De separerende prediking

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Chaya » 09 feb 2016 16:16

Arendsoog schreef:Tja, ik moest denken aan de drie stukken, dan zou elk stuk ook 1/3 van de preek in moeten nemen :D Krijg je dan samen 200% :?

Als een gemeente een vaste predikant heeft, hoeft m.i. niet elke zondag/samenkomst alles even uitgebreid aan bod te komen. De ene dienst (tekst(gedeelte)) spreekt dieper over de wet, een andere tekst over het evangelie. De ene tekst meer over ellende, de andere meer over verlossing, de andere meer over dankbaarheid. De ene tekst bevat dit, de andere dat. We moeten geen schema over de tekst leggen wat 50% dit, 50% dat eist. Als de tekst meer in de verhouding 75/25 is, dan moet de predikant zich aan die verhouding houden. Als over het geheel genomen de boodschap maar wél evenwichtig is.

Zou een toepassing - zoals dat voorheen ging, dus een opbouw, tussenzang en toepassing - kunnen zorgen dat er meer evenwicht in zit?
Ook de zgn driepunts (of tweepunts)preek zou meer dat separerende karakter kunnen krijgen, dan.
Tegenwoordig gebruiken steeds meer predikanten het begrip: thema.
Wat ik begrijp is er vaak toch een soort overleg tussen de scriba en de uitgenodigde predikant. Om te voorkomen dat een gemeente tweemaal dezelfde tekstbehandeling krijgt voorgeschoteld.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Arendsoog
Sergeant
Sergeant
Berichten: 409
Lid geworden op: 01 jul 2013 10:51

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Arendsoog » 09 feb 2016 18:31

Chaya schreef:Zou een toepassing - zoals dat voorheen ging, dus een opbouw, tussenzang en toepassing - kunnen zorgen dat er meer evenwicht in zit?
Ook de zgn driepunts (of tweepunts)preek zou meer dat separerende karakter kunnen krijgen, dan.
Tegenwoordig gebruiken steeds meer predikanten het begrip: thema.
Wat ik begrijp is er vaak toch een soort overleg tussen de scriba en de uitgenodigde predikant. Om te voorkomen dat een gemeente tweemaal dezelfde tekstbehandeling krijgt voorgeschoteld.

Tja, dan krijg je de vraag of de toepassing dan eigenlijk niet een aanhangsel is wat de predikant zelf bij de tekst verzint. Zo van: eerst behandelen we de tekst taalkundig/exegetisch, en daarna komt het persoonlijke pas, als een toevoegsel. Tenminste, als ik goed verwoord wat ik ooit eens gelezen heb.
Ik snap het nut van de toepassing, maar het moet ook geen standaard laatste kwartiertje worden, wat wel eens getypeerd is als: Wee, wee; ach, ach; juich, juich, voor resp. de onbekeerlijken, de bekommerden en de bevestigde christenen.
Al met al een ingewikkelde kwestie, waarin iedere predikant zijn eigen voorkeur wel enigszins zal hebben.
De ene goede manier hoeft de andere niet uit te sluiten, denk ik dan maar. Homiletische (predikkundige) methodes kunnen nuttig zijn bij het maken van een preek, maar ik denk dat ze ook niet tot last moeten worden.

Dat overleg is inderdaad wel handig bij (met name een vacante) gemeente ;)

Overigens: tussen separerend preken en separerend preken zal allicht ook wel verschil zitten. Als ik Digibron doorzoek, vind ik dat ds. Moerkerken enerzijds de doorgaande lijn van separerend/onderscheidend preken in de tijd van Reformatie en Nadere Reformatie benadrukt, en anderzijds iemand die gepromoveerd is op Calvijns preken die zegt dat er wel degelijk onderscheid is tussen deze twee tijden wat betreft de manier van onderscheidend preken.

http://www.digibron.nl/search/detail/01 ... wij-vorm/4
http://www.digibron.nl/search/detail/8b ... 6ba1/wij/1
De hemelen vertellen Gods eer, en het uitspansel verkondigt Zijner handen werk. Psalm 19:2

