Wonderen

[Johan100]

Mensen willen graag allemaal de bijzondere gaven ontvangen: die van genezing of van het spreken in tongen. Maar de gave van voorbede, of de gave van onderscheiding, of de gave van het onderwijzen, vind men vaak minder aantrekkelijk. Daarom vind ik de focus op juist die gaven van de Geest een kwalijke zaak. Want God bepaald wat Hij geeft, en de nadruk op de gave van tongen of gezondmakingen is zo onterecht.

Wonderen; het woordenboek zegt hierover; dit is een bovennatuurlijke gebeurtenis door goddelijke kracht veroorzaakt. God is een God van wonderen, maar we moeten het wel zien. God moet het ons laten zien, anders zien we het niet. We moeten opmerkzaam gemaakt worden. Ik noem een voorbeeld. Iemand fietst snel nog even over het spoor met dalende slagbomen en wordt bijna geraakt door een aanstormende trein. Is dat geen wonder? Onze dagen zijn in Zijn hand. Er wordt wel snel gezegd: 'Dat was een wonder', maar beseffen we het ook werkelijk.

Ik denk dat ieder wedergeboren christen de gave van onderscheidingsvermogen ontvangt. Overigens denk ik in meer of mindere mate, en ook denk ik dat dit onderscheidingsvermogen gelijk opwast met de opwas in de genade en kennis van Christus.

Over tongentaal gesproken; Tongen taal is volgens mij niet meer dan dat de Geest je in een andere bestaande taal laat spreken, met als doel het bekendmaken van het evangelie aan een buitenstaander of aan buitenstaanders die een andere taal spreken. Dat geschiedde ook op de Pinksterdag in handelingen 2.
Stel bijvoorbeeld, je wordt geroepen om te evangeliseren en je komt op een plek waar het evangelie nog helemaal niet bekend is en ook nog niet op papier staat dus, nog niet vertaald in de taal die hier gelezen en gesproken wordt. Jij spreekt hun taal ook niet. Dat wordt een lastige opgave. God de almachtige kan in deze situatie wonderen werken. Hij is almachtig, maar ook soeverein; Hij geeft aan wie Hij wil. Hij bepaalt wat Hij geeft, maar ook of Hij geeft.

Nu leert de praktijk en de geschiedenis wel dat dat meestal eerst het Woord vertaald wordt voordat men gaat evangeliseren, maar God kan tongentaal wel gebruiken in een bepaalde situatie. Dit is geen onbegrijpelijk gebrabbel en kun je niet leren op een of andere cursus, wat sommige mensen ook wel denken.

In de (Nederlandse) geschiedenis zijn er wonderen gebeurd. Weleens gelezen dat in de Tweede Wereldoorlog Duitsers de deur waar onderduikers achter zaten niet konden vinden, ze werden met verblinding geslagen.

Verder denke men aan hetgeen in 1600 in de slag bij Nieuwpoort geschied is, van welke
slag toen geoordeeld werd, dat er het welzijn van het gehele land afhing. Daar streed de
Heere onze God met zon en wind, met zand en rook voor ons, en benam de vijand wijsheid
en verstand, zodat hij niet deed, hetgeen de onzen een zeker verderf zou toegebracht
hebben. Bron
Etc.

De geïnteresseerden onder ons leze ook het boek; Zoals Gods vinger schrijft.

[pindas83]

Wonderen; het woordenboek zegt hierover; dit is een bovennatuurlijke gebeurtenis door goddelijke kracht veroorzaakt. God is een God van wonderen, maar we moeten het wel zien. God moet het ons laten zien, anders zien we het niet. We moeten opmerkzaam gemaakt worden. Ik noem een voorbeeld. Iemand fietst snel nog even over het spoor met dalende slagbomen en wordt bijna geraakt door een aanstormende trein. Is dat geen wonder? Nou nee eigenlijk. Meer een logisch gevolg van een bepaalde actie. Ik zou het eerder een wonder vinden als hij niet bijna wordt geraakt Onze dagen zijn in Zijn hand. Er wordt wel snel gezegd: 'Dat was een wonder', maar beseffen we het ook werkelijk.

