De gemeente, een bijbelse opdracht

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor Chaya » 05 okt 2016 13:08

De christelijke gemeente is uniek en heeft een goddelijke oorsprong. Welke betekenis en verantwoordelijkheid heeft dat voor haar leden? Hoe functioneert de gemeente als een gezond lichaam, een liefdevol gezin en een lerende verbondsgemeenschap? In dit artikel denken we na over de vraag hoe de hele gemeente van elkaar kan en moet leren.

Ik haat het als kinderen naar de kindernevendienst gaan.’ Toen dr. C. van der Kooi deze uitspraak deed op een symposium van Youth for Christ, eind 2014, werd hem dat niet door een ieder in dank afgenomen. Bij nader doorvragen, bleek hij echter niet zozeer een tegenstander van de kindernevendienst te zijn. Hij wilde een ander punt duidelijk maken: Verbond betekent intergenerationaliteit. Dat is het sleutelwoord: de generaties moeten wat met elkaar doen, ze zijn met elkaar verbonden. Dat zit in het begrip verbond. Maar als wij de gemeente opsplitsen in leeftijdslagen en die van elkaar gescheiden houden, nemen wij de verbondsgedachte in ons kerkelijk leven niet serieus. Als je vasthoudt aan de gedachte dat zuigelingen gedoopt mogen worden, dan moet je er in het kerkelijk leven creatief over nadenken hoe je de actieve uitwisseling tussen de generaties bevordert’ (HGJB Generator 19 – Intergeneratief jeugdwerk). Van der Kooi benoemt in hetzelfde artikel dat als je generaties van elkaar scheidt, je dan zelfs zondigt tegen de gedachte van het verbond.
HET GEHELE ARTIKEL

M.i. wordt in dit artikel heel helder de betekenis, het nut en noodzaak van een goed functionerende kerkelijke gemeente uitgelegd.

Denk als gemeente na hoe je kan functioneren op de manier zoals de Heere God dat bedoeld heeft: een gezond lichaam, een liefdevol gezin, een lerende verbondsgemeenschap waarin jong en oud een plek hebben. Opdat Gods grote daden met verwondering over Zijn genade verteld en gedeeld worden en ook de volgende generatie haar vertrouwen op de Drie-enige Verbondsgod stelt.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
Teus
Majoor
Majoor
Berichten: 2406
Lid geworden op: 15 dec 2011 13:14

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor Teus » 05 okt 2016 14:29

Voor alle duidelijkheid,
Bedoel je de kerk of de gemeente van Jezus Christus?
„Doch een ongeestelijk mens aanvaardt niet hetgeen van de Geest Gods is.” 1 Kor.2:14a

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor Chaya » 05 okt 2016 14:42

Teus schreef:Voor alle duidelijkheid,
Bedoel je de kerk of de gemeente van Jezus Christus?

Gewoon de aardse kerk Teus. :D
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor MoesTuin » 06 okt 2016 11:09

Teus schreef:Voor alle duidelijkheid,
Bedoel je de kerk of de gemeente van Jezus Christus?


Chaya schreef:Gewoon de aardse kerk Teus. :D


Een behoorlijk verschil kan dit inderdaad zijn Chaya, de vraag die Teus stelt is van groot Geloofs en Levens belang.
1) de kerk
2) de gemeente van Jezus Christus

Het lijkt het zelfde wellicht, maar er kunnen grote verschillen in zitten, overeenkomsten maar ook geen overeenkomsten.

Daarom brengt mij jou antwoord Chaya bij de vraag om toelichting.
Wat versta jij onder "Gewoon de aardse kerk" (om maar nog te zwijgen over "gewoon")
Ik wacht op je toelichting
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor gravo » 06 okt 2016 22:10

MoesTuin schreef:Een behoorlijk verschil kan dit inderdaad zijn Chaya, de vraag die Teus stelt is van groot Geloofs en Levens belang.
1) de kerk
2) de gemeente van Jezus Christus

Het lijkt het zelfde wellicht, maar er kunnen grote verschillen in zitten, overeenkomsten maar ook geen overeenkomsten.


Voor mij is er geen verschil tussen de kerk en de gemeente van Jezus Christus.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

mohamed

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor mohamed » 06 okt 2016 23:26

Wanneer Bijbel als bijvoeglijk naamwoord gebruikt wordt rijzen mij de haren te berge. Er is geen Bijbelse opdracht, want de Bijbel an sich is niks. Kernachtig samengevat komt het hier op neer: De boeken maken de Bijbel maar de Bijbel niet de boeken.

