Niet de leer, maar de Heer

[Marnix]

"De leer" is dan misschien ook wel een verkeerde uitdrukking. Het klinkt als "letters", iets doods. De theorie, de dogma's.

In een relatie probeer je de ander te dienen, te doen wat die ander wil. Niet alleen omdat die ander dat wil maar omdat je van hem/haar houdt.. en niet alleen daarom, ook omdat die ander het beste met je voor heeft en het dus goed is voor jezelf en voor je relatie. En bij aardse relaties is dat nooit vlekkeloos, bij de relatie met Hem wel. Wat we dus wel eens afstandelijk "de leer" noemen moet zijn wat Hij wil dat je doet, omdat dat goed is voor jou en voor je relatie met Hem.

[Teus]

laten we voorop stellen dat de Heer het eerste en het belangrijkste is.
De leer komt later.

De Heere hebben we nodig om tot Hem te komen, dat is het meest belangrijke in ons leven en wat het eerst moet gebeuren. Tot mijn schande heb ik Hem 50 jaar laten wachten en Hem veel verdriet gedaan.

Dat betekend dat in we beginsel niets van de Leer hoeven weten, Hij zegt "kom zoals je bent". Het maakt niet uit met al je troep en zonden, Hij heeft liever dat je daar mee komt als met een zooitje Bijbelteksten. Hij wil je zonden vergeven, allemaal, Hij wilt dat je er geen een achterlaat. Hij gaat je niet overhoren hoor! God wil er niets van weten, alles wat je weet aan regeltjes om bij Hem te komen, voordat je bij Hem komt om je te bekeren heb je verkregen door ijdelheid, Zonder genade is alles ijdelheid zegt Hij Zelf.

Ik merk wel dat het alleen maar in de weg staat, in veel gevallen als je iemand bij God wilt brengen door over Hem te vertellen hoe Hij wil en kan werken. Je kunt beter een wit kleedje verven als een gekleurd kleedje.
Of, het is een heidens werk om een christelijke te bekeren en een christelijk werk om een heiden te bekeren.

Dat daarna de leer belangrijk is is wel duidelijk maar toch, dat het daarna onlosmakelijk met elkaar verbonden is betwijfel ik ten zeerste. Ik denk dat een ieders bedeling voor een kind van God een eigen karakter heeft. Er zijn vele mensen die het Woord, de Leer niet tot zich kunnen nemen door handicaps e.d. waardoor God op Zijn manier deze mensen voedt.

[Marnix]

Ja, de leer kunnen we denk ik vereenvoudigen tot geloof in Hem. Dat Hij Gods Zoon is Zijn bloed je schoonwast. En wat je met je talenten doet. Hij zal denk ik niet op de jongste dag vragen of je als volwassene bent gedoopt of als kind, of je de uitverkiezingsleer wel tot in de puntjes goed geloofde enzovoorts.

[gravo]

laten we voorop stellen dat de Heer het eerste en het belangrijkste is.
De leer komt later.(...)

Is toch een misverstand denk ik. Jezus was ook leraar: "Leer van Mij dat ik zachtmoedig ben en nederig van hart". Oftewel, Jezus' leringen strookten met Zijn daden. Zoals Jezus deed, zo leerde Hij het de mensen ook aan. De kern van Jezus' leer was ook een praktijk De kern is: liefhebben, zorgen, hulp geven, vergeven, gastvrij zijn, vriendelijk en gul.

Er is vast een spraakverwarring tussen dit gebruik van het woord "leer" met dat van het kerkelijke gebruik van "leer" als een theoretische, dogmatische, starre en vaak weinig opwekkende tekst.

Zo'n soort leer (waar ook een hele krampachtige levenspraktijk bij hoort) is inderdaad iets wat ver na Jezus' optreden is ontstaan. Ergens in de tijd dat de kracht van de scholastiek was verworden tot een stugge gereformeerde set leerstellingen, die al het geestelijk leven uit de Reformatie heeft geperst. Iets van ná de Nadere Reformatie ook. Meer bepaald, in de tijden van ná de theoloog v/d Groe, namelijk in de tijden van de vermaledijde Comrie, toen de theologie definitief gebouwd werd rond de dood van de verworpenen in plaats van rond het leven van de begenadigden.
Toen is "leer" een bedreigend en vies woord geworden. Hele kerkverbanden zijn verdronken in de duisternis die deze leer over het licht van de Reformatie heeft gelegd. Zonde! Nog altijd is de afkeer van het woord "leer" terug te voeren op de ronduit bedreigende inhoud die hiermee aan de woorden van het Evangelie is meegegeven.

