We zullen dit artikel er even bij halen:
De oorzaak of schuld van dat ongeloof, evenals van alle andere zonden, ligt volstrekt niet in God, maar in de mens. Maar het geloof in Jezus Christus en de zaligheid door Hem is een genadegave van God, zoals geschreven is: Uit genade bent u zalig geworden, door het geloof, en dat niet uit uzelf, het is Gods gave (Ef. 2:8). Evenzo: Het is u gegeven in Christus te geloven (Filipp. 1:29
hebben we al een verschil gemaakt tussen bewust gekozen, afwijzend ongeloof tegenover ongeloof door gewoon onbekendheid?
M.i. wordt dat in de kerken veel te weinig gedaan. (ik wacht daar eigenlijk mijn hele leven al op)
Daarom zie ik niet in dat een mens altijd begint met door geboorte voer voor het onuitblusbaar vuur te zijn. Dat las ik zo niet in Gods Woord !!
Zelf deel ik onze toekomstige bestemming in in een hemelse óf een nieuwe aardse óf een eeuwig verloren zijnde in het helse vuur.
De gereformeerde kerk waar ik al mijn hele leven deel van uitmaak, gooit die hemelse en nieuwe aardse m.i. te veel op één hoop.
Verloren zijn heeft voor mij betrekking op het Koninkrijk der hemelen. Wie niet in Christus gelooft komt niet in de hemel. Daar zit dezelfde logica in als wie geen kaartje heeft mag de ....... niet in. (vul maar in: feesttent, dierentuin, theater, trein, enz.)
Wie niet in de hemel komt, wordt aan het einde van deze wereldtijd weer levend en moet dan verschijnen voor Gods grote witte troon, waar hij/zij rechtvaardig geoordeeld wordt naar zijn/haar werken; goed of kwaad. Daar valt dan de beslissing: nieuwe aarde - daar zijn zichtbaar
minder-volmaakten dan in de hemel - of poel van vuur. Daar komt het geloof dus niet meer ter sprake.
'Oneindig' vele malen heb ik aan moeten horen dat ongelovigen in de hel komen, zoals ook Op.21:8 in onze HSV m.i. onzorgvuldig vertaald is.
Daar zou een ontstellende ongerechtigheid in besloten liggen, wat we dan maar onder Gods soevereiniteit schuiven, zodat wij ons daarvan vroom kunnen distantiëren en onze onrechtvaardige voorstelling kunnen handhaven, tot grote ergernis van allen welke we uit angst willen binden.
Weet u, ik geloof in kosmische (het heelal betreffende) gerechtigheid, gebonden zijnde aan de Allerhoogste Majesteit. ik geloof in arme Lazarussen, (nergens staat dat hij zo gelovig was) zielige slachtoffers van deze boze wereld, in zachtmoedigen welke het aardrijk zullen beërven en in heidenen zoals in Rom. 2, met Gods wil in hun geweten, waarnaar zij luisteren. Die ben ik ook velen tegengekomen, niet bang zijnde ook voor hun sterven, zelfs rust hebbende dienaangaande. Dat durf ik geen valse vrede te noemen hoor.
ik weet dat de Heere Jezus betaald heeft voor de zonden van alle mensen uit alle tijden, ook van die ver buiten mijn kerkje 'met uiteraard toevallig het enige Grote Gelijk' aan haar kant. Hij en Hij alleen zal oordelen zoals in de boeken opgetekend staat. (Op.20)
Dan ben ik voor mijzelf met mijn keurige kerkelijke status van 3/4 eeuw wel gered voor de eeuwigheid, weet ik uit Geloof, maar het 'niveau van Bruid' heb ik niet, vind ik eerlijk zelf. Dan verwacht ik vooralsnog geen eeuwige hemelse bestemming. Hoewel ik sterk uitzie naar de opname van de Gemeente van Christus, met die vooral heerlijke éénmalige metamorfose tot hemeling met een vernieuwd opstandingslichaam, vrij van ruimte en tijd, verwacht ik dat daarvoor een verwachtingsniveau met liefde en toegenegenheid van een bruid nodig is. En ik ben maar een gewoon Christen, zoals al die anderen van die schare die niemand tellen kan.
Ja, dan zijn de Dordtse (niet zover hier vandaan) Leerregels misschien toch wel gewoon 'wat verder van mijn bed' als Gods onversneden Woord zelf.
)
