Het is mij goed nabij God te zijn

[Spreeuw]

Asaf zingt in Psalm 73 dat het hem goed is nabij God te zijn.

Psalm 73:14 (Berijming 1773)
Wie, ver van U, de weelde zoekt,
Vergaat eerlang en wordt vervloekt;
Gij roeit hen uit, die afhoereren
En U den trotsen nek toekeren;
Maar 't is mij goed, mijn zaligst lot,
Nabij te wezen bij mijn God;
'k Vertrouw op Hem geheel en al,
Den HEER, Wiens werk ik roemen zal.

Zingen: http://www.psalmboek.nl/zingen.php?psID ... D=14&s=rit


Psalm 73:27-28 (NBG'51)
27 Want zie, wie verre van U zijn, gaan te gronde,
Gij verdelgt al wie overspelig U verlaat,
28 maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te zijn,
de Here HERE heb ik tot mijn toevlucht gesteld,
en ik wil al uw werken vertellen.


Vraag: Waarom zegt Asaf dat het hem goed is nabij God te zijn? Wat houdt deze nabijheid in?

[Rozijn]

Waarom zegt Asaf dat het hem goed is nabij God te zijn?

Asaf heeft gezien dat aards geluk slechts schijn is. Het gaat voorbij. Een leven met God niet. Dat begint hier en je ziet in Psalm 73 ook verwachting op de eeuwigheid.
Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.

Wat houdt deze nabijheid in?

Dat laat zich beter ervaren dan beschrijven, maar toch een poging.
In moeilijke tijden is het alsof na een zware dag Iemand een arm om je heen slaat, waarin je uit mag rusten. Zo was het bij Asaf in de Psalm. God greep zijn rechterhand.
In mooie tijden is dat je dat mooie met een Ander mag delen. In God verheugd.
Het is, alsof de zon door de mist en de nevel heenbreekt.
Het is, alsof je warm wordt door de zon.
Het is, alsof na een drukkend warme dag de frisse regen valt
Het is nog groter, dan wanneer je als klein mensje onderaan een grote waterval staat en overweldigd wordt door het machtige natuurgeweld. Want niet de natuur overweldigd dan, maar de Schepper van die natuur buigt zich neer naar zijn schepsel.

[Marloes1g]

Rust en vrede gelijk een gespeend kind bij zijn moeder. Psalm 131.

[Anoniem_89]

Asaf zingt in Psalm 73 dat het hem goed is nabij God te zijn.

Psalm 73:27-28 (NBG'51)
27 Want zie, wie verre van U zijn, gaan te gronde,
Gij verdelgt al wie overspelig U verlaat,
28 maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te zijn,
de Here HERE heb ik tot mijn toevlucht gesteld,
en ik wil al uw werken vertellen.


Vraag: Waarom zegt Asaf dat het hem goed is nabij God te zijn? Wat houdt deze nabijheid in?

Waarom hij dat zegt?
Zou jij dat dan niet willen?
Bij mij komt het zo over dat je hier geen ervaring mee hebt of dat het een hele vreemde vraag voor je is.

[Boerin]

Vraag: Waarom zegt Asaf dat het hem goed is nabij God te zijn? Wat houdt deze nabijheid in?

Gewoon dat je in de schuilplaats des Allerhoogsten bent gezeten, dat Hij in je is, een persoonlijke relatie met God. Zodra er ook maar enige onrust is direct weer teruggaan naar die plaats.

[Teus]

In Gods nabijheid leven is geborgen te zijn in Hem en dat ook te ervaren.
Als je in Gods nabijheid leeft ben je constant op Hem gericht, afwachtende wat Hij wilt wat je doen zult of doet in de zekerheid van de goedkeuring van God. Een nabij leven is een biddend leven, verheugd in Jezus Christus, vervuld door de Heilige Geest. Je ervaart Zijn zorg over je en merkt bijna alle zegeningen die je ontvangt direct. Je bent niet bang, nergens voor. Met grote regelmaat ervaar je Zijn Liefde. Het gaat gepaard met geloof en vertrouwen.

De grootste nabijheid krijg je door God te vragen of Hij nr 1 in je leven wilt zijn, het gaat dan nog een stapje verder.

[Spreeuw]

Gewoon dat je in de schuilplaats des Allerhoogsten bent gezeten.