Vóór die tijd heeft het woord "leer" nooit zo'n negatieve connotatie gehad, maar heeft het altijd iets gehad van de levende leringen van Jezus. Toen was het nog de gezonde leer!

gravo

[alexander91]

Ik denk dat je moet kijken welke leer over het algemeen bedoeld wordt in deze uitspraak. Met "de leer" wordt de lering bedoeld die in een bepaalde kerk wordt gegeven, en die op bepaalde punten afwijkt van alle andere kerken (anders waren het immers geen verschillende kerken). Die lering is een menselijke interpretatie van de leer van Christus. En die interpretatie zal (zo gelooft een ieder) wel degelijk grotendeels zo geleid zijn door de Heilige Geest, maar onszelf kennende (na de wedergeboorte zorgt de Geest er ook niet voor dat we ineens volmaakte mensen zijn, of wel? Doet geen mens na de bekering meer een zonde?), zo zal de geinterpreteerde leer ook niet volmaakt zijn. Een bewustzijn van onze onkunde om de volmaakte leer te bepalen lijkt mij een Bijbels iets dat samenhangt met een bewustzijn van onze onkunde om onszelf te redden (ook na ontvangen genade).

Dan ingaand op de "leer van de Heer": natuurlijk hangt deze samen met de Heer zelf. Christus is voor ons zoals Hij zich geopenbaard heeft en dus ook in Zijn lering. Maar deze leer wordt niet bedoeld in het gezegde "niet de leer, maar de Heer". De lering van Christus is volmaakt, maar zelfs de discipelen die alles van dichtbij hadden meegemaakt, konden die leer niet volledig navolgen en in zich opnemen: ze bleven denkfouten maken en bleven onderling strijden (lees de evangelien maar na). Het enige wat ze wel konden, was vertrouwen op Christus, die van hen hield (zie bv eind Johannes evangelie) en wel wist hoe het moet. En zo moeten we omgaan met de leer: alsof we er nog altijd niet alles van weten (nederig dus), maar we blijven leren, door te vertrouwen op Christus.

Bij de uitspraak "niet de leer, maar de Heer" moeten we eerst kijken wat mensen ermee bedoelen te zeggen, en niet de woorden in zijn breedst ontleden zodat we de uitspraak maar kunnen ontkrachten, want dat doen we onrecht aan de eigenlijke bedoeling.

[Teus]

Beste Gravo,

laten we voorop stellen dat de Heer het eerste en het belangrijkste is.
De leer komt later.(...)

Is toch een misverstand denk ik. Jezus was ook leraar: "Leer van Mij dat ik zachtmoedig ben en nederig van hart". Oftewel, Jezus' leringen strookten met Zijn daden. Zoals Jezus deed, zo leerde Hij het de mensen ook aan. De kern van Jezus' leer was ook een praktijk De kern is: liefhebben, zorgen, hulp geven, vergeven, gastvrij zijn, vriendelijk en gul.

Jammer joh, dat dit zo vaak gebeurd je doet het nu ook, incomplete Bijbelgedeeltes neerzetten.
Hier komt hij compleet:
Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. 29 Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, 30 want mijn juk is zacht en mijn last is licht.
Dit is wat de Heere zegt.

Zie je, hier wordt het heel anders van, eerst de Heer dan de Leer.

We kunnen pas leren, Zijn voetstappen volgen en op Hem lijken als we de Genade ontvangen hebben. Hij zegt Zelf, zonder genade is alles ijdelheid.
Toen de Heere Jezus Zijn Werk ging doen koos Hij discipelen en vroeg hen steeds of ze Hem wilden volgen, daarna ging Hij ze leren.
Overigens Jezus is nog steeds leraar, ik leer heel veel van Hem en wil nog veel meer van Hem leren, door de Heilige Geest.

Er is vast een spraakverwarring tussen dit gebruik van het woord "leer" met dat van het kerkelijke gebruik van "leer" als een theoretische, dogmatische, starre en vaak weinig opwekkende tekst.