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: De separerende prediking

Berichtdoor MoesTuin » 10 nov 2017 12:52

Separerend prediking nog nodig?
Een prachtig waar antwoord van een dominee vanuit de gereformeerde gemeenten (gelukkig zegt hij het, al had ik het gezegd was het verdacht geweest)

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/628 ... -de-preek/

Citaat:
Wij waren te gast bij een Rooms Katholiek man in Lima.
En wat denk je?
Een zoekende ziel.
Hongerend en dorstend naar de gerechtigheid.
Waarvan hij niet wist dat die alleen in Christus te verzadigen is.
Ik heb hem mogen inleiden in de heerlijke wonderen van het eeuwig Evangelie van genade.
Heb ik het moeten toepassen?
Nee!!
Alleen aanbieden.
Heb ik moeten separeren?
Nee!!
Alleen Evangelie verkondigen.
En de Heilige Geest van God doet het werk.
Steeds weer verbaas ik mij over de bedilzucht van veel mensen (en predikers) tegenover onze goede God.
Wat zitten wij toch onze Koning te bedillen en aan te wijzen hoe het allemaal moet?
Laten we toch eens gaan bedenken wat God wil.
Hij wil dat het Evangelie gepredikt word tot zondaren.
Verloren Adamskinderen.
Die geen weg weten en ook geen weg WILLEN weten.
Als Hij Adam opzoekt in het Paradijs, weet hij dat er een onwillige Adam is.
En toch predikt Hij Zelf het evangelie.
Als Petrus preekt op de Pinksterdag preekt hij tegen een spottende menigte.
Maar hij preekt het Evangelie en hij wijst de zonden aan...
Maar vooral: DE WEG tot behoud.
Hij zegt niet: “heb je dat en dat en dat beleefd, kom dan maar naar voren en laat je dopen”.
Nee hij wijst alleen op Jezus.
Aan allen zonder onderscheid.
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Johan100
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3644
Lid geworden op: 22 okt 2015 15:06
Contacteer:

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Johan100 » 10 nov 2017 16:07

Mooi citaat, Moestuin. Maar hij zegt wel meer hé! ;)
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.

Johan100
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3644
Lid geworden op: 22 okt 2015 15:06
Contacteer:

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Johan100 » 10 nov 2017 17:38

Een Bijbels separerende preek behoort gewoon een onderdeel van de samenkomsten te zijn, of we het nu willen horen of niet. De Heere Jezus separeerde Zelf tenslotte. Denk aan de gelijkenis van het zaad bijvoorbeeld. Of we nu tijdgelovige, waargelovige, wondergelovigen of iets anders zijn, geloven doen we allemaal , anders zitten we niet in de kerk toch? In de erediensten moet er wel onderscheid gemaakt worden tussen schijn en echt geloof!

Op het zendingsveld moet de Heere Jezus aangeprezen worden en niets anders en als mensen getrokken worden komt dat separerende onderwijs later wel.

Alhoewel, Jona hield ook een boetepreek in een heidense stad, zei dat Nineve zich moest bekeren, want anders....
En van George Whitefield is ook bekend dat hij de mensen op de zonden wees en vervolgens op de Heere Jezus. (lees bovenaan deze pagina 3).
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: De separerende prediking

Berichtdoor gravo » 10 nov 2017 23:36

Het is altijd van belang om de definitie van begrippen goed te hebben. Bij de term "separerende prediking" is het goed te beseffen dat die alleen voorkomt in de uiterste rechterflank van het bevindelijk gereformeerd protestantisme. Daarbuiten heb ik hem eerlijk gezegd nooit gehoord. Het is daarom aannemelijk dat er met die term iets wordt aangeduid dat specifiek is voor deze stroming.
Volgens mij is het specifieke aan de term "separerende prediking" dat er vanuit wordt gegaan dat de verkondiging moet leiden tot een duidelijke scheiding tussen de hoorders. Separerend wil zeggen 'scheidend". De prediking moet leiden tot een scheiding. Het resultaat van de prediking moet zijn dat het verschil tussen ware gelovigen en ongelovigen openbaar wordt. Persoonlijk en publiekelijk.

