meribel schreef:Wat leuk Mortlach..een dochter!
Ik heb er drie en de slaapkamer was gewoon neutraal blauw( wat kinderen tegenwoordig een elza kleur vinden dus al lang niet meer een jongenskleur) en heb ze net zoveel auto's als poppen gegeven. En altijd neutrale kleding als baby en zo lang mogelijk
Ja, precies. In België zijn die kleuren toch ook 'omgedraaid' en wist je dat roze vroeger echt een mannenkleur was? De soldaten van Napoleon liepen er nog in. Want roze komt van rood en dat is een 'krachtige' kleur, veel meer dan blauw.
Mijn stiefdochter (nu 12) dacht tijden lang dat mijn vrouw een hekel had aan roze, omdat speelgoed en kleren werden afgewezen als ze roze waren. Mijn vrouw heeft geen hekel aan roze, maar wel aan het feit dat het de ENIGE optie is voor meisjes.
Gisteren toevallig een speelgoedcatalogus van de plaatselijke Intertoys doorgekeken en de sekse-scheiding daar was echt schokkend. Alles was gescheiden, zelfs de muziekinstrumenten (jongetjes voor trommels en elektrische gitaar; meisjes voor akoestische gitaar (roze) en microfoons).
Echter dat sekse er niet toe doet..dat het nurture is ipv nature..dat geloof ik niet meer. De meiden speelden liever vader en moeder autootje ipv er mee te rijden en als ze bepaald moment zelf kleren gaan uitzoeken is er een voorliefde voor glitter en roze (wat we dus meisjes kleren noemen). Ineens ging die liefde ook weg hoor en werden het weer blauwe broeken en was roze weer taboe maar rond de peuterleeftijd is her zo fascinerend voor ze dat er jongens en meisjes zijn en wat die verschillen zijn (even gluren bij elkaar) en wilden ze zich allemaal heel sterk identificeren met hun moeder.
Ik ben dus echt ontzettend benieuws in hoeverre dat dus toch door de 'opvoeding' is bepaald (dat bedoel ik echt heel erg breed: welke filmpjes ze kijken, de opmerkingen die ooms en tantes maken, alles).