Chaya schreef:Ik heb 2 doopdiensten bijgewoond, van jongeren die als baby waren opgedragen. Ze legden een getuigenis af. Het spijt me, maar het bleef zo horizontaal, bij alle 2 (ook bij de andere jongeren trouwens)
Drie jongeren uit die 2 groepen haakten trouwens af, eentje slechts enkele maanden later al. Ze had vantevoren geen bijbels onderwijs gekregen. Er ging alleen een gesprek met de oudsten aan vooraf.
Helaas, helaas, heb ik het afhaken van jongeren, heel kort na hun belijdenis, of langere tijd na hun belijdenis én die als baby gedoopt zijn ook meegemaakt. Heel triest uiteraard, maar waarmee ik slechts wil aangeven dat het fout kan gaan na zowel de geloofsdoop als belijdenis doen. In die zin kun je ze niet "tegenover elkaar" zetten.
[/quote]
Vaak is er sociale druk aanwezig om het geloof (of kan ik beter zeggen de leer) te belijden. Komt de belijdenis dan echt werkelijk altijd uit het hart?
Belijdenis en doop staan inderdaad bij elkaar. De Bijbel schrijft altijd eerst geloven, dan gedoopt worden.
En zowel bij de doop in de Bijbel als de belijdenis, zie ik altijd eerst geloof dan dopen. Eerst geloof, dan belijden.(en dan heb ik het niet over de geloofsleer van een bepaald kerkgenootschap, of het bestaan van God, want dat gelooft de satan ook, zoals het geschreven staat.)
Maar de ware belijdenis woont in het hart en de mond spreekt het uit.
Zo getuigt de Geest met ons, en laat zich niet dwingen door traditie of druk van buitenaf.