Biecht

[schelpje3]

Dat is een gekke vraag als je die vraag stelt aan niet-getrouwde mensen. Maar dat terzijde.

Nee hoor, want als je als ongehuwde een (seksuele) relatie hebt met een getrouwde, pleeg je overspel.

k denk nu aan de tucht binnen de gereformeerde gezindte. Als je een zonde doet (en in sommige kringen zelfs alleen al wanneer je verdacht wordt van een bepaalde zonde) kom je onder de tucht te staan. Om die gereformeerde banvloek (lees: tuchtmaatregel) op te heffen komt er in feite een soort biecht aan te pas. Immers, iemand moet zijn zonde opbiechten aan (een lid van) de kerkenraad en vervolgens kan laatstgenoemde de toegang tot de maaltijd des Heeren weer openen voor de getuchtigde.

Ook dat is niet waar. Het moet eerstens bewezen worden, daarna wordt de overtreder vermaand en kan hij zich bekeren van zijn boze werken. Gaat hij door, volgt er een tuchtmaatregel.
Maar tucht is een "sleutel". God heeft dat Zelf zo bevolen.

We spelen met zn allen geen kerkje, we vormen tezamen Gods Heilige Gemeente! En als er maar wat wordt aangerommeld, kan het zijn dat God Zich terugtrekt en er geen Zegen meer is te verwachten. Dan zal de gemeente dor en doods worden.

[moderngelovige]

Over wat speelt in lokale gemeenten en parochies kunnen we beter niet al te diep op ingaan.
De ene kerkelijke gemeente (van de zelfde geloofsrichting) voert "strengere" regels
bij bv. samenwonen voor het huwelijk, vorige relaties, tv-bezit, kleding, ja zelfs internet dan de ander.
Leidt soms tot kerkhoppen: willen de dochters een wat modernere levensstijl dan stap je over van bv. ger. gemeente naar PKN geref. bond en hup de lange broeken kunnen doordeweeks aan.
En je wordt dan niet meer aangesproken bij huisbezoek waarschijnlijk.

Andere vraagstelling:
Wat is trouwens de relatie van biecht met het ter communie gaan?
Ik vraag dit eigenlijk specifiek aan Faramir.
Zo gaan in Polen waar men veel conservatiever is, zeg dus maar meer volgens de roomse leer, relatief weinig mensen ter commune. Bij navraag bleek dat de meesten niet ter biecht waren geweest.
En dat is daar dus noodzakelijk voor deelname aan het Heilige Sacrament.

Nu een klein vergelijk: Is er een overeenkomst tussen Censura Morum en biecht?
Biechten doe je persoonlijk en bij Censura Morum kan het gaan over leef- en handelwijze van een medegemeentelid.
Bij de biecht worden zonden vergeven en bij Censura Morum wordt er "bezwaar" gemaakt tegen de levenswijze.
Het aspect van Spreeuw valt hiermee weg vind ik: Bij Censura Morum zijn zelfs meerdere mensen, weliswaar ambtdragers maar ook overige gemeenteleden betrokken en een priester heeft meen ik te weten Biechtgeheim (Klopt dat Faramir?)

Voor Faramir: weet je wat Censura Morum inhoudt?

Vond ik op refoweb nog het volgende over Censura Morum:
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/18027/zin-van-censura-morum/
Lees ik daarin goed dat uitsluiting onomkeerbaar is?
Iemand kan toch zijn zonden belijden, vergeving worden geschonken en toch mag hij niet aangaan?
Hoe zat dit dan met Petrus, die aanzat aan het Avondmaal met Jezus maar hem daarna 3 maal verloochende. Jezus zei niet: Nou ga jij maar weg van mij....

Veel veel vragen; ik hoop weer niet dat het een hele "kerkstrijd" wordt, waak daar even voor in je antwoord a.u.b.

[Roady]

In de protestantse traditie staat men vaak afwijzend tegenover de biecht. Mensen belijden hun zonden direct aan God, en heeft daar geen priester of pastoor voor nodig.

Zijn er Bijbelse gronden voor de biecht?

Jazeker, Jacobus 5:16 zegt:
"Belijd daarom elkaar uw zonden, en bid voor elkaar, dan zult u genezen".

Een liefdevolle bemoediging en aansporing om elkaar je "geheimen" te vertellen, zodat je er niet onder gebukt raakt. Het zou de normaalste zaak van de wereld moeten zijn om "moeilijke dingen" met een goede vriend te delen. En uit eigen ervaring kan ik zeggen: het lucht op! Het geneest echt! Je wordt er een vrij en blij mens van. Dus ook op dit punt laat God zien dat Hij uit is op de vrijheid en bevrijding van de mens en geeft Hij een prachtige richtlijn om dit voor elkaar te krijgen.

[Faramir]

Andere vraagstelling:
Wat is trouwens de relatie van biecht met het ter communie gaan?
Ik vraag dit eigenlijk specifiek aan Faramir.
Zo gaan in Polen waar men veel conservatiever is, zeg dus maar meer volgens de roomse leer, relatief weinig mensen ter commune. Bij navraag bleek dat de meesten niet ter biecht waren geweest.
En dat is daar dus noodzakelijk voor deelname aan het Heilige Sacrament.

De relatie in deze is als volgt volgens de officiële leer. (Per regio (en zelfs geloofsgemeenschap) verschilt het een beetje hoe streng men hier in is.) Er is een zondagsplicht. Die verzaken is een zonde. Iemand in staat van zonde is niet waardig ter communie te gaan.

