Dank voor je hartelijke, opbouwende broederliefde, die spreekt uit je reactie....
Gezegende zondag,
vriendelijke groet van Mona.
Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
3parels schreef:Graag laat ik de vijandigheden ook varen, ik vond het een nare toon hierboven. Ik word er gelijk zo verdrietig van. Waarom elkaar zo vijandig aanspreken, al het ook normaal kan. Laten we onze woorden toch wegen, en grievende taal achterwege laten. Kun je niet normaal mee doen, doe dan niet mee!
Goed zo, vond ik ook al
En zo kan ik nog wel even doorgaan! Wat voor mij meer geldt dan alle theorieën van welke reformator of dominee dan ook, de Bijbel spreekt steeds met twee woorden over de doop: Bekering/geloof in combinatie met dopen. Niet voor de bekering maar tegelijkertijd of erna! Nooit ervoor. Ik kom nergens een voorbeeld tegen dat iemand werd gedoopt voordat ie tot geloof kwam!
Wie dus beweert dat dit wel mag, kom dan maar met 1 tekst waarin iemand gedoopt wordt waarbij er alleen over verbond en niet over bekering/geloof gesproken wordt! Eentje maar. Hierboven staan al 6 teksten die bekering en doop samen nemen! Men komt altijd met visies- lijnen - theorieën van dominees maar nooit met één Bijbeltekst waarin het letterlijk staat terwijl er plenty teksten van de geloofsdoop staan.
Waarom zouden we niet veel meer vasthouden aan de teksten dan aan visies van dominees en kerken? Want als ik me daarin ga verdiepen, dan verdrink je in de verschillende visies van de kerken. EN ja.... welke is dan de ware??? Ik hou me liever aan wat de Bijbel zegt. Die heeft het alleen over het in Christus zijn of erbuiten zijn en dat bekering noodzakelijk is. Niks geen lieve woordjes voor bondelingen en hoopvolle symbolen... Jezus was zeer zeer duidelijk tegen Nicodemus en op de Pinksterdag was de prediking snoeihard tegen bondelingen. Dus laten we onze kinderen eerlijk behandelen, ook als je wel voor de kinderdoop bent. Zonder bekering en geloof kunnen ze niet sterven!
3parels schreef:Maar de verbondenleren die 200 jaar geleden bedacht zij, mogen van mij echt wel losgelaten worden. Als je die verschillende versies allemaal gaat lezen en je daarin gaat verdiepen weet je zeker dat het er niet beter van is geworden.
Bambi schreef:ga maar uitzoeken wanneer de discipelen zelf gedoopt zijn, was dat voor ze ineens doorhadden dat de Heere Jezus Gods Zoon was,
Ik moet je teleur stellen, want ik begrijp dat prima. En gelukkig is Gods liefde niet afhankelijk van doopwater.gravo schreef:Wat hier niet begrepen wordt door degenen die de kinderdoop afwijzen is dat de band die God en mens door het geloof krijgen een verhouding van liefde is. En dat betekent dat God nooit om de kinderen van Zijn kinderen heen kan. Er is dus iets meer aan de hand, dan de wat mechanische zienswijze waarbij elk mens, als puur individu met God omgaat.
In je brulbrief doe je voorkomen alsof je de discussie gevolgt hebt "Deze discussie toont aan hoezeer ...." maar uit je schrijfsels blijk dat nergens uit. (of je hebt onze posts niet begrepen, dat kan ook natuurlijk) Zo heb ik intussen al heel wat keer gezegd dat ik en veel anderen, als voorstander van de geloofsdoop, ook helemaal niet twijfel over de zalige staat van vroeg gestorven kinderen. Ik ga daarbij wat verder dan de gereformeerden, want ik beperk Gods genade niet tot gelovigen en hun kinderen. Zie o.a. mijn reactie op di okt 17, 2017 9:13 am.gravo schreef:Maar nu is die zelfstandigheid overgegaan in het moderne begrip individualisme, waarbij je van niemand meer iets hoeft aan te nemen, omdat je er immers helemaal alleen voor mag gaan. Zelfs de band tussen ouders en kinderen valt in die gedachte weg.
Een goed voorbeeld dat duidelijk maakt waarom de gereformeerden dat toch heel anders zien blijkt uit de leerstelling dat ouders niet hoeven te twijfelen over de zalige staat van hun kinderen als ze vroeg sterven.
