Spreeuw schreef:
Als de wijn werkelijk verandert in het bloed van Christus en het brood werkelijk in het lichaam van Christus, dan wordt het offer van Christus op Golgotha wel degelijk herhaald, anders is de wijn niet werkelijk het bloed van Christus en het brood niet werkelijk het lichaam van Christus. Ik weet dat de RKK tijdens het vieren van de eucharistie inderdaad verwijst naar het ene offer van Christus op Golgotha, maar de redenatie van de RKK is, wat dit betreft, wel heel erg krom. Ik ben het met Calvijn eens dat Christus geestelijk aanwezig is in het vieren van het Heilig Avondmaal. Dan doe je met evenveel recht aan het werkwoord "is" in Christus' woorden: "Dit is Mijn lichaam" en "Dit is Mijn bloed". En als je het in dezen met Calvijn eens bent, zoals ik, is er, als je met een waar geloof deelneemt aan het Heilig Avondmaal, werkelijk gemeenschap met Christus.
Beetje te kort door de bocht Spreeuw.
Het Tweede Vaticaans Concilie heeft de Katholieke positie beknopt samengevat
“Onze Verlosser heeft bij het laatste avondmaal, in de nacht, waarin Hij werd verraden, het eucharistisch Offer van Zijn Lichaam en Bloed ingesteld, om hierdoor het kruisoffer door de eeuwen heen voort te zetten tot aan Zijn komst en zo aan Zijn geliefde bruid, de Kerk, het gedachtenisteken van Zijn dood en verrijzenis toe te vertrouwen: het sacrament van goedheid (Vgl. H. Augustinus, In Iohannis Evangelium Tractatus. XXVI, cap.VI,n.13: PL35,613.), het paasmaal, waarin Christus wordt genuttigd, de ziel met genade wordt vervuld en ons een onderpand wordt geschonken van de toekomstige heerlijkheid.”
De Katholieke Kerk zegt met nadruk dat Christus niet opnieuw sterft – Zijn dood is voor eens en voor altijd. Het zou wel iets anders zijn wanneer de Kerk dit zou leren, dat Hij opnieuw moet sterven, maar die claim wordt niet gemaakt. Door Zijn middelaarstaak (liturgie) in de hemel en door de Mis op aarde, biedt Jezus zich voordurend aan de Vader aan als een levend offer, en Hij doet dit door wat de Kerk beschrijft als “een onbloedige manier”, een manier die geen nieuwe kruisiging inhoudt.
Graag jouw uitleg over Joh. 6 vers 48-58. Simpelweg roepen dat het allemaal beeldspraak is lijkt me niet gerechtvaardigd.
Kerkgeschiedenis ; in 110 na Christus schrijft Ignatius van Antiochië, die een discipel was van de Apostel Johannes en die een brief en zei, hierbij verwijzend naar hen die heterodoxe meningen aanhangen, dat “zij zich onthouden van de Eucharistie en het gebed, omdat ze niet belijden dat de Eucharistie het vlees is van onze verlosser Jezus Christus, vlees dat geleden heeft voor onze zonden en wat onze Vader, in zijn goedheid opgewekt heeft”.
Begrijp me goed, ik verdedig het R.K. standpunt niet, maar verklaar, beknopt, waarom zij geloven wat ze geloven.
M.i. blijkt het dan genuanceerder dan jij ons voorspiegelt.