Nu een klein vergelijk: Is er een overeenkomst tussen Censura Morum en biecht?
Biechten doe je persoonlijk en bij Censura Morum kan het gaan over leef- en handelwijze van een medegemeentelid.
Bij de biecht worden zonden vergeven en bij Censura Morum wordt er "bezwaar" gemaakt tegen de levenswijze.
Het aspect van Spreeuw valt hiermee weg vind ik: Bij Censura Morum zijn zelfs meerdere mensen, weliswaar ambtdragers maar ook overige gemeenteleden betrokken en een priester heeft meen ik te weten Biechtgeheim (Klopt dat Faramir?)

Voor Faramir: weet je wat Censura Morum inhoudt?

Nee, maar heb het opgezocht.

Het biechtgeheim is voor de priester bindend zelfs als er een celstraf of de doodstraf op staat om het te biechtgeheim te houden. Klikken over anderen is hoogst ongebruikelijk. Indien het plaatsvind dan zal de priester in gesprek gaan met de overtreder. Wil de overtreder ter biecht dan kan dat. Maar de biecht is enkel werkzaam als het berouw oprecht is. De priester kan sacramenten weigeren aan mensen die bewust in staat van doodzonde leven, ook dat is echter hoogst ongebruikelijk. Over het algemeen worden dingen overgelaten aan het geweten van de persoon in kwestie.

[Spreeuw]

Het biechtgeheim is voor de priester bindend zelfs als er een celstraf of de doodstraf op staat om het te biechtgeheim te houden. Klikken over anderen is hoogst ongebruikelijk. Indien het plaatsvind dan zal de priester in gesprek gaan met de overtreder. Wil de overtreder ter biecht dan kan dat. Maar de biecht is enkel werkzaam als het berouw oprecht is. De priester kan sacramenten weigeren aan mensen die bewust in staat van doodzonde leven, ook dat is echter hoogst ongebruikelijk. Over het algemeen worden dingen overgelaten aan het geweten van de persoon in kwestie.

Dus als iemand bijvoorbeeld een moord opbiecht, dan mag de priester dit niet aangeven bij de politie?

[Anoniem_89]

Dus als iemand bijvoorbeeld een moord opbiecht, dan mag de priester dit niet aangeven bij de politie?

Hier staat het antwoord.

[Faramir]

Dus als iemand bijvoorbeeld een moord opbiecht, dan mag de priester dit niet aangeven bij de politie?

Yep. Hij kan wel de dader vertellen dat hij zichzelf beter kan aangeven.

[mealybug]

Dus als iemand bijvoorbeeld een moord opbiecht, dan mag de priester dit niet aangeven bij de politie?

Grappig he?
Ineens is kerk en staat dan niet meer gescheiden...

[moderngelovige]

@Mealybug:
Juist wel! Zie antwoord Faramir. De kerk, dus in vertegenwoordiging van de biechtvader gaat geen aangifte doen bij de politie. En vindt dus dit een zaak tussen dader en staat.
Heel af en toe duikt dit thema wel eens op bij britse detectives trouwens.

@Faramir:
Is de biecht niet inhoudelijk veranderd, vroeger werden zondes vergeven/bestraft met tig maal weesgegroetjes, geldelijke bijdragen? Is het tegenwoordig meer gericht op belijden van zonden op zich en tot inkeer komen?
Al is het sacrament vooral hier wat in de vergeethoek gekomen, hoewel er weer wat vernieuwde aandacht is her en der. In lokale parochieblad las ik paar maanden geleden iets dergelijks.

[Faramir]

@Faramir:
Is de biecht niet inhoudelijk veranderd, vroeger werden zondes vergeven/bestraft met tig maal weesgegroetjes, geldelijke bijdragen? Is het tegenwoordig meer gericht op belijden van zonden op zich en tot inkeer komen?
Al is het sacrament vooral hier wat in de vergeethoek gekomen, hoewel er weer wat vernieuwde aandacht is her en der. In lokale parochieblad las ik paar maanden geleden iets dergelijks.

Inhoudelijk is de biecht nog gewoon hetzelfde. De nadruk wordt echter (zeker weten doe ik niet, ik heb vroeger nooit meegemaakt) meer gelegd op belijden van zonden en bekering.

De biecht is wel weer in opkomst zoals je bijvoorbeeld kan zien op de katholieke jongerendagen.

[moderngelovige]

Faramir,

Ik dank u hartelijk ook voor de kleine terechte correctie!

[Anoniem_89]

Dus als iemand bijvoorbeeld een moord opbiecht, dan mag de priester dit niet aangeven bij de politie?

Grappig he?
Ineens is kerk en staat dan niet meer gescheiden...

Apart hé, je zou eigenlijk zeggen 'als je iemand vermoord en dat weer aan je knaagt ga je even biechten om je hart te luchten'..

[Faramir]

Mocht je dan al zo lichtzinnig met je vraag om vergeving omgaan dan is het altijd nog een fikse drempel hoger dan helemaal alleen in gebed met God om vergeving vragen.

De biecht zal niet werken indien het niet oprecht is.

[Optimatus]

Grappig he?
Ineens is kerk en staat dan niet meer gescheiden...

\

Juist wel. De kerk gaat dan namelijk niet naar de staat of omgekeerd.

[rotterdam]

Zijn er Bijbelse gronden voor de biecht?

Jazeker, Jacobus 5:16 zegt:
"Belijd daarom elkaar uw zonden, en bid voor elkaar, dan zult u genezen".

.[/quote]

En Math. 18 ; 18 - Ik verzeker jullie: al wat jullie op aarde bindend verklaren zal ook in de hemel bindend zijn, en al wat jullie op aarde ontbinden zal ook in de hemel ontbonden zijn.