Liekels schreef:Ik ben benieuwd naar de gedachtes hierover van anderen. Ik ga niet naar de kerk, leef en handel op de manier waar ik me in kan vinden en ben geloof op mijn manier.
In onderstaande quote lees ik dat je vragen hebt over de normen die het geloof geeft en of de handelswijze van je vriendin en haar familie daar mee strookt.
Tegelijk geef je zelf aan dat je wel gelovig bent maar dan op jou manier.
Volgens mij zit het hem in deze levenshouding dat jij je vriendin niet begrijpt en waar dus ook onderstaande vragen vandaan komen.
Jij bent jezelf tot norm. Een ander heeft de Bijbel tot norm.
Als je jezelf tot norm bent dan zul je jezelf afvragen, wat vind ik, hoe voel ik dat, hoe beleef ik dat, is dit logisch etc.
Is de Bijbel de hoogste norm dan is de vraag, wat staat er in de Bijbel? Achter die vraag zit de vraag, wat wil God?
Het is volgens mij heel belangrijk om deze twee normen niet met elkaar te verwarren.
Door onderstaande vragen te stellen ga je de twee normen naar mijn inzien wel verwarren. Ik lees in onderstaande quote vragen waarmee jij voor "het geloof" in gaat vullen hoe het moet zijn. Niet doen! Jij hebt je mening, prima, maar wil je weten hoe het zit in het geloof? Vraag dan wat de Bijbel over dit onderwerp zegt. Vervolgens is het ieders eigen verantwoordelijkheid wat je daarmee doet.
Liekels schreef: Gaat het geloof niet vooral in het lief zijn voor elkaar, niet oordelen en elkaar helpen, of is dit alleen als het in jouw straatje past of als jij je erin kunt herkennen. Als ik dit zo hoorde sla je de plank toch helemaal mis? Moet ook de kerk niet een beetje meer meegaan met de tijd van nu. Als een meisje van 16 zo wordt opgevoed geeft zij dit ook weer zo door aan haar kinderen terwijl het niet zo zwart/wit, goed/slecht gezien hoeft te worden.