Speedy schreef:Dank voor je reactie, het laatste stel ik op prijs.
Ik ken Veenendaal redelijk en nav wat jij in vaker in het algemeen hebt gezegd dan moet het die ene CGK zijn. Als je lid van een kerk bent maak je deel uit van een gemeenschap. En als je dan andere wegen zou gaan, dan zou het die taak van die gemeenschap moeten zijn (ambtsdragers en gewone leden) om met een persoon in gesprek te gaan. Dat is het jammer dat je vrouw/jij besloten hebt weg te gaan terwijl dat zij bij die gemeenschap hoort. Opmerkelijk vind ik vaak dat als je mensen jaren later spreekt die ooit zelf uit een kerk of gemeente zijn weggegaan, dat je dan moet horen 'niemand hield mij tegen, ze knikten en ik was weg'. Helaas zie je in veel Evangelische gemeenten en kerken dat de mens een nummer is geworden. Als je komt is het hieperdepiephoera, maar als je langzaam niet meer komt in de gemeente en je komt weinig meer, dan doet het niemand meer wat. Het is niet voor niks dat het individualisme en daarmee de eenzaamheid hoogtij viert.
Ik was lid van een evangelische gemeente, daarna ben ik verhuist en heb ik heel lang gezocht naar een passende gemeente voor mezelf. Mijn vrouw ging al naar de C.G.K.
In het begin voelde ik me er wel enigszins thuis, maar na veel onderzoek en ik swieso al niet achter de kinderdoop stond, heb ik tegen mijn vrouw gezegd dat ik iets anders wilde zoeken. Na ons trouwen hebben we nog 1.5 jaar gezocht. Zij vond het enerzijds wel jammer dat ze daar wegging, andere kant, past een 'vrijere' gemeente toch meer bij haar zei ze zelf.
Dat je zegt dat mensen in een evangelische gemeente een nummer zijn herken ik totaal niet, dat zou ik zelf eerder zeggen over een reformatorische gemeente.
Met andere leden had ze toch al geen contact, haar vriendinnen waren al verhuist en naar andere gemeentes gegaan, alleen haar ouders en broers bleven achter. Dus ze heeft er niets.
Al snap ik dat je samen gemeente bent, ik vind niet dat iemand uit de kerk mag zeggen dat je niet mag over gaan naar een andere gemeente, dat slaat alles. Ze kunnen je hart niet zien en wie weet heeft God wel een beter plan of ander plan met zulke mensen.
Ik ben er van overtuigd dat de Heere het leven van mensen zo leid dat je niet zo maar ergens weg mag gaan omdat het ergens anders beter is. Ik heb het zelf meegemaakt dat in een tijd in je leven dat je je eigen keuzes wil maken dat er een prachtige weg lag. Dan wil je die weg gaan en dan is alles om je heen slecht en die mensen daar zijn hypocriet en ik heb gelijk en die zwart jakken zijn schijnheilig, etc. (Je moet de reacties hier maar op het forum lezen over het verleden van mensen). Totdat er een moment komt dat alles afgesneden wordt en dat de Heere laat zien dat je een taak hebt en dat je tegen alles wat je zelf wil moet gaan doen. En dan moet je aan het werk.
Zelf ben ik er wél van overtuigd dat ik ergens ben weggegaan en dat het beter is geworden als het gaat om het dienen van God. Daarnaast zie ik het probleem niet, het leert je over kerkmuren heen te kijken en je bent immers toch broers en zussen van elkaar.
Daarom is het zo belangrijk dat je ten alle tijden met mensen in gesprek gaat en laat zien dat het ook anders kan. En dat mensen er op gewezen moeten worden dat ze de weg van de Heere moeten gaan. Dan maak je mee dat na een paar jaar er zo maar mensen op je stoep staan en nog eens willen praten en er dan veel meer duidelijk wordt. Er zijn er die weggaan en waarvan je ziet en hoort dat ze in hun leven gezegend worden. Er zijn er die na jaren nog even de ander de grond in moeten trappen en te laten zien hoe goed zij het met God hebben getroffen, maar eigenlijk is het vroom gewauwel. Op het gebied van kerkverlating worden veel fouten gemaakt (helaas), maar in veel heb ik van een oude ouderling geleerd zoek ze op, ga met ze praten en soms hoef je niks te zeggen ga er maar naast zitten. En nog kan het zijn dat je mensen spreekt die die ouderling hebben gekend en dat ze met grote achting over die man spreken. Waarom? Hij straalde de liefde van Christus uit!
Daarom hoop ik ook dat jouw vrouw en jij toch bezoek mogen ontvangen en dat dat bezoek op een goede manier mag gaan.
Ik zal het gesprek wel positief tegemoet gaan, ik zie wel hoe het gaat en kom er dan wel op terug.
Er zijn wel tientallen van die gemeente naar een andere (evangelische) gemeente overgestapt. Geen idee waarom, misschien beleven ze hun geloof er vrijer?
Wat ik zelf jammer vind aan een refokerk is dat iedereen na het eerste lied gaat zingen, in een zaal met 1500 mensen sta ik dan als enige.
En dat tijdens een ontmoetingsdienst, waar ze nota bene de hele dienst Opwekking zingen.. Dan denk ik echt, wil je niet blij zijn, of uit respect voor Hem staan? Waarom zitten, komt zo over van, ik wacht wel tot ik wat ontvang, rustig zittend.. achteroverhangend...
Je moet alleen oppassen om er dingen achter te zoeken die er niet achter 
