Radical schreef:ik ben reuze benieuwd naar jou interpretatie
wat mij aangaat mag je hem ook in zijn geheel plaatsen (ik weet natuurlijk niet de max)
We kregen hier onverwachts visite, dus morgen kom ik er op terug ..
Ongeveer acht jaar geleden heb ik een studie gemaakt betreffende de vragen 2en 3.
Daar ik hier blijkbaar de mogelijk niet heb om een Word document als bijlage op te sturen al ik dan maar ingaan op uw voorstel om de inhoud van het document ( zonder afwerking) hier te plaatsen en indien nodig op te splitsen in meerdere zendingen.
_________________________________________________
Is er leven IN de dood?
of
Is er leven NA de dood?
Inleiding:
Toen Jezus Christus op aarde was heeft Hij de mensen geleerd wie God was en hoe de schepping ,zondeval, verlossing, gerechtigheid en wetmatigheid van Zijn systeem in elkaar stak .
Hij heeft de mensheid onderwezen met woord en daad, zodanig dat de Bijbel Hem beschrijft als het woord zelf:
“In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is. In het Woord was leven en het leven was het licht der mensen;” Johannes 1:1-4
Het al of niet aanvaarden van Zijn onderwijzing of Zijn woord benoemd de Bijbel als het al of niet liefhebben van God
Wie mijn geboden heeft en ze bewaart, die is het, die Mij liefheeft; en wie Mij liefheeft, zal geliefd worden door mijn Vader en Ik zal hem liefhebben en Mijzelf aan hem openbaren.
…..Indien iemand Mij liefheeft, zal hij mijn woord bewaren en mijn Vader zal hem liefhebben en Wij zullen tot hem komen en bij hem wonen. Wie Mij niet liefheeft bewaart mijn woorden niet; en het woord, dat gij hoort, is niet van Mij, maar van de Vader, die Mij gezonden heeft.Johannes 14:21 – 24
Niettegenstaande Christus verwijst naar het aanvaarden en doen van Zijn woord als een bouwen op vaste grond,
,”
Een ieder, die tot Mij komt en mijn woorden hoort en ze doet, Ik zal u tonen aan wie hij gelijk is. Hij is gelijk aan iemand, die bij het bouwen van een huis diep gegraven en het fundament op de rots gelegd heeft. Toen een watervloed kwam en de stroom tegen dat huis aansloeg, kon hij het niet aan het wankelen brengen, omdat het goed gebouwd was. Doch wie hoort en het niet doet, is gelijk aan iemand, die een huis op de grond bouwt zonder fundament. Toen de stroom daar tegenaan sloeg, stortte het terstond in en het huis werd een grote bouwval” Lucas 6: 47 - 49
zijn er in de loop van de ongeveer 2000 jaar sedert dat Christus op aarde was heel wat menselijke ideeën binnengeslopen en hebben de Bijbelse waarheden verdrongen en vervangen door menselijke overleveringen en tradities.
Dit is niet zo vreemd want ook ten tijde van Christus waren er reeds verscheidene leerstellingen binnengedrongen in de Joodse gemeenschap waarvan Christus het volgende verklaarde;
Tevergeefs eren zij Mij, omdat zij leringen leren, die geboden van mensen zijn. Gij verwaarloost het gebod Gods en houdt u aan de overlevering der mensen En Hij zeide tot hen: Het gebod Gods stelt gij wel fraai buiten werking om uw overlevering in stand te houden.Marcus 7:7-9
Niet enkel leerstellingen ,maar ook woordbetekenissen wijzigen in de loop der tijden. Een voorbeeld hiervan is het woord “ vriend” , waaraan er in de laatste decennia een bepaalde ( seksuele) betekenis wordt gegeven die vooraf niet bestond en totaal in tegenstelling is aan de betekenis die de Bijbel aan dit woord geeft.
Een ander voorbeeld is het woord “ onnozel”; dat oorspronkelijk “ onschuldig” betekende ( denk aan het feest van de onnozele kinderen) maar op vandaag een totaal andere , zelfs negatieve , betekenis gekregen heeft.