De geharnaste dopersen zullen nu roepen, vanuit hun wiskundige kijk op zalig worden: dat kan helemaal niet! Zo'n kind heeft zich nog niet bekeerd. Er is nog geen geloof (daarom dopen we dat kind ook niet), maar je voelt dat de gereformeerde leer hier toch een ander pad opgaat.
Geloof is geen betaalmiddel, nooit gezegd of gedacht ook. De doop is ook geen betaalmiddel, garantiebewijs, ruilmiddel, pasmunt waarmee we Gods beloften naar ons toehalen. Zo van: als ik gedoopt ben is God mijn Vader.gravo schreef:Eigenlijk wordt in dit voorbeeld duidelijk dat niet de gelovige mens bepalend is voor de zalige staat van de mens. Zeker, we worden door geloof zalig, maar dat geloof moet niet als een betaalmiddel worden gezien, als een garantiebewijs, als een ruilmiddel. Als pasmunt, waarmee we onze zaligheid komen ophalen. Zo van: als ik geloof, dat moet God me wel zalig maken, zo zit de regel namelijk in elkaar.
Zoals je nu misschien zult snappen is het voor mij, als geloofsdoper, gemakkelijk te volgen dat jonggestorven kinderen en verstandelijk gehandicapten zalig zijn/worden. En ja hoor, de 'doperse wiskunde' laat ook toe dat mensen die het evangelie niet kennen -en het daarom ook niet kunnen geloven of verwerpen- zalig kunnen worden, want God zal iedereen vergelden naar zijn werken: Aan wie het goede doet en daarin volhardt, aan wie glorie, eer en onsterfelijkheid zoekt, schenkt hij het eeuwige leven. Iedereen die het goede doet wacht glorie, eer en vrede, de Joden in de eerste plaats, maar ook de andere volken. Nou, kijk eens aan. Een beetje gerust gesteld nu?gravo schreef:Daarom is er zaligheid mogelijk voor vroeggestorven kinderen, voor verstandelijk gehandicapten (die de wiskunde van de dopersen niet kunnen volgen of uitvoeren), ja, zelfs voor mensen die hun eigen geloof niet kunnen of durven bevestigen. De bepalende zaak is de wedergeboorte, de geboorte uit God. En hoe onhebbelijk dit ook overkomt bij moderne christenen die alles zelf in de hand willen hebben, we zijn en blijven daarvoor afhankelijk van God.
Dat is voor mij direct de bevrijdende kant van de zaak. Want als het dan louter en alleen van God afhangt....dan zullen er vast meer mensen zalig worden dan wij denken en dan zal dat vast op meer manieren gebeuren dan wij in onze verstandige logica der dingen vermoeden.
Ik heb wat dat betreft wel een hoge pet op van God, om het een beetje alledaags te zeggen. Komt goed!
De praktijk leert dat zeker niet alle kinderen van gelovigen ook zelf tot geloof komen. Mensen hebben iets heel menselijks, daar zijn ze namelijk mens voor. Dus inderdaad, eerst geloof, dan dopen. (een variant van het Thomas-geloof van kinderdopers is voor mij ''eerst dopen dan geloven'')gravo schreef:Het vertrouwen op die goede afloop, dat God zeker een weg vindt voor ons en onze kinderen, dat is mede een reden waarom de kinderdoop een echt sacrament is waar de Kerk niet buiten kan. Het verkondigt het geloof en de hoop in iets dat we nog niet met onze ogen kunnen zien. Het keert zich tegen het Thomas-geloof van: eerst zien en dan geloven (voor mij een variant op het doperse: eerst geloven en dan dopen). Die ijzeren logica heeft iets heel menselijks, er zit wantrouwen achter. Eerst maar es effe zien of.......!
Waar is je geloof dan, vraag ik me af. Alle dingen zijn mogelijk voor degene die gelooft. Sluit je eigen kinderen daar niet van uit!