Ik denk dat ieder wedergeboren christen de gave van onderscheidingsvermogen ontvangt. Overigens denk ik in meer of mindere mate, en ook denk ik dat dit onderscheidingsvermogen gelijk opwast met de opwas in de genade en kennis van Christus.

Over tongentaal gesproken; Tongen taal is volgens mij niet meer dan dat de Geest je in een andere bestaande taal laat spreken, met als doel het bekendmaken van het evangelie aan een buitenstaander of aan buitenstaanders die een andere taal spreken. Dat geschiedde ook op de Pinksterdag in handelingen 2.
Dat lijkt mij ook.
Een week of twee geleden had Omega het daar ook al over in de vragenrubriek, best verhelderend. Ik heb het ook nooit wat gevonden, die brabbeltaal. Daar wordt niemand wijzer van.
Stel bijvoorbeeld, je wordt geroepen om te evangeliseren en je komt op een plek waar het evangelie nog helemaal niet bekend is en ook nog niet op papier staat dus, nog niet vertaald in de taal die hier gelezen en gesproken wordt. Jij spreekt hun taal ook niet. Dat wordt een lastige opgave. God de almachtige kan in deze situatie wonderen werken. Hij is almachtig, maar ook soeverein; Hij geeft aan wie Hij wil. Hij bepaalt wat Hij geeft, maar ook of Hij geeft.

Nu leert de praktijk en de geschiedenis wel dat dat meestal eerst het Woord vertaald wordt voordat men gaat evangeliseren, maar God kan tongentaal wel gebruiken in een bepaalde situatie. Dit is geen onbegrijpelijk gebrabbel en kun je niet leren op een of andere cursus, wat sommige mensen ook wel denken.

In de (Nederlandse) geschiedenis zijn er wonderen gebeurd. Weleens gelezen dat in de Tweede Wereldoorlog Duitsers de deur waar onderduikers achter zaten niet konden vinden, ze werden met verblinding geslagen.



Verder denke men aan hetgeen in 1600 in de slag bij Nieuwpoort geschied is, van welke
slag toen geoordeeld werd, dat er het welzijn van het gehele land afhing. Daar streed de
Heere onze God met zon en wind, met zand en rook voor ons, en benam de vijand wijsheid
en verstand, zodat hij niet deed, hetgeen de onzen een zeker verderf zou toegebracht
hebben. Bron
Etc.

De geïnteresseerden onder ons leze ook het boek; Zoals Gods vinger schrijft.

[pindas83]

Die wonderen en tekenen gaf God omdat Zijn volk de Bijbel nog niet had, zoals wij die hebben.
God openbaart Zich in Zijn Woord, dat is aan ons gegeven.
En soms geeft Hij een teken aan Zijn kinderen, maar we dienen voorzichtig te zijn om een teken af te dwingen of van een bepaalde gebeurtenis een Godswonder te maken.

Het eerste ben ik deels met je eens maar het feit dat wij de bijbel hebben sluit niet uit dat er nog wonderen gebeuren.
Dat tweede ben ik wel met je eens, echter als iemand dat als een wonder ervaart en het brengt diegene dichterbij bij God, maakt het dan eigenlijk wat uit?
Dan is het wonder misschien dat het zicht op Hem terug is ipv dat 'teken'.

Het vertrouwen kan van onze kant weleens helemaal verdwenen zijn. Jazeker en dan kan het spoken.
Denk maar eens aan Petrus op de golven!

Nou, inderdaad die heeft ook wat crises gekend.

Ik wantrouw niets.
Ik zei dat we Gods aanwezigheid niet altijd moeten zoeken in de grote tekenen en wonderen, maar juist in kleine, alledaagse.
Ik werd daar onlangs ook nog door iemand op gewezen, toen ik in een soort moedeloosheid verkeerde.

