Hemel

[Jesus_Is_Lord]

Een vraag waar ik vroeger veel mee worstelde was het volgende: kun je zeker zijn van je redding?
Als baby was ik gedoopt en na ik volwassen was heb ik openbare geloof belijdenis gedaan en ging met mijn ouders zondag naar de kerk.
Geloofde toen al in God de Vader de Zoon en de Heilige Geest.

Als voorbeeld:
Als je vandaag zou sterven en bij de hemelpoort aankomt en God zou vragen waarom zou ik jou de hemel binnen laten?
Wat zou je dan antwoorden?

[Washington]

Als je vandaag zou sterven en bij de hemelpoort aankomt en God zou vragen waarom zou ik jou de hemel binnen laten?
Wat zou je dan antwoorden?

Ik zou niet weten wat ik zou moeten antwoorden, als Hij dat zou vragen.

Voor zover iemand een persoonlijke relatie met de Here Jezus heeft, in zoverre kan die persoon met zekerheid en overtuiging zeggen: 'De Here Jezus heeft met Zijn bloed voor mijn zonden betaald'.

In de mate dat je de Here kent, in die mate kun je met overtuiging op Hem terugvallen.

Hoe intiemer je relatie met Hem is, hoe meer zekerheid je ervaart.

De Here Jezus reed Jeruzalem binnen op een ezel waarop nog nooit iemand gezeten had.

[Jesus_Is_Lord]

Voor zover iemand een persoonlijke relatie met de Here Jezus heeft, in zoverre kan die persoon met zekerheid en overtuiging zeggen: 'De Here Jezus heeft met Zijn bloed voor mijn zonden betaald'.

Dat is precies wat het is, Jezus betaalde met Zijn bloed voor jou en mijn zonden, alleen Zijn offer was voldoende en alleen Zijn opstanding het bewijs dat alle zonden vergeven zijn. Niemand kan hier iets aan toevoegen of vanaf halen, (het is volbracht)

Alleen door dat te geloven ben je gered en ben je opnieuw geboren.

Dan kan je rust vinden een zekerheid dat je bent overgegaan van dood naar het leven.
Een nieuwe creatie in Christus.

Ik schrijf dit eigenlijk omdat zoals misschien veel anderen ik uit een traditioneel gelovig gezin kom waarin je van jongst af aan met God opgroeide hoe mooi dit ook is daar zit daar soms ook een gevaar, dat je denkt ik hoor bij God ik hou van God ik geloof in God.
Maar daarom heb je nooit je vertrouwen alleen op Jezus gesteld voor de vergeving van je zonden.
Je kan soms je hele leven naar een kerk gaan en uit een familie traditie komen waarin van generatie op generatie men in God gelooft maar je eigenlijk niet gered bent, omdat je nooit persoonlijk tot geloof bent gekomen in de kern van het geloof, het evangelie, je kan bijvoorbeeld ook denken dat je goed leeft, en dat Jezus gestorven was voor alles wat je tekort schiet. (werken + geloof)

Nee God accepteert alleen het offer van Zijn Zoon, daarom moet Jezus ook voor jou zijn gestorven en zijn opgestaan uit de dood, dit is een bewuste keuze in je hart om dat persoonlijk te geloven.
En niet algemeen zoals (kennis) van het woord van God in je hoofd, het moet in je hart komen, in je diepste weet je het van binnen, Jezus is gestorven en opgestaan ook voor mijn zonden en ook voor mij.

Gelukkig hangt het niet van jou af maar alleen van Hem (Jezus)

Gods zegen.

[DeDwaler]

Een vraag waar ik vroeger veel mee worstelde was het volgende: kun je zeker zijn van je redding?
Als baby was ik gedoopt en na ik volwassen was heb ik openbare geloof belijdenis gedaan en ging met mijn ouders zondag naar de kerk.
Geloofde toen al in God de Vader de Zoon en de Heilige Geest.