Wij dragen onze kinderen op omdat wij geloven in God. Wij hebben vertrouwen in Hem en weten dat Hij onze kinderen (ja, zelfs de hele wereld) liefheeft. Wij voeden onze kinderen op in de verwachting dat God hen zal leiden tot een waarachtig geloof. Aan Hem zal het niet liggen als ze niet tot geloof komen, want wij weten dat God nog meer van onze kinderen houd dan wij zelf doen. Daarom vertrouwen we ze met een gerust hart aan Hem toe, en hoeven we niet voorbarig alvast maar te gaan dopen.gravo schreef:Wij dopen onze kinderen omdat wij geloven in God. Wij hebben zoveel vertrouwen in Hem dat wij zeker weten dat God onze kinderen (de kinderen van Zijn kinderen) net zo lief heeft als Hij ons lief heeft. Ik denk dat de Kerk zich daar niet in vergist. Al zien wij het nog niet met onze eigen ogen (kinderen zijn nog klein), ...onze geloofsogen zien het echter al wel. Wij tellen de sterren, net als Abraham en houden ons vast aan de belofte die ons in ons geloof gegeven is. We zouden niet waarlijk zalig zijn, als we onze kinderen daarin niet zouden kunnen betrekken. En die liefde voor onze kinderen hebben wij gemeen met God. Wie zijn kinderen niet in alles (dus ook in zaken van geloof) aan God toevertrouwd, maar aan hun eigen geloof over laat, is een klein-gelovige.
Wie zijn kinderen opvoedt met de zekerheid dat zij door hun ouders, maar ook door de God van hun ouders serieus worden bemind, bereidt voor hen de weg der zaligheid, denk ik. Zij horen er bij. Vandaar dat het dankgebed in het doopformulier God bedankt dat Hij ons en onze kinderen tot Zijn kinderen aangenomen heeft. Dat is ook gereformeerd.
En of jij het nu leuk vind of niet, de gemeenteleden dienen -net als de Bereërs- te onderzoeken of de dingen, die de meneren theologen ons voorschotelen, alzo zijn.gravo schreef:Mijn grootste bezwaar tegen de geloofsdopers is dat ze de wijsheid van de theologie van de Kerk niet op waarde schatten. Anders dan iedereen denkt geeft de pure Bijbeltekst onvoldoende handvat voor een door en door systematische theologie. De dogmatiek, zeg maar de centrale leerstellingen van de Kerk moeten, of je het nu leuk vindt of niet, door theologen worden opgesteld. Zoveel mogelijk wordt geprobeerd de letter en de geest van de gehele Bijbel daarin terug te laten komen, maar er zal altijd een vrij forse interpretatie nodig zijn om tot een dogma te komen. Ik erken dat je dan zowel tot pure geloofsdoop als tot kinderdoop kunt komen. Voor beide is wat te zeggen. Je hebt theologen nodig voor kinderdoop, maar je hebt evenzeer theologen nodig voor geloofsdoop. De traditionele keuze van de Kerk is: de kinderdoop.
gravo schreef:Wat hier niet begrepen wordt door degenen die de kinderdoop afwijzen is dat de band die God en mens door het geloof krijgen een verhouding van liefde is. En dat betekent dat God nooit om de kinderen van Zijn kinderen heen kan. Er is dus iets meer aan de hand, dan de wat mechanische zienswijze waarbij elk mens, als puur individu met God omgaat. Dat is weliswaar iets dat de reformatie lijkt te hebben benadrukt, met een persoonlijke verantwoordelijkheid van de mens, maar dat moet je vooral zien tegenover de misstanden waarbij een geestelijkheid zich verhief boven de leken (in de RKK) en zich als middelaar opwierp tussen God en die leken. Dat was fout en terecht heeft de Reformatie dit herstelt door de Bijbel aan het volk terug te geven, inclusief de mogelijkheid om zelf te lezen en te geloven.
Maar nu is die zelfstandigheid overgegaan in het moderne begrip individualisme, waarbij je van niemand meer iets hoeft aan te nemen, omdat je er immers helemaal alleen voor mag gaan. Zelfs de band tussen ouders en kinderen valt in die gedachte weg.
