Arco schreef:Beste Elbert,
Toch is het zo dat er genoeg voorbeelden zijn dat het woord “huis”, in de context van het huisgezin, niet persé inclusief alles en iedereen. In Gen. 17 wordt het huis van Abraham besneden, maar dan natuurlijk alle mannen boven de 8 acht dagen. In Gen. 20:18 worden juist alleen de vrouwen bedoeld. In Gen. 39 wordt het huis van Potifar genoemd, maar dat was een eunuch, lijkt me dat hij geen kinderen had.
Maar dat staat er dan expliciet bij. Als het er niet expliciet bijstaat, dan kun je toch gevoeglijk aannemen dat er geen uitzondering op de regel gemaakt wordt? De regel is namelijk dat een huisgezin in principe uit elk gezinslid bestaat.
Arco schreef:Juist omdat het woord “huis” niet per definitie inclusief kinderen is, kan je daarop niet stellen dat kinderen gedoopt werden.
In principe is elk huisgezin inclusief kinderen als die er zijn.
Of is het nu zo dat in principe de kinderen uitgesloten zijn van een gezin? Dat zou de wereld op zijn kop zijn. Het woord huisgezin veronderstelt ieder die daartoe behoort: man, vrouw, eventuele kinderen en eventuele slaven. Dat was in de oudheid zo en behoudens slaven is dat nu nog zo.
Dalethvav en jij proberen duidelijk te maken dat een "huis" niet per definitie inclusief kinderen is. Maar vertel me dan eens: wie maakt er "per definitie" dan wel deel uit van een gezin?
Mannen en vrouwen? Tja, je hebt ook eenoudergezinnen waar de vader of de moeder ontbreken. Je hebt zelfs gezinnen waar een minderjarig kind alle verantwoordelijkheden draagt.
Dus als je zo gaat redeneren maakt per definitie nog helemaal niemand deel uit van een gezin.
Maar in principe maakt iedereen deel uit van een gezin die daartoe behoort. Dus ook kinderen.
Dit is zo elementair dat het weinig zin heeft om er een discussie over te voeren.
Arco schreef:Dan nog weet je niet of dat gezin bestaat uit kinderen van jonge leeftijd of uit volwassen kinderen.
Tja, je weet ook niet of een tempel uit stenen bestaat. Maar in principe ga ik daar toch maar vanuit. Nogmaals: het gaat niet om de casuistiek, maar om het principe. Ik hoop dat je het verschil tussen beide weet.
Arco schreef:Het is niet zo dat er een verbinding is tussen “huis” en “doop”, maar er is een verbinding tussen “bekering” en “doop”.
Het is beide het geval.
Arco schreef:Dat is wat te lezen valt in Hand. 2:38. Voor bekering is het nodig een bewust zijn van de zonde, daarvoor moet je weten wat zonden zijn en waarom het verkeerd is. Dat kan je niet van kinderen, zuigelingen, verwachten. Daarmee worden kinderen niet buiten de genade gehouden, maar onder de ouderlijke verantwoordelijkheid meegenomen. En laten we helder hebben dat de doop niet het middel tot genade is, maar een zichtbaar instrument voor de afwassing van de zonden.
1. Je kunt bekering en geloof weldegelijk verwachten van kinderen, alleen kun je niet op die leeftijd het uiten daarvan verwachten. Dat mag later. Dat wil niet zeggen dat je om die reden ze de doop zou moeten onthouden.
2. Als kinderen onder de ouderlijke verantwoordelijkheid worden meegenomen, mag je ze net zo goed als hun ouders dopen, anders neem je de ouderlijke verantwoordelijkheid niet serieus. Als kinderen immers onder die verantwoordelijkheid vallen, komt hun ook toe wat de ouders toekomt.
Arco schreef:Dat van Polycarpus, dat is een regelrechte invulling. We weten de exacte leeftijd van Polycarpus niet, hij benoemt niet dat hij als kind gedoopt is. Dus concluderen dat hij als kind gedoopt is, dat is te voorbarig.
