alexander91 schreef:Je zou kunnen zeggen dat een dode steen blijft zitten waar ie zit, en een levende steen ook beweging vertoont.
Uit de door mij geciteerde tekst wordt de levende steen ingebouwd tot een geestelijk huis en heeft die steen niet opeens benen gekregen.
alexander91 schreef:Meer serieus: in zekere zin ben ik het met je argumenten eens. Maar toch lijkt mij een dergelijke redenering nutteloos, en wellicht zelfs contraproductief. En dat om de volgende redenen. Mensen die willen schuiven voelen zich vaak tekortgedaan of gekwetst door hun huidige kerk. Mensen wisselen niet voor de lol of voor de bevrediging van een bepaalde behoefte. Daar zit iets achter, en vaak zoeken kerken daar niet naar. Kerken schieten in de verdediging; gaan argumenteren dat ze het toch echt wel goed doen, en uiteindelijk kiest men de juiste Bijbelteksten om het vooringenomen standpunt te bekrachtigen. Het wordt een verexcuserende kerk, terwijl de kerk schuldbelijdend moet zijn. Erken die fouten; ga ervanuit dat er fouten zijn gemaakt. Ga naast de ontevreden kerkganger staan en bekijk waar de onvrede vandaan komt en probeer daarin hulp te bieden. Vaak komt kerkwisselen voort doordat mensen alleen maar een "perfecte kerk" tegen zich hebben, en geen menselijke kerk. Soms lijkt het net of de kerk een goede naam heeft te verliezen. Maar een echte christelijke kerk heeft dat niet, want die bestaat uit zondaars.
Ik ben het helemaal met je eens, maar wil er wel bij opmerken dat dit iets is wat je van 2 kanten kunt bekijken:
- mensen vinden dat de kerk tekortschiet, voelen zich te kort gedaan en vertrekken naar "iets beters" of "bouwen iets beters op". Zie bijvoorbeeld de Doleantie.
- de kerk vindt dat de leden tekortschieten en "kijkt" ze weg (ook daar zijn voorbeelden van te noemen) of veroordeelt ze als ze vertrekken.
Ik heb dus niet willen suggereren dat het probleem altijd aan 1 kant zit, nl. de vertrekkende gemeenteleden. Sterker nog, ik denk dat het probleem vaak aan 2 kanten zit. De vraag is wel of de opbouw van het "geestelijk huis" waar de apostel het over heeft, altijd gediend is bij het vertrek van gemeenteleden. Of de schuld nu bij die gemeenteleden ligt, of bij de kerk waartoe ze behoren, laat ik hier in het midden, want dat is nog niet eens het belangrijkste. Het gaat niet om de zelfrechtvaardiging (van de kerk of de leden), maar om de opbouw van het geestelijk huis. Mij lijkt dat die het meest gediend is als men zo lang als dat kan bij elkaar blijft, ook al is dat lang niet altijd prettig voor ieder persoonlijk. Want opbouw van de gemeente gebeurt ook middels de gaven die God aan een ieder persoonlijk geeft. Als die gaven vertrekken met die personen, krijg je mogelijk 2 eenzijdige kerken, waar het allebei scheef zit, de 1 teveel naar "links" en de ander teveel naar "rechts", om die termen maar te gebruiken. We hebben elkaar dus nodig.
Bambi schreef:Je zal maar in een kerk zitten, waar je iedere zondag te horen krijgt dat je moet afwachten tot er iets gebeurt.
En waar je iedere zondag te horen krijgt dat je niet weet of je uitverkoren bent.
Waar je relatie met God wordt veroordeeld, omdat je in hun ogen niet genoeg ellende-kennis hebt.
Dan moet je wel weg, voor je eigen zielenheil.
Als je zieleheil in gevaar komt, moet je inderdaad weg. Maar als dat zo is, is de kerk waar je het over hebt, vals, nietwaar? Dan zul je wel met goede argumenten moeten komen, want dat zou betekenen dat het evangelie wat er in die kerk verkondigd is, een vals evangelie is. Het lijkt me dat die lat vrij hoog ligt. Want elke kerk heeft wel iets waarin men niet helemaal zuiver is, maar om te kunnen concluderen dat de kerk vals is, heb je wel wat meer criteria nodig. Dan komen we op de kenmerken van wat waar en vals is.
Boaz schreef:Ook kan ik me voorstellen dat je, wanneer je tot geloof komt, uiteindelijk vertrekt omdat je geestelijk onvoldoende wordt gevoed. Men blijft in veel kerken zondag aan zondag hangen in het onderwerp dat je 'bekeerd moet worden', en veel verder komt het niet.
Een mens kan niet op melk blijven leven, moet dan wel verder wil het gevoed worden.
Ik snap wat je bedoelt, maar heb er wel een kritische vraag bij: gaat het in de kerk nu om jou, of om de opbouw van Gods geestelijk huis?
Het gaat toch niet alleen om mijn eigen geestelijk welbevinden?
En stel dat het in die kerk alleen maar zou gaan over "dat je bekeerd moet worden", is dat dan voldoende reden om te vertrekken? Dat lijkt mij een lastige vraag waar ik niet zomaar ja of nee op zou willen antwoorden. Een eenzijdige prediking is nl. niet zomaar een vrijbrief om te vertrekken.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)