Kijk en daar gaan velen de mist in! Ook een baptist gelooft dat God een God van de gezinnen is. Dat Hij voor hun kinderen zorgt, hen beloften geeft. Alleen dopen zij hen niet op die beloften, maar pas wanneer dit kind ook daadwerkelijk tot geloof is gekomen. In een eerder posting werd ook het '' werken' genoemd. Zo van: ik moet het doen, ik moet tot geloof komen. Het zijn kant en klare leugens over baptisten. Wie leest hier graag Spurgeon, Phillpot of Bunyan. Waren zij remonstrants? Hadden zij zelf t geloof gegrepen? Zij geloven ook dat God het geloof schenkt, werkt en hen opzocht. Als belijdenis van deze opzoekende genade werden zij gedoopt. Ik vind het altijd erg pijnlijk om te lezen dat baptisten altijd weg worden gezet als individualisten die zelf in de hemel zien te komen en die in een God geloven die niks voor hun kinderen heeft. Leugens leugens leugens!
Een goed voorbeeld dat duidelijk maakt waarom de gereformeerden dat toch heel anders zien blijkt uit de leerstelling dat ouders niet hoeven te twijfelen over de zalige staat van hun kinderen als ze vroeg sterven.
Geloven veel baptisten ook hoor, sommigen denken er anders over. Net zoals niet alle gereformeerden er zo over denken. Je stigmatiseert behoorlijk. Er zijn veel onderlinge verschillen. Binnen gemeentes en kerken.
De geharnaste dopersen zullen nu roepen, vanuit hun wiskundige kijk op zalig worden: dat kan helemaal niet! Zo'n kind heeft zich nog niet bekeerd.
Ik denk dat je beter een goed boek over de baptisten kunt gaan lezen. Zij geloven ook dat hun kinderen in hun ouders geheiligd zijn wanneer ze nog niet tot verstand gekomen zijn. Waarom doe je uitspraken die je niet onderzocht hebt?
Er is nog geen geloof (daarom dopen we dat kind ook niet), maar je voelt dat de gereformeerde leer hier toch een ander pad opgaat.
Eigenlijk wordt in dit voorbeeld duidelijk dat niet de gelovige mens bepalend is voor de zalige staat van de mens. Zeker, we worden door geloof zalig, maar dat geloof moet niet als een betaalmiddel worden gezien, als een garantiebewijs, als een ruilmiddel. Als pasmunt, waarmee we onze zaligheid komen ophalen. Zo van: als ik geloof, dat moet God me wel zalig maken, zo zit de regel namelijk in elkaar.
Het voorbeeld gaat al mank, laat staan je redenatie. Een baptist doopt pas wanneer het kind tot verstand gekomen is en het belijd van Christus te zijn, dat het daar ook van kan getuigen, net als bij de kamerling, maar er kan zeker eerder sprake zijn van geloof. Net als ze bij de zuigelingendopers ook geen belijdenis doen met hun 12e... komop! Waarom doen ze geen belijdenis, precies om dezelfde reden dat ze bij de baptisten nog niet dopen op zo'n jonge leeftijd.
En over dat geloof een ruilmiddel is moet je zelf nog maar eens goed nadenken. Het geloof is alleen een instrument, het vertrouwen op het bloed van Christus, dat is in zichzelf niets. Het ruilmiddel is het bloed van Christus. Hij gaat in onze plaats staan, ruilt van plaats. En Hij betaald ook gelijk. color]
Geloof staat tegenover de werken. Geloof is alleen maar beamen wat God zegt en doet. En God doet en zegt ook iets aan onze kinderen.
[color=#FF0000]Dat zal een baptist helemaal met je eens zijn hoor.
Nee, in allerlaatste en allerdiepste instantie is het niet het geloof van de mens die de zaligheid tot stand brengt, maar is het de liefde en de barmhartigheid van God. Alles wat een mens doet en kan, ook op geestelijk gebied, is een toegerekende zaak. God schenkt het uit genade om Zijns Naams wil. Het wordt louter en alleen gedreven door Zijn wil. Niet door de onze. Daarom is er zaligheid mogelijk voor vroeggestorven kinderen, voor verstandelijk gehandicapten (die de wiskunde van de dopersen niet kunnen volgen of uitvoeren), ja, zelfs voor mensen die hun eigen geloof niet kunnen of durven bevestigen. De bepalende zaak is de wedergeboorte, de geboorte uit God. En hoe onhebbelijk dit ook overkomt bij moderne christenen die alles zelf in de hand willen hebben, we zijn en blijven daarvoor afhankelijk van God.
