Riska schreef:Er is iets wat mij al heel lang bezighoudt en ik vind het ook min of meer terug in het topic 'thuislezers en de sacramenten'.
Er zijn mensen - ook op dit forum - die zeggen, dat sinds zij tot geloof gekomen zijn, zij 'met nieuwe ogen' de Bijbel zijn gaan lezen. Ze kwamen tot de ontdekking dat alles wat gezegd en geschreven is niet klopt en houden er een eigen interpretatie op na.
Ik vraag mij al heel lang af of dit kan. Kun je alles opzij leggen dat ooit geschreven is door kerkvaders, door theologen? Kun je de geloofsbelijdenissen op zij leggen? Kun je zonder meer zeggen dat alles en iedereen het fout had en dat jij een ander inzicht hebt gekregen en dat dat inzicht normatief is?
Ik kan mij voorstellen dat iemand zegt dat hij het in onze tijd anders zou formuleren. De Dordtse Leerregels, de Nederlandsche Geloofsbelijdenis en de Heidelbergsche Catechismus hebben het geloof in hun tijd en op hun wijze onder woorden gebracht. Dat zouden wij - wellicht - in iets andere bewoordingen zeggen.
Maar wij staan in een traditie, in een geloofstraditie. Kunnen wij dat als een niet-meer-passende jas uittrekken? Of doet iemand die dat doet uiteindelijk zichzelf tekort, omdat hij/zij een grote rijkdom weggooit?
Je hebt van die mensen, die het in hun eentje beter denken te weten dan iedereen. Ja, zelfs beter dan de oude kerkvaders, de reformatoren, en noem maar op.
Dat zou ongelofelijk knap zijn als dat ook werkelijk zo zou zijn. Want dan moet je wel ongelóóófelijk veel gestudeerd hebben, om hen allemaal te overtreffen. Dat lijkt mij niet reëel voor Jan-met-de-pet (die het nogal eens beter denkt te weten).
Daarom hem ik het maar geteld in de modus irrealis: ...als dat ook werkelijk zo zou zijn. (En het kan me niet schelen als dergelijke mensen dan rood zouden worden van boosheid, bij het zo in twijfel trekken van hun 'autonomie'.)
Ik geloof dus absoluut niet in het goed recht van een dergelijke eigenwijsheid.
Wat de Bijbel beschrijft, is een realiteit met een enorme omvang. Daar zijn steeds weer nieuwe dingen aan te ontdekken. Juist daarom heb je de kerk van alle tijden en plaatsen nodig, om dat allemaal te kunnen uitdiepen.
Neemt niet weg dat er ook vergissingen zijn gemaakt in het verleden en het heden. Dat bewijst het verschijnsel van tegengestelde meningen wel. Toch valt er zo enorm veel van anderen te leren. Dat zou je in je eentje nooit allemaal kunnen.
Daar geldt niet slechts naar zijn rationele dimensie. (Dat ook, maar...
) Het gaat ook op voor de meer emotionele dimensie. Ik bedoel: de inzichten en rijkdommen van het geloof, die de Heilige Geest ontsluit voor de gelovigen.
Neem bijvoorbeeld dat wat beschreven staat in de tweede vraag/antwoord van de Heidelbergse Catechismus: het kennen van ellende, verlossing, dankbaarheid. Dat omvat alle aspecten van het geloofsleven, en is zonder het werk van de Heilige Geest absoluut ondenkbaar. Ik heb de indruk, dat degenen die de gereformeerde belijdenissen het hardste bekritiseren, daar het minste van kennen in hun eigen leven. Dat ze niet beseffen wie zij zelf tegenover God zijn, en wie God tegenover hen is.