Daar heb je een punt. Het zijn ook immers de kleine dingen die het doen, die het doen.

[gravo]

Er zijn mijns inziens een paar goede redenen, waarom we als gelovigen niet met wonderen moeten rekenen.

1. De Bijbel verdraagt geen letterlijke lezing. Wonderen gebeuren in geloofsverhalen. Daar hebben ze hun functie. Maar ze zijn niet aan te wijzen of te verwachten in de werkelijkheid. Je kunt dit het beste illustreren aan de hand van de kern van het christelijk geloof: de opstanding. Niemand staat uit de dood op. Dit wonder gebeurt nergens op aarde. En toch gelooft elke christen dat Christus is opgestaan en dat hij zelf ook zal opstaan uit de dood. Dat de werkelijkheid niet beantwoordt aan de geloofsverhalen doet verder niets af aan de kracht en de waarheid van ons geloof.

2. De willekeur. Als je gelukkige omstandigheden gaat verklaren als wonderen (dus als direct, uniek goddelijk ingrijpen) dan is direct de vraag: waarom de één wel en de ander niet? Genezingen, vrijwaringen van ongeluk, reddingen op het nippertje, gelukkige aflopen, meevallers en andere zaken die we als 'wonderen' plachten aan te merken (als goddelijke uitzonderingen), maken alle gevallen waarin het niet gebeurt pijnlijker dan ze al zijn. Hier heeft God dus niet ingegrepen, hier is iemand geen wonder gegund. Zo wordt God tot lot.
Er is een Bijbelverhaal dat volgens mij altijd verkeerd wordt gelezen. De genezing van iemand die al 38 jaar aan de rand ligt van het badwater Siloam. Eens in de zoveel tijd raakt een engel het water aan en de eerste die het water dan aanraakt wordt genezen. De man komt al 38 jaar te laat. In verklaringen wordt dit badwater vaak als een rechtmatig goddelijk wonder gezien (vanwege die engel, waarschijnlijk). Maar als Jezus de man direct geneest (zonder badwater) dan is dat toch een kritiek daarop? Laat Jezus hier niet zien dat niet dit soort wonderen, dit soort lotjes uit de loterij, het ware werk van God zijn (met de schrijnende werkelijkheid dat je 38 jaar lang wordt overgeslagen) en dat Jezus deze loterij doorbreekt? Dat is een wonder van een andere orde. We moeten oppassen dat we geen wonderen gaan verwachten van het type "loterij".
Ook al lijkt alles heel vroom en komen er "engelen" voor in de loterij die wij aanzien voor het werk van God.

3. Wondergeloof. Denken we nu echt dat onze focus op wonderen of een vermeende verhoring op ons gebed, zeg maar boter bij de vis, ons geloof versterken of bewerken? Dat denk ik niet. Veel van die wonder-verlangens gaan over materiële zaken: geluk, rijkdom, succes. Het wondergeloof is het soort geloof waarin we dol-enthousiast zijn over instant-oplossingen, maar wat al snel ineenschrompelt als het een keer tegen zit.
Geen wonder, geen geloof. Dat soort werk.
Het is daarom gevaarlijk om wonderen als startpunt van geloof te zien. Of anderen via de weg van wonderen te lokken.
Nee, het ware christelijk geloof spreekt wel degelijk honderduit over wonderen: over God, over overwinning op de dood, over genezingen, eeuwig leven, over een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Maar die wonderen kunnen alleen genoemd worden in de bedding van geloof. Alleen in dat domein, van ons geloof, daar horen wonderen thuis.
Wonderen, dat zijn de geloofswaarheden die ons diepste verlangen vervullen. Wonderen, die vertellen we onze kinderen in verhalen, waarin we naar de toekomst wijzen. Straks, als alles nieuw wordt, dan zal God ons genezen, dan zal Hj al onze tranen van de ogen wissen en ons ontvangen in Zijn heerlijkheid.
Wonderen? Dat zijn verwachtingen van het geloof.

