@alexander
Na mijn vorige korte reactie, wil ik hier nogmaals op reageren. Ik denk dat wet en genade een belangrijk begrip is en zinvol om hierover van gedachten te wisselen.
Ook wil ik proberen te begrijpen wat jij precies bedoeld. We moeten ons immers wel bewust zijn dat we, qua leer, vanuit andere achtergrond communiceren. Het kan best zijn dat bepaalde zienswijzen op de achtergrond impliciet meespelen. We kunnen dan ongemerkt langs elkaar heen praten, en het ‘onvoorstelbaar’ blijven vinden dat de ander ons maar niet begrijpt.
Vergeet ook niet dat ik nog niet zo heel lang op dit forum ben (en überhaupt na jaren weer eens op een forum actief ben). Het vergt enige oefening om de opvattingen juist te plaatsen en eigen mening zodanig neer te zetten, dat dit overkomt zoals het bedoeld is. Ik ken ook impliciet betekenissen toe aan hetgeen ik schrijf, dat is geen probleem indien het aan personen gericht is die een gelijke achtergrond hebben en de impliciete mening delen. Maar als dat niet (helemaal) het geval is, moeten veel meer dingen expliciet omschreven worden.
Misschien moet je het meer zien in de zin van vruchtdragen. Als een christen geen vruchten draagt, dan zal hij afgehouwen worden. Vervolgens komt de vraag, wat dan deze vruchten zijn. Ze worden redelijk expliciet genoemd, en er goed over nadenkend zijn dezen tot eer van God, en tot liefde jegens onze naaste. Christus moeten we gelijk worden. Wie was Christus dan, en wat deed Hij? Hij deed wat wij (zonder God) niet konden: zonder zonde zijn. Of in Zijn woorden: God liefhebben en de naaste als zichzelf.
Het neerleggen als een eis is misschien te sterk voor de een, maar anderzijds windt de Bijbel er ook geen doekjes om met wat er gebeurt met bomen die geen vruchten dragen. We moeten dat dus ook niet zomaar gaan verhullen.
Resumerend wat ik dus denk mbt de wet in het leven van een christen:
1) het vervloekt ons niet langer meer (voor ons nieuwe leven deed dat het wel). De duivel kan ons dus niet opeisen voor zichzelf als we 1 wet of meer hebben overtreden (ook als christen)
2) De wet houdt ons afhankelijk van God: het spoort ons aan steeds meer op Christus te gelijken door onze zonden aan te wijzen zodat we ons daarvan kunnen bekeren. Het helpt dus bij de dagelijkse bekering en leert ons dat we Hem nodig hebben
PS de wet rechtvaardigt dus niet. Dat zegt niemand. We kunnen niet onze veroordeling afwenden door te wijzen op de wet. Maar daarmee kan het volgen van de Wet nog wel geeist worden. Je moet niet een valse tegenstelling gaan opwerpen die niet opgeworpen wordt.
Dat niemand door de wet gerechtvaardigd kan worden, zijn we het over eens. Dus veroordeling afwijzen zal inderdaad niet lukken. Dit is hetgeen Paulus ook telkens weer schrijft. Jij zet er echter een 'maar' bij.
Naar mijn mening kan een wet niet bij genade gevoegd worden. Het ene sluit het andere uit. Ik vind het daarom problematisch zoals gereformeerden met de wet van Mozes lijken om te gaan. En ook verkapte varianten van wet, die er op neer komt dat “gelovigen moeten de wet doen, want die staat in je hart geschreven”.
Hierbij heeft het woordje “eis” en “eisen”, een belangrijke plaats. Dit woord betekent dat het een verplichting is; het is niet optioneel: Het niet voldoen aan een eis, heeft gevolgen (oordeel) het wel voldoen heeft dan ook gevolg (behoud)
Als je dus een 'maar' toevoegd aan het "niemand wordt door de wet gerechtvaardigd" , kom je m.i. toch weer uit bij een werken tot behoud. Het is verstopt, maar is er daardoor qua principe niet anders door.