En kennelijk is dit separerende effect van de verkondiging niet zo vanzelfsprekend. Want steeds weer horen we de oproep dat de prediking toch vooral separerend moet zijn. Het gevaar bestaat klaarblijkelijk dat het allemaal wat minder scheidend wordt, dat de verschillen niet meer aan de oppervlakte komen en dat er vermenging ontstaat tussen ware gelovigen en ongelovigen.

Waarin schuilt dat gevaar?
Wat men gevaarlijk vindt is het fenomeen dat mensen zich onterecht als ware gelovigen presenteren (aan anderen en aan zichzelf). Dan lijkt het alsof er een juist en gerechtvaardigd onderscheid is in de gemeente (de één gaat wél aan het avondmaal, maar de ander niet), maar in feite is dit publiekelijke onderscheid een rookgordijn. Men heeft zich namelijk onterecht tot de ware gelovigen gerekend. En dat moet bestreden worden, want het gaat dan helemaal fout.
Er is namelijk een bepaalde theologische verwachting, die vooraf gaat aan de separerende prediking. Die verwachting houdt in dat het overgrote deel van de gemeente niet tot de ware gelovigen zal behoren en dat een klein deel daar wel toe zal behoren. Op grond van het op zich Bijbelse leerstuk van Gods welbehagen en de verkiezing van eeuwigheid hebben sommige orthodoxe gereformeerden er een fantasie aan toegevoegd, namelijk een zeer pessimistische inschatting van de verhouding gelovigen / ongelovigen in de Raad Gods. Dat is werkelijk op niets gebaseerd, maar men blijft hardnekkig volhouden dat de hel vele, vele, vele malen meer mensen zal herbergen dan de hemel. Men zegt dit weliswaar niet zo direct en hardop, maar veel bevindelijk gereformeerde praxis is op dit beginsel geënt. Als iemand zich mocht afvragen waar die angst en die niet aflatende twijfel in kringen van de separerende prediking toch vandaan komt. Dit is het, de zekerheid dat er slechts een paar, een handvol mensen zalig zal worden. Hiermee is het lot voor de meeste gemeenteleden wel zo'n beetje bezegeld. Die verhoudingen liggen vast (in de eeuwige raad Gods) en zijn zeer, zeer pessimistisch.
Nogmaals, deze gedachte is echt leidend, al bekleed het zich met allerlei vormen van zachter taalgebruik, moeilijk te peilen toespelingen en nauwelijks waarneembare suggesties. Wie dit beginsel van kinds af aan meekrijgt weet wel beter: hoe mooi je het ook zegt, hoe vroom, eerbiedig of behoedzaam, de waarheid die verkondigd wordt is spijkerhard. Een massale ondergang is onvermijdelijk, juist omdat het aan de Raad Gods wordt toegeschreven.

Een goede separerende prediking moet die verhouding blootleggen. Als er veel ongelovigen zijn, klopt dit met de verwachting en is het dus goed. Dan is de prediking kennelijk voldoende separerend. Mensen worden terecht op hun plaats gezet: ze zullen niet zalig worden en geen waar geloof ontvangen. Te veel gelovigen is verkeerd. Dan moet er iets niet goed zijn aan het geloof van die gelovigen. Kan eenvoudig niet echt zijn.

De separerende prediking is dus een instrument waarmee de verwachting die men heeft van het aantal ware gelovigen moet worden bevestigd. Het moet een te grote toeloop van gelovigen afsnijden. Dat doet de separerende prediking door allerlei eisen te stellen aan de waarachtigheid van het geloof, met de bedoeling om uiteindelijk weer op de vermeende goddelijke verhouding te komen van de velen die verloren zullen gaan en de enkelingen die het ware geloof deelachtig worden. Dat betekent: mensen die menen te geloven afremmen. Nee verkopen, afwijzen, verwachtingen temperen, nadere eisen stellen, in de wachtkamer plaatsen, terugsturen, onvoldoendes geven en "het er niet voor houden". Kortom: een zeer beperkt quotum bewaken. Separeren is : pessimistische verwachtingen laten uitkomen.

Geen wonder dat juist in kringen waarin heel veel extra eisen worden opgevoerd (ik noem een ds. Moerkerken met de zogenaamde standen-prediking) zo gehamerd wordt op de noodzaak van separerende prediking.
Wat men eigenlijk doet is bewaking van de Raad Gods op grond van een pessimistische inschatting van die Raad Gods. Het zullen er niet veel zijn die uiteindelijk een waar geloof ontvangen en dus moeten wij dat waarmaken door middel van een separerende prediking.

