gravo schreef:Er zijn weer een aantal postings, die voornamelijk tot doel lijken te hebben om ons ervan te overtuigen dat er maar weinig mensen zalig zullen worden, dat het verkrijgen van het heil sowieso een moeilijke en diepe, lange weg is, die vervolgens ook nog eens langs een min of meer vast stramien moet worden afgelegd. In het algemeen past die reactie bij een geïsoleerd christendom dat een eigen voorstelling heeft van de heilsweg en daar ook een eigen taal voor gebruikt. Lees de vorige postings nog maar eens door en ontdek in welke hoge mate men zich bedient van archaïsch taalgebruik vol termen en zinswendigen uit één specifieke christelijke traditie; het duidt erop dat men nooit zelf heeft leren nadenken over de inhoud die wordt nagepraat, laat staan dat men het in begrijpelijk Nederlands kan verwoorden; het is één van de onvrijheden in die kleine kerkgemeenschappen die ik zo betreur.
wat ik betreur is dat een zekere gravo zichzelf de wijsheid aanmeet om een oordeel te vellen over andere geloofsgroepen als waar hij zelf toe behoort. dat is behoorlijk aanmatigend en komt zelfs lachwekkend over als je bedenkt dat je daarmme de wijsheid in pacht neemt. ik kan altijd hartelijk lachen om die "hogeschool ontwikkelde" christenen die zichzelf zo wijs vinden.
je stijgt dus ver boven deze groep uit in eigen oog?.
gravo schreef:Eén van de zaken die men andere christenen altijd weer verwijt is het gemak waarmee die lijken te kunnen geloven. Onverholen afgunst leidt tot reacties als de bovenstaande, de inhoud is weer: bij ons gaat het gelukkig niet zo gemakkelijk. Ik denk dan: over welk geluk heb je het, wanneer mensen van zichzelf en van elkaar niet durven veronderstellen dat zij een waarachtig kind van God zijn? De twijfel, de worsteling, de onzekerheid en een levenlang beheerst worden door angst en vrees worden bijna als een deugd gezien.
mis man, geen afgunst. als er mensen zijn die ik benijd, i.i.g.niet het soort mensen als jij voorstaat. je bent ook niet te benijden, want als je zo spreekt over Gods volk ben je de ellendigste van alle mensen gelijk. ik zal er dit nog van zeggen,maar waarschijnlijk begrijp je het niet en zul je het scharen onder zwaarmoedige praat......maar het zei zo. Er is een volk op deze aarde (en het zijn er inderdaad slechts weinige meer) die worden door God zelf ontdekt aan wie ze zijn, en wat ze voor een Heilige God geworden zijn. dat zijn mensen gaan niet wijs doen in zichzelf, die gaan ook niet met een gestolen Jezus dwepen, die komen in hun ellende voor God op de knieën. dan raak je uitgeredeneerd, en gaat het montje dicht mijnheer Gravo. ik wens ook u die zegen toe. als je dat namelijk niet van God krijgt,zul je altijd blijven bouwen aan je eigen weg, en ook altijd blijven neerzien op die arme tobbers. maar een gelukkiger volk is er niet op aarde hoor.....dat zal ik zeggen. maar ook Gods woord rept erover......
1 Kor 2,14
Maar de natuurlijke mens begrijpt niet de dingen, die des Geestes Gods zijn; want zij zijn hem dwaasheid, en hij kan ze niet verstaan, omdat zij geestelijk onderscheiden worden. gravo schreef:Horeb wil niet in verleiding worden gebracht. Nu ga ik niet in de verdediging schieten, maar ik wil een ieder wel laten weten waarom het zo verleidelijk is om Jezus' weg te volgen. de belangrijkste reden is namelijk, dat het inderdaad zo eenvoudig is (stomverbaasde blikken?) Bedenk dan het volgende nog eens:
De boodschap van de Bijbel is dat God de mens zoekt totdat Hij hem vindt. Alle obstakels die mensen hebben opgeworpen om hem van het lijf te houden, dat zijn alle zonden van ongehoorzaamheid, afkerigheid, zelfingenomenheid, goddeloosheid, kwaad denken, spreken en handelen, liefdeloosheid ongerechtigheid, haat, geweld en verder alles wat het leven tot een hel maakt, hebben God niet afgebracht van Zijn vaste voornemen om de mens te vinden. Het bijzondere is, dat de God van de Bijbel zich zeer menselijk vertoont. Hij spreekt, Hij toornt, Hij fluistert, Hij roept. Vergeleken met alle andere goden, die zich afstandelijk en in stilte hulden, terwijl zij de rampen op de mensen deden neerregenen, is de God van de Bijbel veel emotioneler, veel dichter op de mensen betrokken. Dat levert soms ingrijpende worstelingen op met de zondaars die niets van hem moeten weten, maar het principiele punt is, dat het God niet koud laat. Daarin is Hij geen sphinx, geen tiran, geen stille kracht, maar Vader. Sterker nog, dit vaderschap is een uiting van Zijn wezen en die is Liefde.
