Zou iets voor de Heere te wonderlijk zijn?
Er was bij ons gemeente een alleenstaande man die in het ambt aller gelovigen jarenlang in de gemeente gearbeid heeft in het crisispastoraat . Het is al jaren geleden dat hij s`morgens vroeg wakker gemaakt werd. Alle alarmbellen rinkelden en alle lichten stonden op rood. Want er lag een oude, zwaar demente man uit de gemeente in een terminale fase van longkanker in een verpleegtehuis. Die man moest gaan sterven en hij kon zo niet sterven. Die nood werd de zijne en hij is op zijn knieën gegaan en heeft God aangeroepen. Toen werd hij stilgezet bij Mark 2 waar vier vrienden die verlamde man bij de Heere brachten. En de Heere beloofde hem dat als zij dat ook deden Hij hen verhoren en die man redden zou. Hij heeft toen de familie bij elkaar geroepen en is hen voorgegaan in een gebedsuur. Ze begonnen met: 'Neig o Heer Uw gunstig oren. Om mij in mijn angst te horen'etc.en gingen ieder op zijn beurt voor in gebed.
Voordat zij uit elkaar gingen hebben ze nog gezongen ‘Hij kan en wil en zal in nood. Zelfs bij het naad’ren van de dood volkomen uitkomst geven’. En zij wisten toen dat de Heere hen verhoord had . En van stonde aan kwam het bloed van Christus over de ziel van die demente man. Als je bij hem kwam keek hij je met een stralend gezicht aan en zei: ‘Wat een wonder hè , kun jij dat begrijpen?’ Een totale verandering over zijn gehele wezen. Eerst lag hij maar te mopperen en te schelden, nu was hij dankbaar voor een glas water. Het personeel van het verpleeghuis was stom van verbazing. Toen hij het aan onze wijkpredikant vertelde geloofde hij het niet. ‘Maar, broeder, je kunt toch niet voor een ander geloven’ zei hij. Maar die man zei: ‘dominee, er staat niet dat Jezus het geloof van die man, maar van die vrienden zag toen Hij zei dat zijn zonden vergeven waren’. Maar hij wilde dat eerst wel eens zien. Hij is er direct naar toegegaan en heeft het gezien. Maar hij mocht er niet van eten, want hij kreeg de schuldbrief thuis. De Heere liet hem zien dat Hij dit deze mensen geschonken had omdat zij Hem in het geloof gebeden hadden terwijl hij op de kansel slechts plichtmatig zonder geloof voor die man gebeden had. Hij is toen naar die familie toegegaan en heeft beleden dat hij tekort geschoten was doordat hij te klein van de Heere gedacht had. Toen brak ook het licht bij hem weer door. En het was onvergetelijk zoals hij toen die begrafenisdienst geleid heeft! Het was meer een dank- dan een rouwdienst.