Nee hoor, van mijn kant absoluut geen spraakverwarring Ik doel op 1 Leer en 1 Heere, mijn Heiland.
Ik heb niets met dergelijke dingen die niet van God zijn.

Zo'n soort leer (waar ook een hele krampachtige levenspraktijk bij hoort) is inderdaad iets wat ver na Jezus' optreden is ontstaan. Ergens in de tijd dat de kracht van de scholastiek was verworden tot een stugge gereformeerde set leerstellingen, die al het geestelijk leven uit de Reformatie heeft geperst. Iets van ná de Nadere Reformatie ook. Meer bepaald, in de tijden van ná de theoloog v/d Groe, namelijk in de tijden van de vermaledijde Comrie, toen de theologie definitief gebouwd werd rond de dood van de verworpenen in plaats van rond het leven van de begenadigden.
Toen is "leer" een bedreigend en vies woord geworden. Hele kerkverbanden zijn verdronken in de duisternis die deze leer over het licht van de Reformatie heeft gelegd. Zonde! Nog altijd is de afkeer van het woord "leer" terug te voeren op de ronduit bedreigende inhoud die hiermee aan de woorden van het Evangelie is meegegeven.

De uitspraak komt m.i. ook van die richting ja maar we hebben er niets mee te maken, de Bijbel is onze leer
We moeten ons niet laten intimideren door dergelijk bedenksels, want dat zijn het.

[rotterdam]

laten we voorop stellen dat de Heer het eerste en het belangrijkste is.
De leer komt later.(...)

Ik denk dat "Teus" het dogma bedoeld en niet de leringen van de Heer.

Het woord "de leer" heeft een negatieve lading. Veel christenen claimen met dit woord het alleenrecht op "de waarheid".

In de vragenrubriek van refoweb zegt een dominee van de H.H.K. ; We vinden het altijd weer fijn te horen dat jongeren en ouderen zich begeven onder een schriftuurlijk-bevindelijke prediking. Niet dat die overal in de rechterflank wordt gebracht.

Dus, deze weleerwaarde heer meent dat een Schriftuurlijke prediking slechts te vinden is bij een deel van de rechterflank van het protestantisme.
Een deel van de rechterflank van het protestantisme claimt de ware leer.
Dus hebben we het hier over pak weg 0,0001% van de christelijke kerk wereldwijd.

Ik heb dit zinnetje een paar keer gelezen, het bleef nog lang onrustig in mijn hoofd.
Wat moet je dan ? Lachen of huilen ?

[elbert]

Dus, deze weleerwaarde heer meent dat een Schriftuurlijke prediking slechts te vinden is bij een deel van de rechterflank van het protestantisme.

Zegt hij dat of is dat jouw conclusie van wat hij zegt?

[rotterdam]

[/quote]Zegt hij dat of is dat jouw conclusie van wat hij zegt?[/quote]

letterlijk citaat ; zie refoweb - vraag "bekeerd moeten worden"

We vinden het altijd weer fijn te horen dat jongeren en ouderen zich begeven onder een schriftuurlijk-bevindelijke prediking. Niet dat die overal in de rechterflank wordt gebracht, maar uit uw vraag maak ik dat op.

[elbert]

@rotterdam: ok, dus hij zegt niet wat je concludeert.

[schaapje]

Ik heb net dit antwoord op de vraag "bekeerd moeten worden" gelezen.
Maar daar wordt je niet vrolijk van zeg.
Inderdaad wordt hier een leer gebracht, en wordt er even ingevuld wat de vragensteller voelt en denkt. Ik lees in de vraag behoorlijk wat nood.
God roept "dode zondaren" ook zo raar, als je dood bent kan je niet horen. Deze vragensteller is zeker geestelijk niet dood.
Als je je niet bekeert ga je verloren, maar je bekeren kan je niet.
Heel veel invulling wordt er gedaan hoe God werkt, in mijn ogen een groot mistig rookgordijn.