Gebruikersavatar
Teus
Majoor
Majoor
Berichten: 2406
Lid geworden op: 15 dec 2011 13:14

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor Teus » 07 okt 2016 08:34

gravo schreef:
Voor mij is er geen verschil tussen de kerk en de gemeente van Jezus Christus.
gravo


Dus volgens jou is een ieder die naar de kerk gaat behouden?
„Doch een ongeestelijk mens aanvaardt niet hetgeen van de Geest Gods is.” 1 Kor.2:14a

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor gravo » 07 okt 2016 11:28

gravo schreef:Voor mij is er geen verschil tussen de kerk en de gemeente van Jezus Christus.

Teus schreef:Dus volgens jou is een ieder die naar de kerk gaat behouden?


Dat is weer een heel andere vraag. Als ik een kerk binnenstap wordt men aangesproken met "Gemeente van onze Here Jezus Christus". Dat geldt voor iedereen volgens mij. Kijk, onder die kerkmensen zijn natuurlijk grote verschillen. De één rijdt een Ford Mondeo, de ander een Volkswagen Polo. De één is man, de ander vrouw. De één heeft grove zonden begaan, de andere is zijn hele leven vroom en fatsoenlijk geweest. De één gelooft onvoorwaardelijk, de ander twijfelt constant. De één is homo, de ander is hetero. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het is een illusie om te denken dat er een kleine deelverzameling van mensen in zo'n kerk of zaal aanwezig is, die precies hetzelfde zijn. Die precies hetzelfde geloven, denken, spreken en doen. En dat zou dan de zuivere pit zijn, de echte, werkelijke, ware en waarachtige Gemeente Van Jezus Christus.
Welnee Teus, gelovigen zijn onderling heel verschillend. Er zijn orthodoxe, charismatische, mystieke, moderne, evangelische, vrijzinnige, actieve en passieve gelovigen. De één heeft het strijk en zet over Openbaringen en Israël, de ander begint altijd over het Koninkrijk van God, weer een andere houdt zich bezig met klimaat, milieu en rentmeesterschap, een andere spelt een hele heilsorde uit van het innerlijke geloofsleven. Kortom, het kenmerk van de gemeente van Jezus Christus is dat zij bestaat uit allerlei verschillende mensen, met andere karakters, andere overtuigingen en andere vormen van geloof.
het is dus eerder zo dat de verzameling van mensen in een kerkgebouw zelf een deelverzameling is van een wereldwijde gemeenschap van gelovigen. Dat geeft pas een grote verscheidenheid aan mensen, achtergronden, denkbeelden en geloofsovertuigingen.

Dat we het vaak hebben over een kerk of over een gemeente, dat is niets anders dan een praktische aangelegenheid: je zult toch het een en ander moeten organiseren als je elke week zo'n bonte stoet van mensen bij elkaar wilt brengen om te zingen, te bidden en te lezen. Koffie-apparaten, een gebouwtje, enkele handige afspraken, financiële regelingen, takenverdelingen enzovoorts, enzovoorts. En o ja, ook nog een naam verzinnen voor je eigen groep (iets met "kerk" erin of "gemeente") Deze institutionalisatie is onvermijdelijk, maar niet het wezenlijke. Het wezenlijke is dat mensen samenkomen rond de naam van Jezus Christus.

En dan nu het minste probleem: volgens mij wil God dat niemand van deze mensen verloren gaat. Zoveel vertrouwen heb ik wel in Hem.
Maar ik kan het mis hebben, natuurlijk. Correct me if I'm wrong.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

rotterdam
Generaal
Generaal
Berichten: 4636
Lid geworden op: 07 aug 2013 07:24

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor rotterdam » 07 okt 2016 11:46

Teus schreef:Dus volgens jou is een ieder die naar de kerk gaat behouden?


Zou je het willen Teus ? Want daar begint het bij God - bij de gunning.
Bij jou ook ?

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor mona » 07 okt 2016 12:45

Ik vind het best verwarrend.
De kerk op aarde bestaat nooit uit 100% gelovigen.
De Kerk als bruid van Christus natuurlijk wel.