4. Wonderen zijn vaak geen wonderen. Er is veel kaf onder het koren. Vroom bedrog. Al die wonderclaims kunnen vaak worden ontzenuwd, omdat de wens de vader was van de gedachte. Zie je veel bij genezingsdiensten. Door de overrompelende setting vallen remmingen soms weg en wordt moed verzameld om iets te doen wat men meende niet meer te kunnen. De genadige gave die men dan ontvangt is: moed, troost, een nieuwe hoopvolle visie op de eigen moeilijke situatie, kracht om door te gaan. En dat is te prijzen. Maar men ontvangt geen genezing.
Er is dus altijd het gevaar van zinsbegoocheling. En daarmee wordt al gauw de grens overschreden van roes, hypnose, goochelarij en tovenarij. De Bijbel is scherp tegen de bedwelming die uitgaat van de gedachte dat we op rituele, bezwerende of zelfs occulte wijze de werkelijkheid naar onze hand kunnen zetten. Het ligt allemaal dicht bij astrologie, glazenbollenkijkerij en guichelarij, zoals de Bijbel het zo mooi zegt. Ook al heeft het een vrome, christelijke bekleding, op de achtergrond is het toch een poging om macht te krijgen over de werkelijkheid en dingen te willen laten gebeuren die niet kunnen. Fout. Niet omdat die macht daadwerkelijk in handen van mensen komt (ook het occulte is oplichting). Maar fout, omdat het over het algemeen bedrog is.

Neem de werkelijkheid zoals die is. Met al het goed en al het kwaad. Overwin het kwade door het goede. Wees blij met de blijden en bedroef met de bedroefden. Eerbiedig beide kanten van het bestaan. Genees mensen door arts te worden, medicijnen te maken, hard te werken. Help mensen daadwerkelijk (en niet in schijn) en vul je koffertje niet met vage en zeldzame misschien-beloften omtrent wonderen en "De Heer gaat grote dingen doen"
Weet je wat de Heer doet? Hij laat Zijn zon schijnen over bozen en goeden.

'Enerlei wedervaart de rechtvaardige en de goddeloze'. (Pred. 9,2)

gravo

[Johan100]

Er zijn mijns inziens een paar goede redenen, waarom we als gelovigen niet met wonderen moeten rekenen.

1. De Bijbel verdraagt geen letterlijke lezing. Wonderen gebeuren in geloofsverhalen. Daar hebben ze hun functie. Maar ze zijn niet aan te wijzen of te verwachten in de werkelijkheid. Je kunt dit het beste illustreren aan de hand van de kern van het christelijk geloof: de opstanding. Niemand staat uit de dood op. Dit wonder gebeurt nergens op aarde. En toch gelooft elke christen dat Christus is opgestaan en dat hij zelf ook zal opstaan uit de dood. Dat de werkelijkheid niet beantwoordt aan de geloofsverhalen doet verder niets af aan de kracht en de waarheid van ons geloof.

Zijn al die verhalen niet echt gebeurd dan volgens jou? Dat Lazarus opstond uit de dood, dat Simson een leeuw versloeg en dat hij duizend Filistijnen versloeg met een kinnebak van een dier? Allemaal sprookjes volgens jou?

[Johan100]

Iemand fietst snel nog even over het spoor met dalende slagbomen en wordt bijna geraakt door een aanstormende trein. Is dat geen wonder?

Nou nee eigenlijk. Meer een logisch gevolg van een bepaalde actie. Ik zou het eerder een wonder vinden als hij niet bijna wordt geraakt

Bijna geraakt = niet geraakt. Ik zie het als een wonder dat hij of zij niet gegrepen wordt door de trein, dus gespaard wordt ondanks een onbezonnen actie.

