Christen zijn op je openbare werkplek

[Liarose]

Ik heb het wat dat betreft redelijk makkelijk vind ik zelf.

Ik werk in een (dieren-)winkel, dus sta wel in contact met mensen, maar dat is kortdurend. Wat ik wel moeilijk vind, is de manier waarop er soms met dieren om word gesprongen. Ik zit er middenin, maak de gekste dingen mee, maar mensen beseffen niet wat ze dieren aandoen. He tis wel Gods schepping. Ook vind ik dat te veel christenen daar erg laks in zijn. Wat kan hun het nu schelen dat een vissenkom te klein is, het zijn maar vissen? En dat ik daar dan machteloos toe moet staan te kijken, daar voel ik me vaak wel schuldig over.

Mijn collega's vloeken af en toe wel eens. Ik zeg daar verder niets van, ik doe verder niet mee. In de kantine zijn er niet echt dingen die anders zijn. Ik bid en dank alleen niet voor mijn eten, maar persoonlijk vind ik dat er ergere dingen zijn.

Als je niet bidt voor je eten, kom je er inderdaad makkelijk af, want dan laat je dus niet zien dat je christen ben en komen er ook geen vragen. Ik vind dat echt jammer! Mijn ervaring is dat juist door hoe je leeft en je gedraagt mensen respect voor je krijgen. Je kunt maar beter gelijk uitkomen voor waar je voor staat (of sta je er niet echt voor?). Stel dat je nu zou besluiten om te gaan bidden voor je eten, dan zul je pas vragen krijgen, daar snappen mensen helemaal niets meer van! Waarom eerst niet en nu wel?

[L'être extraterrestre]

Ik heb het wat dat betreft redelijk makkelijk vind ik zelf.

Ik werk in een (dieren-)winkel, dus sta wel in contact met mensen, maar dat is kortdurend. Wat ik wel moeilijk vind, is de manier waarop er soms met dieren om word gesprongen. Ik zit er middenin, maak de gekste dingen mee, maar mensen beseffen niet wat ze dieren aandoen. He tis wel Gods schepping. Ook vind ik dat te veel christenen daar erg laks in zijn. Wat kan hun het nu schelen dat een vissenkom te klein is, het zijn maar vissen? En dat ik daar dan machteloos toe moet staan te kijken, daar voel ik me vaak wel schuldig over.

Mijn collega's vloeken af en toe wel eens. Ik zeg daar verder niets van, ik doe verder niet mee. In de kantine zijn er niet echt dingen die anders zijn. Ik bid en dank alleen niet voor mijn eten, maar persoonlijk vind ik dat er ergere dingen zijn.

Als je niet bidt voor je eten, kom je er inderdaad makkelijk af, want dan laat je dus niet zien dat je christen ben en komen er ook geen vragen. Ik vind dat echt jammer! Mijn ervaring is dat juist door hoe je leeft en je gedraagt mensen respect voor je krijgen. Je kunt maar beter gelijk uitkomen voor waar je voor staat (of sta je er niet echt voor?). Stel dat je nu zou besluiten om te gaan bidden voor je eten, dan zul je pas vragen krijgen, daar snappen mensen helemaal niets meer van! Waarom eerst niet en nu wel?

Er staat nergens in de Bijbel: 11e gebod. Gij zult bidden voor uw eten anders bent u verdoemd.

Je kunt ook voor en na je werk danken voor alles. En ik wil niet anderen tot last zijn, wat ik wel ben als ik bid.

[leclerc]

Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Als ik wil bidden doe ik dat gewoon. ik sluit mijn ogen en bid. Soms vragen mijn collega's dan om stilte, maar ik wil zelf af van het idee dat het stil moet zijn als je bid. Dan onderschat je God namelijk een beetje.

[Gerdien B.]

ik bid alleen en dank niet nog is na het eten. Dat doe ik in 1 gebed voor het eten. De meeste collega's wachten dan wel tot ik gebeden heb. KLetsen ze maar door terwijl ik het een keer gevraagd heb, dan bid ik gewoon door hun geklets heen. Daabij staat de tv ook vaak nog aan.