Het is daarom nuttig en aan te raden om steeds de Bijbelse betekenis van woorden en uitdrukkingen na te gaan; omdat één woord in de grondtekst verschillende mogelijke vertalingen kan hebben , alsook de context in rekening te brengen waarin het woord of uitdrukking geplaatst werd.
Wanneer wij het nu zullen hebben over “ De Dood “ dan zal, omdat bij dit fenomeen er steeds andere uitdrukkingen opduiken zoals “Ziel”en “Hel”, het dus noodzakelijk blijken om na te gaan welke betekenis de Bijbel aan deze uitdrukkingen geeft en in welke context ze staan.
Welke betekenis geeft de Bijbel nu aan de woorden “ Ziel “ en Dood “ of hoe omschrijft of beschrijft Gods woord deze uitdrukkingen?
Het ontstaan van leven op de aarde wordt beschreven in het boek Genesis.
“ En God zeide: Dat de wateren overvloediglijk voortbrengen een gewemel van levende zielen; en het gevogelte vliege boven de aarde, in het uitspansel des hemels! En God schiep de grote walvissen, en alle levende wremelende ziel, welke de wateren overvloediglijk voortbrachten, naar haar aard; en alle gevleugeld gevogelte naar zijn aard. En God zag, dat het goed was.”…..” En God zeide: De aarde brenge levende zielen voort, naar haar aard, vee, en kruipend, en wild gedierte der aarde, naar zijn aard! En het was alzo. (Genesis 1:20-24 Staten Vert)
En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel. (Genesis 2:7 Staten Vert ))
Toen formeerde de Here God de mens van stof uit de aardbodem en blies de levensadem in zijn neus; alzo werd de mens tot een levend wezen.(Genesis2:7 NGB)
Wij stellen dus vast dat bij de Bijbelse beschrijving van de schepping, zowel mens als dier ontstaan door het samenvoegen van verschillende componenten , en dat deze nieuwe creaties dan benoemd worden als zijnde
een levend wezen of
een levende ziel
Elk van deze componenten op zich zijn levenloze zaken en nergens in de Bijbel wordt vermeld dat één van deze componenten (stof of levensadem) op zichzelf kan denken, bewustzijn heeft of kan voelen . Enkel nadat ze samengevoegd zijn ontstaat een nieuw wezen dat door de Bijbel wordt benoemd als een levend wezen of een levende ziel.
Dit begrip nu van een levend wezen; (levende) “ziel” of nephesh komt ongeveer 1700 maal voor in Gods woord, doch nergens staat vermeld of maakt de Bijbel er enige verwijzing naar of allusie op dat de ziel onsterfelijk is; wel integendeel :
“Zie, alle zielen zijn van Mij, zowel de ziel van de vader als die van de zoon zijn van Mij; de ziel die zondigt, die zal sterven.Ezechiël 18:4)
“En weest niet bevreesd voor hen, die wel het lichaam doden, maar de ziel niet kunnen doden; weest veeleer bevreesd voor Hem, die beide, ziel en lichaam, kan verderven(doden ) in de hel.(Matt 10:28)
Het terug ontbinden van bovengenoemde creaties ( mens & dier ) in zijn oorspronkelijke componenten of onderdelen, zodat het geheel dat voorheen opgebouwd was uit deze componenten door deze ontbinding niet meer bestaat, wordt in de Bijbel steeds met het woord “ Dood” ( sterven) benoemd of omschreven.
“…….,
totdat gij tot de aardbodem wederkeert, omdat gij daaruit genomen zijt; want stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren “ (.Genesis 3:19 )
“ Want het lot der mensenkinderen is gelijk het lot der dieren, ja, eenzelfde lot treft hen: gelijk dezen sterven, zo sterven genen, en allen hebben enerlei adem, waarbij de mens niets voor heeft boven de dieren; want alles is ijdelheid, alles gaat naar een plaats, alles is geworden uit stof, en alles keert weder tot stof. Wie bemerkt, dat de adem der mensenkinderen opstijgt naar boven en dat de adem der dieren neerdaalt naar beneden in de aarde? Prediker 3: 19-21)
Uit het voorgaande blijkt dus dat de mens ontstond uit een samenvoegen van
lichaam, gemaakt van het stof der aarde, en
geest , de adem des levens.