Samen zitten ze in één gebouw. Samen groeien ze op.
Er zal onkruid tussen de tarwe zijn. Maar het onkruid wordt pas verwijdert als Christus komt om te oordelen.
Want Hij kan in het hart kijken en wij niet.
Het geweldige is dat in de kerk onkruid nog tarwe kan worden!

Toch vind ik de uitspraak 'gemeente des Heeren' altijd lastig.
Wij zijn pas 'van de Heere' als we Zijn eigendom zijn, gekocht door Zijn bloed.
Je kunt niet iemand er van te voren vast bij rekenen, bij de gemeente des Heeren rekenen, terwijl het niet zo is.

gravo schreef:Kijk, onder die kerkmensen zijn natuurlijk grote verschillen. ....
Welnee Teus, gelovigen zijn onderling heel verschillend.


Er zit een verschil van dag en nacht, van eeuwig leven en eeuwig dood, tussen een kerkmens zijn en een gelovige zijn!
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor gravo » 07 okt 2016 13:24

mona schreef:Ik vind het best verwarrend (...) Er zit een verschil van dag en nacht, van eeuwig leven en eeuwig dood, tussen een kerkmens zijn en een gelovige zijn!


Persoonlijk vind ik het allemaal erg theoretisch. Ik verbaas me er altijd over dat mensen zo opkomen tegen dogma's, tegen leerstelligheid. En inderdaad dat is vaak ook zeer afstandelijke en theoretische kost, die het moet hebben van diepgravende bespiegelingen en zeer nauwkeurig uitgewerkte details. Hoewel dogmatiek zeer bepalend is, kun je daar in de praktijk vaak niet zoveel mee.
Maar als het dan aankomt op zoiets ongrijpbaars als de aanwezigheid van "bokken" en "schapen" in een en dezelfde kerkgemeenschap (een logische consequentie uit het geheel van de gereformeerde dogmatiek) dan wordt daar wel een concrete praktijk bij gezocht. Zus en zo moet het "schaap" er uit zien. En als we dat niet zien hebben we waarschijnlijk met een "bok" te doen.
dat is en blijft pure speculatie. Vaak zien we het helemaal verkeerd. Een stuurse tiener wordt dan ingedeeld bij de ongelovigen en een oud vrouwtje in het zwart is vast en zeker een bekeerd mens. En zo zijn er tal van vergissingen mogelijk op het moment dat we die tweedeling aan de een of andere uiterlijkheid, karaktertrek of daden uit het verleden gaan ophangen. Je ziet dan ook dat als je daar aan begint, er op den duur niemand meer overblijft die zo zuiver en zonder vlek en rimpel is, dat van hem of haar ongetwijfeld gezegd kan worden dat hij/zij een waarachtige gelovige is.
Als we op dat punt beland zijn, is het mijns inziens zaak om die hele praktijk met één ferme beweging door de wc-pot te spoelen.

Daarvoor in de plaats pleit ik voor een andere benadering. En dat is dat we al onze medebroeders en zusters, aanwezig in de kerk of gemeente, voor ware gelovigen houden. Juist omdat God het hart aanziet (en wij niet) moet de atmosfeer in de gemeente er op voorhand niet een zijn van een goddeloze bende, met hier en daar een lichtpuntje (zijnde de ware gelovige). Nee, een gemeente is geen los-zand-verband, maar een eenheid, een lichaam. Dat lichaam moet functioneren en een eenheid van spreken en handelen hebben. Zij moeten elkaar verstaan, met elkaar op goede voet staan, maar ook naar buiten toe heeft de gemeente de taak om open te staan en één boodschap uit te dragen. Als die boodschap is dat bijna allen, of het merendeel of de helft wel tot de kerk behoort, maar niet tot het lichaam van Christus, dan ben je een verdeeld huis. Op de vraag hoeveel er dat dan zijn, sta je ook nog eens met een mond vol tanden. Want wie hier een percentage durft te noemen dreigt weg te zinken in de uitwassen van sommige uithoeken van het bevindelijk gereformeerd protestantisme, waar alleen nog op het graf van de dominee staat dat hij door God gekend was; alle anderen...."daar kunnen we het niet voor houden". Brrr.