Dit is een baptist echt wel met je eens hoor. Volgens mij weet je echt niet dat net als bij de kinderdopers ook verschillen zitten onder de baptisten. Je zult remonstrantse baptisten hebben, maar er zijn ook gereformeerde baptisten. Het lijkt ook wel alsof je baptisten een beetje ziet als moderne christenen, dus van de laatste tijd.. terwijl er in alle tijden al baptisten zijn geweest. Al vanaf het jaar 30.
Dat is voor mij direct de bevrijdende kant van de zaak. Want als het dan louter en alleen van God afhangt....dan zullen er vast meer mensen zalig worden dan wij denken en dan zal dat vast op meer manieren gebeuren dan wij in onze verstandige logica der dingen vermoeden.
Ik heb wat dat betreft wel een hoge pet op van God, om het een beetje alledaags te zeggen. Komt goed!
Gelukkig maar, als het van de mens afhangt wordt niemand zalig. Beaamt deze baptist ook hoor. Alle eer aan God!
Het vertrouwen op die goede afloop, dat God zeker een weg vindt voor ons en onze kinderen, dat is mede een reden waarom de kinderdoop een echt sacrament is waar de Kerk niet buiten kan.
Mmmm..... waar staat dit in de Bijbel? Staat er werkelijk in de Bijbel dat de doop ingesteld is door God om een weg te vinden voor onze kinderen? Onze kinderen moeten dezelfde weg gaan als wij, door tot Christus te komen. Er is geen andere weg voor onze kinderen. Wij mogen onze kinderen daarin voorgaan, hen voorleven en hen erop wijzen. Meegaan op deze weg. Zo kwam Timotheus tot geloof!
Het verkondigt het geloof en de hoop in iets dat we nog niet met onze ogen kunnen zien. Het keert zich tegen het Thomas-geloof van: eerst zien en dan geloven (voor mij een variant op het doperse: eerst geloven en dan dopen). Die ijzeren logica heeft iets heel menselijks, er zit wantrouwen achter. Eerst maar es effe zien of.......!
Waar is je geloof dan, vraag ik me af. Alle dingen zijn mogelijk voor degene die gelooft. Sluit je eigen kinderen daar niet van uit!
Fijn dat je zo groot vertrouwen hebt dat je kind wel zalig zal worden, maar ik wil je wel waarschuwen. Op deze grond zijn er veel verloren gegaan. Alsof jouw geloof je kind zalig maakt, omdat het gedoopt wordt. Ik zou zeggen: word eens wakker! Velen zijn verloren gegaan met een gedoopt voorhoofd. Ze hebben God verlaten bij het opgroeien. Hun ouders zijn vredig gestorven met de gedachte dat het allemaal goed zou komen, God heeft t immers beloofd. Maar dat is het niet, het is niet goed gekomen! God is zeker een God van geslachten, maar Monica heeft haar knieën kapot gebeden voordat zij vrucht zag. Onze kinderen hebben gebed nodig geen valse berusting op de doop, net als Job elke dag offerde voor zijn kinderen. Abel was zalig, Kaïn keerde zich af. Jakob geloofde, Ezau diende de wereld. Allemaal besneden, maar toch zegt dat dus niks. Net als de doop van je kind dus niks zegt. Het maakt het oordeel voor hen alleen groter. Wel de weg geweten en niet te bewandelen. En dat is voor kinderen van baptisten niet anders. We geven onze kinderen een grote grote verantwoordelijkheid mee als we ze opvoeden naar Gods Woord. Wanneer ze zich dan afkeren zal het oordeel zwaarder zijn dan voor iemand die voor de wereld groot is gebracht.
Wij dopen onze kinderen omdat wij geloven in God. Wij hebben zoveel vertrouwen in Hem dat wij zeker weten dat God onze kinderen (de kinderen van Zijn kinderen) net zo lief heeft als Hij ons lief heeft. Ik denk dat de Kerk zich daar niet in vergist. Al zien wij het nog niet met onze eigen ogen (kinderen zijn nog klein), ...onze geloofsogen zien het echter al wel. Wij tellen de sterren, net als Abraham en houden ons vast aan de belofte die ons in ons geloof gegeven is. We zouden niet waarlijk zalig zijn, als we onze kinderen daarin niet zouden kunnen betrekken. En die liefde voor onze kinderen hebben wij gemeen met God. Wie zijn kinderen niet in alles (dus ook in zaken van geloof) aan God toevertrouwd, maar aan hun eigen geloof over laat, is een klein-gelovige.