[Johan100]

Of, Gravo ... noem je gewoon een aantal gedachtegangen op en ga je kijken hoe hier op gereageerd wordt?
Dat je deze gedachtegangen benoemt betekend dat je die zelf hebt en betekend dat dan weer dat je zelf enorm twijfelt?

[gravo]

Zijn al die verhalen niet echt gebeurd dan volgens jou? Dat Lazarus opstond uit de dood, dat Simson een leeuw versloeg en dat hij duizend Filistijnen versloeg met een kinnebak van een dier? Allemaal sprookjes volgens jou?

Johan100, kies niet de makkelijkste weg. Je legt me nu woorden in de mond die ik niet gebruikt heb. Het is voor mij een serieuze zaak. Wie verkeerd omgaat met het begrip wonderen kan enorme brokken maken.
Uiteraard is het een enorme opluchting wanneer iemand op het nippertje aan de dood ontsnapt. Dat je dan in het spraakgebruik zegt: "dat is echt een wonder" begrijp ik heel goed. En daar heb ik ook geen bezwaar tegen.

Wat ik wel heel kwalijk vind is de claim die sommige christenen lijken te hebben op het gebeuren van wonderen. Zij gebruiken voorbeelden (vaak oncontroleerbaar en ver-van-je-bed voorbeelden) en claimen dan dat God nu, net zoals in het voorbeeld, wonderen kan (en soms dwingender: zal) doen in de actuele situatie. Die claim vind ik onterecht. Want ook die claim is gebaseerd op een voorbeeld (zonder bewijs). En voor mij zijn die voorbeelden ook gewoon "verhalen". In die verhalen kan alles. Bovendien manoeuvreer je mensen die hun wenkbrauwen daarover optrekken in de hoek van "ongelovige". Van zo'n claim gaat altijd een onuitgesproken eis uit dat je het moet geloven. Het moet letterlijk en onvoorwaardelijk overgenomen worden, anders ben je een ongelovige of een afvallige.

Iets dergelijks geldt ook voor de Bijbel. Ook ten aanzien van de Bijbel grijpt de claim van letterlijke interpretatie agressief om zich heen. Voor veel christenen is dat een must geworden.
Maar in wezen geldt voor de Bijbel hetzelfde als voor de wonderverhalen die tegenwoordig de ronde doen. Het zijn en blijven verhalen. Dat is de vorm waarin Gods Woord tot ons komt. Alle wonderen die in die verhalen worden verteld kunnen alleen waar gemaakt worden door ze te geloven. Maar ze kunnen nooit meer gecheckt worden. Ze zijn en blijven onbewijsbaar. Dat bedoel ik, wanneer ik zeg dat wonderen alleen in het domein van ons geloof waar kunnen zijn en blijven. In het verleden en in de toekomst. (Want hoeveel geloofsgoed speelt zich niet in de toekomst af). Maar in het heden, en daar vraag ik je met mij eerlijk en oprecht te zijn, vinden ze niet plaats.
Uiteraard, er zijn altijd verhalen in omloop. Ergens in de Alblasserwaard, ergens in Nepal, op een plek in Afrika. Eens...bij een zendeling, pas nog..bij een genezingsdienst. Enzovoorts, enzovoorts. Als je goed oplet ontwaar je daarin altijd de klassieke opbouw van een sprookje: "Er was eens..." Ik doe overigens helemaal niet denigrerend over sprookjes. Ze hebben zeer oude wortels en zijn ook vaak verwant aan oude religieuze verhalen.

Versta me goed, de verhalen die christenen tegenwoordig vertellen over wonderlijke genezingen of zelfs opstandingen hebben een functie. Het zijn voor een deel geloofsverhalen, waar mensen moed en kracht uit putten. Maar het blijven verhalen.

