Jesaja40 schreef:De Bijbelse principes bestaan nog steeds al drukt de moderne mens die terzijde. Mona haalt zeer waardevolle zaken naar voren.
Lees 2 Petrus 3:3 Dit eerst wetende, dat in het laatste der dagen spotters komen zullen, die naar hun eigen begeerlijkheden zullen wandelen.
Maar blijkbaar is men nog steeds niet overtuigd dat er toch oorzaak en gevolg is.
Lees Jesaja 58:11 En de HEERE zal u geduriglijk leiden, en Hij zal uw ziel verzadigen in grote droogten, en uw beenderen vaardig maken; en gij zult zijn als een gewaterde hof, en als een springader der wateren, welker wateren niet ontbreken.
Deze woorden spreekt Jesaja uit naar mijn volksgenoten die wel terdege te maken hebben met de Bijbelse principes. Dat is geen Bijbels keurslijf, maar een ruimte die de Eeuwige geeft. Dit Bijbelse principe is niet exclusief voor Israël ook de volkeren mogen daarin delen.
Warme zomers zijn er altijd geweest, maar wat wij nu waarnemen wordt steeds extremer. De mens moet opnieuw beseffen dat hij afhankelijk is van de Eeuwige. Het raakt ons allen aan. Een misoogst is gewoon interen op de voorraad die nog aanwezig is. Er is gewoon iets ontregeld en kijk ik naar de afname van de bijenstand zal het steeds moeilijker worden.
Hoe men er ook tegenaan kijkt er is een proces gaande die richting Openbaring 6:6 gaat. Dat zijn geen klaagliederen, ook geen klaagzang maar een onomkeerbaar proces. Cynische mensen denken dat het niet zo is en kijken weg van een voorzegde toekomstige realiteit. Het zal wel niet met zo een vaart lopen denkt men, totdat hun kinderen of kleinkinderen zullen zeggen: er is niets meer...
De klimaat-problematiek is een gevolg van menselijk handelen. Die koppeling zou ik willen maken. Ten diepste krijgen we de rekening gepresenteerd van ons egoïstische gedrag. In die zin is het een religieus thema. Net zoals gevangenissen, veiligheidsmaatregelen, politie en instituten als rechtsspraak er ons aan herinneren dat er een kwaad in de mensheid schuilt.
Maar we moeten oppassen om een direct verband te leggen tussen omstandigheden en individuele of lokale mensen / gemeenschappen. Als iemand iets overkomt kun je hem ook niet verwijzen naar het feit dat de mens (nu eenmaal) in zonden ontvangen en geboren is. God laat het ook niet bij dergelijke algemene abstracte waarheden om Zich daarna onverschillig van mensen af te keren.
God laat de zon schijnen over bozen en goeden. Dat moet ons weerhouden van al te directe oorzaak-gevolg duidingen.
Om dezelfde reden moeten tragische gebeurtenissen ook niet vereenzelvigd worden met metabegrippen / abstracte, virtuele toekomstvisioenen als "de eindtijd" of "processen die richting Openbaring 6:6 gaande zijn". Daar proef ik veel te veel dat typische eindtijd-verkneukelen in waar ik zo'n hekel aan heb. Hoi, hoi, hoi, het gaat beginnen. Jongens.....hoera!...de ellende begint. Fijn. Prachtig. Hè, hè, eindelijk!
Lekker (gegarandeerd van de goede afloop voor jezelf) comfortabel op de eerste rij zitten om te zien hoe de hele wereld naar de kloten gaat.
Dat werk. Hopend op de catastrofe. Slingers, feest en bier, omdat ik de eintijdhorror vier. Dat is toch een soort van je eigen klaagliederen schrijven (en daarbij niet vermelden dat het eigenlijk, stiekem, een rondedansje is van vreugde om de teloorgang van alles wat leeft). Wat een godsdienst mensen. Wat een doods-cultus (zolang het anderen aangaat).
En ondertussen geen poot uitsteken natuurlijk. Want dat is het gevolg van dit denken. Al die ellende, hongersnood, overstromingen, armoede, oorlog, overbevolking....niets aan doen, want het past precies in het plaatje dat we hadden. We geven het een goddelijk zegel. God wil het. Openbaringen voorspelt het. Dus: afblijven, lekker laten gebeuren. D'r is toch niets mee aan te doen (schouder ophalen).
Ben je dan christen? Nee, niet meer. Dan ben je volgeling van Jezus af, want je hebt de barmhartigheid verloochend. De 'zonde tegen de Heilige Geest' zou je dat in navolging van het verhaal van Ananias en Safira kunnen noemen. Net doen alsof je het goed meent, maar ondertussen.
Bereid je liever voor op je eigen dood, en doe wat je hand vindt om te doen in diensten van barmhartigheid, in plaats van koortsachtige hoge verwachtingen te koesteren over imaginaire abstracties zoals de eindtijd waarin je je eigen wereld zo graag ziet omkomen. Leef, bouw, wees een rentmeester, doe het goede, steek je handen uit, ontvlucht de werkelijkheid niet. Leef het leven dat je is gegeven en wees dankbaar voor die realiteit.
Virtual Reality, je kunt er verslaafd aan raken.
gravo
PS.
Met de eindtijd wordt de immer voor ons liggende tijd bedoeld. Het is de doeltijd, de tijd waar we op af gaan. Maar die tijd zal altijd voor ons liggen. Het is geen reële tijd, maar de tijd van het vooruitzicht, de tijd die over de dood heen reikt, de eindtijd is geloofstijd, tijd van de hoop, tijd van de liefde, eeuwige tijd. Die behoort niet tot onze tijd. Wie denkt dat er een letterlijke eindtijd te bereiken valt, leeft in een misverstand. En dat is gevaarlijk. Want die ziet, verblind door het materialisme van de letterlijkheid, zijn eigen dood niet eens aankomen.
Openbaring is een metafoor. Wie dat niet begrijpt en zijn halve leven puzzelt alsof het een cryptogram is of een geheime schatkaart, jaagt vreemd genoeg spoken achterna die niet bestaan. De werkelijke waarde van de verwachting gaat zo teloor. Men wil vat krijgen, beet hebben, in handen krijgen, maar als de handen dan dichtknijpen, omdat men bijvoorbeeld denkt dat Trump de vervulling is van het laatste Bijbelboek, of Israël, of (in het negatieve): gevolgen van klimaatverandering, of vaccinaties, of het Vaticaan, of Europa, of weet ik veel...dan spat de zeepbel al gauw weer uit elkaar. Er blijft namelijk niets over van de letterlijke duidingen.
Het enige dat telt is: het gelovig uitzien, het zalige verwachten. Daarop worden we afgerekend. De olie in onze lampen is namelijk een beeld van ons geloof: hoe meer olie we meenemen, hoe minder zeker wij zijn van het tijdstip waarop de bruidegom komt. De vijf wijze maagden wisten dat ze zouden moeten wachten. Ze hadden veel geloof nodig. Meer wisten ze niet. En inderdaad: de bruidegom vertoefde.
Die andere maagden, de dwaze, die hadden het heel precies gecalculeerd. Die wisten het zeker: dat duurt niet lang meer.
"Let op mijn woorden" sprak één van de dwaze meisjes pedant.
Het bleek een misrekening. Net zoals de berekeningen van al die apocalyptici met hun telraampjes steeds weer teleurstellen.