Hiermee wordt God van zijn vrijheid beroofd. Hij wordt gebonden aan de inschatting die sommige gelovigen hebben omtrent het aantal gezaligden.

Gelukkig laat God Zich niet binden. Op allerlei manieren zoekt en vindt Hij Zijn kinderen toch wel. Hij werkt hier niet aan mee en verbindt Zijn zegen er ook niet aan.
Praktisch gezien gaat dat zo: God zorgt er voor dat de kerken waarin dit door en door on-evangelische geluid wordt verkondigd klein blijven. Veel mensen vertrekken uit de duisterheid van deze wanhopige toekomstloosheid en verlaten de kerk. Ik zeg: God trekt hen daaruit weg om ze te behouden. Hij bevrijdt hen uit het diensthuis en trekt hen met koorden van liefde. Liefde die in geen van de separerende predikingen ooit aan de orde is gekomen.

Separerende prediking is voor mij daarom een kwalijke praktijk, gestoeld op goddeloze aannames (want zij bemoeit zich met zaken die alleen God aangaan). Een praktijk die zichzelf ook uitholt, getuige het ter ziele gaan van de kerken waarin deze prediking zo vruchteloos werd beoefend.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Chaya » 11 nov 2017 10:12

gravo schreef:Het is altijd van belang om de definitie van begrippen goed te hebben. Bij de term "separerende prediking" is het goed te beseffen dat die alleen voorkomt in de uiterste rechterflank van het bevindelijk gereformeerd protestantisme. Daarbuiten heb ik hem eerlijk gezegd nooit gehoord

Dat is niet waar gravo. Ik weet niet wat jij precies onder de uiterste rechterflank verstaat, maar ik hoor de separerende prediking ook in de HHK en de CGK.
gravo schreef:De separerende prediking is dus een instrument waarmee de verwachting die men heeft van het aantal ware gelovigen moet worden bevestigd. Het moet een te grote toeloop van gelovigen afsnijden. Dat doet de separerende prediking door allerlei eisen te stellen aan de waarachtigheid van het geloof,

Ook dit is niet waar. Al zal dit zo opgevat dan wel verkeerd gepredikt worden.
gravo schreef:Separerende prediking is voor mij daarom een kwalijke praktijk,

Dan gruw je dus ook van de prediking van de Heere Jezus, want Hij deed niet anders!

Je noemde ds Moerkerken, dit is een citaat van hem:
„Het gaat niet alleen om het aanbrengen in de prediking van het onderscheid tussen bekeerd en onbekeerd, maar ook om onderscheidenlijk preken. Dan komen we op de bekende standen in het genadeleven. Er zijn geoefenden en minder geoefenden. Er zijn er voor wie Christus nog zo verborgen is, maar er zijn er ook die meer kennen. De prediking moet voedsel hebben voor al die stadia. Aan de andere kant: onbekeerden zijn ook niet eender. Er zijn er die vreselijk onverschillig zijn, die slapen onder de dienst of spotten, bij wie je de weerzin van hun ogen afleest. Maar er zijn er ook die aangedaan zijn. Je zou al gauw het goede van hen denken, ware het niet dat de Bijbel ook spreekt van de tranen van Orpa.

Spreekt de Heere Jezus ook niet over het zaad dat gestrooid wordt en tezamen opgroeit met het gewas. Pas als de oogst eraan komt, zal duidelijk zijn wat het onkruid is - de schijngelovige - het onkruid wordt verdelgd en het vruchtbare gewas - de ware gelovige - wordt geoogst en mag de graanschuren in.
DAT is separeren gravo en dus bijbels!
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: De separerende prediking

Berichtdoor gravo » 11 nov 2017 10:25

Chaya schreef:Dat is niet waar gravo. Ik weet niet wat jij precies onder de uiterste rechterflank verstaat, maar ik hoor de separerende prediking ook in de HHK en de CGK.
Zo zie je dat het gaat om definitie. Ik heb het over separerende prediking die aansluit op de suggestie dat er maar heel weinig mensen zalig zullen worden. Dat is het eigenlijke punt. Ik spreek vanuit de GG (vandaar ook mijn waarschuwing voor mannen als ds. Moerkerken). De CGK ken ik een beetje en die heb ik altijd veel milder en ruimer ingeschat. De HHk ken ik niet.
Chaya schreef:DAT is separeren gravo en dus bijbels!