Als voorbeeld:
Als je vandaag zou sterven en bij de hemelpoort aankomt en God zou vragen waarom zou ik jou de hemel binnen laten?
Wat zou je dan antwoorden?

Wat zou jij antwoorden...?

Mijn antwoord zou zijn dat de Heere Jezus Zijn schapen Zelf binnenbrengt (God zij dank)... zoals de dienaar van de heer des huizes de armen en verminkten en kreupelen en blinden binnenbrengt voor de grote maaltijd, omdat de genodigden niet wilden komen. En toen er nog plaats was zei de heer tegen de dienaar: Ga eropuit naar de landwegen en heggen en dwing hen binnen te komen, opdat mijn huis vol wordt (Lukas 14:15-24).

[benefietdiner]

Een vraag waar ik vroeger veel mee worstelde was het volgende: kun je zeker zijn van je redding?
Als baby was ik gedoopt en na ik volwassen was heb ik openbare geloof belijdenis gedaan en ging met mijn ouders zondag naar de kerk.
Geloofde toen al in God de Vader de Zoon en de Heilige Geest.

Als voorbeeld:
Als je vandaag zou sterven en bij de hemelpoort aankomt en God zou vragen waarom zou ik jou de hemel binnen laten?
Wat zou je dan antwoorden?

Het is een gedachten die de eerste christengemeente (de Rooms-Katholieke Kerk) gefaciliteerd heeft dat je bij het sterven bij de hemelpoort zou aankomen en dat God (Petrus) je dán pas zou bevragen.

Net eender als de Bijbel geen enkele grond beginsel bevat voor de babydoop is er een geen fysieke hemelpoort. Wel is het zo dat bij onze sterven een onomkeerbare toestand plaats vind, scheiding van ziel en lichaam.

De hemel is het begin van de eeuwige bestemming, maar nog niet de eindbestemming van de gelovige. Het is een tijdelijke verblijfplaats in de mentale wereld, waar mensen verblijven nadat hun leven op aarde is geëindigd en wachten op de opstanding aan het begin van het messiaanse vrederijk. De Bijbel beschrijft deze opstanding als het begin van het eeuwigdurende leven met een nieuw lichaam.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Bijbel meer spreekt over de opstanding dan over het naar de hemel gaan.

Het gaat over ons ‘eeuwig durend bewust zijn’ wat nooit zal sterven zoals ons fysieke lichaam. Ons bewust zijn zit momenteel gedetineerd in ons lichaam en wat in onze hersenen gefaciliteerd wordt terwijl een helder bewustzijn mogelijk is als de hersenen niet meer functioneren.

Het is dus niet zo dat bij ons sterven voor een rechterstoel geplaatst worden maar wij staan heden nu! voor die rechterstoel. Ons eeuwig durend bewust zijn is de plaats van ons geweten of consciëntie waar die rechterstoel staat waar wij heden voor staan en weten of we veroordeeld worden of vrij gesproken.

[Teus]

Een vraag waar ik vroeger veel mee worstelde was het volgende: kun je zeker zijn van je redding?
Als baby was ik gedoopt en na ik volwassen was heb ik openbare geloof belijdenis gedaan en ging met mijn ouders zondag naar de kerk.
Geloofde toen al in God de Vader de Zoon en de Heilige Geest.

Als voorbeeld:
Als je vandaag zou sterven en bij de hemelpoort aankomt en God zou vragen waarom zou ik jou de hemel binnen laten?
Wat zou je dan antwoorden?

Ik ga ook van kinds af naar de kerk en meende ook te geloven.
Maar op mijn 53e kwam ik er achter dat dat geen geloof was ontvangen van God uit genade door het werk van Jezus aan het kruis. "Het geloof dat niet uit u is", zoals de Bijbel spreekt.

Gelukkig weet ik wat ik mag zeggen als ik voor God mag verschijnen.
Ik mag een beroep doen op Jezus' belofte, Hij heeft voor mij betaald , ik heb bet zelf uit Zijn mond gehoord.