We weten het toch niet. En de praktijk geeft nauwelijks aanleiding om het wel te weten. Tenzij iemand week in week uit stomdronken aan het avondmaal gaat, z'n kinderen slaat en met de vrouw van de dominee de koffer in duikt. Maar zelfs dan is er meer voor te zeggen om deze persoon de bekering en zondevergeving voor te houden (om zo waarachtig toe te treden tot de gemeente van Jezus Christus), dan om hem de deur te wijzen, omdat hij zo overduidelijk de bok is in de kerk.
Jezus zelf kon dat ook heel goed, dat doorbreken van menselijke hokjes door juist hoeren en tollenaren te zoeken, zeer tegen de zin van het kerkvolk en hun leiders in.

Dus, praktisch kunnen we niks met de dogmatisch logica van het verschil tussen bokken en de schapen. Dat verschil valt namelijk niet samen met het verschil in karakter, aanleg, achtergrond, IQ, sekse, leeftijd of rijkdom.
Voor het gemak, het geluk, de rust, de vrede en de goede naam van de kerk (en ook om de eer van Jezus Christus hoog te houden) zou ik mijn medebroeders en zusters daarom maar zo benaderen alsof zij allen kinderen van God zijn. En dan ook echt spontaan en welgemeend, zonder twijfels of wantrouwen toe te laten.
Om het met Paus Franciscus te zeggen: "Who am I to judge a gay person of goodwill who seeks the Lord".
Een pikant, maar scherp voorbeeld van het wegnemen van één van die schibboleths, waarmee kerkmensen maar al te graag een verschil willen maken tussen schapen en bokken.

Misschien is deze houding van verondersteld geloof bij de naaste in onze kerk wel een invulling van het grote gebod dat we onze naaste zo moeten behandelen zoals wij zelf behandeld zouden willen worden.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor Chaya » 07 okt 2016 13:34

gravo schreef:Persoonlijk vind ik het allemaal erg theoretisch. Ik verbaas me er altijd over dat mensen zo opkomen tegen dogma's, tegen leerstelligheid. En inderdaad dat is vaak ook zeer afstandelijke en theoretische kost, die het moet hebben van diepgravende bespiegelingen en zeer nauwkeurig uitgewerkte details. Hoewel dogmatiek zeer bepalend is, kun je daar in de praktijk vaak niet zoveel mee.
Maar als het dan aankomt op zoiets ongrijpbaars als de aanwezigheid van "bokken" en "schapen" in een en dezelfde kerkgemeenschap (een logische consequentie uit het geheel van de gereformeerde dogmatiek) dan wordt daar wel een concrete praktijk bij gezocht. Zus en zo moet het "schaap" er uit zien. En als we dat niet zien hebben we waarschijnlijk met een "bok" te doen.

Daar gaat het helemaal niet om. We kunnen beter bij onszelf ontdekken bij welke dieren we horen, de schapen of de bokken.
Het gaat erom hoe je je plaats als lid in de gemeente inneemt!
Doe je dat met getrouwheid en met inzet?
Laat je gemakkelijk je plaats leeg, blijf je misschien bij bepaalde predikanten weg, omdat ze te zwaar of te licht preken.
En juist omdat die gemeente uit allerlei mensen bestaat, oud en jong, sterker en zwakker, zeer belezen en eenvoudig, geeft de Heere richtlijnen om voor elkaar zorg te dragen.
Niet alleen voor de aardse benodigdheden, maar ook voor de zaken van eeuwigheidswaarde.

Tucht is vandaag de dag ook een besmet woord geworden, terwijl dat één van de hemelsleutels is. Als 1 lid in zonde valt, zijn er richtlijnen om hem er weer bij te laten horen.
gravo schreef:Tenzij iemand week in week uit stomdronken aan het avondmaal gaat, z'n kinderen slaat en met de vrouw van de dominee de koffer in duikt. Maar zelfs dan is er meer voor te zeggen om deze persoon de bekering en zondevergeving voor te houden (om zo waarachtig toe te treden tot de gemeente van Jezus Christus), dan om hem de deur te wijzen, omdat hij zo overduidelijk de bok is in de kerk.

In God's oog zijn de inwendige (verborgen) zonden net zo erg als de uitbrekende (zichtbare) zonden.
gravo schreef:Jezus zelf kon dat ook heel goed, dat doorbreken van menselijke hokjes door juist hoeren en tollenaren te zoeken, zeer tegen de zin van het kerkvolk en hun leiders in.

