verhalen

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 27 apr 2017 09:15

Reeds dezelfde avond kwamen de bierbrouwer en zijn vrouw naar het sterfhuis en vonden Anna voor het bed van haar gestorven oom. Diep bedroefd en in tranen. Zodra ze vernomen hadden dat de oude boer gestorven was waren ze onmiddellijk naar het sterfhuis gekomen in verband met de erfenis die zoals ze meenden hun toekwam.
Direct bij hun binnenkomst deelden ze dokter Mark die ook aanwezig was het doel van hun komst mee. Onder het kussen van de boer vonden ze de sleutels en de vrouw Wild nam die gelijk in bezit. Wild liet zijn vrouw achter als bewaakster van de erfenis en zou zelf in de tussentijd de begrafenis gaan regelen.

Na drie dagen was het de dag van de begrafenis van de oude boer. Samen met dokter Mark vergezelde Anna het lichaam van haar oom naar de groeve der vertering.
Toen ze terug kwamen van het graf waren haar moed en krachten totaal uitgeput. Bevend liep ze het erf van de boerderij op waar ze zo lange tijd met haar oom gewoond had.
Ze was nu alleen, want de dokter had haar direct na de begrafenis verlaten omdat hem dringend gevraagd was om bij een zieke te komen.

Ze verwachte niets anders dan dat Wild haar zou meedelen dat ze het huis nu spoedig moest verlaten.
De laatste drie dagen hadden ze haar steeds laten merken dat ze nu afhankelijk was van hun barmhartigheid, en ze voelde aan alles dat ze zich van haar lot niets aantrokken.Toen ze de deur van de boerderij open zag staan aarzelde ze of ze wel binnen zou gaan. Door de open deur zag ze dat de brouwer, die met zijn vrouw in een rijtuig van het kerkhof hierheen was gereden, al bezig was om alle kasten en laden te openen en het hele huis ondersteboven te halen, om te zien wat zij eigenlijk geërfd hadden. Ze ging met gevouwen handen op de bank die voor het huis stond zitten en bad om raad en bijstand tot Hem, die immers de Vader der wezen is. Zo zat ze daar geruime tijd met neergebogen hoofd, en huilde zachtjes.
Eindelijk hoorde ze een welbekende stem, ze keek op en zag Mark, die van zijn ziekenbezoek teruggekomen was, voor zich staan met een blik vol medelijden. Ze hoorde zijn hartelijke en troostende woorden:
”Kom mijn lieve, wees niet te bezorgd voor de dag van morgen. De Heere helpt je, en zorgt als de nood genaakt.
Werp al je bekommeringen op Hem. Denk er aan, Hij, Die ons alle hemelse zegeningen schenken wil, zal Hij ons de aardse nooddruft onthouden?
Neen toch? Klem je vast aan Zijn beloften, en wentel je weg in het tijdelijke en eeuwige op Hem.
En al is de tijdelijke verdrukking geen oorzaak van blijdschap, onze hemelse Vader weet het beste wat er voor Zijn kinderen nodig is, en zal uit die voorbijgaande verdrukking een vreedzame vrucht der gerechtigheid doen voortkomen.”
”Maar, Anna,” vervolgde hij enigszins verwonderd, “waarom zit je zo buiten en ga je niet naar binnen?”
“Ik vrees dat ik dan de bloedverwanten van mijn oom zal hinderen” antwoordde ze, “en dat ze mij onvriendelijk zullen behandelen als ik hen misschien in de weg sta.” (wordt verv)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 28 apr 2017 14:34

Maar wat zijn ze dan aan het doen?”

”Ik weet het niet precies, maar het lijkt dat ze de goederen al aan het inpakken zijn.
Er schijnt ook een vreemde heer bij hen te wezen want ik hoorde telkens een mij onbekende stem van iemand die hen denk ik daarbij helpt.”

”Kom maar, dan gaan we samen naar binnen,” zei Mark, “hier kunnen we ook niet blijven, we zullen eens kijken wat ze in hun schild voeren.”