[Marnix]

Dat is precies wat het is, Jezus betaalde met Zijn bloed voor jou en mijn zonden, alleen Zijn offer was voldoende en alleen Zijn opstanding het bewijs dat alle zonden vergeven zijn. Niemand kan hier iets aan toevoegen of vanaf halen, (het is volbracht)

Alleen door dat te geloven ben je gered en ben je opnieuw geboren.

Dan kan je rust vinden een zekerheid dat je bent overgegaan van dood naar het leven.
Een nieuwe creatie in Christus.

Ik schrijf dit eigenlijk omdat zoals misschien veel anderen ik uit een traditioneel gelovig gezin kom waarin je van jongst af aan met God opgroeide hoe mooi dit ook is daar zit daar soms ook een gevaar, dat je denkt ik hoor bij God ik hou van God ik geloof in God.
Maar daarom heb je nooit je vertrouwen alleen op Jezus gesteld voor de vergeving van je zonden.
Je kan soms je hele leven naar een kerk gaan en uit een familie traditie komen waarin van generatie op generatie men in God gelooft maar je eigenlijk niet gered bent, omdat je nooit persoonlijk tot geloof bent gekomen in de kern van het geloof, het evangelie, je kan bijvoorbeeld ook denken dat je goed leeft, en dat Jezus gestorven was voor alles wat je tekort schiet. (werken + geloof)

Nee God accepteert alleen het offer van Zijn Zoon, daarom moet Jezus ook voor jou zijn gestorven en zijn opgestaan uit de dood, dit is een bewuste keuze in je hart om dat persoonlijk te geloven.
En niet algemeen zoals (kennis) van het woord van God in je hoofd, het moet in je hart komen, in je diepste weet je het van binnen, Jezus is gestorven en opgestaan ook voor mijn zonden en ook voor mij.

Gelukkig hangt het niet van jou af maar alleen van Hem (Jezus)

Gods zegen.

Je stelde dus een vraag om er zelf het antwoord op te mogen geven?

Belangrijkste is denk ik dat we moeten leren om van het verdienmodel a te komen. Ik verdien daar een plek want ik heb goed geleefd, ik ben naar de kerk gegaan, ik heb me van dit en dat onthouden, dat wel gedaan. Niet de focus op jezelf maar op Hem. Hij houdt van je, daarom kwam Jezus en overwon het kwaad. Hij wil jou daar hebben.

[DeDwaler]

Je stelde dus een vraag om er zelf het antwoord op te mogen geven?

Welk antwoord? Het lijkt me sterk dat iemand die onzeker is over zijn of haar redding met een dergelijk tegenstrijdig antwoord geholpen is...

Nee God accepteert alleen het offer van Zijn Zoon, daarom moet Jezus ook voor jou zijn gestorven en zijn opgestaan uit de dood, dit is een bewuste keuze in je hart om dat persoonlijk te geloven.
En niet algemeen zoals (kennis) van het woord van God in je hoofd, het moet in je hart komen, in je diepste weet je het van binnen, Jezus is gestorven en opgestaan ook voor mijn zonden en ook voor mij.

Maar, hoe doe je dat dan... een bewuste keuze maken in je hart om dat persoonlijk te geloven, ook voor mijn zonden en ook voor mij? Daarna zeg je: "Gelukkig hangt het niet van jou af maar alleen van Hem (Jezus)". Dat is tegenstrijdig. Als het alleen van Jezus afhangt dan is het toch Zijn keuze?

[Marnix]

Welk antwoord? Het lijkt me sterk dat iemand die onzeker is over zijn of haar redding met een dergelijk tegenstrijdig antwoord geholpen is...