Het gaat meer om hoe jij naar God toe bid dan hoe je uiterlijk bid.

[L'être extraterrestre]

Is er niet een Bijbeltekst over een achterkamer?

Moet ik dan bidden in een kantine met 20 mensen om mij heen, popmuziek aan, geklets, is dat eerbiedig dan?

[Gerdien B.]

Het gaat er om hoe jij tot God gaat van binnen. Dan kan je overal bidden. Als het goed is moeten we overal God kunnen dienen, volgen en aanroepen.

Bidden kan altijd en overal, zelfs door de grofste popmuziek heen.

Aj we meoten ook een plek hebben om samen met God te zijn, maar dat moet ons er niet van weerhouden om God ook op andere plekken/ tijden op te zoeken in gebed

[L'être extraterrestre]

Ik geloof dat ik God meer eerbied/een groter plezier doe door voor en na mijn werk in alle rust en stilte tot hem te komen, dan tijdens mijn werk andere mensen te ergeren en door muziek heen een snel standaardgebed op te zeggen.

[leclerc]

Als dat je innerlijke overtuiging is dan lijkt mij dat prima. Het gaat er om dat je dit aan God kan verantwoorden en niet wat anderen daar over denken.

[Liarose]

Ik heb het wat dat betreft redelijk makkelijk vind ik zelf.

Ik werk in een (dieren-)winkel, dus sta wel in contact met mensen, maar dat is kortdurend. Wat ik wel moeilijk vind, is de manier waarop er soms met dieren om word gesprongen. Ik zit er middenin, maak de gekste dingen mee, maar mensen beseffen niet wat ze dieren aandoen. He tis wel Gods schepping. Ook vind ik dat te veel christenen daar erg laks in zijn. Wat kan hun het nu schelen dat een vissenkom te klein is, het zijn maar vissen? En dat ik daar dan machteloos toe moet staan te kijken, daar voel ik me vaak wel schuldig over.

Mijn collega's vloeken af en toe wel eens. Ik zeg daar verder niets van, ik doe verder niet mee. In de kantine zijn er niet echt dingen die anders zijn. Ik bid en dank alleen niet voor mijn eten, maar persoonlijk vind ik dat er ergere dingen zijn.

Als je niet bidt voor je eten, kom je er inderdaad makkelijk af, want dan laat je dus niet zien dat je christen ben en komen er ook geen vragen. Ik vind dat echt jammer! Mijn ervaring is dat juist door hoe je leeft en je gedraagt mensen respect voor je krijgen. Je kunt maar beter gelijk uitkomen voor waar je voor staat (of sta je er niet echt voor?). Stel dat je nu zou besluiten om te gaan bidden voor je eten, dan zul je pas vragen krijgen, daar snappen mensen helemaal niets meer van! Waarom eerst niet en nu wel?

Er staat nergens in de Bijbel: 11e gebod. Gij zult bidden voor uw eten anders bent u verdoemd.

Je kunt ook voor en na je werk danken voor alles. En ik wil niet anderen tot last zijn, wat ik wel ben als ik bid.

Lieve meid, dat zeg ik toch ook niet? Niet gelijk zo in de verdediging schieten! Maar door te bidden kan je mijns inziens wel een getuigenis geven! Omdat je daarmee laat zien dat je christen bent. En dat is volgens mij wel een opdracht die meermalen in de Bijbel staat. Maar het is jouw keus hoor.

[L'être extraterrestre]

Dat kan ook op een andere manier, een eerbiedigere.

[Liarose]

Dat kan ook op een andere manier, een eerbiedigere.

Gelukkig zijn er inderdaad verschillende manieren waarop je je christen-zijn kunt uitstralen. Maar wat eerbiedig is en wat niet, dat is erg persoonlijk. Ik denk dat God niet kijkt naar waar wij bidden, maar luistert naar het gebed op zich.

