Lalage schreef:Ga je dan uit gewoonte nog naar de kerk?
Nee, maar het is lastig te benoemen waarom dan wel. Het is niet uit gewoonte of plichtsbesef ofzo. Het is meer omdat God me ertoe aanzet, een bepaalde mate van verlangen in me legt. Maar het is meer een verlangen om Zijn wil te doen, dan om naar de kerk an sich te gaan. Zoiets.
Lalage schreef:Is er een kans dat je er toch eens mee stopt?
Als Gods initiatief / het verlangen af zou nemen zou het moeilijk worden. Ik ga het op eigen wilskracht niet redden, heeft het verleden bewezen. Daarvoor staan de kerkdiensten, en de meeste preken, te ver van me af.
Daar moet ik bij zeggen dat ik het voornamelijk wel eens ben met de inhoud. De inhoud is vaak te kinderlijk voor mijn doen, maar in mijn ogen niet onwaar ofzo. Dat ligt bij jou misschien wat anders.
Lalage schreef:Die groepsdruk is niet heel sterk in de kerk waar ik lid van ben, maar ik ben opgevoed met het idee dat je wel je steentje moet bijdragen als je bij een club zit. Mijn vader schreef laatst nog een column in het kerkblad dat het onder jongeren niet meer vanzelfsprekend is om in de kerkenraad te gaan en toen realiseerde ik me ook waar dat schuldgevoel van mij vandaan komt. In de nieuwsbrief staan regelmatig vacatures die maar met moeite vervuld worden. Dat is bij overigens bij andere verenigingen ook zo, bijvoorbeeld de VvE van onze flat en de sportclub. Je kunt wel nee zeggen, maar iemand zal het toch moeten doen.
Het zou jammer zijn als dit voor jou een van de redenen zou zijn om uit de kerk weg te blijven. En precies niet wat men probeert te bereiken lijkt me.
Het is inderdaad een breder probleem vandaag de dag. Wij hebben de VvE afgekocht: ondergebracht bij een officiële instantie. We doen alleen zelf nog kascontrole. Kost wat geld, maar je koopt vrije tijd. Op m'n werk: gelukkig net genoeg andere mensen om de ondernemingsraad te vullen. Ik snap niet wat die mensen bezielt om dat erbij te gaan doen, maar ik vind t prima zo
In het kader van het voorkomen van burn-outs heb ik ooit iemand horen zeggen dat onze generatie vandaag de dag zal moeten kiezen: of alles in het leven half doen, of maar enkele dingen goed doen. En dat laatste vraagt resoluut dingen uit je leven schrappen en/of nee zeggen tegen sommige dingen. Met alles doen, en alles goed willen doen, maak je jezelf kapot. Zeker als je ook nog sommige dingen langdurig tegen je zin in doet.
Groet,
Eric.