Veendam schreef:Het moeten is een plicht. Dat is dus niet van toepassing.
Bij moeten is altijd sprake van straf bij overtreding en dat is bij wedergeboren mensen niet het geval.
Er is immers geen veroordeling voor hen die IN CHRISTUS zijn !
In Handelingen 16 staat niet "moeten".
Goed, je denkt dat het daar niet over moeten gaat. Nou, dan heb je een bijzondere manier van lezen, want de Heilige Geest dwong hen. Maar goed, dan een ander voorbeeld: in Hand. 17 zegt de apostel Paulus het volgende:
Hand. 17:30 God dan verkondigt, met voorbijzien van de tijden van de onwetendheid, nu overal aan alle mensen dat zij zich
moeten bekeren,
Er staat in onze vertaling moeten. In het grieks staat een woord dat je ook met "commando" of "bevel" kunt vertalen, dus we krijgen van God het bevel om ons te bekeren.
Nu kun je daar tegenin brengen dat dit bevel tot onwedergeboren mensen gedaan wordt en dat wedergeboren mensen echt niets moeten.
Goed, dan een paar andere voorbeelden die ons uit de droom helpen:
1 Kor. 7:10 Maar de gehuwden
beveel ik – niet ik, maar de Heere – dat een vrouw niet zal scheiden van haar man
1 Kor. 14:34 Laten uw vrouwen in de gemeenten zwijgen. Het is hun immers
niet toegestaan te spreken, maar bevolen onderdanig te zijn, zoals ook de wet zegt.
1 Thess. 4:11 en er een eer in te stellen rustig te zijn en uw eigen zaken te behartigen en te werken met uw eigen handen,
zoals wij u bevolen hebben,
2 Thess. 3:4 En wij vertrouwen van u in de Heere, dat u doet en ook doen zult wat wij u bevelen.
6 En wij bevelen u, broeders, in de Naam van onze Heere Jezus Christus, dat u afstand neemt van iedere broeder die ongeregeld wandelt en niet naar de overlevering die hij van ons ontvangen heeft.
enz. enz.
Verder zeg je eigenlijk dit: "als ik wedergeboren ben, dan moet ik eigenlijk niks. Nou, ik ben wedergeboren, dus is dat opgelost". Daarbij hoef je dus enkel en alleen maar tegen jezelf te zeggen dat je wedergeboren bent en dan hoef je verder nergens meer rekening mee te houden.
Dat is een gedachte waarmee je jezelf zand in de ogen kunt strooien.
Een kort verhaal: een vader had incest gepleegd met zijn dochters. Deze dochters riepen hem (toen ze volwassen geworden waren) ter verantwoording over zijn daden. Zijn antwoord: "ik ben wedergeboren en ik ben een kind van God en hoef me dus niet te verantwoorden, want God staat aan mijn kant". Daarmee was voor hem de kous af en daar konden zijn dochters het maar mee doen.
Dat is een ultieme vorm van zelfbedrog die helaas ook in het echt voorkomt.
Wat is er nodig om te voorkomen dat we onszelf met dit soort praatjes bedriegen?
Toetsing aan de Bijbel! En dus niet aan onze eigen woorden en gevoelens. Als ik wedergeboren ben, dan is dat toetsbaar. Want Jezus zegt het volgende:
Matth. 7: 21 Niet ieder die tegen Mij zegt: Heere, Heere, zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar
wie de wil doet van Mijn Vader, Die in de hemelen is.
22 Velen zullen op die dag tegen Mij zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam demonen uitgedreven, en in Uw Naam veel krachten gedaan?
23 Dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; ga weg van Mij, u die de wetteloosheid werkt!
En Paulus zegt dit:
Rom: 11:20 Heb geen hoge dunk van uzelf, maar vrees.
21 Want als God de natuurlijke takken niet gespaard heeft, dan is het ook mogelijk dat Hij u niet spaart.
22 Zie dan de goedertierenheid en de strengheid van God: strengheid over hen die gevallen zijn, over u echter goedertierenheid, als u in de goedertierenheid blijft. Anders zult ook u afgehouwen worden
Veendam schreef:Wat je dan moet doen is op de knieën gaan en belijden dat je Hem niet hebt vertegenwoordigd op de wijze zoals God dat voor jou in petto had.
Zodra jij weer ruimte geeft aan de Heilige Geest komt Hij ook meer tot Zijn Recht in je.
Daar is niet voor nodig dat je weer een gebed nodig hebt of zo, en zingen van vul mij opnieuw, vul mij opnieuw neeee. De Heilige Geest woont IN de gelovige en het niet een halve Heilige Geest. De opstandingskracht van Jezus is ook niet te halveren of zo.
Eerlijk gezegd heb ik niet zoveel op met dergelijke redeneringen.
Het is voor mij te vergelijken met een man die zijn vrouw slecht behandelt (of vreemdgaat) en dan bij zichzelf zegt: "wat ik deed was verkeerd en dat moet ik tegen haar zeggen (dat belijden), maar ze houdt toch wel van me, dus vraag ik niet of ze nog van me houdt. Dat staat buiten kijf.".
Wat is dat voor onzin?
Juist doordat hij gezondigd had tegen zijn vrouw, had hij hun huwelijk en dus haar liefde op het spel gezet!
Als zijn huwelijk ook maar iets waard is voor hem, dan zal hij haar ook vragen of ze nog van hem houdt.
Zo is het ook met ons zondigen tegen God. We zetten onze relatie met God ermee op het spel.
Daarom bidt David, nadat hij gezondigd had, of God Zijn Heilige Geest niet van hem weg wilde nemen (Ps. 51:13). Dat kan blijkbaar en volautomatisch aannemen dat we toch wel Gods Geest hebben, als we tot de ontdekking zijn gekomen dat we een ontzettend scheve schaats hebben gereden, is op zo'n moment misplaatst. Het kan niet anders of op zo'n moment wankelt alles voor ons gevoel. Dan is ons gebed ook: "neem Uw Geest niet van mij weg en schep een reine geest in mij".
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)