Ook hier weer: jij definieert "separeren"anders als ik. Dat kan. Daarom begon ik mijn post ook met een definitie.
Maar ik heb genoeg gezien en gehoord binnen de GG om te weten welke rol separerende prediking in de uiterste rechterflank van die kerk speelt.
Tip: gebruik niet te snel verwijten als "Dan gruw je dus ook van de prediking van de Heere Jezus, want Hij deed niet anders!". Dat is ondoordacht, niet waar en erg onvriendelijk.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: De separerende prediking

Berichtdoor benefietdiner » 11 nov 2017 11:42

gravo schreef:Het is altijd van belang om de definitie van begrippen goed te hebben. Bij de term "separerende prediking" is het goed te beseffen dat die alleen voorkomt in de uiterste rechterflank van het bevindelijk gereformeerd protestantisme. Daarbuiten heb ik hem eerlijk gezegd nooit gehoord. Het is daarom aannemelijk dat er met die term iets wordt aangeduid dat specifiek is voor deze stroming.
Volgens mij is het specifieke aan de term "separerende prediking" dat er vanuit wordt gegaan dat de verkondiging moet leiden tot een duidelijke scheiding tussen de hoorders. Separerend wil zeggen 'scheidend". De prediking moet leiden tot een scheiding. Het resultaat van de prediking moet zijn dat het verschil tussen ware gelovigen en ongelovigen openbaar wordt. Persoonlijk en publiekelijk.

En kennelijk is dit separerende effect van de verkondiging niet zo vanzelfsprekend. Want steeds weer horen we de oproep dat de prediking toch vooral separerend moet zijn. Het gevaar bestaat klaarblijkelijk dat het allemaal wat minder scheidend wordt, dat de verschillen niet meer aan de oppervlakte komen en dat er vermenging ontstaat tussen ware gelovigen en ongelovigen.

Waarin schuilt dat gevaar?
Wat men gevaarlijk vindt is het fenomeen dat mensen zich onterecht als ware gelovigen presenteren (aan anderen en aan zichzelf). Dan lijkt het alsof er een juist en gerechtvaardigd onderscheid is in de gemeente (de één gaat wél aan het avondmaal, maar de ander niet), maar in feite is dit publiekelijke onderscheid een rookgordijn. Men heeft zich namelijk onterecht tot de ware gelovigen gerekend. En dat moet bestreden worden, want het gaat dan helemaal fout.
Er is namelijk een bepaalde theologische verwachting, die vooraf gaat aan de separerende prediking. Die verwachting houdt in dat het overgrote deel van de gemeente niet tot de ware gelovigen zal behoren en dat een klein deel daar wel toe zal behoren. Op grond van het op zich Bijbelse leerstuk van Gods welbehagen en de verkiezing van eeuwigheid hebben sommige orthodoxe gereformeerden er een fantasie aan toegevoegd, namelijk een zeer pessimistische inschatting van de verhouding gelovigen / ongelovigen in de Raad Gods. Dat is werkelijk op niets gebaseerd, maar men blijft hardnekkig volhouden dat de hel vele, vele, vele malen meer mensen zal herbergen dan de hemel. Men zegt dit weliswaar niet zo direct en hardop, maar veel bevindelijk gereformeerde praxis is op dit beginsel geënt. Als iemand zich mocht afvragen waar die angst en die niet aflatende twijfel in kringen van de separerende prediking toch vandaan komt. Dit is het, de zekerheid dat er slechts een paar, een handvol mensen zalig zal worden. Hiermee is het lot voor de meeste gemeenteleden wel zo'n beetje bezegeld. Die verhoudingen liggen vast (in de eeuwige raad Gods) en zijn zeer, zeer pessimistisch.
Nogmaals, deze gedachte is echt leidend, al bekleed het zich met allerlei vormen van zachter taalgebruik, moeilijk te peilen toespelingen en nauwelijks waarneembare suggesties. Wie dit beginsel van kinds af aan meekrijgt weet wel beter: hoe mooi je het ook zegt, hoe vroom, eerbiedig of behoedzaam, de waarheid die verkondigd wordt is spijkerhard. Een massale ondergang is onvermijdelijk, juist omdat het aan de Raad Gods wordt toegeschreven.

