jammer dat jullie telken aan mijn reactie s voorbij gaan
word volgens mij geneerd
en dat is niet leuk
Moderator: Moderafo's
wijnand schreef:r staat diverse malen in de Bijbel "en hij werd gedoopt, met zijn hele huis" Dat houdt in: Iedereen die bij hem woonde werd gedoopt. De kinderen, en ook de slaven. Het lijkt mij toch heel erg stug dat bij al die "gezinsdopen" die in de Bijbel staan geen enkel kind aanwezig was.....
Komt bij: Hij EN zijn huis. Hij liet zich uit overtuiging dopen, en vervolgens vond hij dat de rest dat machtige teken ook moest hebben. Of ze wilden of niet: Het teken van Gods trouw moesten ze hebben! En zo gebeurde het ook.
Zo is het ook bij de kinderdoop. Het teken van Gods trouw willen we onze kinderen niet onthouden! Ze kunnen nog niet kiezen, maar wij laten hen wel dopen.
1. Bij bv de gevangenis bewaarder, in die cultuur werd je niet zomaar gevangenis bewaarder. Je was al op leeftijd. Het is onwaarschijnlijk dat daar baby's bij waren. Ik ben verder ook niet tegen het dopen van kinderen hoor. Bij ons in de gemeente werden kinderen gedoopt van 11 jaar, die wilde zich laten dopen omdat ze Jezus willen volgen. Mooi joh!
2. Verder dat Hij en Zijn huis zich lieten dopen, die zinsopbouw geeft toch juist aan dat die mensen dat zelfde willen doen. Zij lieten zichzelf dopen, Hij besliste niet voor hen. In die tijd (weer cultuur) komt dat sowieso vaker voor. Als de man iets doet, dan volgt het gezin want 'de man weet wat hij doet'.
Ik denk met die voorbeelden juist helemaal niet dat ze te maken hebben met het dopen van kinderen. Sowieso gebeurd dat niet want dopen is onderdompelen (grieks: baptizo), en dat doe je niet bij baby's lijkt mij. Maar goed, ik heb dit ook met een predikant aangekaart en toen kwamen we er niet samen uit. Dit hoeft ook geen scheuring te brengen mijns inziens! Het is niet de hoofdzaak van het geloof.
jammer dat jullie telken aan mijn reactie s voorbij gaan
word volgens mij geneerd
en dat is niet leuk
jjack schreef:dacht dat niemand mijn reakties las
dus toch
wijnand schreef:Daarom heb ik altijd zo'n moete met uitspraken als "Mijn visie is Bijbels, de jouwe niet..."
Wat nou als het ook echt zo is? Moeten we niet allemaal op zoek naar de waarheid? Het is zo apart.. als iemand zegt dat hij de waarheid zoekt dan is iedereen vol bewondering en is iedereen je vriend. Maar zodra je zegt dat je de waarheid (of iets of in het algemeen) gevonden hebt dan ben je hoogmoedig, arrogant en dat soort dingen.
Wat nou als je echt de waarheid hebt gevonden (bijvoorbeeld de waarheid of je als volwassenen of als kind gedoopt dient te worden), dan is het toch eigenlijk stom om dat achter te houden toch...?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten