[quote"Chaya"][quote"MoesTuin"]
Vandaag de dag zijn er nog enkele Reformatorische kerken die betwijfelen of zelfs beweren dat de mens niet tot Christus kan komen ook niet door geloof.
Dit is volstrekt onbijbels en net als in de tijd van Paulus.
Paulus zou vandaag de dag is sommige gemeentes niet aanwezig mogen zijn.
[/quote]
Chaya: O ja? Waar is deze informatie op gebaseerd?Bij de Brede en de Smalle weg (John Bunyan) is ook enkel de enige weg tot behoudt, de Heere Jezus Christus.
de Brede en de Smalle weg kan je heel goed bij dit onderwerp ook betrekken.
Onderstaande artikel wil ik dit gegeven mee proberen uit te leggen.
zeer ernstige woorden bij dit onderwerp, een ernstige roepstem en waarschuwing.
citaat"Ineens zag ik dat er aan de rechterkant van de Brede Weg een soort afgebakend Paadje liep. Op dat Paadje liepen ook mensen. Deze mensen gedroegen zich echter zo geheel anders dan die anderen op de Weg. Hun gezichten stonden ernstig. Ze deden niet mee met al die genietingen van de anderen, van de wereld. Kennelijk wisten zij wèl waar deze Weg eindigde. En kennelijk wisten zij ook van het Kruis en die Smalle Weg ter ontkoming, want velen van hen bleven er stilstaan en keken er van een afstand naar. Terwijl ze daar stonden praatten ze druk met elkaar. Maar waarover spraken zij dan? vroeg ik me af. En waarom bleven er zovelen op een afstand? De eeuwigheid komt toch ook voor hen steeds dichterbij?
Ik kwam naderbij en ging luisteren naar hun gesprekken. Ze spraken met elkaar over een weg, een weg naar het Kruis dat voor hen stond. Ze legden elkaar uit wat er eerst moest gebeuren voordat ze naar dat Kruis mochten gaan. Ze konden ook precies uitleggen hoe die Weg liep en hoe moeilijk begaanbaar die was. Ze spraken zo vol overtuiging dat het net leek alsof ze er zelf geweest waren. Maar, hoorde ik ze eerlijk zeggen, dat was niet zo. Ze hadden dat gehoord en gelezen. Ze discussieerden verder over allerlei zaken, zoals geopenbaarde en verborgen wil van God en aanbod van genade.
Ik liep naar een andere groep mensen die ook voor het Kruis stonden en er over spraken. Er waren, zo merkte ik, hele wijze mensen bij. Ze hadden allerlei dikke boeken bestudeerd en konden daaruit heel veel citeren. Zij wisten zodoende precies hoe God werkte. Daardoor konden ze aangeven wie wel en wie niet naar het Kruis mochten gaan. Ze vroegen de mensen die hun zondelast bij het Kruis wilden neerwerpen of ze die last wel echt voelden en of zij er wel diep genoeg onder gebukt gingen. Het ging zomaar niet, zeiden ze.
En vele mensen die naar hen luisterden liepen door, want ja, dat hadden ze nog niet beleefd. Weer schrok ik want zo hechtten ze meer waarde aan wat die mannen zeiden dan aan wat die Man aan het Kruis sprak. Anderen vroegen zich af tot wie het Lam Gods nu eigenlijk sprak, daar aan het Kruis. Tot allen, zeiden sommigen, maar je hebt niet veel aan die Boodschap, vervolgden ze, als je niet aan jezelf ontdekt bent. Ze voegden er nog heel nadrukkelijk aan toe dat dat Gods werk is. Toen zag ik dat ook velen die naar hen luisterden doorliepen, mismoedig, want God had hen nog niet aan hunzelf ontdekt. Ze begrepen dat niet echt, zo hoorde ik enkelen zeggen, want ze baden wel drie keer per dag om een Nieuw Hart en dat was hun nog steeds niet gegeven. En zo liepen ze verder, geen acht slaande op de Stem die hun toeriep: Mijn zoon, geef Mij uw hart![6] Zij konden dat immers niet zelf?
Anderen zeiden dat de Boodschap maar voor enkelen op deze Weg was. Natuurlijk niet voor allemaal, dat leren de Lichten, zo hoorde ik, de mensen die zich zo graag laten bedriegen en die met een Ingebeelde Hemel naar de Hel zullen gaan. Nee, zeiden ze, laten wij maar veilig hier blijven, laten wij onszelf niet bedriegen met een aangepraat geloof. En ze vervolgden ook hun weg, hun weg naar het Verderf.
Ik bemerkte dat al deze ernstige mensen zich ook met veel andere godsdienstige zaken bezig hielden, terwijl de Rampzaligheid met elke stap dichterbij kwam. Ze discussieerden over de schrijfwijze van een van de namen van de Zaligmaker, Here of Heere, over het wel of niet ritmisch zingen van Psalmen en over vele andere zaken die de Vorm en het Uiterlijk betroffen. Ook werd er zeer afkeurend gesproken over die goddeloze wereld, die mensen die zich alleen maar bezig hielden met vermaak en over zogenaamde christenen, die Juichende Christenen, mensen die Het zelf grepen en Het altijd bezaten. Zijzelf waren zo heel anders, zij waren tenminste Eerlijk Onbekeerd.
En zo zag ik tot mijn grote ontsteltenis ook velen van deze mensen zich voortspoeden op de Brede Weg, weliswaar aan de rechterkant ervan, maar toch op weg naar dezelfde Bestemming, op weg naar een nimmer eindigende Eeuwigheid. Geschokt riep ik hen toe: “Laat u toch met God verzoenen! Heden indien gij Zijn Stem hoort, verhardt u niet, maar laat u leiden! O mensen, hoe zult gij ontvlieden indien ge op zo’n grote Zaligheid geen acht geeft?”[7] De meeste mensen keken daar echter niet van op. Ze kenden deze woorden zo goed, want ze bezaten het Woord van God. Ze hadden dat al vaak gelezen. Enkelen kwamen echter naar me toe en zeiden: “Meneer, die Nodiging is niet voor ons allemaal, die is alleen voor de Uitverkorenen en als we daarbij horen, dan zal God ons zelf wel trekken. Anders heeft het echt geen zin als we ons tot God wenden” en vervolgens liepen ze verder.
Dit had ik al eerder gehoord, toen ik luisterde naar hun gesprekken. Maar ik kon niet begrijpen dat dit er zo koud en zakelijk uitkwam. Wisten ze dan toch niet waar deze Weg eindigde? Ik riep ze achterna: “Maar mensen, in de Bijbel staat dat God met vlammend vuur wraak zal doen over degenen die het Evangelie van de Heere Jezus Christus ongehoorzaam zijn. En er staat ook dat Hij zal lachen en spotten in uw verderf, omdat u geweigerd hebt u zich tot Hem te keren! [8] Zal God dan lachen, spotten en zich op u wreken terwijl Hij zelf bepaald heeft dat u zou weigeren om op de nodiging in te gaan? Zou God zo onrechtvaardig zijn?
Een draaide zich nog om en zei: “U moet niet denken dat u het weet. Onze dominee zegt dit en ik voel gewoon dat dat de zuivere waarheid is.” Ook hij liep verder, het Verderf tegemoet. Anderen zeiden: “Wat wij aan het Kruis horen is de uitwendige roeping. Zodra Hij ons inwendig roept, ja, dan kunnen we ons laten leiden. En weet u niet dat wij onszelf niet kunnen bekeren, dat God dat moet doen?” Ik antwoordde:”Ja dat is waar, maar God wìl het toch ook doen? [9] Ziet toch af van uzelf en uw ellendige bestaan en vertrouw geheel op Hem, dan zal u niet beschaamd uitkomen! [10] O wendt u toch naar Hem, Die alles in u wil werken wat uzelf niet kunt!” “Meneer”, zo zeiden ze, “dat kan alleen door de werking van de Heilige Geest en als Die gaat werken, nou, dan komt het allemaal vanzelf, want Die werkt onwederstandelijk!”
Ik antwoordde: “U heeft gelijk dat het de Heilige Geest is die harten wederbaart, maar dat ontslaat u toch niet van uw verantwoordelijkheid om u geheel aan de Heere Jezus over te geven? U kunt God toch straks niet verwijten dat u er niets aan kon doen dat u niet bekeerd bent, omdat de Heilige Geest het bij u niet wilde werken. Trouwens, weet u wel dat u het vermogen heeft om de Heilige Geest te wederstaan.. ?!” [11]
Doch ook zij draaiden zich om en vervolgden hun weg, hun weg richting de Eeuwige Rampzaligheid, zichzelf staande houdend met de gedachte dat ze het immers zelf niet konden. Weer iemand anders riep me toe: “Zeg, dat gaat zomaar niet. Wat moet ik bij het Kruis doen? Ik moet eerst mijn zonde en onmacht echt beseffen, pas dan mag ik bij het Lam Gods komen. Onze dominee waarschuwt altijd voor mensen die zomaar naar de Heere Jezus gaan. Nee, eerst ellende, dan pas verlossing!” En ook hij vervolgde zijn weg.
Ik riep hem nog achterna: “Maar meneer, het Woord van God geeft aan dat u ellendig bènt, of u het beseft of niet! [12] U zult uw onwaardigheid vanuit uzelf nooit volledig beseffen! Spoed u toch naar het Kruis. Daar is Iemand die u uw ogen voor uw ellendigheid wil openen, maar Die u ook wil laten zien Wie Hijzelf is! Werp toch een blik op de Verlosser... het is nog Genadetijd!” Hij keerde zich nog een keer om en riep: “U dringt de mensen maar iets op... Een Jezus van vijf letters”, waarna ook hij zich verder voortspoedde, langs het Kruis, langs de Zalig-maker, op weg naar de Hel.
Keer op keer riep ik de mensen toe dat buiten de Heere Jezus geen leven is, maar een eeuwig zielsverderf en dat ze zich op weg naar de Eeuwige Rampzaligheid bevonden. Maar de meesten hadden hun argumenten om op de Brede Weg te blijven. En die argumenten klonken zo vroom, zo rechtzinnig. Ze gelóófden er echt in.
En zo merkte ik tot mijn grote ontsteltenis dat ook de meesten van déze mensen op dat Paadje aan de rechterzijde van de Brede Weg bléven lopen, langs het Kruis en de Smalle Weg, waar ze zo dicht bij waren. Samen met die Anderen. Samen het Kruis voorbij. Samen geen acht slaand’ op die Stem. Samen naar het Verderf.
Aan het eind zag ik de Brede Weg en en het smalle Paadje aan de rechterkant ervan weer bij elkaar komen. O, daar zag ik al die mensen verenigd. De serieuze èn de goddeloze Goddelozen. Samen verenigd in die Poel die brandde van vuur en sulfer. Toen bleek dat er in wezen toch geen verschil was tussen al die mensen.
Of toch wel...? vroeg ik me af. Toen ik wat beter naar de Poel keek, merkte ik dat de wroeging voor die serieuze Goddelozen onverdraaglijker was dan voor die wereldse Goddelozen, en ik begreep waarom. [13] Die ernstige Goddelozen wisten van de Smalle Weg, maar hadden die niet bewandeld. [14]
Hoe dan ook, nu was het voor hen allen te laat, voor eeuwig te laat... Al die mensen moesten voor eeuwig op die afgrijselijke Plaats blijven. Ja, al degenen die niet gewild hadden dat het Lam Gods Koning over hen zou zijn en Hem verworpen hadden. [15] Jawel, sommigen op een vrome manier, anderen op een goddeloze manier. Maar toch, beiden niet gewild ...verworpen...
Ik zag ook dat op die Plaats inderdaad géén Weg ter ontkoming meer was. Er was daar geen Man, geen Man van Smarten meer, die riep: Wend u naar Mij toe en wordt behouden. Er klonken wel andere stemmen, wanhopige stemmen: Had ik maar.., had ik maar.. Maar het was voor hen te laat, voor eeuwig te laat. De Genadetijd was over. http://www.refoweb.nl/dwars/1276/de-rec ... -brede-wegAls jij, als u maar weet dat de enige Weg de Waarheid en het Leven tot de Heere God is via Zijn Zoon de Heere Jezus Christus.
Hij werkt in de harten van mensen en overziet de levens in mensen, het hele gebeuren, wat dan ook in deze wereld.
1
Als ik maar weet, dat hier mijn weg,
door U, Heer, wordt bereid,
en dat die weg hoe moeilijk ook,
mij nader tot U leidt.
Refr.
Nader tot U, nader tot U,
nader mijn Heiland tot U;
als ik maar weet, dat alles hier,
mij nader brengt tot U.
2
Als ik maar weet, dat ook voor mij,
de Heer aan 't kruishout stierf;
en dat de Heiland ook voor mij,
een levenskroon verwierf.
3
Als ik maar weet, ook als op aard'
mij droefheid wacht of kruis,
dat ieder kruis mij nader brengt
bij 't eeuwig Vaderhuis.[quote"MoesTuin"]Zelf heb ik de Heere Jezus niet in de kerk leren kennen, maar erbuiten.[/quote]
Chaya: Dat begrijp ik niet. Kun je dat nader uitleggen?[quote]Dat wil ik graag en ook met het onderstaande lied meegeven,
Zie de tekst en de inhoud van het lied en dat het uw Hart met Liefde en Bewogenheid mag vervullen in grote Dankbaarheid voor het Grote Genade werk van onze Heere Jezus Christus, onverdiend, nergens hebben wij dit aan verdiend, maar we mogen het niet uit eigen kracht inderdaad, maar door het werk van Gods Heilige Geest, in grote Eerbied, Nederigheid en Dankbaarheid, aannemen en vandaaruit mag u eerlijk waar samen met Hem, onze Opgestane Heere en Heiland verder leven, telkens opnieuw als uw Hart hierin oprecht is.
En vandaaruit mag u zingen, in blijdschap zeker ook.
Ik ben de Heere God zo ontzettend dankbaar, dit te hebben mogen ontdekken, sinds nog niet eens zo heel lang, enkele jaren slecht, ervoor was mijn geloof een theoretisch onderdeel, erna ook niet meer, maar ik ben terug gepakt zeg maar, zeker niet in eigen kracht inderdaad, maar de Heere heeft mij vast gehouden, vast ook door de kracht van het gebed, zeg het maar, het is onbegrijpelijk.
Mijn beeld van Reformatorisch Christenen en de omgang met "buitenstaanders" is op mij niet bepaald bemoedigend overgekomen ( ik spreek in het algemeen, want mensen in waarachtig geloof in Christus zijn er zeker bewogen enz.)
Maar ik kan er niets aandoen, maarje mag geen fouten maken, je moet absolute kennis hebben overal van.
Dat is voor mij ondoenlijk er aan te voldoen en zeker ook niet het belangrijkste.
Dat is mijn onvoorwaardelijke geloof in de Heere Jezus Christus.
Ik mag me gelukkig geborgen weten altijd, zonder beperkende voorwaarden bij mijn Heer en Heiland, mijn Redder en Verlosser
En in dankbaarheid kun je dan elke dag onderstaand lied zingen als getuigenis
Ik wens iedereen het aller beste toe, ook in moeiten en verdriet in geloofsleven, maar ook in het leven van alle dag. van pijn moeiten ziekten depressie eenzaamheid gemis van geliefden, gekwetst zijn, teleurgesteld zijn in mensen.
Houd elkaar vooral vast, hier op dit forum ook, in liefdevolle gemeenschap van het Christelijk gezin, maar ook in liefdevolle gemeenschap met de kerken in Nederland, wereldwijd, in het geloof naar Johannes 3 vers 16
Gods kinderen bevinden zich in alle kerken binnen en buiten verband, tot op plekken waar je het niet zou verwachten.
Gods Heilige Geest kent geen grenzen door mensen opgeworpen.
https://www.youtube.com/watch?v=TfweqXDyioQ1
Geprezen zij de Heer die eeuwig leeft.
Die vol ontferming ieder troost
en alle schuld vergeeft.
Die al het aards gebeuren
vast in handen heeft.
KOOR:
Hem zij de glorie,
want Hij die overwon,
zal nooit verlaten wat Zijn hand begon.
Halleluja, geprezen zij het Lam,
dat de schuld der wereld op Zich nam.
2
Verdreven is de schaduw van de nacht.
En wie Hem wil aanvaarden,
wordt eens veilig thuisgebracht.
Voor hem geldt ook dit wonder:
alles is volbracht.
KOOR
3
Hij doet ons dankbaar schouwen in het licht
dat uitstraalt van het kruis,
dat eens voor ons werd opgericht.
En voor ons oog verrijst
een heerlijk vergezicht.
KOOR
Hartelijke Groet
Willen jullie meebidden voor alle medechristenen, dat ze ook de Liefde van de Heere Jezus Christus mogen ervaren door de leiding van ZIjn Heilige Geest, in hun hart, en dat dit een waarachtig Geloof en onvoorwaardelijke vertrouwen op Hem ja Hem alleen mag uitwerken
Ondanks alle ervaringen is deze periode zeker ook een periode van zegen geweest, ook voor mij.... in mijn zwakheid was ik sterk in Hem....
Dat heb ik zeker mogen ervaren
Over het geheel heb ik inmiddels een stuk rust mogen krijgen,
Het Gebed heeft een ongekende kracht en werking dwars door alles heen
Het Geloof dat diep in je hart en ziel woont, kan niemand van je afnemen, woorden kunnen nog zo hard zijn, nog zo'n pijn doen, maar het Geloof en de Hoop die in je woont, diep van binnen, kan niemand je roven
In reactie op Chaya van het bericht hierboven....... Ik begrijp hieruit dat je namens vele lezers hier schrijft
