Moes Tuin merkt op: Er is zoveel onwetendheid en alles wordt automatisch voor waar aangenomen omdat het nu eenmaal zo is of de dominee dit zegt of het kerkverband.
Waar is het zelfonderzoek
Denk aan de Joden in Berea die het Woord hoorden (niet van de dominee want die was er helemaal niet in de eerste christengemeenten) maar ze hoorden het woord van verschillende leraars en onderzochten zelf nogeens de Schriften of het wel waar was en het klopte.
De dwalende kerk....als je dit opschrijft schiet iedereen in een kramp van boosheid want dat mag je niet zo stellen.
En we slapen weer verder in de luiers en we wipperen in de wippertjes weer op onze zo geliefde en vertrouwde kerkorde en dogma s en het is te hopen dat we van onze blindheid eens ziende mogen worden.
Terecht een juiste opmerking. Het voorbeeld wat aangehaald wordt terzake van de Joodse gemeenschap in Berea heeft ook een aanleiding. Wij, Joden, kregen drie keer per jaar de gelegenheid om op een van de Bijbelse feesten naar Jeruzalem te gaan. Slechts de rijken onder hen konden zich dat veroorloven. Zij gaan en horen dat Yeshua in Israël optreed en veel wonderen daar verricht. Vanuit de schriften weten zij dat dit alles voorzegd is. Iedere keer krijgen zij de reisverslagen te horen van hen die daar geweest waren en hun getuigenis weergaven. Er was al een zekere kennis aanwezig in deze kleine Joodse gemeenschap. De kruiziging die heeft plaats gevonden zal ook hen ter ore zijn gekomen. Het was een belangrijk gegeven en de nadrukkelijke instructie die er volgden vanuit de Hoge Raad, die voornamelijk bestond uit Sadduceeën, die de lichamelijke opstanding uit de dood ontkenden was hen niet onbekend.
De connectie vanuit Jeruzalem naar de individuele Joodse gemeenschappen werden in stand gehouden door hen die regelmatig naar de feesten konden gaan. Er waren dus geruchten dat Yeshua opgestaan was uit de dood en de vele ooggetuigen die dat konden bevestigen zorgden voor de nodige verwarring en gingen rechtstreeks in tegen de leer van de Saduceeën. De groep van de Farizeeën, waar de kerk (helaas) zo vaak op afgeeft geloofden wel in de opstanding uit de doden, maar zij waren slechts een minderheid. Wij zien dat ook in onze dagen: het gros van de mensheid gelooft niet dat de doden weer tot leven kunnen komen.
Hoe betrouwbaar is het verslag van een persoon, die op weg gaat naar een van de Hoge Feesten in Jeruzalem? Dikt deze dit aan, om daarmee een verhoogde status te krijgen en zich op te werpen als een specialist in het overbrengen van de verhalen? Kijk, daar zit nu het grote gevaaar, de boodschap van een mens kan zeer geloofwaardig overkomen. En zo hoort het ook te zijn, anders geef je een vals getuigenis af. Hoe kan je toetsen of iets waar is wat er allemaal gezegd wordt? Dan moet je onhafhankelijke bronnen raadplegen. Een van die bronnen is de Thora en de profeten, de psalmen en kronieken en vastgelegde geschiedenis van Israël. De Joodse bevolking in Berea hoorden van Paulus en Silas wat er werkelijk was gebeurd. Zo ongeloofwaardig, want ook zij kenden het standpunt van de Hoge Raad inzake de opstanding. Paulus die als een Farizeeër is opgeleid behoorde tot de minderheid. Hij zal met enkele teksten de gouden lijn hebben weergegeven aangaande de Messias.
Meer had hij niet nodig. Wat is de reactie daarop? Niet Paulus gaat hen verder overtuigen maar de Joodse samenleving in Berea gaat zelf, na een hint van Paulus op onderzoek uit. Wat leert ons dat in deze dagen? Zelfonderzoek om letterlijk te lezen wat er staat. Zij hadden de juiste vertaling en geschriften voorhanden en konden daarin de lijn herontdekken die de Eeuwige daarin had laten opschrijven. Velen onder u beheersen de grondtaal niet en ook het Grieks is ook maar een vertaling van het Hebreeuws. Ineens beseft u dat u afhankelijk bent geworden van iemand die wel de taal kent. Maar dan bent u er nog niet, ook de beleving van de context en de cultuur horen daarbij vertaald te worden.
Dan heb je een probleem want een beeldspraak moet dan uitgelegd worden en daar heb je gewoon wat meer woorden voor nodig. Ineens beseft men dat de predikant de zwakste schakel is geworden. Als deze het niet begrijpt en kan uitleggen dan ontgaat de intentie van de boodschap. Hij zal zich er ook niet aan wagen om een moeilijk onderwerp ter hand te nemen. De meest eenvoudige zaken, die wel te begrijpen zijn, zal hij ten gehore brengen. Vele predikanten hebben wel degelijk een roeping ontvangen om het Evangelie te verkondigen en ook ik eer hen in die functie. Net als de Joodse samenleving in Berea, luister ik naar wat zij hebben te vertellen en tegelijkertijd lees ik wat er werkelijk staat geschreven. Wij missen een man als Paulus, die je om raad zou kunnen vragen. Hij denkt als een Joodse Farizeeër en legt vanuit die invalshoek de schriften uit. Dan past hij ook nog iets toe door paradoxen te gebruiken en missen wij de klankkleur in zijn stem.
Dan kom ik hel dicht bij het onderwerp wat wij met elkaar bespreken. Hoe is het geestelijke niveau in de gemeente? Zijn wij bereidt om te luisteren naar een uitleg die wat verder van onze cultuur af staan en die uitstekend past in de context van die tijd waarin het woord woord op schrift werd gesteld? Zitten we midden in een proces van het nog steeds verschonen van luiers of zijn we toe aan geestelijk volwassen te worden. Het respect voor elkaars mening dient tot opbouw. Net zoals de eerste ooggetuigen die met berichten kwamen uit Jeruzalem. Geloven wij die nog of gaan we het toch maar onderzoeken.Dan bent u en ik op weg naar de volwassenheid en kunnen wij een bouwsteen worden voor de gemeente / synagoge waar wij ons thuis voelen en de Eeuwige dienen. Laat het geen dwalende kerk gesprek worden maar een zoekende gemeenschap. Er is meer wat ons samenbind dan wat ons van elkaar scheidt.