[MissF]

Hmm...en toch ben ik het niet met je eens 'l Etre...

Door te laten zien dat je bid en dankt (al is het nog in zo'n oneerbiedige omgeving) laat je wel ZIEN waar je voor staat.
Dat doe je voor hen, voor het oog, NIET door achteraf te bidden of te danken, wat natuurlijk geweldig is!

Ik geloof gewoon dat je door wat je doet met je geloof tijdens het bijzijn van anders denkenden, anderen het meest treft.
Je kunt altijd wel zeggen: ik bid echt voor hen, ik pleit voor hen bij God...
maar je laat zelf niets echt zien, dan lijkt het mij omgedraaide wereld.
Ik merk op mijn werk dat het echt heel gaaf is om te bidden. Ze komen met vragen, ze merken het op, ze discussieren erover, en dan krijg je de mogelijkheid om te evangeliseren.
Tuurlijk, wachten op Gods plan met je is perfect, maar op sommige momenten moet je 'zelf het heft in handen' nemen, door gewoon te doen, gewoon te laten zien waar je voor staat

[Jo'tje]

Bidden en danken voor m'n eten. Het spijt me zeer, ik zit op de CHE en zelfs dáár doe ik dat niet En je zult het herkennen waarschijnlijk, maar om me heen zie ik het ook nooit gebeuren eigenlijk. Alleen als we er 's avonds een maaltijd eten dan. Zelf heb ik er ook niet zo'n behoefte aan eigenlijk. Soms eet je een bammetje als je lekker zit te kletsen, maar vaak gaat het ff tussen de bedrijven door.
Zelf ben ik ook meer van het bewust bidden en danken aan het begin en/of einde van m'n dag.
Bij m'n vakantiewerk deed ik het weer wel altijd. Maar, daar gingen we dan 's middags ook echt een half uur zitten voor de lunch, dat is dan toch weer anders.
Maar één ding weet ik zeker: het echte christen-zijn straal je niet uit met je bidden. Als ze het eenmaal van je weten dan hoort het bidden er slechts bij. Ze gingen bij mij in ieder geval op hele andere dingen letten. Meer je manier van leven en reageren etc.

[Marnix]

Bidden en danken voor m'n eten. Het spijt me zeer, ik zit op de CHE en zelfs dáár doe ik dat niet

haha, en ik bij de EO en ik doe het ook niet. Maar goed, er werd net gezegd dat je door bidden een getuigenis kan geven en dat hoeft bij christelijke instanties niet he

Als mensen het wel doen, ik vind het prima. Maar ik getuig dan liever op een andere manier, en bidt op een rustiger moment. Als er muziek aanstaat, overal pratende mensen om je heen en ze aan jou tafel stil zijn en wachten tot je klaar bent is geconcentreerd bidden er niet echt bij. Je moet het ook kort houden want je kan moeilijk je collega's een paar minuten stil laten zijn. In principe zou het bidden dan denk ik meer overkomen als een traditie, iets dat hoort, voor je eten even kort handen samen en ogen dicht. En bovendien zou ik dan vooral bidden om mensen wat te laten zien... en bidden is daar niet echt voor bedoeld volgens mij.

[Lalage]

Bidden voor m'n lunch doe ik toch al nooit, dus waarom zou ik dat op m'n werk ineens wel doen. Gisteren lunchte ik samen met een collega die vrijgemaakt is (pasgeleden ontdekt, leuk ) en ik had warm eten, dus toen dacht ik er wel even aan maar durfde het niet zo voor te stellen.
Wat ik wel moeilijk vind, is dat een van mijn kamergenoten heel erg vloekt. Ze heeft kinderen en ik vraag me dan af of ze dat ook doet waar haar kinderen bij is. Ik heb er nog niets van durven zeggen, omdat ik een stuk jonger ben en ik werk er nog maar net. En ik weet niet of God nou echt zou willen dat ik daar iets over zou zeggen.