Als geheel wordt dit een levend wezen of een levende ziel genoemd.
De enkeling heeft één lichaam, één verstand,één geheugen,één rede,één geweten en één wil; hij is een persoonlijkheid met een karakter, een éénheid. Zolang de mens kan ademhalen is hij een levend wezen een levende ziel werkend, denkend met gevoelens van vreugde en verdriet.
Wanneer de mens echter sterft valt hij in de toestand terug waaruit hij genomen werd.
De dood is de ontbinding van de levende ziel, het uiteenvallen in de componenten waar de mens bij de schepping uit geformeerd of samengesteld werd. De eenheid wordt verbroken. Sterven is het uitblussen van het leven. Het hart staat stil, de cellen worden niet meer gevoed, de spieren verstijven en de levensadem keert tot God terug
“verbergt Gij uw aangezicht, zij worden verdelgd, neemt Gij hun adem ( ruach = levensadem,levenskracht ) weg, zij sterven en keren weder tot hun stof”; zendt Gij uw Geest ( ruach = levensadem, levenskracht) uit, zij worden geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat van de aardbodem.Psalm 104:29
“…..
en het stof wederkeert tot de aarde, zoals het geweest is, en de geest (ruach = levensadem, levenskracht )wederkeert tot God, die hem geschonken heeft.” (Prediker 12:7)
Daar de uiteengevallen componenten; noch het stof noch de levensadem, op zichzelf een levend wezen of een levende ziel zijn en niet kunnen handelen , denken of voelen is er dus
IN DE DOOD geen bewustzijn of leven.
Dit wordt nadrukkelijk en meermaals door de Bijbel bevestigd.
“
De levenden weten tenminste, dat zij sterven moeten, maar de doden weten niets; zij hebben geen loon meer te wachten, zelfs hun nagedachtenis is vergeten. Zowel hun liefde als hun haat en hun naijver zijn reeds lang vergaan; en zij hebben nimmer deel aan iets, dat onder de zon geschiedt”……”want er is geen werk of overleg of kennis of wijsheid in het dodenrijk, waarheen gij gaat.” (Prediker 9:5-10 )
De Bijbel spreekt ook over de toestand der
dood als over
een droomloze en onbewuste slaap,
Maar wanneer een man sterft, dan ligt hij krachteloos neer; geeft een mens de geest, waar is hij gebleven? Zoals water verdampt uit een meer en een rivier verloopt en uitdroogt, zo legt een mens zich neer en staat niet weer op; totdat de hemelen niet meer zijn, ontwaken zij niet en worden niet wakker uit hun slaap. ( Job 14:12 )
“
Maar gij, ga het einde tegen, en gij zult rusten en opstaan tot uw bestemming aan het einde der dagen.” ( Daniël 12:13)
Zo sprak Hij en daarna zeide Hij tot hen: Lazarus, onze vriend, is ingeslapen, maar Ik ga daarheen om hem uit de slaap te wekken. De discipelen zeiden dan tot Hem: Here, als hij slaapt, zal hij herstellen. Doch Jezus had het bedoeld van zijn dood; zij echter meenden, dat Hij het van de rust van de slaap bedoelde. Toen zeide Jezus ronduit tot hen: Lazarus is gestorven, ( Joh 11:11 )
en
verwijst dus nooit naar een bewustzijn IN de dood, wel naar het rusten of het slapen van elk gestorven mens in de Hades of het dodenrijk.
Dit gebeuren wordt dan ook de eerste dood genoemd,waaruit iedereen op een bepaald moment door Christus zal opgewekt ( herschapen) worden:
-De ene ten leven, bij de terugkomst van Christus.