Toen ze binnenkwamen zagen ze inderdaad dat de brouwer en zijn vrouw al enkele pakken hadden gereed gemaakt om mee te nemen. Waarschijnlijk gevuld met de beste en duurste bezittingen van de overledene.
Voor een van de wijd openstaande kasten stond een vreemde heer een grote portefeuille met papieren door te snuffelen.

Bij het binnenkomen van de Mark en Anna zagen allen enigszins verschrikt op. Toen Mark de vrijpostige vreemdeling van wat naderbij zag herkende hij in hem een zaakwaarnemer van niet al te beste naam uit de naburige stad.

”Wie geeft u het recht, mijnheer?’ vroeg Mark streng, “om deze papieren te doorzoeken?”

”Daar heb ik het recht op,” was het antwoord. “Ze behoren tot de nalatenschap, en ik ben de raadsman van deze erfgenamen. Ze hebben mij verzocht om mee te gaan om hun te helpen bij het in bezit nemen van de erfenis.”

“Maar zijn ze dan zo zeker dat hun die toekomt?” vroeg Mark.

”Natuurlijk,” viel de brouwer haastig in, “onze oom heeft het ons de laatste keer dat we bij hem waren nog toegezegd. Er is geen twijfel aan, alles komt ons van rechtswege toe.”

”Toch is dat nog de vraag,” zei Mark. “de overledene kan een testament nagelaten hebben.”
”een testament?” vroeg de vreemdeling. “Nee dat is er niet. Of het zou moeten zijn dat de oude heer het u in bewaring heeft gegeven?”
”Aan mij? Nee, juist niet,” was het antwoord Mark die zich herinnerde wat de oude boer hem in zijn laatste levens uren, hoewel afgebroken en geheimzinnig, had meegedeeld.
”De overledene,” vervolgde Mark, “heeft mij in zijn laatste ogenblikken dingen gezegd, die het zeer twijfelachtig maken, of u wel de ware erfgenamen bent, en daarom zal ik niet toestaan, dat er iets uit het huis zal gaan, voordat het gebleken is, dat u werkelijk het recht hebt om het mee te nemen.”

”Zo, zo! ik wist niet dat u zo’n vertrouweling van de oude man was!”, riep de vrouw van de brouwer driftig uit. Denkelijk heeft hij u ook nog wel een legaat beloofd?”
”Nee, dat niet, mevrouw,” antwoordde Mark bedaard, “ik heb geen recht op legaten en heb die ook niet nodig, maar dat is wel het geval met Anna, de pleegdochter van de overledene. Zij heeft hem zoveel jaren verzorgd en zonder loon met liefde gediend. Het zou onrechtvaardig zijn om haar nu zonder enige beloning te verstoten en de wereld in te jagen!”
De vastberaden toon waarop Mark sprak scheen toch wel enige indruk op de brouwer en zijn vrouw te maken.
Angstig zagen ze de mogelijkheid tegemoet een gedeelte van de erfenis te moeten afstaan. Ze raadpleegden enige ogenblikken fluisterend met de zaakwaarnemer. Deze was echter voor geen klein gerucht van z’n stuk. Hij vroeg Mark droogjes: “In elk geval heeft u hier niets te maken mijnheer, tenzij u een volmacht van dat meisje dáár hebt. Is die in uw bezit?”

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 01 mei 2017 12:06

”Hoewel ik niet zo thuis ben in de wetten en regels” antwoordde Mark, “toch weet zeker dat deze de belangen van rechthebbenden beschermt.
En eer zich iemand, wie ook, de erfenis toeeigent, moet hij eerst bewijzen dat ze hem toekomt.”
”En als wij ons die voorlopig maar eens toeeigenden?” vroeg de zaakwaarnemer, terwijl hij verderging met de papieren te doorzoeken.
”Dan zal ik verplicht zijn u aan te klagen bij de bevoegde rechter” was het vastberaden antwoord van Mark.
”Ik zou u aanraden mijnheer geen verdere moeite te doen, tenzij u kunt bewijzen iets met de nalatenschap uitstaande te hebben. Kunt u dergelijke bewijsschriften overleggen? Waar bemoeit u zich anders mee?”
”Ja,” mengde de brouwer zich er ook in, “het is een schande dat iemand zich zo met een andermans zaken durft te bemoeien. Maar pas op, dat zou u wel eens niet goed kunnen bekomen!”“En uw vriendinnetje, de schijnheilige Anna ook niet,” riep de vrouw van de brouwer uit een achterhoek van het vertrek, waar zij in een grote kast aan het snuffelen was.