Wie is er onzeker dan? Jij gaat er vanuit dat de vraagsteller zelf het antwoord niet weet maar al snel blijkt dat hij wel een antwoord klaar heeft, waaruit je kan opmaken dat het motief om de vraag te stellen in ieder geval niet is omdat hij het antwoord niet weet en dus zoekt

Maar, hoe doe je dat dan... een bewuste keuze maken in je hart om dat persoonlijk te geloven, ook voor mijn zonden en ook voor mij? Daarna zeg je: "Gelukkig hangt het niet van jou af maar alleen van Hem (Jezus)". Dat is tegenstrijdig. Als het alleen van Jezus afhangt dan is het toch Zijn keuze?

Het gereformeerde antwoord wat niet helemaal onbijbels is natuurlijk dat je die keuze moet maken maar dat God het willen ook in je werkt. En nee, het is niet Bijbels om daaruit te concluderen dat het dan dus alleen Jezus’ keuze is en jouw verantwoordelijkheid volledig verdwenen is. De Bijbel laat beiden naast elkaar staan waar mensen vaak het een tegen het ander proberen weg te strepen. Als er uitverkiezing is heb je zelf geen verantwoordelijkheid meer, als dat er niet is is God niet soeverein. De Bijbel zegt dat God werkt voor wij dat deden en het willen in ons werkt en roept ons tegelijkertijd op om daar wat mee te doen.

Geliefde broeders en zusters, u bent altijd gehoorzaam geweest toen ik bij u was. Wees het des te meer nu ik niet bij u ben. Blijf u inspannen voor uw redding, en doe dat in diep ontzag voor God, want het is God die zowel het willen als het handelen bij u teweegbrengt, omdat het Hem behaagt.(Filippenzen 2:12-13)

[BasH91]

Een vraag waar ik vroeger veel mee worstelde was het volgende: kun je zeker zijn van je redding?
Als baby was ik gedoopt en na ik volwassen was heb ik openbare geloof belijdenis gedaan en ging met mijn ouders zondag naar de kerk.
Geloofde toen al in God de Vader de Zoon en de Heilige Geest.

Als voorbeeld:
Als je vandaag zou sterven en bij de hemelpoort aankomt en God zou vragen waarom zou ik jou de hemel binnen laten?
Wat zou je dan antwoorden?

Toen ik Gods stem heb mogen horen veranderde mijn leven niet radicaal, integendeel. Toen begon de strijd. Ik verharde nog meer. Ik keerde het geloof de rug toe. Na een lange strijd kwamen de woorden regelmatig terug, ''ga heen en zondig niet meer''. heel veel kerken bezocht maar nergens was ik thuis, nu in de Mozaiek, een kunstwerk van gebrokenheid ben ik thuis. Nu, met een beetje context, mijn antwoord op je vraag, wat zeg ik straks bij de Poort? Jezus, Uw Zoon, heeft mij uit de puinhopen van de wereld getrokken en is met mij een weg begaan die wellicht door vele christenen als niet waarachtig zal worden beschouwd, maar hier ben ik, een verloren schaap die op aarde nergens thuis voelde. maar nu, ik ben Thuis en mag ik U voor altijd loven en danken en vergeten wat er op aarde gebeurd is, mijn zonde is in het doopbad achtergebleven en mocht ik opstaan met een gereinigd lichaam. ondanks al mijn gebreken, zonde en nalatigheden achterlaten. Vader, nogmaals, hier ben ik

[DeDwaler]

Wie is er onzeker dan?

Als ik alleen op de vragenrubriek van deze website afga, blijkbaar hele volkstammen.

Jij gaat er vanuit dat de vraagsteller zelf het antwoord niet weet maar al snel blijkt dat hij wel een antwoord klaar heeft, waaruit je kan opmaken dat het motief om de vraag te stellen in ieder geval niet is omdat hij het antwoord niet weet en dus zoekt

Ik snap dat de vraagsteller ook een antwoord geeft, maar ik worstel met dat antwoord.