-De andere ten dode, na de duizend jaar (Openbaring20: 5-6)
“zijn, Zijn stem zullen horen; En zullen uitgaan, die het goede gedaan hebben Verwondert u daar niet over, want de ure komt, in dewelke allen, die in de graven, tot de opstanding des levens, en die het kwade gedaan hebben, tot de opstanding der verdoemenis. (Joh 5:28-29 Staten Vert)
Aan het woord “ Dood” geeft de Bijbel dus steeds dezelfde betekenis . Het is een toestand waarbij de levende ziel, terug ontbonden wordt in zijn oorspronkelijk ( onbewuste) componenten.
Daar nu echter allen de doodstoestand zullen meemaken en na de opstanding van allen er terug een deel van de mensheid de tweede dood zullen sterven heeft de Bijbel een onderscheid gemaakt in het voorstellen en benoemen van de “ soorten ” dood.
De eerste dood of de eerste ontbinding wordt als een tijdelijke slaaptoestand voorgesteld.
De tweede dood als een onomkeerbare en eeuwige vernietiging; een ontbinding in zijn onbewuste componenten door middel van vuur .
De eerste dood wordt in de Bijbel steeds benoemd als het tijdelijk verblijven in de Hades of Sheool (het dodenrijk , de onderwereld, de afgrond, het graf,).
Het woord Gehenna (Hel) daarentegen heeft steeds een definitieve betekenis, en wordt steeds gebruikt in verband met
de tweede dood; een tweede maal in de toestand van ontbinding maar nu onomkeerbaar en voor eeuwig.
Het verwijst naar “ een poel van vuur (Limne) in het dal van Hinnom ( Gej Ben-Hinnom) waarin het afval door vuur volledig werd opgebrand ( dus ontbonden in zijn componenten).
Hierbij valt op te merken dat jammer genoeg verschillende vertalingen o.a. de Statenvertaling en de Engelse King James vertaling een onjuiste vertaling geven van de grondwoorden ‘Sheool’, ‘Hades’ en ‘Gehenna’.Deze grondwoorden worden allemaal met het woord “Hel” vertaald, terwijl er in de grondtekst een duidelijk verschil in betekenis is! Hierdoor is helaas veel verwarring ontstaan over het hiernamaals.
De opstanding is dus een (tweede) schepping waarbij terug onbewuste componenten worden samengevoegd en er een levend wezen of levende ziel ontstaat.
Welke componenten er nu gebruikt zullen worden door God is voor ons onbegrijpelijk, maar Paulus maakt duidelijk dat voor de opgewekten ten leven hun verheerlijkt lichaam anders zal zijn dan het huidige (1Korr15:35-49) en dat ons “zijn” ( karakter ) wat een “ geestelijk” aspect is ook zal herkend worden.
De levende wezens of levende zielen opgewekt ten dode zullen in tegenstelling met zij die opgewekt werden ten leven, niet bestand zijn tegen het hemels vuur dat hen zal verslinden Openbaring20:9 / 21: 8 “En zij kwamen op over de breedte der aarde en omsingelden de legerplaats der heiligen en de geliefde stad; en vuur daalde neder uit de hemel en verslond hen,” …./… “hun deel is in de poel, die brandt van vuur en zwavel: dit is de tweede dood.”
Deze tweede dood is dus terug logischerwijze een ontbinden in de samengevoegde onbewuste bestanddelen of componenten, anders kan het niet benoemd worden als (tweede) dood of sterven.
Waarbij dan echter wel de vooraf bij het oordeel bepaalde maat van pijn of straf, die veroorzaakt wordt door het (helle) vuur gedurende het sterf -of ontbindingsproces, verschillend en aangepast zal zijn aan ieder individu.
Het eeuwig gevolg van de straf, zoals bij het voorbeeld van Sodom en Gomorra (Judas 1:7), bestaat dan ook hierin dat de levende ziel of het levende wezen nu voor altijd en eeuwig door het vuur dood zal zijn.