G”We zouden wel willen weten waar het geld verborgen is. Wij hebben nog niets van belang gevonden.”
”Neen!” - schreeuwde haar man, zich steeds meer opwindende, “aan al dat linnengoed en die oude jassen hebben wij niet veel. Het geld moet terecht komen. Waar kan dat gebleven zijn?”
”En zijn zilverwerk, waar zou dat zijn” voegde zijn vrouw er vinnig bij.
”Dat het er geweest is weet ik zeker, want ik heb het met mijn eigen ogen gezien.”
”Zo, zo,” richtte de zaakwaarnemer zich met een bedenkelijk gezicht tot Mark, “dat kon een lelijk geval voor u worden. U was hier namelijk alleen met uw beschermeling (Anna) in huis toen de oude heer Hart zijn ogen sloot.
Is er nu iets weggeraakt, dan kan het niet anders of de verdenking zal op u vallen! En u zult u daarvan niet makkelijk kunnen vrijspreken!”

”Boze lasteraars,” riep Mark verontwaardigd door deze lage aantijging uit, “daar is in het geheel niets van waar!”

Anna die zag dat Mark door toorn overweldigd was, zei snikkend: “kom mee, we kunnen beter weggaan.”

”Ja, maak dat je wegkomt huichelaarster,” schreeuwde de vrouw van de brouwer tegen Anna, “ik heb al lang gemerkt hoe je de oude boer met je vrome praatjes zocht te winnen. Maar pas op dat je niet onder mijn handen komt, landloopster!”

Mark bedwong zich, hoewel de brouwer en zijn vrouw doorgingen met hem te sarren. Hij beheerste zichzelf en volgde Anna naar buiten.

Ze gingen de tuin door naar het huisje van Mark, waar ze beiden stilstonden.
Anna sloeg haar betraande ogen naar hem op en zei:
”Ach beste dokter, heb duizendmaal dank voor alles wat u om mijnentwil heeft ondervonden. Een arm meisje zoals ik, kan nimmer de vriendschapsbewijzen vergelden die u mij betoond heeft. Maar uw goedheid voor mij en de lessen die ik van u genoten heb zullen mij altijd, hoop ik, bijblijven en onvergetelijk zijn wanneer ik ver van u verwijderd ben.”
”Hoe bedoel je dat?” reageerde Mark enigszins geschrokken, “wat ben je van plan, je gaat zo dadelijk toch niet vertrekken en de wijde wereld in? Maar wat graag zou ik je bij me in huis nemen, maar je weet dat mijn huisje daar niet voor is ingericht, en behalve dat zijn er andere bezwaren. Maar daarom zal ik je niet aan lot overlaten en je zoveel bijstaan als ik kan. Heb je hier in de beurt geen kennissen bij wie je een nacht kan overnachten? Dan zien we morgen wel verder.”
”Ik weet het niet,” zei Anna snikkend, “ik ben nog te bedroefd, ik had niet verwacht dat men mij zo behandelen zou…”

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 03 mei 2017 10:34

”Maar,” zei ze nadat ze wat bedaard was en enige tijd had nagedacht, “de winkelierster op de hoek hier dichtbij is een goede vrouw, daar zal ik wel voor een nacht onderkomen kunnen vinden, en dan, ja, dan zal de Heere God wel verder voor mij zorgen.”
“Welzeker, geen musje valt er op de aarde zonder de wil van de Hemelse Vader, vrees dan niet zegt de Heere Jezus tot Zijn kinderen, want gij gaat vele musjes te boven.
Geef je, hoe donker hier de weg ook schijnt te zijn, aan Zijn leiding over.”
Met deze woorden drukte Mark haar de hand.

Zij zei hem zachtjes vaarwel en begaf zich naar de winkelierster, waar ze met medelijden werd ontvangen en vriendelijk geherbergd. De dokter had zich naar zijn huis begeven. Zodra hij binnen was zonk hij peinzend in zijn armstoel voor het raam neer. Door het raam had hij uitzicht op de boerderij van de overleden boer Hart.