Een goede separerende prediking moet die verhouding blootleggen. Als er veel ongelovigen zijn, klopt dit met de verwachting en is het dus goed. Dan is de prediking kennelijk voldoende separerend. Mensen worden terecht op hun plaats gezet: ze zullen niet zalig worden en geen waar geloof ontvangen. Te veel gelovigen is verkeerd. Dan moet er iets niet goed zijn aan het geloof van die gelovigen. Kan eenvoudig niet echt zijn.

De separerende prediking is dus een instrument waarmee de verwachting die men heeft van het aantal ware gelovigen moet worden bevestigd. Het moet een te grote toeloop van gelovigen afsnijden. Dat doet de separerende prediking door allerlei eisen te stellen aan de waarachtigheid van het geloof, met de bedoeling om uiteindelijk weer op de vermeende goddelijke verhouding te komen van de velen die verloren zullen gaan en de enkelingen die het ware geloof deelachtig worden. Dat betekent: mensen die menen te geloven afremmen. Nee verkopen, afwijzen, verwachtingen temperen, nadere eisen stellen, in de wachtkamer plaatsen, terugsturen, onvoldoendes geven en "het er niet voor houden". Kortom: een zeer beperkt quotum bewaken. Separeren is : pessimistische verwachtingen laten uitkomen.

Geen wonder dat juist in kringen waarin heel veel extra eisen worden opgevoerd (ik noem een ds. Moerkerken met de zogenaamde standen-prediking) zo gehamerd wordt op de noodzaak van separerende prediking.
Wat men eigenlijk doet is bewaking van de Raad Gods op grond van een pessimistische inschatting van die Raad Gods. Het zullen er niet veel zijn die uiteindelijk een waar geloof ontvangen en dus moeten wij dat waarmaken door middel van een separerende prediking.

Hiermee wordt God van zijn vrijheid beroofd. Hij wordt gebonden aan de inschatting die sommige gelovigen hebben omtrent het aantal gezaligden.

Gelukkig laat God Zich niet binden. Op allerlei manieren zoekt en vindt Hij Zijn kinderen toch wel. Hij werkt hier niet aan mee en verbindt Zijn zegen er ook niet aan.
Praktisch gezien gaat dat zo: God zorgt er voor dat de kerken waarin dit door en door on-evangelische geluid wordt verkondigd klein blijven. Veel mensen vertrekken uit de duisterheid van deze wanhopige toekomstloosheid en verlaten de kerk. Ik zeg: God trekt hen daaruit weg om ze te behouden. Hij bevrijdt hen uit het diensthuis en trekt hen met koorden van liefde. Liefde die in geen van de separerende predikingen ooit aan de orde is gekomen.

Separerende prediking is voor mij daarom een kwalijke praktijk, gestoeld op goddeloze aannames (want zij bemoeit zich met zaken die alleen God aangaan). Een praktijk die zichzelf ook uitholt, getuige het ter ziele gaan van de kerken waarin deze prediking zo vruchteloos werd beoefend.

