hoe vind je de juiste reformatorische kerk?

[Boekenlezer]

maar Boekenlezer: als je zelf liever naar een zwaardere kerk gaat, wil je dan ook niet liever een vrouw uit zo'n kerk?

Daar zit op zich wat in.
Al zegt kerklidmaatschap ook weer niet alles, volgens mij. Het is ook niet zo dat er in mijn kerkverband helemaal niemand bestaat waar ik mee kan spreken over geloofszaken op een manier die tot tevredenheid stemt. (Zie een vorige posting.)

Ik kick niet in de eerste plaats op zwaarheid - want zwaarheid is helemaal niet per definitie goed - maar wel op schriftgetrouwheid. Ik heb dan ook niks op met dat statusgevoel van: 'hoe zwaarder, hoe beter' zoals je dat in de rechterflank van gereformeerd Nederland wel eens in de lucht kunt voelen hangen. Ik denk zelfs dat dat niet zelden ronduit ketters en onschriftuurlijk van aard is.
Wat ik ook belangrijk vind, is: een levend geloof! Aan een vrouw uit een zware kerk die een 'geloof' heeft wat zo dood is als een pier heb ik ook niet veel. Dan zal de geestelijke voeling met elkaar ook ontbreken. Dat vind ik nog belangrijker dan of ze zwaar is.
En verder heb ik niks met evangelische modeverschijnselen. Die houd ik het liefst buiten de deur.

Ik kan me dus wel iets voorstellen bij wat jij vraagt, al valt er wel het nodige te nuanceren aan het begrip 'zwaar'.

[pol]

Wat versta jij onder "evangelische modeverschijnsels"

[Boekenlezer]

Dat mensen heel sentimenteel gaan doen, bijvoorbeeld. Dat ze bij een sing-in met de handen omhoog, en gesloten ogen staan, die ze bovendien extra toeknijpen, alsof ze zeggen willen: 'Ik voel God' o.i.d.
Dan heb ik al gauw zoiets van: 'Mij niet gezien! Hier hoor ik niet bij!'
Of het taalgebruik, de wijze van spreken van de 'evangelischen' overnemen. Zelfde reactie bij mij.

[pol]

Dat mensen heel sentimenteel gaan doen, bijvoorbeeld. Dat ze bij een sing-in met de handen omhoog, en gesloten ogen staan, die ze bovendien extra toeknijpen, alsof ze zeggen willen: 'Ik voel God' o.i.d.
Dan heb ik al gauw zoiets van: 'Mij niet gezien! Hier hoor ik niet bij!'
Of het taalgebruik, de wijze van spreken van de 'evangelischen' overnemen. Zelfde reactie bij mij.

Ik snap je wel, maar we zingen toch ook:
Heft uwe handen naar omhoog, slaat naar het heiligdom uw oog!

[Boekenlezer]

Dat mensen heel sentimenteel gaan doen, bijvoorbeeld. Dat ze bij een sing-in met de handen omhoog, en gesloten ogen staan, die ze bovendien extra toeknijpen, alsof ze zeggen willen: 'Ik voel God' o.i.d.
Dan heb ik al gauw zoiets van: 'Mij niet gezien! Hier hoor ik niet bij!'
Of het taalgebruik, de wijze van spreken van de 'evangelischen' overnemen. Zelfde reactie bij mij.

Ik snap je wel, maar we zingen toch ook:
Heft uwe handen naar omhoog, slaat naar het heiligdom uw oog!

Jawel, maar dat komt toch totaal anders op mij over.
Bovendien lijkt de kans mij bijzonder klein dat dat op precies dezelfde wijze gegaan zou zijn als bij de 'evangelischen', aangezien het een tekst is die uit een totaal andere tijd en cultuur komt.
Ik zou het zo kunnen verwoorden: zoals het in die psalm staat, komt het niet oppervlakkig en blijhoofdig op mij over, maar de sfeer van die psalm voelt voor mij als veel diepgaander. Blijdschap is oké, maar dan wel met de bijbelse diepgang erbij.

