elbert schreef:GG-er schreef:ouderwetse neominiaanse dwaalleraar
Die term moet je even uitleggen denk ik. Bedoel je trouwens niet neonomiaans?
Je hebt gelijk, slip of the pen. Het moet inderdaad zijn neonomiaans.
Een leer die geloof als wet hanteert als voorwaarde om tot Christus te gaan in plaats van dat geloof het instrument, het middel is om tot Christus te komen. De neonomiaan kenmerkt zich door een vrome houding die de wet betracht om daarmee aan de voorwaarde van het geloof te voldoen. Want zo zeggen zij "wie de wet betracht, en daar ijverig in is, is zalig, dus die mag geloven en daarom is deze betrachter van de wet zalig.".
Het legt in wezen de nadruk op eigen gerechtigheid. Het is wat ook wel genoemd wordt "de rechtvaardiging van de vrome".
De reformatie leert echter de rechtvaardiging van de goddeloze.
Genade is om niet te krijgen te krijgen in de weg van het geloof voor de grootste der zondaren. De wet is een liefdewet, die in Christus vervuld is. Niemand komt tot Hem, tot Christus, door eerst de wet te onderhouden. Nee, pas na het tot Christus komen in het geloof gaat de wet functioneren als regel der dankbaarheid. Daarvoor vooral als spiegel die laat zien dat in eigen leven geen enkele letter van de wet gehouden kan worden. Het laat enkel zien dat een zondaar dood is in zichzelf.
De reformatie leert de vrije genade om niet. Uit genade kan de zondaar zalig worden, omdat Christus de wet vervuld heeft EN betaald heeft voor de straf op de zonden en daarmee genade kan uitdelen aan een ieder die tot Hem vlucht.