gravo

Fantastisch, geweldig mooi gravo amen ja amen =D>

Bambi

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Bambi » 11 nov 2017 14:10

Ben het dit keer helemaal eens met je @gravo

Separerend preken komt alleen maar voort uit angst en veroordelen en op de stoel van God gaan zitten.
Invullen voor God dus.
En voor de luisteraar, zeker jongeren, de tijd om allerlei spelletjes te verzinnen om je gedachten bezig te houden en om vooral niet te hoeven luisteren. Want het gaat jou tenslotte niet meer aan, je gelooft niet echt. In gedachten maak je wel vaak zinnetjes af, die je al zooo vaak hebt gehoord dat je ze uit je hoofd kent. Om er later achter te komen, dat die niet eens in de Bijbel stonden.
Heb ook geleerd wat je allemaal voor spelletjes kan spelen met de Bijbel en alles.
Maar het meeste wat me is bijgebleven uit die tijd, is dat het in de avonddiensten, met de gordijnen dicht en de lampen en verwarming aan, gezellig was om tegen mijn moeder aan te hangen.
En dat als er een dominee kwam die wel gewoon preekte voor iedereen, en dingen vertelde, zoals over de Heere Jezus of verhalen uit de Bijbel uitlegde. Dat was het beste bij ds vd Net bijv. of ds de Pater. Of bij studenten (zoals ds Gunst toen) of evangelisten (zoals Vreugdenhil toen)
Dan had ik zelfs geen spelletjes te verzinnen, maar voelde ik me ook aangesproken.

Johan100 schreef:Heraut van vrije genade G. Whitefield.
Op zaterdagmiddag 17 februari 1739 staat op een heuvel in de buurt van de Britse stad
Bristol een jonge man. Hij roept tot een aantal arbeiders die juist uit een mijn zijn
gekomen: "Zalig zijn de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der
hemelen." De mijnwerkers staan stil en kijken verbaasd op. Ze zien de man staan, met
een boek in zijn hand. Hij is te horen over grote afstand. Opnieuw klinkt de heldere
stem van de man: "Mattheüs hoofdstuk vijf vers één tot drie." De mijnwerkers hebben
er geen idee van wie Mattheüs is of wat hoofdstuk betekent. Maar ze luisteren.
Het is een wonderlijk schouwspel. Het aantal mannen groeit aan tot zo''n honderd. De
man op de heuvel spreekt van het komende gericht. Van Gods rechtvaardigheid in het
straffen van de zonde. Hij spreekt met warme gloed van Jezus, Die gekomen is om
een vriend van tollenaren en zondaren te zijn. Van het kruis van Christus en de liefde
van God. Hij preekt en preekt en weet van geen ophouden. Het ontroert hem als hij op
de zwarte gezichten witte geultjes ziet, veroorzaakt door de tranen die over de wangen
stromen. Het behaagt de Heere deze verkondiging te zegenen aan het hart van deze
mijnwerkers in Kingswood, waar de bewoners van Bristol laag op neerzien en die
nooit het Evangelie hebben gehoord. Het is de bevestiging van het Schriftwoord dat
Christus gekomen is om het verlorene te zoeken.

Ontroerend stuk. Die man kwam echt het evangelie brengen

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Marnix » 12 nov 2017 19:45

Even een vraag: is wat Jezus preekte relevant voor deze discussie? En voor deze opmerking voor fronsende wenkbrauwen zorgt een toelichting: Jezus preekte niet voor een kerk, een gemeente, voor allemaal gelovigen. Hij evangeliseerde onder mensen die dat evangelie niet kenden. En waar velen het evangelie ook niet van aannamen. Ga de stad in en daar mensen het evangelie verkondigen. En dan mag je zeggen: Ja, Jezus preekte ook separerend.

Als je echter wil kijken naar hoe je preekt in een kerk, in een gemeente van Christus, onder christenen, kan je denk ik beter naar de apostelen kijken. Of maar wat Jezus tegen zijn discipelen zegt. Denk dat dat onderscheid goed is. De oproep voor ongelovigen is een oproep tot bekering, de oproep voor gelovigen is die tot heiliging.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Chaya » 13 nov 2017 20:40

De separerende prediking is helemaal niet dat velen buitengesloten zouden gaan worden, integendeel!
Het is niets anders dan oproep tot zelfonderzoek; "ben ik het Heere?".
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Marnix » 13 nov 2017 21:12

Jezus riep op tot bekering en als je gelooft moet je je niet bekeren, dan ben je bekeerd, omgekeerd. Als ke niet gelooft moet je je bekeren. De Joden geloofden in God maar Jezus bracht het evangelie dan het koninkrijk dichtbij was gekomen en liet zien dat er in Hem een nieuw verbond is en het oude verdwijnt.

Vanaf dat moment begon Jezus zijn verkondiging. 'Kom tot inkeer,' zei hij, 'want het koninkrijk van de hemel is nabij!'

