Sommige christenen gaan zo op in hun liefde voor Israël en het jodendom, dat ik me afvraag of ze zich er niet beter bij aan kunnen sluiten. Ze hebben het nooit meer over hun christen-zijn.
Het is óf vanwege de focus op toekomstige gebeurtenissen die ons allen te wachten staan (maar die vooral te maken hebben met Jeruzalem, Israël),
óf vanwege de stichting van de staat Israël als begin van een groot aantal vervullingen van Bijbelse profetie,
óf vanwege een bittere en gruwelijke hekel aan de Kerk die men combineert met een kritiekloze houding tegenover de joodse religie en de joodse staat,
dat het christelijke karakter van deze gelovigen langzamerhand afneemt.
Zeker wanneer men zich uitsluitend focust op een eindtijdgeloof, dat wordt aangedreven door een sterk joods gekleurd Bijbelboek als Openbaring.
En zeker ook, wanneer men de Kerk als bron van alle kwaad en instrument van de Satan ziet.
Er zijn nogal wat complotterige videootjes in elkaar geflanst, waarin alles wat officieel christelijk is, vooral de Paus moet het natuurlijk ontgelden, onder vuur ligt.
In mildere vorm reken ik ook alle wegwerpgebaren bij christelijke theologie (bijvoorbeeld bezwaren tegen uitverkiezing, genade, kinderdoop, universeel heil, eenheid van OT en NT) tot verjoodsingen en tot wettische en werkheilige toevoegingen aan de christelijke leer.
De wet wordt weer van stal gehaald. We worden weer fanatiek in de hoek gedrukt van gebod op gebod, regel op regel.
Welnu als het christelijk geloof zo dicht tegen Satan en zijn gansche heir aanschurkt, of wanneer men zo weinig op heeft met de Kerk van alle tijden en alle plaatsen, wanneer men Gods volk als principieel verdeeld voorstelt (Israël versus de volken), dan staat het elke christen natuurlijk vrij om zijn of haar geloof af te zweren en zich te wenden tot de joodse religie, alwaar men als jodengenoot kan worden opgenomen en intensief mee kan leven binnen deze godsdienst.
"Onopgeefbare verbondenheid met Israël" zoals bijvoorbeeld de kerken hun verhouding met Israël verwoorden is niet voldoende?
Nou, je kunt die verbondenheid persoonlijk veel sterker maken door je aan te sluiten bij het jodendom of bij de staat Israël. Er schijnen nogal wat pseudo-christenen als "wachters" in Jeruzalem te zitten.
Of is de titel "jodengenoot" te min?
Wil men toch liever de superchristen zijn, die zowel uittorent boven alle "normale" christenen die het niet begrijpen, als boven het joodse volk? Gezegend met een exclusief geopenbaard uitzicht op alle toekomstige scenario's die zowel joden, christenen als 'de volken' zullen overkomen?
Ik vraag het maar.
De deuren van de Kerk staan altijd open.
Om er binnen te gaan, maar eventueel ook om er weer te vertrekken.
gravo