Berichtdoor ereunao » 16 jan 2017 16:43
Dit is het laatste hoofdstuk, nu is mijn mandje leeg:
De kerkenraad had dus met nadruk het vertrouwen in Herman opgezegd.Aanvakelijk begreep Herman dit niet gezien het feit dat ze hem nog geen jaar geleden op tweetal voor ouderling gezet hadden. Maar bij enig nadenken begreep hij dat ze hiermee geen enkel risico genomen hadden. Want het stond wiskundig vast dat de andere kandidaat gekozen zou worden. En die wilde graag weer in de kerkenraad. Het was dus een gelopen race. Later hoorde Herman dat de toenmalige predikant, die graag gezien zou hebben dat Herman ouderling bij hem werd, er op tegen was dat hij tegenover br. NN gezet was. , ‘Dan is hij kansloos, en hij moet een eerlijke kans hebben’, zei hij. Maar toen ze br.NN als eerste op het lijstje gezet had koos de kerkenraad bijna unaniem voor Herman. En daar kon hij natuurlijk niets aan doen. Toen de predikant Herman zaterdagavond opbelde dat hij kandidaat gesteld was wist hij dus al dat hij kansloos was.
De naïeve kerkganger die er vanuit gaat dat die kerkenraadsvergaderingen altijd onder de directe leiding van de H.Geest staan moet nog veel leren. Het is verbazend hoeveel kerkpolitieke en puur menselijke berekeningen hier een rol in spelen.
Toch was er wel een uitzondering, er was n.l een ouderling die daar heel anders over dacht. Want die was bij Herman geweest toen hij als ouderling benoemd was en binnenkort beslissen moest. En hij wist er net als Herman destijds, geen raad mee. Herman heeft hem toen met raad en daad terzijde gestaan en ze zijn sindsdien ook ware brs. geworden en gebleven. Toen hij zijn benoeming had aangenomen zijn ze zelfs meer dan eens zij aan zij op huisbezoek geweest. Maar dat is weer een verhaal apart dat ik hier laat volgen:
Broeder Levi
Op een vrijdagavond kwam br.Levi, zoals hij hem voortaan n.a.v. deze geschiedenis noemde, bij Herman op bezoek. Nu deed hij dat wel vaker, hij bracht dan zijn dochter naar de catechisatie en wachtte bij Herman, die vlakbij de kerk woonde tot het uur om was en hij haar weer ophaalde. Want hij woonde zelf zo ver weg dat het de moeite niet was om tussentijds naar huis te rijden, dan moest hij bijna direct weer terug. Maar ditmaal had hij er een bijzondere reden voor. Hij was n.l. na de laatste verkiezingen tot ouderling benoemd en moest binnenkort beslissen. En het verging hem net als Herman destijds. Hij kon er niet in en hij kon er niet los van komen. Er waren vele bezwaren. Hij was pas een goed jaar geleden overgekomen uit een ander kerkverband en wist nog zo weinig. En zijn vrouw had een zwakke gezondheid en kon er niet tegen als hij alle avonden van huis was etc. ‘Maar het gekke is, dat ik er telkens bij gebracht wordt’, zei hij, ‘ik kan geen bandje opzetten of een meditatie beluisteren of het komt op mij af’. Herman luisterde zwijgend en dacht na. Toen br.Levi ophield en hem afwachtend aankeek zei hij: ‘Wat je me verteld hebt kan van de Heere geweest zijn, maar je moet er niet blind op varen. Als dat zo is zal Hij dat bevestigen’. ‘Hoe moet ik mij dat voorstellen, hoe gaat dat dan?’ vroeg br. Levi. ‘ Dat kan ik je niet zeggen, je krijgt in ieder geval geen briefje uit de hemel’, zei Herman, ‘daar heeft de Heere wel duizend middelen voor. Maar als Hij dat doet twijfel jij niet meer, dan wordt het een wonder voor je dat je dit doen mag’. Hij heeft toen 1Thess. 5 voorgelezen.( 1Th 5:24 Hij, Die u roept, is getrouw, Die het ook doen zal.) en nog met hem gebeden. En zo is hij weggegaan. Maar Herman bleef er zelf ook werkzaam mee. Zaterdag avond
werd hij bepaald bij de roeping van Samuël: ‘Toen kwam de HEERE, en stelde Zich daar, en riep gelijk de andere malen: Samuël, Samuël!’ En Samuël zeide: ‘’ Spreek Heere, want Uw knecht hoort’. (1Sam.3:10) met een klare toepassing op br. Levi. Maar hij zweeg erover tegen hem, want hij moest het van de Heere Zelf weten. De volgende morgen preekte de dominee over de roeping van Levi: ‘Volg Mij’. En dat trof hem in het hart. Want Levi is de Joodse naam van Mattheus en hij heette Matheus! ‘s Maandags belde hij Herman op dat hij het beroep had moeten en mogen aannemen. ‘Dat wist ik al’,zei Herman, ‘want zo en zo’ en vertelde hem van de roeping Samuël. Maar wat gebeurde er? Op de zondag dat hij bevestigd zou worden lag hij met hernia op bed. ‘Hoe kan dat nou’ vroeg de predikant die ook alles wist wat er gebeurd was. ‘Dominee, er staat geschreven ‘dat zij eerst beproefd worden en daarna dienen’ zei Herman rustig. En zo is het ook gegaan, hij is pas ong.2 mnd later apart bevestigd en heeft jarenlang de gemeente met ere gediend.
Overigens heb ik nergens een onbewuste wedergeboorte gesteld. ik zeg alleen dat zo'n ziel het er zelf niet voor houden kan zolang zij niet in haar staat bevestigd is.