Naamsveranderingen

[Jan]

Overigens heb ik geen enkel probleem met een verandering van Aramese/Hebreeuwse namen naar Griekse, Latijnse, Engelse, Nederlandse namen.

Het is offtopic, maar de verandering van namen vind ik wel een punt. Mijn naam wordt elders ter wereld ook niet ineens anders.

Je naam wordt inderdaad niet ineens heel anders. Maar wel als er maar genoeg tijd overheen gaat. Er zijn vele varianten van een oorspronkelijke naam in verschillende talen die evolueren in de loop v.d. tijd. Gooi er een paar eeuwen tegenaan en er ontstaan nieuwe talen. En de geschreven taal veranderd mee.
Ik denk dat God hier wel rekening mee gehouden heeft ook gezien het feit dat Hij zelf de taal verwarde.

"7 Welaan, laat Ons nederdalen en daar hun taal verwarren, zodat zij elkanders taal niet verstaan. 8 Zo verstrooide de HERE hen vandaar over de gehele aarde, en zij staakten de bouw van de stad. 9 Daarom noemt men haar Babel, omdat de HERE daar de taal der gehele aarde verward heeft en de HERE hen vandaar over de gehele aarde verstrooid heeft. " (Gen. 11)

Als ik nu zeg: Jezus en de Engels sprekenden zeggen: Jesus. Dat weet God toch dat we Hem bedoelen? Komt het woord niet via een logische weg van het Griekse grondwoord af? Worden we dan geacht de Griekse uitspraak te gaan beheersen? Of moeten we nog verder terug en de Aramese uitspraak van Jozua hanteren? Waarom koos God eigenlijk het Grieks uit voor het N.T. als er nooit verandering mag plaatsvinden? Het lijkt me dat dit veel te ver gaat.

[Arco]

De belangrijkste reden dat ik een naamsverandering een punt vind, is de naam van de Messias. De kerntekst is Matth. 1:21:
"en zij zal een Zoon baren, en u zult Hem de naam Jezus geven, want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden."

De belangrijke woorden heb ik onderstreept. Het woord "want" is een belangrijke schakel in dit vers. Van mijn Nederlands leraar heb ik geleerd: het woord 'want' geeft aan dat de verklaring volgt van wat daarvoor gezegd is. En de Van Dale geeft aan:

want (voegwoord)
woord om een reden aan te geven: ik blijf thuis want het regent

Als we dit toepassen op Matth. 1:21 dan kan ik dat beamen. Alleen dan spreken over het werk van onze Messias. Taaltechnisch zit er meer duidelijkheid in de zin dan op het eerste gezicht duidelijk. Alleen dan is belangrijk in welke taal je deze zin leest.

Wanneer we het Grieks bekijken dan zien we dit:
"en zij zal een Zoon baren, en u zult Hem de naam Iesos geven, want Hij zal Zijn volk soter van hun zonden."

De kernwoorden "Iesos" (Jezus) en "soter" (zalig maken, of beter: verlossen) hebben niets met elkaar te maken. De klank, de vervoeging of iets vergelijkbaars is niet te vinden. Er is geen woordverband.

Er zou net zo goed kunnen staat (met alle respect):
"en zij zal een Zoon baren, en u zult Hem de naam Jan geven, want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden."

Er is maar één taal waarin deze zin wel gaan leven, dat er wel woordverband is. En dat is Hebreeuws:
"en zij zal een Zoon baren, en u zult Hem de naam Jesjoea geven, want Hij zal Zijn volk jê’osji’à van hun zonden."

Hier is duidelijk woordverband tussen de naam van onze Messias (Jesjoea) en Zijn werk (verlossen).

Dit is de reden dat ik absoluut voor behoud van namen ben. Je bent je naam, luidt het gezegde. Dat geldt zeker voor onze Messias: Jesjoea.

[StillAwake]

Het is offtopic, maar de verandering van namen vind ik wel een punt. Mijn naam wordt elders ter wereld ook niet ineens anders.

Bij jou wellicht niet, maar veel namen worden in andere taalgebieden ineens anders uitgesproken.
Peter klinkt als Pieder in het Engels,
Robert als Robér in het Frans, en als Rabbert in het Engels,
Albert klinkt als Albér in het Frans, en als Elbert in het Engels.

