Moderator: Moderafo's
dingo schreef:Een "cultuurchristen" valt in dezelfde categorie als "no true Scotsmen" en is dus een drogreden. Het wordt vaak gebruikt om een christen waar je het mee oneens bent, af te serveren.
mohamed schreef:Is dat zo? Ik heb het nog nooit gehoord. Kan je misschien een praktijkvoorbeeld benoemen?
mohamed schreef:Is dat zo? Ik heb het nog nooit gehoord. Kan je misschien een praktijkvoorbeeld benoemen?
rotterdam schreef:Evangelisatie, missie of zending onder andersdenkende christenen is wellicht het beste voorbeeld.
Denken dat alleen jij en een, vaak klein, geselecteerd gezelschap het begrepen hebben en trachten met alle macht de ander "om te turnen".
rotterdam schreef:Haast goed
Boerse culturele gebruiken winnen het soms van fatsoen.
Dit alles nog geen reden om deze mensen cultuur christenen te noemen.
mealybug schreef:Hoe noem je dan mensen die de Overheid niet eens erkennen , wetten niet gehoorzamen, een ergernis en een aanstoot zijn voor anderen, en geen maat kennen?
rotterdam schreef:Hoe noem je dan mensen die de Overheid niet eens erkennen , wetten niet gehoorzamen = wetsovertreders ?
Hoe noem je dan mensen die ergernis en een aanstoot zijn voor anderen, en geen maat kennen? =
Ergernis ; deze is moeilijker - jij geeft mij regelmatig ergernis toch noem ik je daardoor nog geen cultuur christen.
Geen maat kennen ? = wie stelt de maat ? jij of ik ?
Aanstoot ? = idem
Boerin schreef:Volgens mij betekent dat zoiets als seculiere christen, Dawkins zei dat ie er een was, ofwel gewoon ongelovig, maar de toeters en bellen zijn leuk.
mealybug schreef:Goed, als jij je cultuurchristendom zo graag verdedigd, schaar ik je er ook maar onder, dat zul je vast geen probleem vinden, dan.
Spreeuw schreef:Wat houdt de term "cultuurchristenen" precies in?
Dr. W. Dekker, hoofd vorming en educatie IZB schreef:Het woord ‘cultuurchristendom' wordt vandaag vaak negatief gebruikt. Er wordt dan mee bedoeld, dat we in Europa eeuwenlang een vermenging gezien hebben van het christelijk geloof met een geheel van gewoonten en gedragingen, die te maken hadden met oorspronkelijk heidendom, volksgeloof en eigentijdse denkbeelden. Deze vermenging werd christendom genoemd, maar de kritische vraag klinkt: was het evangelie zelf in deze vermenging niet vaak onherkenbaar geworden? Soms wordt verondersteld, dat we nu in een andere fase zijn terechtgekomen van de geschiedenis van Europa. Het cultuurchristendom is de verdwijning nabij en misschien is dat niet zo erg, want nu komt er ruimte voor het echte , pure christelijke geloof. Het aantal christenen in de toekomst zal kleiner zijn dan weleer, maar het zullen andere christenen zijn, mensen bij wie het geloof diep zit en bij wie het geloof het hele leven doortrekt. Ik chargeer een beetje, maar deze gedachtegang kom ik toch in allerlei variaties tegen in kerkelijke blaadjes en theologische boeken.
Zuivere gelovigen?
Ik vind dat op deze gedachtegang wel wat valt af te dingen. In de eerste plaats denk ik, dat het geloof niet anders kan bestaan dan in de gestalte van een bepaalde cultuur, in de tweede plaats was er in de culturele gestalten voorheen ook veel echt geloof, in de derde plaats verwacht ik totaal niet, dat mensen in de toekomst meer zuivere gelovigen zullen worden. Ik ben er namelijk met de Heidelbergse Catechismus (zondag 44) van overtuigd, dat de allerheiligsten nog maar een klein beginsel van gehoorzaamheid hebben. Dat was voorheen zo en dat zal ook nooit anders worden.