Namelijk na het ondergaan van een gerechtvaardigde en pijnlijke straf zal ze voor altijd en eeuwig ontbonden zijn in onbewuste , levenloze componenten ; vergaan tot stof onder de voeten van zij die gedurende hun aards bestaan “ de geboden Gods en het geloof in Jezus bewaren.” (Openbaring14:12)
Conclusie:
Uit het bijbels verslag van wat gebeurd tijdens en IN de dood kan men dus afleiden dat elke mens die op vandaag sterft, ontbonden wordt in zijn oorspronkelijke onbewuste componenten en deze onbewuste toestand door de Bijbel als “Hades en Scheool ( slaap, graf of dodenrijk ) betiteld wordt.
De hoop en het vertrouwen voor de Christen ligt dan hierin dat Christus door Zijn eigen opstanding uit de dood bewezen heeft dat de meerdere beloften die te vinden zijn in Gods woord zullen bewaarheid worden en dat
de mens terug uit de dood zal opstaan ( herschapen worden ) en zal kunnen uitroepen:
“: De dood is verzwolgen in de overwinning. Dood, waar is uw overwinning? Dood, waar is uw prikkel? ( 1 Korr 15: 54-55)
Want :
“Zalig en heilig is hij, die deel heeft aan de eerste opstanding: over hen heeft de tweede dood geen macht”.., Openb.20:6
Zo is er dus geen leven IN de dood
maar
is er eeuwig leven NA de dood
SAMENVATTING
Het is steeds belangrijk om duidelijk de Bijbelse betekenis van het woord " DOOD" voor ogen te houden.
Als de Bijbel het woord " DOOD" gebruikt dan betekent dit altijd het NIET MEER BESTAAN van het schepsel als zelfbewust en denkend wezen. ( het wezen of de ziel bestaat dus niet meer en kan dan ook nooit deelnemen of kennis hebben van iets dat op de wereld of in de hemel gebeurt).
Bij de eerste dood is de wijze waarop mensen tot deze toestand ( de dood) komen verschillend. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door ziekte, een ongeval of door ouderdom.
Na de eerste dood worden al de mensen wederom opgewekt( herschapen):
* Zij die God hebben gediend worden opgewekt bij de terugkomst van Christus
1 Corrinthe 15:
51Zie, ik deel u een geheimenis mede. Allen zullen wij niet ontslapen, maar allen zullen wij veranderd worden in een ondeelbaar ogenblik, bij de laatste bazuin, want de bazuin zal klinken en de doden zullen onvergankelijk opgewekt worden en wij zullen veranderd worden Want dit vergankelijke moet onvergankelijkheid aandoen en dit sterfelijke moet onsterfelijkheid aandoen.
Openbaring 20:4
En ik zag tronen, en zij zetten zich daarop, en het oordeel werd hun gegeven; en ik zag de zielen van hen, die onthoofd waren om het getuigenis van Jezus en om het woord van God, en die noch het beest noch zijn beeld hadden aangebeden en die het merkteken niet op hun voorhoofd en op hun hand ontvangen hadden; en zij werden weder levend en heersten als koningen met Christus, duizend jaren lang.
* Zij die God ontrouw waren en hem verloochend hebben worden opgewekt na de " duizend jaren"
Openbaring 20:5
De overige doden werden niet weder levend, voordat de duizend jaren voleindigd waren.
Bij de tweede dood echter worden allen gedood door één en dezelfde oorzaak namelijk door het vuur. Dat het letterlijk door vuur gebeurd zegt de Bijbel zeer duidelijk
Openbaring 20:
9En zij kwamen op over de breedte der aarde en omsingelden de legerplaats der heiligen en de geliefde stad; en vuur daalde neder uit de hemel en verslond hen,
Openbaring 20 : 15 Dat is de tweede dood: de poel des vuurs En wanneer iemand niet bevonden werd geschreven te zijn in het boek des levens, werd hij geworpen in de poel des vuurs.