De dingen die we werkelijk meemaken zijn gewoon te verklaren. Iemand kan net wel of net niet op tijd weg zijn voor een aanstormende trein. Beide dingen gebeuren. Iemand kan wel of niet genezen. Beide dingen gebeuren. Iemand kan wel of niet de loterij winnen. Beide dingen gebeuren.
Maar je moet je afvragen of het in al die gevallen wijs en terecht is om van die gebeurtenissen wonder-verhalen te gaan maken en God er dus bij te halen en Hem er op te plakken. Ten eerste richt je je dan alleen op de goede dingen. Iemand die niet geneest, past niet in een wonderverhaal. Dus God was daar niet?
En ten tweede, je voegt dan een onbewijsbare interpretatie van een gebeurtenis toe aan die gebeurtenis en verzwaart daarmee het verhaal op dusdanige wijze dat een ander zich gedwongen ziet om met een verdediging te komen als hij er vraagtekens bij zet.

Ik vind het gevaarlijk. Lees mijn post nog eens goed door. Want nu reageer je mijns inziens wat te snel.
Ook je tweede antwoord aan mij (over mijn gedachtegangen) wordt voldoende beantwoord in deze post, denk ik.

gravo

[Chaya]

Het eerste ben ik deels met je eens maar het feit dat wij de bijbel hebben sluit niet uit dat er nog wonderen gebeuren.

Nogmaals, als je me goed gelezen hebt, ik zeg niet dat God nu nooit meer een Wonder of teken geeft.
Maar dat we ook de kleine wonderen zien, de gunst die God ons betoont.
Een onverwachte genezing (op het gebed) of een som geld krijgen als je financieel aan de grond zit, zijn mooie gebeurtenissen op zich.
De Heere is daar vrij in.
We moeten niet streven naar een Wondergeloof, zoals dat dan genoemd wordt. Dat betekent dat je van teken naar wonder leeft en daar ook om vraagt.
Is die nood weggenomen, dan is het verlangen naar God ook weg.
Als je in afhankelijkheid mag leven van God, vertrouw je op Hem en mag je leven vanuit kleine wonderen, maar meer vanuit het grote Wonder, dat God omziet naar de zondaar.
Het gaat om de eer van God. Maar dat zal niemand betwisten.

Neem de werkelijkheid zoals die is. Met al het goed en al het kwaad. Overwin het kwade door het goede. Wees blij met de blijden en bedroef met de bedroefden. Eerbiedig beide kanten van het bestaan. Genees mensen door arts te worden, medicijnen te maken, hard te werken. Help mensen daadwerkelijk (en niet in schijn) en vul je koffertje niet met vage en zeldzame misschien-beloften omtrent wonderen en "De Heer gaat grote dingen doen"
Weet je wat de Heer doet? Hij laat Zijn zon schijnen over bozen en goeden.

De Heere werkt veelal gewoon door de middellijke weg.
Zie 2. Kon 7:
Er waren nu vier melaatse mannen voor de deur der poort; die zeiden, de een tot den ander: Wat blijven wij hier, totdat wij sterven?
Indien wij zeggen: Laat ons in de stad komen, zo is de honger in de stad, en wij zullen daar sterven, en indien wij hier blijven, wij zullen ook sterven; nu dan, komt, en laat ons in het leger der Syriers vallen; indien zij ons laten leven, wij zullen leven; en indien zij ons doden, wij zullen maar sterven.
En zij stonden op in de schemering, om in het leger der Syriers te komen.

[mona]

In Handelingen 3 staat:

Petrus nu en Johannes gingen samen naar de tempel tijdens het uur van het gebed, het negende uur.
2 En een man die vanaf de moederschoot kreupel was, werd daarheen gedragen. Men zette hem dagelijks bij de tempelpoort die de Schone genoemd wordt, om een liefdegave te vragen aan hen die de tempel binnengingen.
3 Toen hij Petrus en Johannes zag op het moment dat zij de tempel zouden binnengaan, vroeg hij of hij een liefdegave mocht ontvangen.
4 En Petrus keek hem met Johannes doordringend aan en zei: Kijk ons aan!
5 En hij hield de ogen op hen gericht, omdat hij verwachtte iets van hen te ontvangen.
6 Petrus zei echter: Zilver en goud heb ik niet, maar wat ik heb, dat geef ik u: in de Naam van Jezus Christus de Nazarener, sta op en ga lopen!
7 En hij greep hem bij de rechterhand en richtte hem op, en onmiddellijk werden zijn voeten en enkels vast.
8 En met een sprong stond hij overeind en liep rond, en hij ging met hen de tempel in, lopend en springend en God lovend.