Ik heb me laten vertellen dat de namen zoals ze in de Koran voorkomen dichter bij de "oorsprong" liggen dan in ons Bijbeltje.
David wordt dan Dawoed, Abraham wordt Ibrahim, Salomo wordt Suleyman en de naam van Jezus wordt dan Isa.

[Jan]

De belangrijkste reden dat ik een naamsverandering een punt vind, is de naam van de Messias. De kerntekst is Matth. 1:21:
"en zij zal een Zoon baren, en u zult Hem de naam Jezus geven, want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden."

De belangrijke woorden heb ik onderstreept. Het woord "want" is een belangrijke schakel in dit vers. Van mijn Nederlands leraar heb ik geleerd: het woord 'want' geeft aan dat de verklaring volgt van wat daarvoor gezegd is. En de Van Dale geeft aan:

want (voegwoord)
woord om een reden aan te geven: ik blijf thuis want het regent

Als we dit toepassen op Matth. 1:21 dan kan ik dat beamen. Alleen dan spreken over het werk van onze Messias. Taaltechnisch zit er meer duidelijkheid in de zin dan op het eerste gezicht duidelijk. Alleen dan is belangrijk in welke taal je deze zin leest.

Wanneer we het Grieks bekijken dan zien we dit:
"en zij zal een Zoon baren, en u zult Hem de naam Iesos geven, want Hij zal Zijn volk soter van hun zonden."

De kernwoorden "Iesos" (Jezus) en "soter" (zalig maken, of beter: verlossen) hebben niets met elkaar te maken. De klank, de vervoeging of iets vergelijkbaars is niet te vinden. Er is geen woordverband.

Er zou net zo goed kunnen staat (met alle respect):
"en zij zal een Zoon baren, en u zult Hem de naam Jan geven, want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden."

Er is maar één taal waarin deze zin wel gaan leven, dat er wel woordverband is. En dat is Hebreeuws:
"en zij zal een Zoon baren, en u zult Hem de naam Jesjoea geven, want Hij zal Zijn volk jê’osji’à van hun zonden."

Hier is duidelijk woordverband tussen de naam van onze Messias (Jesjoea) en Zijn werk (verlossen).

Dat kan zo zijn. Maar is het echt van belang? Denk je soms dat dit nodig is voor je behoud?
Moet de naam v.d. Heer aangeroepen worden door de enige juiste uitspraak te gebruiiken?

Zoals eerder gezegd: God zelf is de oorzaak dat de taal veranderd. Hij zelf koos het Grieks uit. Het oude Hebreeuws was destijds al een dode taal geworden die enkelen konden gebruiken maar niet de massa. Daarom gebruikten mensen een nieuwere variant en het Aramees en Grieks en Latijns.

Ik zou ook graag met zekerheid de juiste uitspraak van het tetragrammaton willen kennen. Puur uit interesse hoe men toen de naam van God uitsprak. Toch is het voor mij niet van levensbelang. Ik zie dat God meerdere namen heeft, titels. En het oude uit de gedachtenis van mensen laat verdwijnen en het nieuwe daarvoor in de plaatst stelt.

Dit is de reden dat ik absoluut voor behoud van namen ben. Je bent je naam, luidt het gezegde. Dat geldt zeker voor onze Messias: Jesjoea.

God blijft heus wel dezelfde ongeacht onze uitspraak. Jezus word ook 'God zij met ons' genoemd. En de vredevorst en eeuwige Vader.

" 5 Want een Kind is ons geboren,
een Zoon is ons gegeven,
en de heerschappij rust
op Zijn schouder.
En men noemt Zijn Naam
Wonderlijk, Raadsman,
Sterke God,
Eeuwige Vader,
Vredevorst. " (Jes. 9)

"23 Zie, de maagd zal zwanger worden en een Zoon baren, en u zult Hem de naam Immanuel geven; vertaald betekent dat: God met ons. " (Mat. 1)

Het mooiste zou zijn als taal nooit veranderd in mijn bescheiden mening. Maar God heeft anders bepaald in Zijn almachtige wijsheid. Welke eis stelt Hij dan aan jou en mij? Ik denk enkel een oprechte zo zuiver mogelijke vertaling van de oude taal naar het nieuwe.

[mohamed]

In Italië plakt men een 'o' of 'a' achter je naam. Big deal!

[Cahier]

Er zou net zo goed kunnen staat (met alle respect):
"en zij zal een Zoon baren, en u zult Hem de naam Jan geven, want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden."