Dat kun je vinden, maar de consequentie van wat je zegt, is dat Polycarpus minstens 100 jaar zou zijn geweest bij zijn marteldood. Dat lijkt me minder waarschijnlijk.
Arco schreef:Het opvallende is dat de kerkvaders de kinderdoop vermelden, maar dat pas vanaf de tweede helft van de tweede eeuw. Eerdere citaten of aanleidingen zijn er blijkbaar niet.
Er zijn sowieso weinig buitenbijbelse bronnen voor de tweede helft van de tweede eeuw over welk onderwerp dan ook. Dus dat is niet vreemd.
Arco schreef:Grapjas. Van de volgende kerkvaders is bekend dat zij niet gedoopt waren in hun jeugd, terwijl zij vrijwel zeker christelijke ouders hadden:
Efrem de Syriër (306 – 373)
Gregorius van Nazianze (329 – 389)
Basilius van Caesarea (330 – 379)
Ambrosius van Milaan (339 – 397)
Johannes Chrysostomus (349 – 407)
Augustinus van Hippo (354 – 430)
Het is niet zo vreemd dat deze kerkvaders allen uit de 4e eeuw stammen. Toen was er in sommige kringen het tijdelijke gebruik om de doop uit te stellen tot vlak voor de dood, omdat men ten onrechte meende dat de doop de zonden ook daadwerkelijk afwaste en je daarna weer besmet kon raken. Deze dwaling is later weer gecorrigeerd, met name ook door deze theologen zelf. Sommigen van hen hebben de kinderdoop dan ook gewoon als bijbels en teruggaand op apostolische tijden bestempeld.
Arco schreef:Dan is er nog Tertullianus (160 – 230) die kritisch was over de kinderdoop:
According to everyone’s condition and disposition, and also his age, the delaying of baptism is more profitable, especially in the case of little children. For why is it necessary—if [baptism itself] is not necessary—that the sponsors should be thrust into danger? For they may either fail of their promise by death, or they may be mistaken by a child’s proving of wicked disposition…. They that understand the weight of baptism will rather dread the receiving of it, than the delaying of it. An entire faith is secure of salvation! (de baptismo, ch. xviii)
Daar heb ik eerder iets over geschreven. Tertullianus was kritisch over het dopen van kinderen van anderen dan de biologische ouders. Dat kun je in jouw citaat ook lezen: hij heeft het over "sponsors", niet over "ouders"! Op een andere plaats schreef hij juist positief over de doop van kinderen van gelovige ouders.
Arco schreef:De Didache (waarschijnlijk geschreven tussen 90 en 150) heb je van tafel geveegd, maar ook daaruit blijkt dat de instructies voor het dopen niet van toepassing kunnen zijn op kinderen.
Je bedoelt het vasten? Nou, ik zou het niet geven van moedermelk niet onder vasten willen scharen, maar eerder als een poging tot moord op een pasgeborene. Het vasten is natuurlijk bedoeld voor degenen die dat kunnen. Om gedoopt te worden hoef je helemaal niets te kunnen.
Arco schreef:Heb je naast de “huisgezin” argumenten en de citaten van de kerkvaders vanaf de tweede eeuw nog andere bewijzen?
1. Bedenk wel dat de citaten van kerkvaders vanaf de 2e eeuw flink wat gewicht in de schaal leggen. Want zij zijn kinderen en kleinkinderen van degenen die de apostelen gekend hebben. Zij wisten dus of de kinderdoop terugging op de apostelen of niet. Ze verklaarden dat de kinderdoop terugging op de apostelen. Als ze gelogen hebben, hebben ze wellicht over andere dingen ook gelogen. Wat te denken van de canon bijvoorbeeld? Maar ik ga ervan uit dat ze de waarheid spraken.
2. Er zijn voldoende andere bewijzen voorhanden. Die zijn uiteraard van theologische aard, omdat er nergens een direct gebod of verbod in de bijbel staat over het dopen van kinderen. Je moet dus een conclusie trekken op theologische argumenten en die argumenten zijn in de loop van de geschiedenis voldoende gegeven. Je kunt in elk geval mijn
talloze posts over dit onderwerp in de loop der jaren teruglezen.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)