Onwillekeurig bespiede Mark de handelingen van de daar nog aanwezige erfgenamen.
Ze hadden het hele huis ondersteboven gehaald en de kostbaarste zaken bij elkaar gepakt.

Mark zag ze met de spullen naar buiten komen en alles op het rijtuig laden.
Na de voor en achterdeur goed gesloten te hebben, reden ze met hun raadsman huiswaarts.

Het was een heldere avond. De maan was al opgekomen en goot haar zachte licht over de tuin en het verlaten achterhuis.
Opeens schoot er een gedachte door het hoofd van Mark. “Hoe is het mogelijk,” dacht hij,
”dat ik daar in het geheel niet aan gedacht heb!”
Zijn oog was namelijk op de put gevallen die daar in het midden van den braakliggende verwilderde tuin gemetseld was.
De woorden van de stervenden boer: “daar achter bij de put,” kwamen hem opeens helder
voor de geest.

Wat had de oude man daarmee bedoeld? Zou hij niet bedoeld hebben dat daar iets te vinden zou zijn, dat hij voor zijn nichtje Anna bestemd had ?
Wel is waar was het heel vreemd dat iemand daar buiten iets zou verbergen, maar hoe vaak heeft men het gehoord dat hier of daar een schat begraven was geweest.
Als het dat niet was, wat had de man er anders mee kunnen bedoelen, toen hij nog in zijn laatste ogenblikken over die put sprak?

Er moest wel een geheim achter verborgen zijn. En het zonderlinge, achterhoudende karakter van de oude man in aanmerking genomen, werd dat hoe langer hoe waarschijnlijker in de ogen van Mark.
Hij kon het niet langer uithouden in huis en liep naar zijn achterdeur die uitkwam in de tuin. Vlug openende hij de deur en snelde zich naar de put…

Door het heldere maanlicht kon Mark de omgeving van de put goed bekijken. Hij begon om nauwkeurig de dikke ronde rand die om de put heen gemetseld was te onderzoeken.
Weliswaar ontdekte hij op verschillende plaatsen diepe scheuren, waaruit de kalk gemakkelijk weg te nemen was.
Maar hij vond er niets verdachts en na enig nadenken vond hij het ook wel onwaarschijnlijk dat de oude man iets verborgen zou hebben in de scheuren van de put die men vrij makkelijk kon waarnemen. (wordt verv.

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 05 mei 2017 10:47

Nadat hij de put verschillende malen rondgelopen was en overal gevoeld en gekeken had begon hij om de omgeving van de put verder te onderzoeken op iets wat in aanmerking zou kunnen komen voor het verbergen van een schat.

Rondom de put waren vierkante tegels gemetseld. Mark klopte met zijn huissleutel op de tegels om op deze manier te zoeken of hij ergens een holle klank kon waarnemen, maar helaas kon hij ook daar niets ontdekken.

Na nog een tijd doorgespeurd te hebben zonder resultaat stond hij op het punt het zoeken maar op te geven, maar toen viel zijn oog opeens op een tegel die met iets andere kalk was gevoegd dan de overige stenen. Bij het heldere maanlicht bekeek Mark de tegel aandachtiger. Het was hem niet moeilijk te zien dat de kalk daarvan zachter was, terwijl de andere voegen als versteend waren.
Wel een bewijs, dat er niet lang geleden aan deze tegel gewerkt was, en dat die er toen in was gelegd.

Met enige hoop snelde Mark naar huis om iets te halen waarmee hij de steen los kon krijgen. Gewapend met een kleine spade lukte het hem om de tegel uit de grond te krijgen.
Vol spanning keek hij in het gat … de aarde eronder bewees dat die nog onlangs omgewoeld was.

IJverig begon Mark de losse aarde weg te graven, totdat hij op iets hards stuitte. Na nog wat aarde eromheen weg gegraven te hebben bleek het tot zijn grote vreugde een kistje te zijn!
Met moeite tilde hij het uit die schuilplaats, want het was zwaar.
’t Was een houten kistje met ijzeren beslag. En toen Mark het op de tegels van de put zette, liet het een welbekende klank horen, waaruit hij zeker was van de inhoud…

Snel vulde Mark de holte weer met aarde, plaatste de tegel terug op zijn plaats, verwijderde zo goed mogelijk de sporen van de opgraving en nam vervolgens het zware kistje mee naar zijn woning.