Het gereformeerde antwoord wat niet helemaal onbijbels is natuurlijk dat je die keuze moet maken maar dat God het willen ook in je werkt. En nee, het is niet Bijbels om daaruit te concluderen dat het dan dus alleen Jezus’ keuze is en jouw verantwoordelijkheid volledig verdwenen is. De Bijbel laat beiden naast elkaar staan waar mensen vaak het een tegen het ander proberen weg te strepen. Als er uitverkiezing is heb je zelf geen verantwoordelijkheid meer, als dat er niet is is God niet soeverein. De Bijbel zegt dat God werkt voor wij dat deden en het willen in ons werkt en roept ons tegelijkertijd op om daar wat mee te doen.

Hoho! Je wilt me direct vaste spijs voeren, lieve broeder, maar ik begon met een vraag: Ik (in overdrachtelijke zin) sta voor een keuze. Hoe doe ik dat dan... een bewuste keuze maken in mijn hart om dat persoonlijk te geloven, ook voor mijn zonden en ook voor mij? Je zegt zelf dat we worden opgeroepen om daar 'wat' mee te doen. Wat moet ik dan doen?

Ik stel de vraag naar aanleiding van het probleem dat je zelf exact schetst, namelijk dat mensen vaak het een tegen het ander proberen weg te strepen. Dat lijkt mij volstrekt logisch en dat doe ik ook, want mijns inziens kan het niet naast elkaar bestaan.

Ik zou het alleen geen wegstrepen willen noemen, maar het een (de wil van een mens en zijn handelen) ondergeschikt maken aan het ander (Gods welbehagen en Zijn handelen), zoals Paulus ook schrijft in de Bijbeltekst die je aanhaalt:

Geliefde broeders en zusters, u bent altijd gehoorzaam geweest toen ik bij u was. Wees het des te meer nu ik niet bij u ben. Blijf u inspannen voor uw redding, en doe dat in diep ontzag voor God, want het is God die zowel het willen als het handelen bij u teweegbrengt, omdat het Hem behaagt.(Filippenzen 2:12-13)

[Marnix]

Volgens mij maakt Paulus het ene niet ondergeschikt aan het ander. Ja, hij maakt de mens ondergeschikt aan God, hij zet God op de eerste plaats. Maar tegelijkertijd roept hij de mensen op een om aan het werk te gaan, te laten zien dat je het meent, achter Hem aan. En “ik kan dat niet, u moet dat doen, ik doe niets” is dan niet het goede antwoord.

En dat is denk ik gelijk het antwoord op je vraag hoe je dat dan doet, hoe je die keuze maakt. Door ernaar te leven, zo laat je zien waar je voor kiest.

[DeDwaler]

... Jezus, Uw Zoon, heeft mij uit de puinhopen van de wereld getrokken en is met mij een weg begaan die wellicht door vele christenen als niet waarachtig zal worden beschouwd ...

Waarom denk je dat?

Gisteren las ik je onderschrift (Niet gereformeerd, wel Christen) en toen dacht ik: Kijk, iemand met een missie!

[DeDwaler]

Volgens mij maakt Paulus het ene niet ondergeschikt aan het ander. Ja, hij maakt de mens ondergeschikt aan God, hij zet God op de eerste plaats. Maar tegelijkertijd roept hij de mensen op een om aan het werk te gaan, te laten zien dat je het meent, achter Hem aan. En “ik kan dat niet, u moet dat doen, ik doe niets” is dan niet het goede antwoord.

Nou ja zeg... waarom zeg je dat tegen mij: “ik kan dat niet, u moet dat doen, ik doe niets”? Maak je dat op uit wat ik zeg?

Ik zeg niet dat de mens niets kan of moet doen; ik zeg dat de mens zonder Jezus niets kan doen, zoals Hij uitlegt in de Wijnstok en de ranken (Johannes 15:1-8).