Twee ervaringen
In de afgelopen weken had ik twee geheel verschillende ervaringen met cultuurchristendom. Ik las het boek van Jannetje Koelewijn over het leven van haar ouders. Het boek heet De hemel bestaat niet. Het is een soort documentaire van het christendom in Bunschoten in het midden van de twintigste eeuw, zoals de schrijfster daar door eigen ervaringen en op grond van het verhaal van haar ouders tegenaan kijkt. Het gaat over een gereformeerde wereld vermengd met allerlei dorpseigenaardigheden, kleinburgerlijkheid en vooroordelen over allen die anders zijn. Ik vond het confronterend, omdat ik er ook veel van herkende. Gelukkig zij, die het badwater van het kind weten te onderscheiden. Ik kan echter ook o zo goed de mensen begrijpen, die het niet gelukt is. Ook cultuurchristendom in een gereformeerde gestalte heeft God verduisterd. Mensen, die op deze manier buitenkerkelijk zijn geworden, zijn minstens zozeer slachtoffer als schuldige.
Ongekunsteld
Ik bekeek ook op DVD de filmdocumentaire Paul dans sa vie, die gaat over een boer, die met zijn twee ongetrouwde zusters een klein familiebedrijfje voortzet aan de uiterste westkust van Normandië totdat de moderne tijd ook hier zover oprukt, dat het niet langer gaat. Vlakbij de boerderij staat de Dorpskerk. De boer stapt zo vanuit z'n overall in z'n zondagse pak en staat dan als voorlezer in de kerk. Een van de zusters gaat rond met het collectemandje. Alles wekt de indruk een volstrekte eenheid te zijn. Oprechte eenvoudige mensen met een oprecht eenvoudig geloof. In alles onopgesmukt. Cultuurchristendom, maar zonder enig gevoel van vervreemding op te roepen. Op een gegeven moment zegt de pastoor: ‘Zalig de eenvoudigen'.
Het gaat hier niet om romantiek. Het gaat om het ongekunstelde.
Volgens mij is dat het verschil met het boek van Jannetje Koelewijn. In de gereformeerde wereld, die zij beschrijft gaat het evenzeer als in het dorpje in Normandië om ongeschoolde hard werkende mensen. In die zin zou je ze allebei ‘eenvoudig' kunnen noemen. Maar de gereformeerde kerkelijke cultuur maakte onderscheid waar er voor God geen onderscheid is en daardoor ging de ene eenvoudige zich boven de andere verheffen en kreeg heel het christelijke leven iets gekunstelds. Laten christenen vooral ongekunstelde mensen zijn, kinderlijk en oprecht. De eigenaardigheden van hun cultuur onderstrepen dan slechts hun eenvoudige leven met God.
Cultuurchristendom. Hoeft niet verkeerd te zijn.
Zoek eens in de Bijbel op "allerheiligste" en je vindt hits. Dat gaat dan wel niet over personen, maar de uitdrukkingen heilig en allerheiligst bestaan in de Bijbel dus wel (denk aan het heilige en het heilige der heiligen).mealybug schreef:Niet te lang, maar wel totaal mee oneens.
Alleen al die onbijbelse classificering van ''allerheiligsten'' uit HC 44
Waar vind ik in de bijbel dat er onderscheid is in de mate van heiligheid?
Het christelijke aan cultuurchristendom is niet verkeerd, maar het gebrek aan christelijk geloof eraan wel.mealybug schreef:Cultuurchristendom niet verkeerd?
Wel degelijk, mijns inziens.
Ik zou Franca Treur niet het ultieme prototype van een cultuurchristen willen noemen. Want in haar boeken rekent ze juist af met het christelijk geloof. Ik zou bij een cultuurchristen eerder denken aan iemand die vooral een brave burger is, die opkomt voor goed fatsoen en die misschien ook nog wel af en toe (met kerst bijvoorbeeld) naar de kerk gaat om de sfeer te proeven, maar aan de inhoud van het christelijk geloof zelf voorbijgaat.mealybug schreef:ik botste nog even aan tegen het ultieme prototype cultuurchristen:
Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 43 gasten