De naam Jan is een verkorting van Johannes, hetgeen de Griekse weergave is van het Hebreewse Jochanan. In onze Nederduitsche taal heeft het woord jan geen betekenis; idem jezus of jesjoea.

Overigens Jesjoea werd in het griekse alphabet overgezet als Iesous. (Doordat het Grieks door haar naamvallen een zeer flexibele taal is, hebben we bijv. ook de naamvalsvormen Iesou en Iesoun.) De griekse lettercombinatie ou werd in het latijnse alphabet weergegeven met u, zodat we Iesus kregen. Ongeveer 400 jaar geleden is pas de j meer en meer een aparte letter los van de i geworden. In de niet-herziene Statenvertaling staat nog Jesus, dus ergens tussen 1637 en ca. 1900 moet men in Nederland de z meer zijn gaan gebruiken.

De naam Arco is ook niet zo statisch als je denkt. Als je Arco naar het latijn omzet krijg je Arcus, zet je het vervolgens om naar het grieks, dan krijg je Arkous, maar wat je krijgt als je dat weer wilt omzetten naar het Hebreeuws, dat weet ik niet.

Kortom vertalen van de bijbel wordt (of is in naar jouw betoog) onmogelijk en we moeten dan allemaal Hebreeuws en Grieks gaan leren. En zelfs dat is niet genoeg want het boek Mattheus hebben we alleen nog maar in het Grieks, en als we de oude traditie mogen geloven is deze vertaald uit het Hebreeuws; een vertaling waar jij gaten in meent te kunnen schieten. De enige mogelijkheid is dan om de namen tebgaan vertalen. In het Nederlands moeten we dan niet meer spreken over Jezus Christus maar over Heliand (of wellicht Heilland) de Gezalfde.

[maaarten]

De belangrijkste reden dat ik een naamsverandering een punt vind, is de naam van de Messias.

De auteurs van het NT vonden het blijkbaar niet zo'n punt, aangezien ze het zelf vergriekst hebben, zonder de oorspronkelijke naam überhaupt te noemen.

Mijn naam verandert in alle andere talen van Maarten in Martin. Ik vind het overigens juist vervelend als engelstalige mensen proberen 'Maarten' te zeggen, omdat ze het niet kunnen, omdat de de 'aa' niet bestaat in het Engels. Ik heb liever dat ze gewoon Martin zeggen, wat de Engelse equivalent is van Maarten, dan dat ze de hele tijd mijn naam verkeerd uitspreken. Net zo goed kan de gemiddelde Nederander ישוע ook niet goed uitspreken, aangezien de klank die de `ayin representeert niet bestaat in het Nederlands. Dan is het handiger om maar gewoon het NT te volgen en er Jezus van te maken en ons te verwittigen van de oorspronkelijke betekenis van deze naam in het Hebreeuws.

[Arco]

Het punt, waar blijkbaar aan voorbij gegaan wordt, is dat Matt. 1:21 een typisch Hebreeuws vers is. Vergelijkbare verzen zijn te vinden in Gen. 2:23, 3:20, 4:1, enz. Het patroon is herkenbaar: naam + meestal een koppelwoord 'want', 'omdat' + uitleg van die naam. Het punt is dat dit patroon alleen in de Hebreeuwse taal te volgen is. Want de naam die gegeven wordt is verbonden met de uitleg van die naam. Als je de Hebreeuwse tekst hoort, dan hoor je overeenkomst. Zo zie je dat ook in Matt. 1:21: Jesjoea (of J'hosjoea) (zie je wel: de ajin kunnen we gewoon uitspreken) en j’osjià (verlossen, redden, bevrijden).


Hier wordt gesteld dat men in de eerste eeuw Grieks sprak. De vraag is of dat zo is. De opstand van de Makkabeeën was vooral een opstand tegen de vergrieksing. En wat te denken van de volgende teksten: Joh. 5:2, 19:13, 19:17, Hand. 21:40, 22:2, 26:14, Opb. 9:11, 16:16.

Dan zijn er ook mensen die bij hoog en laag beweren dat Aramees de voertaal was, zoals de zeergeleerde Mel Gibson. Als de genoemde teksten nog niet overtuigend zijn van het Hebreeuws als levende taal, dan stel ik de volgende vraag: waarom stond het opschrift bij het kruis niet ook geschreven in het Aramees: Luk. 23:38, Joh. 19:20.