Dat maakt je niet werkeloos (integendeel), maar bewust van Wie wat teweegbrengt, want God is het Die ons het verlangen, de wil en de kracht geeft om Zijn wil en welbehagen te doen. Daarom komt God de eer en het ontzag toe.

En dat is denk ik gelijk het antwoord op je vraag hoe je dat dan doet, hoe je die keuze maakt. Door ernaar te leven, zo laat je zien waar je voor kiest.

Dat is een mooi antwoord, maar niet het antwoord op mijn vraag. Het gaat er niet om iets te laten zien, maar om het verkrijgen van zekerheid omtrent mijn redding. De vraagsteller noemt ook al die dingen, maar toch worstelde hij of zij met zekerheid.

Stel: ik zit bij jou in de gemeente en ik stel je de vraag: Hoe weet ik dat ik gered ben? Dan zeg jij: leef je ernaar? Dan zeg ik: ja, dat probeer ik, maar toch ben ik er niet zeker van dat ik gered ben. Hoe weet ik dat ik gered ben? Hoe word ik gered?

De vraagsteller zegt: "Nee God accepteert alleen het offer van Zijn Zoon, daarom moet Jezus ook voor jou zijn gestorven en zijn opgestaan uit de dood, dit is een bewuste keuze in je hart om dat persoonlijk te geloven. En niet algemeen zoals (kennis) van het woord van God in je hoofd, het moet in je hart komen, in je diepste weet je het van binnen, Jezus is gestorven en opgestaan ook voor mijn zonden en ook voor mij.".

Hoe?

[Marnix]

Ik heb zo'n vermoeden maar ik wacht de reactie van BasH91 graag zelf af.

Tussendoor heb ik nog een zijpaadje die ik even wil aanstippen. Want ik snap de achterliggende vraag wel goed maar ik verbaasde me ietsjes over de vraagstelling. Als je vandaag zou sterven en bij de hemelpoort zou komen. Dat is natuurlijk een klassiek katholiek beeld, met Petrus als poortbewaker met de sleutels van het koninkrijk die je vraagt waarom je naar binnen zou mogen en het is aan jou om het goede antwoord te geven. Ik snap ook dat het beeld hypothetisch was maar vond het toch ook wel interessant. Want we hebben vaak wel zo'n beeld. In de gereformeerde hoek is het dan eerder een beeld van een rechter en jij komt dat in het beklaagdenbankje en een enorme rij met volkomen terechte beschuldigingen worden jou verweten maar dan neemt je advocaat het woord, het is Jezus en hij zegt: Ik heb alles betaald waarop de rechter zegt: Als er geen schuld meer is spreek ik je vrij. In het ene geval word je meer op je moraliteit en je geloof bevraagd, in het andere beeld gaat het meer om te schuld en de vergeving. Dat beeld komt natuurlijk van uitspraken dat Jezus terug zal komen om de levenden en de doden te oordelen, het beeld van God als rechter. Maar raakt het beeld van God als Vader dan niet vaak ondergesneeuwd? Want als we Hem hier in dit leven aanroepen als Vader, zal Hij ons als wij sterven ook dan niet meer als Vader opwachten dan als rechter? We zijn toch al verlost, vrijgesproken als Hij onze Vader is? Zoals de verloren zoon die hongerig en moe van het leven weer thuiskomt en de Vader al op de uitkijk staat, hem opwacht en liefdevol weer in de armen sluit? Als in het verhaal van de rijke man en de arme Lazarus, Lazarus sterft staat er en wordt direct door de engelen in de schoot van Abraham gedragen. Ik weet niet precies hoe het zal gaan, hoe de jongste dag eruit komt te zien maar ik geloof wel dat Gods kinderen Hem niet alleen als Rechter maar ook als Vader zullen herkennen en Hij er zo voor hen zal zijn. En dat we dankzij Jezus werk vrij zijn en niet bang hoeven te zijn voor die dag omdat Hij van ons houdt en wij van Hem. En dus wil ik Hem volgen.