Openbaring 21 : 8 Maar de lafhartigen, de ongelovigen, de verfoeilijken, de moordenaars, de hoereerders, de tovenaars, de afgodendienaars, en alle leugenaars; hun deel is in de poel, die brandt van vuur en zwavel: dit is de tweede dood.
De methode van sterven is hier bij de tweede dood voor allen dezelfde, enkel de tijd van lijden (verbranden) verschilt en is afhankelijk van de strafmaat door God bepaald.
Maar het uiteindelijke resultaat is voor allen die de tweede dood ondergaan hetzelfde; namelijk het NIET MEER BESTAAN., geen zelfbewustzijn meer hebben, niet meer deelnemen aan hetgeen er in de hemel of op gelijk welk andere plaats in het universum geschied.
Omdat er nu na de tweede dood nooit geen opstanding meer zal zijn is het gevolg dat deze toestand van onbewust zijn, van niet meer bestaan voor altijd, voor eeuwig zal voortduren. Zodoende noemt men de tweede dood een eeuwige dood, een eeuwig niet meer bestaan als schepsel en dit geldt niet enkel voor de mens maar ook voor Satan en zijn gevallen engelen
Noot:
Om te eindigen hierbij nog een opmerking in verband met de traditionele leer van het bewust voortbestaan van de ziel na de dood
Veelal gebruikt men de gelijkenis van Jezus over de rijke man en de arme Lazarus ( Lucas 16:20 ) om aan te tonen dat er na de dood een zelfbewuste ziel voortleeft die kan denken en voelen.
Iemand verwoordde het als volgt:
Hades
Dodenrijk, onderwereld. Het is een soort wachtkamer, waar de
zielen van de goddelozen zich na hun lichamelijke dood bevinden in afwachting
van de opstanding der doden. We zien dit in het Nieuwe Testament het
duidelijkst in de gelijkenis van Jezus over de rijke man en de arme Lazarus. …
Wat hier bij Lucas gebeurd is dat Jezus een gelijkenis aan het vertellen is.
Maar als Jezus in gelijkenissen spreekt gebruikt Hij een verhaal met een bepaald doel . En waarom hij soms in gelijkenissen spreekt staat duidelijk vermeld in Matteüs 13.
Het is dus gevaarlijk om een parabel of gelijkenis letterlijk toe te passen want dit is meestal onjuist en komt men in de problemen.
Een gelijkenis of parabel is een geestelijke les waarbij het verhaal enkel een drager van deze geestelijke boodschap is en niets meer.
Als Jezus bijvoorbeeld in Matteüs 13 spreekt over de zaaier dan geeft Hij geen les in zaaitechniek voor boer en tuinder, want geen enkele intelligente boer zou het in zijn hoofd halen om zo maar het kostbare zaad op de weg en tussen de rotsen te gooien
Het onderwerp van de gelijkenis van de zaaier is dus niet de letterlijke zaaitechniek; maar wel een les over de verschillende houding van mensen en de toestand van hun hart ten opzichte van Zijn boodschap.
Zo ook is het onderwerp waarover Christus spreekt in de parabel over de rijke man en de arme Lazarus niet de toestand IN de dood maar juist wel de houding en het gedrag van de nog levende mensen in zijn omgeving, namelijk de hooghartige en eigenwijze Farizeeën
Zij moesten door deze ernstige les leren zien dat zelfs afstammelingen van de Aartsvaders door hun eigen ongeloof buiten geworpen zouden worden en gelovige heidenen samen met Abraham, Izaäk en Jacob erfgenamen zouden worden van Gods rijk.
Daarom geeft Jezus dan ook aan het eind van zijn gelijkenis een korte samenvatting van zijn gedachten
“ Maar Abraham zeide: Zij hebben Mozes en de profeten, naar hen moeten zij luisteren….. Indien zij naar Mozes en de profeten niet luisteren zullen zij ook, indien iemand uit de doden opstaat, zich niet laten gezeggen.”( Lucas 16:29,31