Omdat niemand te slecht is. Maar daarnaast was het gebod: en zondig niet meer.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor mona » 07 okt 2016 14:03

gravo schreef:Maar als het dan aankomt op zoiets ongrijpbaars als de aanwezigheid van "bokken" en "schapen" in een en dezelfde kerkgemeenschap (een logische consequentie uit het geheel van de gereformeerde dogmatiek) dan wordt daar wel een concrete praktijk bij gezocht. Zus en zo moet het "schaap" er uit zien. En als we dat niet zien hebben we waarschijnlijk met een "bok" te doen.

Ik proef projectie van je frustratie. (uit je hele posting trouwens).

gravo schreef:Als we op dat punt beland zijn, is het mijns inziens zaak om die hele praktijk met één ferme beweging door de wc-pot te spoelen.
gravo schreef:Dus, praktisch kunnen we niks met de dogmatisch logica van het verschil tussen bokken en de schapen.


Nou, je zou in de Bijbel kunnen gaan lezen dat niet iedereen zalig wordt.
Er zijn bokken en schapen, of je het nu leuk vind of niet.
Maar zoals ik al eerder zei:
Wij hoeven niet te oordelen, Christus ziet het hart aan en Hij zal oordelen als Hij komt. Heb je wel gelezen wat ik schreef? ik krijg de indruk van niet.
Maar het feit blijft dat er kerkmensen én gelovigen in de kerk zitten.
En dat daartussen een verschil zit. Groot.

gravo schreef:Daarvoor in de plaats pleit ik voor een andere benadering. En dat is dat we al onze medebroeders en zusters, aanwezig in de kerk of gemeente, voor ware gelovigen houden.
gravo schreef:Misschien is deze houding van verondersteld geloof bij de naaste in onze kerk wel een invulling van het grote gebod dat we onze naaste zo moeten behandelen zoals wij zelf behandeld zouden willen worden.

Zou je dat Bijbels willen onderbouwen?
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor gravo » 07 okt 2016 14:28

@ Chaya

Onregelmatige kerkgang. Denk je daar echt aan, als je het over tuchtmaatregelen hebt? Lijkt me niet te doen.

Kerkgang is toch een beetje 's lands wijs, 's lands eer. De een voelt zich geroepen om 113 x per jaar in de kerk te zitten (52 zondagen x2 + Goede Vrijdag (+1), Pasen (+1), Pinksteren (+1), Hemelvaartsdag (+1), Kerst (+2), dankdag (+1), biddag (+1), Oudejaarsavond (+1), de ander komt af en toe. Of alleen 's morgens, of alleen Kerstavond. Tja.

Als je daar op gaat letten, dan heb je toch weer uiterlijkheden te pakken die je wilt inzetten voor je geestelijke oordeel.

Het is heel normaal dat je een veel hechtere band krijgt met mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de kerk, die er altijd zijn en trouw hun bijdrage leveren. Maar is dat nu het bepalende onderscheid op grond waarvan we vrij trefzeker "schapen" van "bokken" kunnen onderscheiden?
Dacht het niet.

Ik vind het allemaal maar erg dubieus. Hoe vaak wordt het wezen van de christelijke gemeenschap niet verruild voor de gezellige geslotenheid van ons soort mensen die er altijd zijn, alles doen, alles weten en veel moeite hebben met mensen van buiten of met mensen die onregelmatig hun gezicht laten zien. We hebben het zo prettig met elkaar.

Ik blijf bij mijn advies: neem een positieve houding aan tegenover iedereen die op de een of andere manier is afgekomen op de kerkelijke gemeenschap, zowel pure insiders van geboorte, als de onregelmatige kerkgangers die geen definitief einde aan hun betrokkenheid hebben gemaakt.

Er is ook nog zoiets als het werk van God. Wie weet in welke fase iemand is? Wie kent, nogmaals, het hart van een mens. Moeten wij nu de oorzaak worden van het verstoren van Zijn werk door met onze goedbedoelde tucht iemand de les te gaan zitten te lezen, die misschien eindelijk weer besloten heeft toch nog eens naar de kerk te gaan?

Hoe ga je dan tucht uitoefenen?
Ga je dan zeggen:
"Hé broer, wel mooi onze koffie opdrinken, maar verder zie ik je nooit....nou echt levend lid van de gemeente van Jezus Christus kan ik je niet noemen". En dat dan tegen de maagdelijke witte achtergrond van je eigen trouwe kerkgang? Welcome back.