Eenmaal binnen probeerde Mark om het kistje open te krijgen, maar het was met een stevig slot gesloten, en tevergeefs trachtte hij het te openen.
Ne nog wat mislukte pogingen bedacht hij dat hij er eigenlijk het recht ook niet toe had. Hij vroeg zich af hoe hij het nu verder zou aanpakken en wat hij met de schat die in zijn handen was gevallen zou doen.
Volgens de letter van de wet had de brouwer er aanspraak op, maar volgens de woorden van de oude boer Hart was het aan Anna toegedacht. Maar hoe dat te bewijzen?

Na enig nadenken besloot Mark om de volgende morgen af te wachten en dan met Anna te overleggen wat verder te doen.

Het duurde lang eer zijn ogen de slaap konden vatten en ‘s morgens was hij al erg vroeg weer wakker na een onrustig doorgebrachte nacht.
Hij kleedde zich aan, zette thee en zat ongeduldig te wachten totdat Anna zou komen. Zijn geduld werd niet al te lang op de proef gesteld. Na enige tijd hoorde hij het zachte kloppen van Anna en opende zo snel hij kon de deur


En nodigde haar uit om binnen te komen. Maar Anna bleef wat beschroomd in de deur staan en zei: “Dank u wel, maar ik kom enkel afscheid nemen. De winkelierster heeft mij aangeraden om samen met haar vanmorgen naar D. te gaan waar ze juist heen moest.
Daar weet zij een goede betrekking voor mij.
Als u het goedvindt zal haar dochtertje voorlopig in mijn plaats uw huishouden komen doen, tot u iemand anders daarvoor gevonden hebt.
Ik zou graag het weinige, dat mijn eigendom is, inpakken, en mij klaar maken om met de winkelierster mee te gaan.”

”En dat allemaal zó snel?”

”Hoe kan ik anders, dokter? Ik ben arm en als ik nu een goede plaats als dienstbode kan krijgen, dan ben ik niemand tot last en hoop met Gods zegen mijn brood eerlijk te verdienen. Maar voordat ik heenga, wilde ik u mijn hartelijke dank betuigen.
En ik hoop dat u niet zult weigeren dit aan te nemen. U hebt op mijn verzoek mijn overleden oom behandeld, en hem van geneesmiddelen voorzien. Ik verzoek u dringend dit wat ik gespaard heb van mij aan te nemen. En dat beursje is een aandenken, ik heb het zelf gemaakt.”
Met deze woorden bood zij Mark een beursje met geld aan...

Bij Mark schoten de tranen in de ogen. Hij nam de hand van het meisje en zei: “Maar als je nu eens veel rijker bent dan je denkt? Als ik hier eens een schat voor je had?” (wordt verv)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 08 mei 2017 09:16

”U … een schat … voor mij?” zei Anna erg verwonderd, “wat bedoelt u?”

”Ja, echt waar, kijk zelf maar eens,” reageerde Mark opgewonden.

Hij trok haar mee naar binnen, toonde haar het kistje en vertelde haar alles wat er gebeurd was. Anna stond eerst stom van verbazing. Daarop vouwde zij diep bewogen haar handen, terwijl ze zachtjes de Heere dankte.

Maar opeens greep ze Mark bij de hand, en sprak: “Op één voorwaarde wil ik het nemen: als u de helft daarvan wilt hebben. Ik heb gemerkt dat u het niet zo breed heeft, en u wordt toch ook al een dagje ouder, en ik ben nog jong en kan nog genoeg geld verdienen. Het kan u nog zo goed te pas komen!”

Mark weigerde: “nee, het is alles voor jou!” Maar Anna zei levendig: “Neen! neen! U mag echt niet weigeren!”

Op dat moment zag Anna door het raam de brouwer Wild en zijn vrouw aankomen. Ze wilde naar de deur rennen om hen te vertellen hoe goed haar oude oom toch nog voor haar gezorgd had, maar Mark hield haar verschrikt tegen.