ook hier ga je weer aan belangrijke stukken uit Gods woord voorbij. je leest en schrijft zo selectief dat je bijna gaat twijfelen of je wel weet waarover je schrijft. ik zou tientallen bijbelteksten kunnen geven die anders spreken als jij voorsteld, maar ik volsta te verwijzen naar onze belijdenisgeschriften die uitgebreid over deze onderwerpen handelen. b.v.onze H.C.
gravo schreef:Alles wat God heeft gedaan in schepping, het geven van de Thora, het bevrijden uit ballingschap en het zenden van Zijn Zoon zijn terug te voeren op deze zelfde eigenschap: God laat de mens niet omkomen in zijn eigen ellende. Hij daalt af. Eerst individueel, aan de aartsvaders, dan collectief aan het volk Israël, maar uiteindelijk universeel in het zenden van Zijn Zoon, die de verlossing voor eens en vooral bereid heeft, voor alle volken.
De vorm waarin God met de mens omgaat is dus steeds die geweest van de hardnekkige poging om mensen weer terug te roepen. Er zit een sterke wil achter. God wil dat alle mensen zalig worden. het mooist en ontroerends is deze eeuwige wil van God, waarop al Zijn handelen in de menselijke geschiedenis is gebaseerd duidelijk geworden in de manier waarop Jezus met de mensen omging. Niemand heeft ooit God gezien, maar Hij, Jezus heeft alles over God duidelijk gemaakt. Voor eens en voor al weten we hoe Hij het wil. Niet door kracht, noch door geweld, maar door de Geest van Christus.
wat houdt dat in? Hoe worden mensen benaderd? Hoe krijgt God Zijn mensen weer terug? Je kent het antwoord al, wanneer je de Evangeliën een beetje kent: door liefdevol optreden, door aandacht, door genezing en heling, door hulp te bieden, door eenvoudige mensen hoop en geloof te geven. Eén en al goedheid.
En dat vind ik nu verleidelijk.
Dit is dus de leer van de alverzoening. wil je echt dat ik daar bijbels op inga? weet je wel dat dit een van de grootste dwalingen is van de wereld sinds zijn bestaan? je stapt hiermee over het feit dat God rechtvaardig is en er een onoverbrugbare kloof bestaat tussen de natuurlijke mens en een heilige,rechtvaardige God. deze kloof kan alleen overbrugt worden door God zelf, en zeker niet door een zondaar die denkt uit eigen kracht en wil in God te geloven.
gravo schreef: Kijk, ik weet beste wel (en velen met mij) wat ellende is, De wereld is er vol van. En dat gaat echt niet alleen over ellende van buiten. Elk mens weet dat hij van binnen ook meedoet aan het kwaad in deze wereld. Elk mens kent diep van binnen zijn neigingen. Maar die ellende-kennis leidt echter nauwelijks tot een reactie op Gods niet aflatende pogingen om mensen weer naar Zich terug te roepen.
Weet je wat werkt? het feit dat de genade nooit op is. Dat een Petrus zijn meester kon verloochenen zodat hij zichzelf schuldig mocht achten aan de onrechtmatige kruisiging van Jezus, maar dat Jezus hem na de Opstanding toch weer persoonlijk Zijn liefde verklaart. Tot het bittere eind houdt God het vol: Hij blijft de mensen met liefde benaderen. Niemand kan daar tegenop, denk ik. Dat is de ware kracht van de christelijke boodschap.
Al ben je nog zo'n zondaar, Gods liefde wordt er niet door aangetast. Zo verleidt God de mens.
Het is geen somber gelaat, dat ons vraagt om ja te zeggen. Nee, het is een vriendelijk gelaat, een stralend gelaat, het is een gelaat van een Vader, die altijd maar op de uitkijk stond naar zijn geliefde kind. Ja zeggen wordt dan gemakkelijk. Ja, zeker, er is altijd nog die oudste broer, die mokkend achter de boerderij staat. Moet dat nou, het gemeste kalf...moet dat nou dat grote feest...het gaat allemaal zo gemakkelijk...van Hallelujah en zo. Maar ik denk dat de Vader Zich daar ook niet door laat afschrikken. Hij trekt ook die zoon mee. Hij duwt hem met de schouders het feest op. Hij zal wel moeten. Zeg eens nee tegen je Vader, dat kan toch niet?
het gaat niet over de ellende van de wereld als gevolg van de zonde. het gaat erom dat we kennis krijgen aan onze persoonlijke ellende (zonde schuld) voor God. we zullen ziek moet worden voordat we een dokter gaan begeren. deze heilsorde is de enige en ware. helaas wordt die nog maar in enkele kleine kerken oprecht gepredikt, ja dat klopt. duizende worden verleidt, en het is te vrezen dat ze zichzelf en andere bedriegen zullen voor de eeuwigheid. overigens is dat goed mogelijk,want Jezus sprak er zelf over in Matth 25.
ik durf te stellen dat als iemand nooit voor God gestaan heeft als een vertoornd rechter, hij ook nog nooit Gods vriendelijk aangezicht aanschouwd heeft. zoeen bedriegt zichzelf
Dat lijkt mij een magere basis, zeker omdat het zo prominent wordt gepredikt elke zondag weer. 
