In het onderstaande citaat wek je de indruk dit aan "de evangelischen" toe te schrijven, waarbij je je bovendien lijkt af te vragen of zij de Bijbel wel goed lezen. Dat is nogal een grote groep.
Wilsophie schreef:.... blijkbaar zijn sommige dingen zo hardnekkig dat zolang de evangelischen ook blijven roepen dat het geloof je gegeven wordt, terwijl ze zo hard roepen over genadebedeling ik me afvraag of men wel goed de Bijbel leest, want daar staat het toch goed in.
Op mijn vraag beperk je dat dan tot één bericht, waarbij ik overigens teruggebladerd heb in deze discussie, maar het niet heb gevonden.
Wilsophie schreef:Klopt , maar ik las het in een bericht van xsidd die duidelijk evangelisch is en hij zei dat geloof gegeven moest worden, en daar reageerde ik op , want ik kom dat buiten de reformatorici, het heel veel tegen.
Ik wil één stapje verder gaan. Het lijkt me duidelijk dat de Bijbel oproept tot geloof. Daarover zal geen meningsverschil zijn. Het is het mooiste, als we op die oproep in kunnen gaan zonder als een semi-wetenschappelijke test uit te ziften wat nu daarin het eerst is en van welke kant het komt. Het zou de dankbaarheid voor de redding in de weg kunnen staan wanneer we daarin blijven hangen!
Een drenkeling ligt in het water. Een reddingsboei wordt hem door de Redder toegeworpen. Hij wordt door de Redder opgeroepen de boei te pakken. Eigent hij het zich dan zijn redding onterecht toe als hij daar gehoor aan geeft en de boei pakt? Dat is toch onzin. Het blijft toch ALTIJD de Redder die voor de reddingsboei zorgde. Wat wordt hem aangeboden? Niet het geloof, maar de redding.
Slechts iemand die geconditioneerd is om de boei niet zelf te pakken, zal (op eigen kracht!) blijven watertrappelen.
Ieder weldenkend mens zal de boei aanpakken op grond van het geloof dat de Redder hem daarmee op de kant zal trekken. Werd dit geloof geschonken? Doet het ertoe? Ja, toch wel.
Krijgen uitverkorenen het geloof of worden de gelovigen uitverkoren?
Ik zeg: Niet de ‘bestemden’ worden gelovig, maar voor de gelovigen is er een bestemming. Het lijkt een subtiel verschil, maar het is desastreus anders.
Als het geloof wordt
geschonken, dan zou het dus slechts aan hen geschonken worden die daartoe zijn uitverkozen. We kunnen in de wereld om ons heen immers zien dat het dan niet aan iedereen geschonken wordt. Het schenken impliceert dus verkiezing. Dan moet dit schenken wel onlosmakelijk met enige vorm van verkiezing samenhangen.
In de Bijbel zou dan toch tenminste een paar keer moeten staan dat geloof geschonken wordt aan hen die daartoe zijn uitverkozen.
Geen van de tekstverwijzingen, die in de Dordtse leerregels worden aangedragen blijken echter de stelling te ondersteunen. Bij de paar teksten die het
lijken te zeggen, blijkt het bij nadere bestudering ook niet het geval.
Alles bij elkaar genomen brengt mij dit tot de conclusie dat de kerkleer hier de plank enorm mis heeft geslagen. En dat is
bijzonder spijtig voor alle mensen die nu de boei niet durven pakken! Zij hadden allang vaste grond onder de voeten kunnen hebben.
Vervolgens draai ik de vraag om. Wanneer ik concludeer dat de mens niet uitverkozen wordt om hem het geloof tot behoud te schenken. Dan moet de mens dus op de oproep met geloof reageren.
Dat lijkt me WEL in overeenstemming met de VELE teksten waar van de mens bekering en geloof gevraagd worden als een reactie op het aanbod van de Redder.
Geloof wordt dus
helemaal niet geschonken. Het zou ook bijzonder vreemd zijn wanneer de Bijbel zou oproepen tot iets wat niet eens binnen je bereik ligt maar je geschonken moet worden.
Het is de gedachte dat de mens uitverkozen wordt, die het noodzakelijk maakt te denken dat het geloof wordt geschonken.
Het is de gedachte dat het geloof wordt geschonken, die het noodzakelijk maakt te denken dat de mens daartoe uitverkozen is.
In de Bijbel staat het niet.