[pol]

Ik denk dat je door je opvoeding alles heel nuchter bekijkt. (ik vaak ook hoor). De een vouwt zijn handen, de ander doet zijn handen in de lucht. Ik weet niet of iem. die evangelisch is en met zijn handen in de lucht staat de zingen oppervlakkig is.
Ik vind het altijd heel raar dat bijv. psalm 150, waar de juich en de jubel, muziekinstrumenten en alles in beschreven staat, in heel veel kerken langzaam, somber word gezongen.
Maar meer een kwestie van smaak denk ik.

[Cornelius]

Nou het komt me voor of je wel heel speciale eisen stelt en als het daar van af wijkt, is het niks. Misschien lees ik het heel verkeerd hoor, maar ik denk dat het heel moeilijk is om een kerk te vinden die specifiek jou wensen doet. Je hebt altijd te maken met zondige mensen die regels maken.
Je kan bijv. een kerk hebben waar vrouwen degelijk gekleed met hoed op gaan, langzaam zingen en weet ik nog wat meer, maar waar bijv. veel geroddeld of door de week anders geleefd word dan zondag, is dat dan goed???

Dat bedoel ik juist. niet alleen de vorm, maar zeker ook de inhoud moet goed zijn, zowel in de prediking als bij de gemeente in het dagelijks leven.
En ik vraag me dan af: Waarom kunnen deze dingen niet samengaan? Hoe komt het dat we niet meer bijbelse tradities kunnen onderscheiden van menselijke regeltjes? Waarom moet er bij een bepaalde vorm een bepaald soort eenzijdige prediking horen?
Wellicht heb je gelijk als je stelt dat ik te kritisch ben. Maar toch meen ik het wel als ik zeg dat we hogere eisen zouden moeten stellen. en dan niet alleen m.b.t. de punten die wij zelf belangrijjk vinden, maar alle aspecten van het bijbelse christen- en gemeentezijn. Als we eerlijk zijn kunnen we allemaal dingen aanwijzen die we fout doen; hetzij in de kerkdienst (bijvoorbeeld de verregaande versobering in calvinistische kerken, 'reductionisme' waarbij verscheidene bijbelse aspecten verwaarloosd worden), het zij in je persoonlijke leven, en dan kan ik wel bij mezelf beginnen.
Maar de insteek van mijn betoog was eigenlijk de prediking. Ik ben blij dat ik geen predikant ben, je hebt wel een zware verantwoordelijkheid. Maar degenen die voor God die verantwoordelijkheid hebben genomen, laten ze diedan ook ernstig nemen, blijven studeren en bereid zijn zich te laten corrigeren op grond van de Bijbel en niet door wat de mensen graag willen horen.

[Lalage]

Refo's en evangelischen lijken in 1 ding op elkaar: in beide stromingen zijn er voorgangers die op een bepaalde emotionele toon preken.

[Cornelius]

... en zijn er voorgangers die emotieloos een oppervlakkig of voorspelbaar verhaaltje houden...

Entschuldiging - gelukkig geldt dat niet voor alle predikers. Maar waar is de krachtige verkondiging die de vroegere opwekkingspredikers kenmerkte?

[Lalage]

ja, dus ik heb het liefst een voorganger die op een normale toon praat (zoals je ook een gesprek met elkaar voert bijvoorbeeld) en die de bijbel voor zichzelf laat spreken, in plaats van er een klein stukje uit te lezen en er vervolgens een uur omheen te kletsen.

[Leej]

Ik vind het interessant om een aantal verzen uit de Bijbel uitgespit te hebben in een preek( daar leer je juist het meeste van), i.p.v zonder bepaalde lijn te praten. Hou van duidelijkheid....

[Lalage]

Dus geen fantasie, wat ik vaak wel hoor. Dan wordt een bepaalde theologische leer ingepast in het verhaal. Zoals: Zacheus had veel zondebesef. Dat staat er helemaal niet, maar dat is gewoon de gereformeerde leer die erin gelegd wordt.

[Leej]

Nee geen fantasie......ik hou ervan als dominee's hele teksten uitspitten en alles erom heen....geschiedenissen, traditie's en wat je uit de tekst op kan maken...maar je moet bepaalde geschiedenissen niet mooier maken dan ze zijn of dramatiseren....het is de Bijbel en je hoort er niks toe te voegen, je moet het er meedoen wat de Bijbel zegt