O... een baptist betrekt zijn kinderen ook zeker op deze manier. Gods liefde voor kinderen is zeker groot, Jezus zegende hen en de Bijbel spreekt altijd vol liefde over de kinderen. Maar de doop is geen instelling van God om aan de zuigelingen te laten zien dat Hij ze zo lief heeft of onze belijdenis dat we in God geloven. Dat is de misvatting. Die liefde is er! Zeker! Maar daar is de doop geen teken van! Die doop komt pas naar voren bij het tweede deel van Johannes 3: 16... want God heeft de wereld lief, maar degene die gelooft wordt ook daadwerkelijk zalig. OF je nou jood bent en besneden, gelovige ouders hebt of niet... er wordt geloof gevraagd?
Wie zijn kinderen opvoedt met de zekerheid dat zij door hun ouders, maar ook door de God van hun ouders serieus worden bemind, bereidt voor hen de weg der zaligheid, denk ik. Zij horen er bij. Vandaar dat het dankgebed in het doopformulier God bedankt dat Hij ons en onze kinderen tot Zijn kinderen aangenomen heeft. Dat is ook gereformeerd.
Een baptist bereid zijn kinderen ook voor. ZIJ horen er zeker bij! EN dat dankgebed, toets dat eens aan de tekst die Luther kreeg want eh... de doop is echt niet het middel van God dat Hij onze kinderen in genade aanneemt. Eh.... dat is rooms hoor. De doop maakt niet zalig. Geloof in het bloed van Christus maakt zalig. De rechtvaardige zal door het GELOOF leven!
gravo
gravo schreef:Invoering van de geloofsdoop is dan ook vanuit het voortbestaan van de Kerk desastreus. Er zijn dus geestelijke argumenten voor de kinderdoop, het door mij genoemde collectieve karakter van het heil (God heeft een volk en spreekt in termen van familie) en er is een zeer belangrijk praktisch argument. Wil je het christelijk geloof laten voortbestaan, dan moet je je richten op het behoud van de generaties. Dat is geen onheilige truc, want je kunt hiervoor in de Bijbel volop terecht, omdat de verhouding God / volk Gods beschreven wordt met het begrip "verbond". De trouw die aan dit verbond verbonden is strekt zich altijd uit over de geslachten, over onze kinderen. Net zoals wij ook terug mogen en kunnen kijken naar vroeger, naar onze vaderen. De Kerk omspant tijd en eeuwigheid. We zijn zelfs verbonden met de triumferende kerk, met degenen die ons zijn voorgegaan.
Eh.... volgens mij bestaan baptisten ook nog steeds hoor! Al langer dan hervormden en gereformeerden. Zij richten zich ook op geloofsopvoeding van hun kinderen. De Kerk wordt niet in stant gehouden door onze kinderen maar te dopen, maar wanneer we bidden voor onze kinderen, hen voorleven en hen dichtbij de Heere groot brengen dan wil de Heere dat zegenen. Zo doet de Heere dat ZELF!
De minachting voor deze belangrijke praktische keuze tot het behoud van de Kerk, zal ons duur komen te staan. Wij hebben de geslachten nodig om voort te kunnen bestaan. Zo is het altijd geweest in de Kerk van alle tijden en alle plaatsen. Als je het geloof teveel individualiseert en de generaties sterk van elkaar gaat afschermen door een vrije-keuze-geloof, dan gaat het mis. Waarom denk je dat het joodse volk het ook zo lang uithoudt in een door en door vijandige wereld? Zou dat misschien ook iets te maken kunnen hebben met hun intense inwijdingsritueel, namelijk de besnijdenis? Direct helemaal onderdeel zijn van de familie, van de godsdienst, van het volk van God? Bekijk het eens op die manier!
Zie jij je puber maar eens te dwingen tot geloof. Wanneer ze niet meer willen, willen ze niet meer. Geloof me... Monica heeft Augustinus ook proberen te dwingen maar het lukte haar niet. Alleen de Heere zelf kan de haten van onze kinderen zacht maken en ombuigen. Uiteindelijk bleef voor haar maar één weg.... het gebed. Hebben wij al zoveel gebeden voor onze kinderen? En ook de joden moesten door geloof behouden worden. Die besnijdenis maakte hen niet zalig. En zulke volhouders waren het niet hoor... ze waren nog geen paar weken door de rode zee of ze begonnen al af te wijken en een afgod te maken. Wanneer God niet trouw bleef, waren ze nooit in het land gekomen. Of ze nou besneden waren of niet. En ja... gelovigen hebben de gemeenschap der heiligen nodig. Maar ik kan met iedere gelovige gemeenschap hebben. Kinderdoper, baptist, wederdoper, ongedoopte of besneden. Wie Jezus liefheeft is mijn broeder/zuster!
Het is typisch reformatorisch om alleen de Schrift te willen gebruiken en de Traditie ( in dit geval: de eeuwenlange praktijk van kinderdoop) weg te wuiven. In de tijd van bloeiende protestantse kerken leek dat ook te kunnen. Maar we leven nu in een andere tijd. Het protestantisme gaat aan haar eigen gelijk ten onder (een archipel, waarin alle eilanden elkaar bevechten) en dat komt omdat men het gemeenschappelijke uit het oog verliest en ook de instrumenten tot eenheid en bewaring van de Kerk niet meer ziet zitten. Die wijsheid ligt vast en samengevat in de Traditie van de Kerk. Ga je die de deur uit doen, dan heeft dat op termijn een bepalend effect. De Kerk verdwijnt. Vandaar mijn angst voor verbrokkeling en uiteindelijke ondergang van het christendom.
Met het afschaffen van de kinderdoop zet je de de deur naar de uitgang open. Iedereen die geboren wordt is nog geen lid. Want (nog) niet gelovig. Die sfeer krijg je dan. Wat je noemt een self fulfilling prophecy.
Ik zou mijn gemeente niet graag bouwen op alleen dopelingen die als zuigeling gedoopt zijn. Zo van: als er veel kindjes geboren worden, groeit de kerk vanzelf. Makkelijke manier van aanwas. Ik bouw de kerk liever op met gelovigen. Dan word het koren wel van het kaf gescheiden. Al zul je er ook valse belijders tussen hebben zitten. Maar de grens wordt ook weer een stuk duidelijker. Gelukkig zijn er nog hervormde en gereformeerde gemeentes waar dat onderscheid nog wordt gemaakt, gedoopt zijn is daar geen vrijbrief. Je behoort tot de gemeente maar niet tot de Kerk. Wedergeboorte is noodzakelijk. Maar in de kerken waar de dopeling als kind van God wordt aangesproken zie je vaak kerkleegloop en de zonde wordt weer toegelaten. Ik zou eerder zeggen: met het afschaffen van prediking waarin de oproep tot geloof en bekering niet meer klinkt zet je de deur naar de uitgang open. Dat heeft werkelijk niets met dopen te maken. Er is ook een grote leegloop in gemeentes waar de zuigelingen gedoopt worden. Dat heeft te maken met de prediking. Wanneer de mensen het rechte Woord niet meer horen, zal de jeugd als eerst gaan afhaken. Of je nu baptist bent of zuigelingendoper. Soms zitten kerken overvol omdat men de mensen naar de mond spreekt, net als de valse profeten deden. Wanneer de ware leer komt lopen mensen weg, ze willen het niet horen. Dus leegloop kan twee dingen betekenen en groei ook. Dus toetsen van de prediking is hierin erg belangrijk.
gravo
Veendam schreef:Als het loslaten van de kinderdoop dan zo funest zou zijn voor de gereformeerde gezindte dan vraag ik mij af hoe funest het zou zijn wanneer bijvoorbeeld Evangelische Gemeenten of Baptistengemeenten de mogelijkheid hadden om lid te worden zonder volwassendoop.
Dan heb je een grote kans dat er een grotere leegloop komt in de gereformeerd gezinde kerken naar de Evangelische Gemeenten en Baptistengemeenten.
Als je Gereformeerd bent in hart en nieren en dat vooral wilt blijven wees dan blij dat ze niet de grote belemmering, " de volwassendoop", wegnemen.
Terug naar “[Religie] - Algemeen”
Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 69 gasten
