Johan100 schreef:Ben nu halverwege en overwegend uit het hart gegrepen, alleen haalt hij op onnavolgbare wijze plotsklaps de babydoop aan.
1. Dat is wel verklaarbaar vanuit de positie die ds. L. Huisman innam in het geheel van de Ger. Gem. Over het algemeen zie je dat de scheidslijn tussen 'liberaal' en 'orthodox' in dit kerkverband langs de lijnen loopt van thema's als "aanbod van genade" en de implicaties van het leerstuk van de "uitverkiezing". Om zich te onderscheiden maakt men (aan liberale zijde) veelvuldig gebruik van een specifieke verbondsvisie, waarbij de doop een belangrijke rol speelt. De gedachte is dat men bij God kan pleiten op grond van de beloften bij de doop gedaan. Dit kan omdat ze daarbij steun vinden uit passages uit het doopformulier en bij geliefde oudvaders die ook sterk vanuit het verbond dachten.
Alhoewel ds. L. Huisman meer geïntereseerd was in de aard en de kracht van de Evangelie-verkondiging die oproept tot geloof en minder een "verbondsman" was zoals andere predikanten, zie je toch dat hij dit thema gebruikt. In andere preken ontbreekt het vaak nagenoeg.
2. Het lijkt me niet terecht om de term "babydoop" te gebruiken. Hierin schuilt een afkeurend oordeel. Wij spreken toch ook niet van baby-besnijdenis? Dat zou ons heel terecht ook kwalijk worden genomen.
Het is: één Here, één geloof, één doop” (Efeziërs 4,5). Dat die vanuit verschillende theologische afwegingen ook verschillend wordt bediend doet niets af aan de eenheid daarvan. Zo belangrijk zijn onze overwegingen niet. Of we nu ijverig de kinderdoop of de volwassendoop propageren.
Aangaande de Here en over het geloof wordt eveneens op honderden verschillende manieren getheologiseerd en gesproken, maar dat heft de eenheid in God en het geloof ook niet op.
gravo