De Heere Jezus heeft hem daar meerdere malen bij de tempel gezien, en langs hem heen gelopen. En toch heeft Hij hem niet genezen.
Toen de Heere opgevaren was, en de apostelen vervuld waren met de Heilige Geest, heeft Petrus hem door de kracht van Christus genezen.
Waarom heeft de Heere Jezus dat Zelf niet gedaan?

Jezus leefde met de voortdurende bede: Vader wat wilt U dat ik doe? Hij zou nooit iets doen zonder de wil/opdracht van Zijn Vader.
Hij zou ook nooit iets nalaten waartoe de Vader Hem opdracht gaf.
De Heere heeft nooit de opdracht van Zijn Vader gehad om deze man te genezen.
Petrus wel. Door de vervulling met de Heilige Geest kreeg hij kracht deze man te genezen. En wat gebeurde er?
Er ontstond, door het wonder, ruimte voor een boete preek waardoor er een opwekking ontstond, en velen tot geloof kwamen!
Uiteindelijk is door dit wonder is de eerste gemeente ontstaan, die alles met elkaar deelde en één van hart en één van ziel was. (Handelingen 4)

Een wonder heeft een doel. Het uitblijven van een wonder ook.

[Chaya]

Er ontstond, door het wonder, ruimte voor een boete preek waardoor er een opwekking ontstond, en velen tot geloof kwamen!
Uiteindelijk is door dit wonder is de eerste gemeente ontstaan, die alles met elkaar deelde en één van hart en één van ziel was. (Handelingen 4)

De Heere Jezus heeft heel veel wonderen verricht, w.o. de genezing van ernstig zieken en zelfs toen iemand uit de dood werd gewekt, gingen velen niet geloven.
Zou dat nu dan anders zijn?

Een wonder heeft een doel. Het uitblijven van een wonder ook.

Mooi gezegd Mona!

[mona]

De Heere Jezus heeft heel veel wonderen verricht, w.o. de genezing van ernstig zieken en zelfs toen iemand uit de dood werd gewekt, gingen velen niet geloven.
Zou dat nu dan anders zijn?

Nee, niet iedereen ging geloven nav een wonder, dat is nu nog zo. Ik bedoelde meer dat wij soms niet begrijpen waarom iets niet gebeurd. Die man zat er ook al 40 jaar, en de Heere Jezus liep soms langs hem heen, maar genas hem niet! Die man zal ook wel eens gedacht hebben: waarom geneest Hij mij niet en anderen wel?
God had daar in handelingen 3 een bedoeling mee.

Al eerder heb ik het topic over heiligmaking, het filmpje van Joni Eareckson Tada geplaatst.
Zij is verlamd en worstelde vele jaren met het verlangen genezen te worden, God heeft haar gebed (nog) niet verhoord.
In dit filmpje hoor je wat dit in haar leven heeft uitgewerkt, en hoe de Heere haar vormt terwijl het wonder uitblijft.
Wat is een groter wonder: een lichamelijke of een innerlijke genezing?

https://www.youtube.com/watch?v=OUCt7mCqpUY

[Chaya]

Als de Heere een gebed om genezing (schijnbaar) niet verhoort, heeft Hij daar Zijn wijze bedoeling mee en is het genade als je daaronder mag buigen.
Ik denk dat het uit onszelf heel moeilijk kan zijn, ook als je bidt: Uw wil geschiede.
En misschien zie je het eerst nog niet, maar later pas (als je terug kijkt).

