naamloos schreef:Na je pleidooi om soepel met de vorm om te gaan had ik een anders conclusie van je verwacht.
De inhoud van het christelijk geloof is op geen enkele manier afhankelijk van de vorm waarin het wordt gebracht, net zo min als het afhankelijk is van een ambt.
Net zo stellig als jij beweerd dat de schrift geen ruimte biedt voor een vrouwelijk ambt stellen anderen van wel.
Laten we elkaar vrijlaten in bijzaken, het heeft niets met de inhoud van het evangelie te maken.
We hebben verdraaid toch wel wat anders aan ons hoofd dan je druk maken of je iets leert van een man of van een vrouw!
](./images/smilies/eusa_wall.gif "Brick wall")
(En ook van welk cluppie je afstamt, maar goed daar zit Rotterdams stokpaard mee opgezadeld)
Marnix schreef:Het zou mooi zijn als er ook met de PKN meer eenheid zou komen. Daarnaast doe je nu een beetje alsof het besluit vooral ontstaan is vanuit een verlangen om bij de tijd te zijn als kerk, alsof de Bijbel het een zou zeggen maar men omwille van de tijdsgeest maar wat anders besluit en de Bijbel terzijde schuift, terwijl er wel degelijk een inhoudelijke bijbelse argumentatie bij het besluit is gegeven. Net als destijds bij de NGK. Daar kan je het mee eens zijn of niet, dat is wat anders.
Goed, inhoudelijke bijbelse argumentatie. Dat jullie er anders over denken, mag duidelijk zijn, maar als ik de voorwaarden voor ambtsdragers die in de Bijbel worden gegeven (en die dus niet uit de dikke duim van synodeleden is gezogen) er naast leg, dan vind ik het volgende:
1 Tim. 3:2 Een opziener
(ouderling) nu moet onberispelijk zijn,
de man van één vrouw, beheerst, bezonnen, eerbaar, gastvrij, bekwaam om te onderwijzen,
Titus 1:5 Zo iemand moet onberispelijk zijn,
de man van één vrouw, gelovige kinderen hebben, die niet te beschuldigen zijn van losbandigheid of opstandigheid.
1 Tim. 3:12 De diakenen moeten
mannen van één vrouw zijn, die goed leiding geven aan hun kinderen en aan hun eigen huis.
Dat lijkt me vrij duidelijk, maar voor sommigen blijkbaar niet. Wat kun je dan vanuit de bijbel aanvoeren om deze ambten voor vrouwen te ondersteunen? Nou, dit:
Dat is het wel zo'n beetje. Het gaat bij de vrouw in het ambt weldegelijk over de inhoud en niet over de vorm.
In de Bijbel worden wel "weduwen" genoemd als vrouwen die in de gemeente bepaald dienstwerk verrichten (1 Tim. 5:9). Het ging om 60 plussers die weduwe waren en een zeker aanzien hadden. Ik neem aan dat zij vooral onder vrouwen in de gemeente werkzaam waren. Deze positie kennen we nu zo niet meer, maar als je een ambt voor vrouwen ambieert, dan is dat het enige bijbelse aanknopingspunt.
Ik ben in elk geval niet van het standpunt: "ach, het maakt niet uit of je iets leert van een man of een vrouw". In de eerste plaats omdat het hier niet gaat om "iets leren", maar om "geestelijk leiding geven in de gemeente". In de tweede plaats is de Bijbel hier heel duidelijk in, en in de derde plaats omdat als je bij de Bijbel op dit punt zegt: "ach, wat maakt het uit", je dat met net zoveel reden bij andere verzen in de Bijbel kunt zeggen. Dan ben je hard op weg om vrijzinnig te worden.
Van vrijgemaakt naar vrijzinnig. Het scheelt maar een paar letters en die weg is zo bewandeld.
GDK schreef:Als in mijn PKN gemeente de dames hun ambt neerleggen en het aan de mannen overlaten, stort de boel onmiddellijk hopeloos in. Zonder vrouwelijke ambtsdragers kan de kerk hier geen zoutend zout zijn. Ik ben er daarom wel blij mee. Als ik zie wat zij allemaal doen .... petje af!
Dit is een praktisch argument en geen bijbels argument. Een praktisch argument bovendien, dat uitgaat van armoede: er zijn geen mannen die in een bijzonder ambt kunnen/willen dienen in het Koninkrijk van God en daarom moeten de vrouwen dat maar doen. Moeten we daar blij van worden? Ik zou zeggen: geef die mannen in de gemeente die er zijn eens een por! Geestelijke armoede kan nooit een uitgangspunt voor het principe zijn.
Voor alle duidelijkheid: ik ben zelf lid van de PKN en ik kan dus weldegelijk omgaan met verschillen van mening hierover, maar het feit dat vrouwen ambtsdrager kunnen zijn, berust niet op een gegeven uit de Schrift; sterker nog: men neemt hier een loopje met diezelfde Schrift.
gravo schreef:Bovenstaande zin vat jouw reactie aardig samen denk ik. Hoewel dit vaak gezegd wordt en goed in het gehoor ligt, ben ik het toch niet met je eens.
Het suggereert mij teveel dat de inhoud van het christelijk geloof een afgebakend en altijd gelijk blijvend stelsel is. Als je één steen uit de muur haalt, stort alles in.
Dat is niet zo. Eenvoudig aan te tonen uit de historische debatten, tegenstellingen en schisma's in het christendom. Ook nu zijn er vele vormen van christendom, die ook op de inhoud van elkaar verschillen.
Jouw argumentatie komt neer op: "christenen hebben altijd en overal al verschillen van mening gehad en we leven nu in een andere tijd, dus is het best goed als we nu over bepaalde dingen anders denken".
Dan is mijn reactie: ja, dat klopt, maar het uitgangspunt om christen te zijn is wel dat je uiteindelijk bij alles wat je doet, laat en vindt, de Bijbel het laatste woord laat hebben, ook in die andere omstandigheden en tijdsgewrichten.
Daarom is mijn insteek niet dat je je door de omstandigheden of de tijdgeest laat leiden, maar uiteindelijk door: "wat vindt God hier nu eigenlijk van, wat zegt Zijn Woord?". Dat is het sine qua non van het christen zijn. Zeg ik hiermee dat iemand die een ander standpunt heeft over de vrouw in het ambt, geen christen is? Nee, dat zeg ik niet. Ik zeg wel dat hij of zij de Bijbel niet aan zijn/haar kant heeft en er beter aan doet om die Bijbel weer meer serieus te nemen. Want alleen de Bijbel geeft een gezonde leidraad voor ons handelen als christen, alleen zo kunnen we een zoutend zout en een lichtend licht zijn. Al het andere, lijkt maar even mooi, maar is uiteindelijk geen goed ingredient voor een positief christelijk getuigenis in deze wereld.
Terug naar de Schrift dus en daarmee kan zowel het heden als het verleden (heb ik gezegd dat het vroeger altijd beter was?) gecorrigeerd worden.
Want een positief christelijk getuigenis is er alleen als christenen serieus werk maken om volgens Bijbelse principes te leven. Niet als het enige wat ze zeggen, is: "ja, maar ik denk daar toch anders over".
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)
?