Dat is Psalm 91:1.

[Spreeuw]

Asaf heeft gezien dat aards geluk slechts schijn is. Het gaat voorbij. Een leven met God niet. Dat begint hier en je ziet in Psalm 73 ook verwachting op de eeuwigheid.

Op jouw verzoek een reactie.
Dat klopt, dat heeft Asaf gezien. Ik vind het ook opvallend dat Asaf nijdig was op de dwazen, omdat hij zag dat zij geen lijden hadden, terwijl Asaf dat zelf wel ondervond. Maar dan komt in vers 17 een verrassende wending.

Ik vroeg me af: is het zo dat christenen meer lijden ondervinden dan niet-christenen? In het licht van Psalm 73 zou dit heel goed waar kunnen zijn.

[Rozijn]

Ik zou die stelling niet durven verdedigen, dat christenen meer lijden.
Wel denk ik dat christenen als ze niet op hun plek zijn, vatbaar zijn voor de gedachte: nu doen ik God en nu overkomt mij dit. Om zich vervolgens te meten met goddelozen die het voor de wind gaat. Maar God belooft geen kalme reis, maar wel een behouden aankomst, om dan gedurig bij Hem te zijn.

Verder: Spreeuw, hoe zie jij dat, het nabij God zijn?

[Spreeuw]

Ik zou die stelling niet durven verdedigen, dat christenen meer lijden.
Wel denk ik dat christenen als ze niet op hun plek zijn, vatbaar zijn voor de gedachte: nu doen ik God en nu overkomt mij dit. Om zich vervolgens te meten met goddelozen die het voor de wind gaat. Maar God belooft geen kalme reis, maar wel een behouden aankomst, om dan gedurig bij Hem te zijn.

Verder: Spreeuw, hoe zie jij dat, het nabij God zijn?

Ik denk dat het wel zo is dat christenen meer lijden. De Here Jezus zegt ook Zelf dat Zijn volgelingen het hier op aarde niet gemakkelijk hebben. Wel koppelt Hij de overwinning in Hem eraan vast.

Johannes 16:33 (NBG'51)
Dit heb Ik tot u gesproken, opdat gij in Mij vrede hebt. In de wereld lijdt gij verdrukking, maar houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.


Nabij God te zijn: dat is moeilijk te omschrijven. Ik wil dit later nog wel doen.

[Rozijn]

Verder: Spreeuw, hoe zie jij dat, het nabij God zijn?

Nabij God te zijn: dat is moeilijk te omschrijven. Ik wil dit later nog wel doen.

Wil je nog antwoorden?

[Spreeuw]

Verder: Spreeuw, hoe zie jij dat, het nabij God zijn?

Nabij God te zijn: dat is moeilijk te omschrijven. Ik wil dit later nog wel doen.

Wil je nog antwoorden?

Nabij God te zijn is dat je buiten God niet kunt, dat je dit belijdt met heel je ziel, ook al ervaar je Gods nabijheid niet. Nabij God te zijn is gemeenschap hebben met God door het geloof en het vertrouwen in Hem.

Ik heb wat verklaringen bij deze Bijbeltekst opgezocht. Die van Calvijn vind ik wel een mooie uitleg, die ik bij deze weergeef (ik heb het vertaald vanuit het Engelse commentaar die ik heb van Calvijn). Calvijn wijst bij deze tekst bijvoorbeeld op de tegenstelling tussen Asaf (mij) en de goddelozen:

Wat mij betreft, is het goed voor mij om tot God te naderen. Letterlijk staat er: "En ik, etc." David spreekt nadrukkelijk van zichzelf. Hoewel David ziet dat de hele mensheid in een staat van vervreemding ten opzichte van God verkeert, en zwervende is na de steeds veranderende fouten en bijgelovigheid van de wereld, beseft hij dat hij toch wil streven om in Gods nabijheid te verkeren, en daarin te blijven, voor altijd. Laat anderen vergaan, zegt hij, als hun eigenzinnige hartstochten niet tegengehouden kunnen worden, en ze zelf verhinderd worden in het nalopen van het bedrog van deze wereld; maar wat mij betreft: ik zal standvastig blijven in het besluit te blijven verkeren in een heilige gemeenschap met God.

(Volgens Calvijn is David de dichter van Psalm 73; deze psalm wordt aan Asaf opgedragen.)