Is dit een blijde boodschap?....... "Bidt er maar veel om"

[Janvanverweg]

vanochtend net mat. 15 gelezen. best relevant in dit topic.
met een knipoog naar een ander topic de deskunge heeft in matteus 15 gesproken

[quote='Matteus 15'] 1 Toen kwamen er vanuit Jeruzalem farizeeën en schriftgeleerden naar Jezus. Ze vroegen hem: 2 ‘Waarom overtreden uw leerlingen de tradities van onze voorouders? Ze wassen hun handen niet voor ze hun brood eten.’ 3 Hij gaf hun ten antwoord: ‘En waarom overtreedt u het gebod van God, alleen om uw eigen traditie in stand te houden? 4 Want God heeft gezegd: “Toon eerbied voor uw vader en moeder,” en ook: “Wie zijn vader of moeder vervloekt, moet ter dood gebracht worden.” 5 Maar u leert: “Wie tegen zijn vader of moeder zegt: ‘Alles wat van mij is en voor u van nut had kunnen zijn, bestem ik tot offergave,’ 6 die hoeft zijn ouders geen eerbied te tonen.” Zo ontkracht u het woord van God uit eerbied voor uw eigen traditie. 7 Huichelaars, wat is Jesaja’s profetie toch toepasselijk op u:
8 “Dit volk eert mij met de lippen,
maar hun hart is ver van mij;
9 tevergeefs vereren ze mij,
want ze onderwijzen hun eigen leer,
voorschriften van mensen.”’
10 Nadat hij de mensen bij zich geroepen had, zei hij tegen hen: ‘Luister en kom tot inzicht. 11 Niet wat de mond in gaat maakt een mens onrein, maar wat de mond uit komt, dat maakt een mens onrein.’
12 Daarop kwamen de leerlingen bij hem en zeiden: ‘Weet u dat de farizeeën uw uitspraak gehoord hebben en dat ze die stuitend vinden?’ 13 Hij antwoordde: ‘Elke plant die niet door mijn hemelse Vader is geplant, zal met wortel en al worden uitgerukt. 14 Laat ze toch, die blinde blindengeleiders! Als de ene blinde de andere leidt, vallen ze samen in een kuil.’ 15 Toen stelde Petrus de vraag: ‘Wilt u ons die uitspraak uitleggen?’ 16 Jezus zei: ‘Begrijpen ook jullie het dan nog steeds niet? 17 Zien jullie dan niet in dat alles wat de mond in gaat in de maag terechtkomt en in de beerput weer verdwijnt? 18 Wat daarentegen de mond uit gaat komt uit het hart, en die dingen maken een mens onrein. 19 Want uit het hart komen boze gedachten, moord, overspel, ontucht, diefstal, valse getuigenissen en laster. 20 Dat maakt een mens onrein, niet eten met ongewassen handen.’ [/quote]

[schaapje]

Mat.15:6
Als een mensenhart toch zo bewerkt wordt door de H.G. dat het bewust is van zonden, en de oproep/gebod van God...bekeert u... door overlevering van mensen wordt vertaald, als iets wat de mens niet kan,..... tja inderdaad dan wordt het gebod van God krachteloos gemaakt.

[schaapje]

Sorry Jan, ik had hetzelfde in gedachten.

Maar of het hart ver is van God, ik denk dat we deze conclusie niet altijd zomaar kunnen trekken.
Ondanks alles is er veel eerbied voor God en zeker ook verlangen naar God, ook in deze gezindte.
waar de Heilige Geest ook aan het werk is. dat is heel vaak te lezen in de vragenrubriek.

Alleen de antwoorden op de vragen zijn soms om te huilen.

[Janvanverweg]

Maar of het hart ver is van God, ik denk dat we deze conclusie niet altijd zomaar kunnen trekken.

het is niet mijn conclusie. als "ik" het gezegd zou hebben dan zou ik mezelf erover aanspreken. nu het een (dubbel) bijbels citaat is denk ik dat we het niet te snel naast ons neer moeten leggen; hoe veroordelend het citaat ook is.

is het hart werkelijk dicht bij Gods hart?
of is het hart dicht bij 'godsdienst'?
wordt God gekend? of wordt er een beeld van God geschapen waarin God niet meer herkent kan worden?
als (!) dat zo is, kan je dan nog spreken dat het hart dicht bij God is?
de vraag komt op of uit handel, wandel en spreken opgemaakt kan worden wat uit hun hart opkomt. en of dat op een 'hechte band met God' wijst.