Sander64 schreef:Beste mensen,
Ik zal mij allereerst even voorstellen vanwege mijn eerste post. Mijn naam is Sander, ben 21 jaar oud, en kom uit Rijssen. Ik kom uit een gelovig gezin, maar doe niets met het geloof. Ik vind het echter wel zeer interessant, en ga er graag over in discussie.
In het RD van zaterdag 28 Juli stond een stuk over de afgelopen droogte. 3 dominee's gaven hierover hun mening. Algemeen oordeel: De droogte is deels een oorzaak van de ontkerkelijking, en wij als Nederland moeten meer tijd investeren in het geloof, en onze zonden belijden.
Ik was nogal verbaasd over dit stuk. Als ontkerkelijking droogte tot gevolg heeft, wat moeten de bewoners van de derde wereldlanden wel niet op hun kerfstok hebben? Of alle aanslagen, oorlogen en rampen. Ik vind het bijna "oneerbiedig" om te stellen dat het gebrek aan berouw tonen tot gevolg heeft dat we een weekje geen regen hebben, terwijl er elders in de wereld zoveel leed en ellende is.
Ben vaak van mening dat God egoïstisch is, en dit bevestigd het weer. Wij moeten naar zijn poppen dansen, en hij geeft ons regen.
Wat maken jullie van dit bericht?
PS: Ik probeer zo respectvol mogelijk te zijn op dit forum.
Dag Sander64,
Ik ben ook heel wantrouwig als het gaat om het maken van directe koppelingen tussen onze werkelijkheid en Gods werkelijkheid. Het gevaar is dat je dan mensen nodig begint te hebben die omstandigheden en gebeurtenissen voor je gaan duiden. Dit is van God, dat is van God. Ze fungeren als een medium tussen God en onze werkelijkheid in. Ze bekleden daarmee een machtspositie. Je moet op hen wachten om te weten wat iets nu te zeggen heeft.
Vaak zie je dan ook dat dit soort duidingen te maken hebben met hele negatieve zaken. Ongelukken, tegenslagen, verdriet, rampen of periodes van droogte (zoals in dit geval). Dat is wel verklaarbaar. Want alleen in die wanhopige situaties doet de machtige positie namelijk zijn werk: de duiding gaat dan altijd gepaard met een advies om aan al dat negatieve te ontkomen.
In dit geval is deze trits ook duidelijk:
1. De negatieve aanleiding (een periode van droogte)
2. De duiding (de droogte komt van God, het is een straf voor de ontkerkelijking)
2. Het advies: wij moeten onze zonden belijden en meer tijd investeren in het geloof.
Waar zit nu het machtselement? Wel, precies in de koppeling, in de oorzaak-gevolg-relatie die er gelegd wordt tussen ons gedrag en Gods handelen. Iemand wijst ons als schuldige aan, de droogte dient als bewijs daarvoor en dus kun je je eigenlijk niet meer aan het oordeel en daarmee ook niet aan het advies onttrekken.
Je zit in de tang, als je hier serieus op in gaat.
Je zou ook kunnen zeggen: de dominee heeft je handig op de plek gekregen waar hij je zo graag wil hebben, namelijk op de plek waar je vanuit angst of schuldbesef precies gaat doen wat hij graag wil.Het meest duidelijk wordt het wanneer je de zaak in een positieve context zou zetten. Wanneer onze welvaart, onze vrede, onze veiligheid, onze gezondheid, al de zegeningen van het wonen in een land als Nederland, gezien zouden worden als een rechtstreekse beloning van God voor ons goede gedrag.
Voor onze rechtstaat, ons waterbeheer, onze orde-handhaving, onze democratische beginselen, onze aandacht voor zorg, onderwijs, hygiëne of andere prachtige dingen die ons land te bieden heeft (niet voor niets zou de halve wereld wel hier willen wonen).
Onze ordelijke en goede samenleving wordt kennelijk gezegend door God en het advies is dan ook: zet deze lijn voort, verander het niet.
Je doet het goed en God beloont het. Kijk maar, het regent weer!
Maar dat hoor je nooit. Terwijl het toch op precies dezelfde gedachtengang gestoeld zou zijn.
Waarom hoor je dat nooit? Omdat hier vanuit invloed en macht geen bonus te halen is. Je veroordeelt mensen namelijk niet, maar je prijst hen. Er ontstaat geen schuldgevoel, maar gepaste trots, geen angst, maar dankbaarheid. En mensen die niet bang zijn en zich ook niet schuldig voelen zijn niet vatbaar voor dreigende taal of mogelijke machtsmiddelen.
De les is mijns inziens: wees zeer voorzichtig met direct koppelingen tussen
wat wij zien en
wat wij geloven.
Al gauw worden we vanuit eerzucht of vanuit de hang naar macht heel selectief in onze duidingen en gebruiken we deze duidingen als ons instrument om de verhouding tussen God en een ander te problematiseren. Het goede advies dat we dan in huis hebben is eigenlijk niets anders dan morele gevangenschap, geestelijke chantage.
De relatie tussen
wat we zien en
wat we geloven is door ons niet één op één te duiden. Voor onszelf niet, maar ook niet voor een ander.
Zoals iemand anders al zei:
Enerlei wedervaart de rechtvaardige en de goddelozegravo