En waarom zijn de meeste, ook niet-Bijbelse teksten, gevonden bij de Dode Zee-rollen in het Hebreeuws? Worden er munten gevonden op en nabij de Tempelberg met Hebreeuwse inscripties?


Maar is dan het Evangelie naar Mattheus dan oorspronkelijk in het Hebreeuws geschreven? Jazeker, de volgende getuigen: Papias, Pantaenus, Epiphanius, Augustinus, Jerome en Irenaeus. Meer hierover is de lezen op deze weblog.

[Jan]

Het punt, waar blijkbaar aan voorbij gegaan wordt, is dat Matt. 1:21 een typisch Hebreeuws vers is. Vergelijkbare verzen zijn te vinden in Gen. 2:23, 3:20, 4:1, enz. Het patroon is herkenbaar: naam + meestal een koppelwoord 'want', 'omdat' + uitleg van die naam. Het punt is dat dit patroon alleen in de Hebreeuwse taal te volgen is. Want de naam die gegeven wordt is verbonden met de uitleg van die naam. Als je de Hebreeuwse tekst hoort, dan hoor je overeenkomst. Zo zie je dat ook in Matt. 1:21: Jesjoea (of J'hosjoea) (zie je wel: de ajin kunnen we gewoon uitspreken) en j’osjià (verlossen, redden, bevrijden).


Hier wordt gesteld dat men in de eerste eeuw Grieks sprak. De vraag is of dat zo is. De opstand van de Makkabeeën was vooral een opstand tegen de vergrieksing. En wat te denken van de volgende teksten: Joh. 5:2, 19:13, 19:17, Hand. 21:40, 22:2, 26:14, Opb. 9:11, 16:16.

Dan zijn er ook mensen die bij hoog en laag beweren dat Aramees de voertaal was, zoals de zeergeleerde Mel Gibson. Als de genoemde teksten nog niet overtuigend zijn van het Hebreeuws als levende taal, dan stel ik de volgende vraag: waarom stond het opschrift bij het kruis niet ook geschreven in het Aramees: Luk. 23:38, Joh. 19:20.

En waarom zijn de meeste, ook niet-Bijbelse teksten, gevonden bij de Dode Zee-rollen in het Hebreeuws? Worden er munten gevonden op en nabij de Tempelberg met Hebreeuwse inscripties?


Maar is dan het Evangelie naar Mattheus dan oorspronkelijk in het Hebreeuws geschreven? Jazeker, de volgende getuigen: Papias, Pantaenus, Epiphanius, Augustinus, Jerome en Irenaeus. Meer hierover is de lezen op deze weblog.

Misschien dat je dit artikel ook interessant vind om door te nemen:
http://www.scribd.com/doc/57193759/Het- ... geschreven

[Arco]

Misschien dat je dit artikel ook interessant vind om door te nemen:
http://www.scribd.com/doc/57193759/Het- ... geschreven

Zeker interessant, bedankt voor het delen.

[mohamed]

Ik snap dat gezeur over namen niet, het christendom is namelijk universeel.

[Quispel]

In de Bijbel hebben de namen zowel van mensen als van plaatsen een betekenis.
Tamelijk vaak kun je zelfs namen omdraaien dus er een anagram van maken en dan verandert soms ook de betekenis.
Een bekende is bijvoorbeeld van cherub maak je bechur en dat laatste woord betekent "eerstgeborene"
Jakob streed bij de Jabbok.
Soms verklaart het anagram de betekenis van het woord, hoewel de visies t.a.v. cherubs en serafs nogal uiteenlopen.

In Jesaja staat een tekst die luidt: "Ik heb U bij Uw Naam geroepen, Gij zijt Mijn".
Het betreft hier het volk Israël maar om dat te begrijpen moet je het hele hoofdstuk lezen of een andere tekst erbij nemen.

Een Bijbels namenboek is daarom ook heel verhelderend.

Wat ik hier in dit topic vooral tegenkom is hoe men namen uitspreekt in verschillende talen, maar dat is niet wat ik bedoel.
We kennen gelovigen die God aanduiden met JHWH

Abraham heette eerst Abram en hij kreeg de letter HEE dus onze H in zijn naam, de HEE spreekt over genade. En Sarai moest de I afstaan en werd een Sara en dat had een symbolische betekenis.
Dat was niet zomaar.

[mealybug]

http://www.oudesporen.nl/Download/OS0939.pdf

Alle betekenissen op een rij!