Jo'tje schreef:Volgens mij ligt diepgang meer aan een predikant dan aan een kerkverband.
Nogmaals: al die kerkverbanden zijn zó breed, zó onderling verschillend... er valt weinig algemeens over te zeggen.
Ik heb in de GKV, NGK en CGK JiP en Janneke preken gehoord, maar ook erg diepgaande!
Deels mee eens, maar ik merk toch ook wel een verschil in prediking van de GKV en de CGK. Het uitgangspunt en beginpunt van de prediking van de GKV is mijns inziens anders. De 'linkerflank' van de CGK komt dichtbij de GKV. Over de NGK kan ik minder zeggen, aangezien ik daar wel eens diensten heb gehoord, maar veel minder frequent dan in de GKV.
Jo'tje schreef:Kleine toevoeging: een gevaar voor veel gereformeerde kerken vind ik het focussen op de inhoud/diepgang/moeilijkheidsgraad van de preek. Het niveau in sommige kerken is te hoog voor de gemiddelde Nederlander.
Er mag best eens wat meer aandacht zijn voor het kerk-zijn an sich, open staan voor anderen, gemeente-zijn.
Laatst zei een predikant het heel helder: je zit niet alleen maar in de kerk om er zelf weer beter uit te komen en alleen maar nieuwe dingen te leren. Als er bijvoorbeeld uit een bekend gedeelte wordt gepreekt is de vraag niet alleen: heeft die dominee weer wat nieuws verteld? Maar juist: laat ik dat gedeelte opnieuw bij me binnenkomen, laat ik het echt spreken?
Je hebt gelijk dat de moeilijkheidsgraad van de prediking voor sommige mensen te hoog ligt. Het punt is wel dat ook hoger opgeleide mensen gevoed willen worden en dingen willen leren. Ik merk het bv. aan mijn man. Hij is onnkerkelijk opgevoed,maar wil heel veel over de bijbel etc. leren. Een standaard preek is veel te makkelijk voor hem. Hij weet bij het begin al wat de conclusie zal zijn. Dat motiveert hem minder om naar de kerk te gaan. Ik denk dat dat ook niet de bedoeling is. Natuurlijk snapt hij wel dat het ook om de gemeente van Christus gaat en het samenzijn, maar daar heeft hij nu niet zo veel aan. Hij wil gewoon leren over God en de bijbel.