Ik denk dat we een stuk verder zouden komen als je je gesprekspartner niet zou onderschatten... De genade van God is voor mij de vergeving van mijn zonden zonder enige voorwaarde (zonder enig werk (of vrucht) van mijzelf), en door Christus alleen.
Ik bedoelde het niet als inschatting. Ik vroeg me af wat jij doet met teksten over genade, zoals Paulus die weergeeft, in relatie tot de tot positie die jij geeft aan de wet.
Je schrijft dat je gelooft behouden te zijn door genade. En dat bestrijd ik niet. In tegendeel, er is geen andere grondslag. Mijn vraag betreft het houden van de wet (of een wet). Want denk je niet dat je aan de genade afdoet, door er iets bij de doen?
alexander schreef:Als wij dus geen vruchten dragen, dan wederstaan we inderdaad de Heilige Geest. Dan zijn we nog niet geestelijk wedergeboren. Dan geloven we dus ook niet echt.
Lukas schreef:Oei, oei wat klinkt dat wettisch. Je moet dit, en je moet dat, want anders...
alexander schreef:Apart, ik lees in datgene waar je hierop reageert geen enkele "moet". Graag reageren op wat ik zeg, en niet op wat je denkt dat ik zeg. Dan zou de discussie zijn vaart kunnen behouden
Jouw statement was:
Als .... Dan ....
Wat je stelt is een conditionele behoudenis. Gekoppeld aan het vruchtdragen (wat dat dan ook precies moge zijn voor een persoon)
Dat mij dit wettisch in de oren klinkt, heb je weinig fantasie voor nodig, dit is voor mij een voor de hand liggende conclusie.
Jouw reactie, is voor mij daarom onbegrijpelijk. Om de een of andere manier zie jij er geen "moeten" in, terwijl dat er voor mij juist blinking, highlighted op staat.
Ik heb daarop nog eens de samenvatting van hetgeen de gereformeerden geloven over behoud en genade door gelezen. Maar dat lijkt redelijk ver aan te sluiten bij wat ik zelf denk.
( de samenvatting zou ook fout kunnen zijn, maar ik laat het maar even voor wat het is )
Wat is dan de reden van deze verwarring? Ik vermoed dat dit te maken zou kunnen hebben met het begrip "predestinatie", dat onderdeel van de gereformeerde leer is. Begrijp ik dat juist?
Is het gereformeerde begrip "predestinatie" een essentieel onderdeel van de leer, zodat alleen daarmee de betekenis van genade uitgelegd moet worden?
Misschien moet jij zelf de fout niet maken om in andermans woorden de wet/vloek te lezen. Dat jij het eruit haalt, zegt denk ik meer over jezelf dan over mij.
Een deel van de communicatie problemen zit in verschil van impliciete betekenissen.
Om dan ook maar eens iets persoonlijks te zeggen: Ik denk dat je er zelf nog niet uit bent wat de juiste plek van de Wet is, en dat het je daardoor niet lukt om te vatten wat ik (en ook andere hier) je probeer duidelijk te maken.
De vergeving van Christus is genoeg, voor alles. Over mijn redding hoef ik niet meer te vrezen gelukkig,
Ik ben niet onder de wet. Ik buig wel alle kanten op om jullie, gereformeerden, te begrijpen. Het is jammer als er daardoor een misverstand ontstaat.
maar nu mag (of eigenlijk: moet) ik groeien en oefenen in het geloof, en steeds meer op mijn Zaligmaker proberen te gelijken. Te leren nog beter God en mijn naaste lief te hebben (= niet zondigen). Het moet dus niet voor mijn zaligheid, maar het is mijn (door God gewerkte) wil, ondanks mijn vleselijke zwakheid, en dat bedoelt men met de Wet op het hart geschreven.
Wat is het "mag" of "moet" ? Je maakt het wat wollig, maar het onderscheid is juist essentieel.
Zeg eens klip en klaar: MAG of MOET je (een deel van) de wet houden?