Hoe laakbaar is het als een voorganger zegt tegen iemand zegt, die niet geneest op het gebed, dat zijn geloof te klein zou zijn?
Als in onze kerken om genezing wordt gebeden, wordt er bij gezegd, "zo het U behaagt, of zo het in Uw wijsheid besloten ligt".
Dan mag je altijd om een genezing (een Wonder) vragen, maar het heeft m.i. niet met een klein of groot geloof te maken.

Die man zat er ook al 40 jaar, en de Heere Jezus liep soms langs hem heen, maar genas hem niet! Die man zal ook wel eens gedacht hebben: waarom geneest Hij mij niet en anderen wel?
God had daar in handelingen 3 een bedoeling mee.

Inderdaad Mona.
HOE MOET IK BIDDEN OM GENEZING

[ben db bd]

als ik 'wonderen' zou moeten omschrijven, zou ik zeggen: in ons leven herkenbare invloed door de Schepper uitgeoefend.
Die wonderen kunnen bijzonder opvallend zijn of dagelijks gewoon. Zélf denkt God niet in wonderen, denk ik. Hij doet wat Hem behaagt.
Als ik de grote Schepper aller dingen niet ken of erken, hoe kan ik dan Zijn werken waarnemen áls Zijn werken? Dan word ik zelfs evolutionist met gerust een IQ van 160.
Deze tijd van het jaar is onze tuin vol zingende vogels, bloesems en bloemen. Wonderen? Herkenbare invloeden van de Heere, mij uitnodigend om Hem lof, dank, eer en aanbidding te brengen.

Ach, als ik door de stad loop herken ik echt geen Armanipakken hoor. ik heb ook niet de minste bewondering voor hem. (je hebt er een paar van geloof ik) Bij de Elsevier zat onlangs weer een modestijlblad. ik kijk er even in om te kunnen grinniken, verder heb ik er niks positiefs mee.
Toenemend (?) veel mensen hebben zichtbaar niks met de schepping en herkennen daarin ook niet de Ontwerper. Velen denken dat het zelfs allemaal uit z'n eigen, vanzelf zo is geworden, tot wijzelf toe. Dat zou ik bij mode eerder denken: te breed, te kort, te smal, te onzinnig en gek. Vloeken dat kan het ook nog.

Wonderen Gods houden ons geloof levend, redden ons uit ellende, geven ons hoop op betere toekomst - Hij verlaat niet wat Zijn hand begon - en sturen ons naar onze bestemming; te leven tot eer van onze Maker, dat mag zelfs eeuwig zijn. Rijk hè?!

[Marnix]

Helemaal mee eens. Ik weet dat we vroeger in de boekenkast een reeks boekjes hadden staan die ik nooit heb gelezen maar waarvan de titel nog wel is bijgebleven. Het wonder van het gewone. Dat is natuurlijk heel gereformeerd. En dus ook wel waar. Als je het gewone als een wonder ziet maak je je niet zo druk om wonderen. Valkuil kan zijn dat je "bijzondere wonderen" helemaal niet meer verwacht, ziet en niet weet wat je met de gaven van de Geest aan moet. Aan de andere kant kunnen mensen ook juist heel erg gefixeerd zijn op wonderen waardoor ze het wonder van het gewone niet meer goed zien, zoeken naar tekenen om daarmee hun geloof te bevestigen en versterken. Ergens daar tussenin zit een gezonde middenweg. Want God doet wonderen. Wonderen mogen echter nooit een doel op zich worden, wonderen zijn een middel. Om iemand ergens bij stil te zetten soms om een verloren schaap terug te brengen (hoewel de herder hem meestal gewoon op de schouders terugdraagt naar de kudde ) en vaak ook om mensen die God niet kennen te raken. Daarom gebeuren er bijvoorbeeld op het zendingsveld en in gebieden waar de kerk wordt vervolgd, juist veel wonderen.