Tucht komt van het Duitse "ziehen". Dat betekent trekken en niet afstoten.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: De gemeente, een bijbelse opdracht

Berichtdoor gravo » 07 okt 2016 14:53

mona schreef:Ik proef projectie van je frustratie. (uit je hele posting trouwens).


Nou, je proeft maar.

Maar even serieus: doe nou 's niet zo gek. Mijn hele posting was bedoeld om aan te tonen dat, hoe waar ook de dogmatische waarheid is over bokken en schapen, dit toch niet is te vertalen naar de praktijk in de christelijke gemeente. Zeker niet vandaag de dag.
We weten allemaal hoe de samenleving verandert, hoe gefragmenteerd de aandacht van de mensen is. Je kunt mensen dus niet langer forceren in het oude lokale kerkmodel, waarin elke zondag dezelfde mensen zitten en dat dan een levenlang.
Zeker, in die oude situatie kende je je pappenheimers wel. Je wist echt wel een beetje hoe het van binnen zat bij die en gene.
Maar ook toen vond ik niet dat je mensen concreet als schaap of bok mocht aanwijzen.
Maar tegenwoordig kan dat al helemaal niet meer. Wij kennen elkaar sowieso oppervlakkiger. Mensen zijn nu eenmaal minder trouw aan vaste instituten, inclusief kerken.

Mijn alternatief is om mensen spontaan en uitgaande van het beste te begroeten. Welkom, broeder, zuster. Net zoals je vaak in het buitenland in een kerk wordt begroet. Niemand haalt het daar in zijn hoofd om mij te zien als een potentiele niet-gelovige bok. Zo moet het ook bij ons. Voor gelovigen is een mede-gelovige een ware gelovige tot het tegendeel blijkt. En dat kun je heel lang volhouden, want de meeste mensen geven helemaal geen aanleiding om zo'n drastisch geestelijk oordeel te vellen.
Je kunt maar beter met jezelf bezig zijn op dit punt, dan met een ander.
mona schreef:Nou, je zou in de Bijbel kunnen gaan lezen dat niet iedereen zalig wordt.
Er zijn bokken en schapen, of je het nu leuk vind of niet.

Dat ontken ik toch niet? (Vind jij dit overigens leuk of niet, om de vraag maar even terug te kaatsen.) Maar dit is zo'n algemene uitspraak, dat je er in de praktijk geen handen en voeten aan kunt geven. Dat is mijn punt.
mona schreef:Maar zoals ik al eerder zei:
Wij hoeven niet te oordelen, Christus ziet het hart aan en Hij zal oordelen als Hij komt. Heb je wel gelezen wat ik schreef? ik krijg de indruk van niet.
Maar het feit blijft dat er kerkmensen én gelovigen in de kerk zitten.
En dat daartussen een verschil zit. Groot.

Inderdaad, wij hoeven niet te oordelen. Maar maak dat dan eens concreet. Wat moet je dan wél doen? Gaan zitten mokken? Stommetje spelen tegen mensen die je wat hun geestelijk leven betreft niet helemaal vertrouwt?
Ik vind dat je mensen binnen je geloofsgemeenschap als medechristen, als ware medegelovigen moet benaderen. Ik zie geen andere optie. Het lijkt me de meest logische, de meest christelijke en de meest vruchtbare manier van omgang met elkaar binnen de grenzen van een christelijke gemeente.
gravo schreef:Misschien is deze houding van verondersteld geloof bij de naaste in onze kerk wel een invulling van het grote gebod dat we onze naaste zo moeten behandelen zoals wij zelf behandeld zouden willen worden.

mona schreef:Zou je dat Bijbels willen onderbouwen?

Deze gouden regel is juist zo sterk, omdat de ethische vraagstukken op jezelf worden geprojecteerd. Je kunt met deze gouden regel dus zelf het antwoord geven op veel vragen, zonder anderen of de Bijbel direct te raadplegen.

Het is in dit verband daarom echt Bijbels om de vraag als volgt aan jezelf te stellen:

"Mona, zou jij het niet fijn vinden als je als zuster van de gemeente door andere gemeenteleden zou worden gezien en behandeld als een waarachtige en oprechte christin, die een levend lidmaat is van het lichaam van Christus?"
Als je daar "ja" op zou antwoorden, dan weet je vanaf nu precies hoe andere mensen op dit punt behandeld zouden willen worden.
Handel daar dan naar.

Bijbelser kan ik het niet maken.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten