor niet-scheiden ook ingaat tegen bijbels gebod goed te zijn voor jezelf).

Ik ben het wel eens met Medina.

@Lalage: volgens mij hoef je niet allebei je handtekening te zetten om te scheiden: het kan ook op verzoek van één van de echtgenoten, waarbij verweer van de partij die het niet wil, mogelijk is.

[DoIoRoK]

Heb even iets van internet geplukt.

Mattheüs 19:9
Luister goed, Ik zeg u:Iemand die zijn vrouw verlaat en daarna opnieuw trouwt, pleegt overspel. Tenzij zijn eerste vrouw gemeenschap met een andere man heeft gehad."

Dus… als één van de twee seks heeft gehad met een ander dan zijn eigen huwelijkspartner dan mag 'de gedupeerde' scheiden en opnieuw trouwen.
Deze twee uitzonderingen staan duidelijk beschreven. Je kunt in Efeze 5 (in combi met Efeze 1) lezen hoe een relatie bedoeld is.

Het hele stuk je je lezen op http://www.adios.nl/question.tpl?sku=103668111989135425839. Staat het hele verhaal even netjes duidelijk op een rijtje.

DoIoRoK

[André]

volgens mij gaat het in de vraag (nog) niet over het evt. er van door willen gaan met een ander Wullempie. Jort vraagt gewoon 'hoe het zit' wanneer één van beide niet meer verder wil met het huwelijk, zonder duidelijke reden.


Mijns inziens is in dit geval altijd eerst het proberen waard om te achterhalen of het willen stoppen met het huwelijk een onomkeerbaar besluit is van diegene. Een huwelijk is het bij uitstek waard om in te investeren, maar de koek is wel op natuurlijk wanneer één van beiden de handdoek in de ring gooit. Ik denk dan ook dat de 'achterblijver' vrij is om te hertrouwen.

Je zou bijvoorbeeld een halfjaar apart kunnen gaan wonen om tot bezinning te komen, in die periode kun je kijken of je beiden naar relatie therapie wilt. Trouwens schuldloos scheiden bestaat niet. Maar tegenstribelen bij het berusten in een scheiding werkt niet, je bent dan zoals dat heet 'duurzaam ontwricht'. (even uit mn hoofd)

[Riska]

Er bestaat bijna geen schuldloos scheiden. Daarmee bedoel ik, dat ook het volledig uit elkaar groeien, zonder overspel, zonder mishandeling, te wijten kan zijn aan beide partners.
Een huwelijk vraagt om een investering. Die investering moet wel van beide kanten komen. Het kan en mag niet zo zijn dat de ene partner zichzelf volledig wegcijfert en alles doet om een huwelijk te redden en de ander dat allemaal wel best vindt en er geen gram energie in steekt.
Je moet bereid en in staat zijn, met elkaar te praten. En niet alleen over koetjes en kalfjes, maar vooral ook over de diepgaande dingen.

De vraag dient gesteld te worden of God inderdaad 'samengevoegd' heeft wat een bepaald huwelijk betreft. Zelfs als een huwelijk in de kerk ingezegend is. Was het een vaste overtuiging dat God erbij betrokken was, of was het toch eigenlijk je eigen keuze?

Dan komt er nog iets bij: "Wat God samenvoegt, scheide de mens niet". Maar zou God nou werkelijk van een mens vragen dat hij/zij er uiteindelijk volledig aan onderdoor gaat als het huwelijk in stand zou blijven? Er hoeft helemaal geen sprake te zijn van fysieke mishandeling, maar wat als er sprake is van een totale emotionele verwaarlozing, om maar wat te noemen?

Een schone scheiding bestaat in die zin, dat er geen sprake is van overspel, van gemeenheid, maar dat er door een partner gevochten kan zijn om het huwelijk in stand te houden, en er uiteindelijk kapot aan gaat.
En zelfs de beslissing tot scheiden kan dan biddend genomen worden.