”Wees voorzichtig, meisje” zei hij snel, “handel niet onbezonnen, je wilt het gevondene toch niet weer verliezen?”
”Is dat dan mijn eigendom niet? Dat zei u immers?”
”Ja,” antwoordde Mark wat aarzelend, “naar goed geweten mag je het houden, maar er zijn geen bewijzen, die voor de wet gelden. Het is het beste om er een eerlijke advocaat voor te raadplegen, en het ondertussen geheim te houden.”
”Neen, neen!” riep Anna, na enig nadenken uit, “als het zo is, moeten wij het aan de erfgenamen geven. Het is denk ik niet recht voor God, het voorlopig verborgen te houden, de verzoeking mocht eens te sterk worden.
Er is vast een vergissing in het spel, het komt mij helemaal niet toe, en ik wil het niet onrechtvaardig hebben ook.... Dan blijf ik liever arm!”

Mark was eventjes in gepeins verzonken, wat nu? Maar na enig nadenken kwam hij tot het volgende besluit: Hij verzocht Anna op het. kistje te blijven passen, terwijl hij naar de kantonrechter ging om eerlijk aangifte van de vondst te doen.

Na enige tijd kwam Mark terug, vergezeld van de kantonrechter, een notaris en een klerk. Eerst onderzochten ze de plaats waar het kistje gevonden was, waarna de brouwer met zijn vrouw geroepen werden.
Onder het oog van de aanwezigen nam de rechter het onbeschadigde kistje in bezit.
Bij het zien van het slot vroeg de rechter: “Waar zijn de sleutels die de overledene heeft achtergelaten?”
Na enig aarzelen kwam de brouwer met een sleutelring voor de dag met daaraan de sleutels van de oude boer. De rechter nam ze in ontvangst en met behulp van een kleine sleutel ging het kistje gemakkelijk open en aan de verbaasde blikken van de toeschouwers vertoonde zich gouden zilverwerk, veel contant geld, bankbiljetten en staatspapieren, bij elkaar een enorm bedrag! (slot volgt.)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 10 mei 2017 10:45

De bierbrouwer en zijn vrouw huilden van blijdschap. Het was naar hun gedachte buiten twijfel, of dat alles was voor hen.
”Dat is het geld en het goud en zilverwerk, waarnaar we gezocht hebben, maar wat we niet konden vinden!” riep de vrouw van de brouwer uit…

Nadat alles geteld was kwam men op een waarde van meer dan dertigduizend gulden, in die tijd een enorm hoog bedrag.
Het kistje stond leeg op de tafel, maar ondanks dat het voor het oog leeg leek te zijn werd het toch nog even nader onderzocht. Bij het omkeren van het kistje viel er een houten plankje uit, even groot als de bodem, met daarbij een opgevouwen papier wat er onder verborgen was.

”Nog een effect, dat bij de schat behoort!” juichte de brouwer.
De notaris vouwde het document open, las het vluchtig door en zei: “het is een testament!”
”Wat?” vroeg de brouwer, “er was toch geen testament? En wat staat er in? Geen onheil hoop ik?”

”Het is een uiterste wilsbeschikking geregistreerd en al, waarbij Frederik Hart zijn nichtje Anna B. tot algehele erfgenaam van zijn nalatenschap verklaart. ‘t Is een paar jaar geleden opgesteld door notaris W. die kort geleden in Middelburg is gaan wonen.”

De brouwer wilde in zijn eerste drift het papier uit de handen van de notaris rukken …Maar hij hield zijn woede in, hij wist maar al te goed dat er niets aan te veranderen was, niet hij en z’n vrouw waren de rechtmatige erfgenamen, maar het arme nichtje van de boer, Anna.
Wel werd er besloten dat hij en zijn vrouw de door hun reeds meegenomen goederen mochten houden.

Het eerste wat Anna deed toen alle aanwezigen vertrokken waren was haar knieën buigen en haar handen vouwen om de Heere te danken dat Hij als de Vader des Wezen alles zo wel voor haar had gemaakt. (einde)


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten

cron