En niet: jullie zijn kinderen van Abraham dus het is prima zo. Het gaat om geloof in Hem. Dus Hij preekte heel separerend. Denk aan hoe hij met de Farizeeen en Schriftgeleerden die zich op hun afkomst beriepen, omging. Denk aan de gelijkenissen over de wijze en dwaze maagden, de wijze en dwaze bouwer etc. Maar dan erbij: wie mijn woorden hoort en ze doet. Maar Paulos, Petrus em Johannes doen dat bijvoorbeeld helemaal niet als ze de gemeente aanspreken want ze richten zich tot de kerk, de gemeente, volgelingen van Christus. Ook al zit er vast kaf tussen het koren, de gemeente mag je zo aanspreken. En begrijp me niet verkeerd, dat mag soms beste scherp, waarschuwend etc zijn.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Johan100
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3644
Lid geworden op: 22 okt 2015 15:06
Contacteer:

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Johan100 » 15 nov 2017 16:03

Marnix schreef:Jezus riep op tot bekering en als je gelooft moet je je niet bekeren, dan ben je bekeerd, omgekeerd. Als je niet gelooft moet je je bekeren. Je hebt ook de dagelijkse bekering van node! De Joden geloofden in God maar Jezus bracht het evangelie dan het koninkrijk dichtbij was gekomen en liet zien dat er in Hem een nieuw verbond is en het oude verdwijnt.

Vanaf dat moment begon Jezus zijn verkondiging. 'Kom tot inkeer,' zei hij, 'want het koninkrijk van de hemel is nabij!'

En niet: jullie zijn kinderen van Abraham dus het is prima zo. Het gaat om geloof in Hem. Dus Hij preekte heel separerend. Denk aan hoe hij met de Farizeeën en Schriftgeleerden die zich op hun afkomst beriepen, omging. Denk aan de gelijkenissen over de wijze en dwaze maagden, de wijze en dwaze bouwer etc. Maar dan erbij: wie mijn woorden hoort en ze doet. Maar Paulus, Petrus en Johannes doen dat bijvoorbeeld helemaal niet als ze de gemeente aanspreken want ze richten zich tot de kerk, de gemeente, volgelingen van Christus. Is dat zo? De brieven van Paulus en Petrus en Johannes zijn toch ook separerend? Ze waarschuwen vaak wat betreft de vruchten wat geen vruchten en wat wel de vruchten van het geloof zijn. Ook al zit er vast kaf tussen het koren, de gemeente mag je zo aanspreken. En begrijp me niet verkeerd, dat mag soms beste scherp, waarschuwend etc zijn.
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: De separerende prediking

Berichtdoor Marnix » 15 nov 2017 17:24

Johan100 schreef: Je hebt ook de dagelijkse bekering van node!


Die voelde ik al aankomen. Waar staat dat precies? Ik snap wat je bedoelt hoor. Je moet je als christen regelmatig afkeren van verkeerde dingen en weer op God richten. Helemaal mee eens. Maar dagelijkse bekering houdt niet in dat je geen kind van God bent en je tot Hem keert en dan weer kind van Hem wordt. Dagelijkse bekering is dat Zijn kinderen zich iedere keer weer op Hem moeten richten. Maar daarmee zijn ze niet minder kinderen van Hem. Dat zijn ze en dat blijven ze omdat ze zich eenmaal hebben bekeerd en gered zijn door Jezus en daarom altijd kinderen van God zijn.


Is dat zo? De brieven van Paulus en Petrus en Johannes zijn toch ook separerend? Ze waarschuwen vaak wat betreft de vruchten wat geen vruchten en wat wel de vruchten van het geloof zijn.


Ze zijn soms zeker scherp en waarschuwend. Maar iedere brief begint wel met:

Aan de heiligen. Aan de gemeente van ..., geroepen door Christus. Geheiligd door Hem. En niet met: Aan alle heiligen en alle schijnheiligen in de kerk. Aan de gelovigen en de ongelovigen. En de oproep is telkens die tot dagelijkse bekering, heiliging van Gods kinderen. Dat is wat anders dan de gemeente niet als gemeenschap der heiligen aanspreken maar als een gemengde groep van gelovigen en ongelovigen.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten