Johan100 schreef:'de straf die ons den vrede aanbrengt, was op Hem' staat er. Hij heeft de straf gedragen, zodat het voor ons mogelijk is verzoend te worden.
Overgeleverd om onze zonden, gestorven voor onze zonden. Wat is nu precies je vraag eigenlijk?
De vraag verwerkt in je topic-titel óf de vraag in je openingspost?
H.C. antwoord 37 zegt dat Jezus de straf heeft gedragen. Dit staat ook in de bijbel.
Dat staat er wel, dat is je verschillende keren verteld. Eli, Eli, lema, sabachtani. Mijn God, Mijn God, waarom heeft Gij Mij verlaten?
De Vader straft de Zoon wat een gedachte, hoe is deze gedachte ontstaan !
Er bestaan verschillende opvattingen over de verzoeningsleer 1 Christus victor leer (losprijs model) 2 de leer van de genoeg doening en 3 de leer van de plaatsvervangende straf.
Ik kan dit allemaal niet uitleggen maar wel een tipje van de sluier oplichtten
[*] math 27;46 waar jezus hangend aan het kruis psalm 22 citeert "Mijn God Mijn God waarom heeft u mij verlaten ?""
[*] en jes 53 waar de vader de toorn uit giet over jezus.
Er zijn in het bijzonder twee passages in de bijbel die het voor sommige mensen moeilijk maken om de Christus Victor visie te accepteren, en die worden in deze topic dus ook weer aangehaald, maar dat komt eenvoudig omdat deze tekstgedeelten door een calvinistische bril verkeerd zijn begrepen.
Hier zullen we kort op deze tekstgedeelten in gaan om te laten zien hoe zij in werkelijkheid de Christus Victor theorie ondersteunen. De eerste moeilijke passage is Matt. 27:46, waar Jezus, hangend aan het kruis, Psalm 22 citeert: "Mijn God Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?"
Heel vaak is hierover onderwezen dat dit een oordeel was, waarin Jezus volledige scheiding van de Vader moest verduren terwijl de zonde van de wereld op Hem werd gelegd. Omdat de Vader niet naar zonde kon kijken keerde Hij zich van de Zoon af, en de Zoon ervoer volledige scheiding op een manier die Hij nog nooit ervaren had. Dit is een verschrikkelijk idee. Gelukkig was dit absoluut niet wat er gebeurde. Toen Jezus uitriep: "Mijn God mijn God, waarom hebt U mij verlaten? citeerde Hij de eerste regel van Psalm 22, wat een Messiaanse Psalm is. Voor de Joden in de tijd van Jezus betekende het citeren van één regel uit een psalm het citeren van de hele psalm.
hoe Dat was de manier waarop ze dit zagen en ze zouden hebben geweten de rest van de psalm ging omdat ze hem manier was het een soort steno.
Dit betekent dat Jezus naar Psalm 22 in en zijn geheel verwees, niet alleen naar de eerste regel.
Wanneer we de psalm lezen, ontdekken we dat het niet gaat over een scheiding tussen de Vader de Zoon, maar in plaats daarvan over Christus Victor die Psalm 22 begint met de beroemde zin: "Mijn God Mijn God waarom hebt U mij verlaten?", waarna het verder gaat met de pijnlijke ervaring Jezus had van verraden, veracht en gekruisigd te worden.
Scheiding van de Vader was echter geen onderdeel van zijn ervaring, zoals we zien in vers 25: "Want Hij heeft de ellendige in zijn ellende niet veracht en niet verafschuwd; Hij heeft zijn aangezicht niet voor hem verborgen, maar Hij heeft gehoord, toen hij tot Hem riep." De psalm voert tot de tegenovergestelde conclusie van wat de meeste mensen denken wanneer ze alleen de eerste regel lezen. Beginnend bij vers 28:
Alle einden der aarde zullen eraan denken en zich tot de HEERE bekeren: alle geslachten van de heidenvolken zullen zich voor Uw aangezicht neerbuigen. Want het koningschap is van de HEERE, Hij heerst over de heidenvolken. Alle groten der aarde zullen eten en zich Allen die in het stof neerdalen en hun ziel niet in het leven kunnen behouden, zullen voor zijn aangezicht neerbukken. Het nageslacht zal Hem dienen, en aan de Heere toegeschreven worden tot in generaties Zij zullen komen en zijn gerechtigheid verkondigen aan het volk dat geboren zal worden, want Hij heeft het gedaan. (Psalm 22:28-32)
Dit verklaart waarom de eerste gelovigen dit konden lezen en interpreteren als Christus Victor, terwijl latere gelovigen, die veel verder verwijderd waren van de oorspronkelijke context, uit konden komen. op een scheidingsvisie. Toen zij hoorden dat Jezus Psalm 22:1 citeerde, wistten de Joden en de gelovigen die bij de kruisiging aanwezig waren, en de eerste gelovigen die hier later over lazen, dat Hij zijn ervaring aan het kruis vergeleek met de verhaallijn van Psalm 22
Het tweede gedeelte dat problemen geeft is Jesaja 53, dat gaat over Jezus als de lijdende knecht. Wat we in de eerste plaats over Jesaja 53
moeten begrijpen is dat er door de jaren heen met de vertaling is geknoeid, gebaseerd op de veranderende verzoeningstheorieën. Dit betekent dat de meeste moderne vertalingen van dit tekstgedeelte zwaar beïnvloed zijn door de calvinistische denkwijze.
Dit geldt niet alleen voor dit gedeelte maar ook voor de bijbel als geheel; voor dit gedeelte is het echter in het bijzonder relevant. omdat onze moderne bijbels allemaal calvinistisch beïnvloed zijn, moeten we veel verder terug om boven tafel te krijgen wat de tekst werkelijk zegt.
De beste optie hiervoor is de Septuaginta (LXX), de vertaling die Jezus gelezen zal hebben, die rond 200-300 voor Christus uitgebracht werd. Het was de standaard Griekse bijbel uit die tijd Als we de LXX bestuderen en sommige letterlijke vertalingen van Jesaja 53, zullen we tot een heel andere conclusie komen dan die uit onze moderne vertalingen naar voren komt.
Het grootste verschil is in de kern dat de moderne vertalingen het beste lijken te passen bij een visie van plaatsvervangende straf, waar de Vader zijn toorn uitgiet over Jezus terwijl de betere vertalingen laten zien dat Jezus de zonde op zich nam. alsof het een plaag was en dat de Vader Hem daarna reinigde van de plaag van de zonde Maar Hij is om onze overtredingen verwond, o onze ongerechtigheden verbrijzeld. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen (Jesaja 53:5 HSV) Hij werd ziek vanwege onze zonden; de pedagogie van onze vrede was op hem, met zijn kneuzingen werden wij zelf genezen (Jesaja 53:5 Lxx 4)
Het grote verschil tussen deze vertalingen zit hem in het feit dat zonde Hem teisterde en dat wij genezen werden. Dit ging niet over het uitgieten van toorn over de zoon; dit ging over het voorzien in genezing voor de (zonde) ziekte' van de mensheid. [Het vers Jesaja 53:4, "Maar hij was het die onze ziekten droeg, die ons lijden op zich nam. wij echter zagen hem als een verstoteling, door God geslagen en vernederd", is in dit verband heel verhelderend. Dit vers geeft aan hoe het lijden van Jezus geïnterpreteerd moet worden: Bij de kruisiging was God Jezus niet aan
het slaan (de menselijke denkwijze volgens dit vers), maar Jezus nam zelf de zonde,ziekte' op zich (zie verder Jersak en Hardin, Stricken by God?)
Deze introductie in vers 4 context die leidend is voor de verdere is de vertaling van de rest van Jesaja 5 Volgens 'Barne's Notes on the Bible' moet Jesaja b vertaald worden met "Het lijden dat ons de vrede aanbrengt was op Hem". Volgens Barne verwijst dit woord (dat hier met lijden wordt vertaald] niet noodzakelijk naar straf, hoewel het dikwijls op die manier gebruikt wordt...Het kan hier strikt gezien geen straf betekenen- omdat, waar geen schuld is ook geen straf is, en de Verlosser niet gezondigd had; maar het betekent dat Hij het lijden op zich nam, wat de vrede voor diegenen voor wie Hij stierf zou waarborgen- dit lijden dat, als zij dit zelf hadden kunnen ondergaan, hun vrede met God zou hebben aangetast. Het woord vrede betekent duidelijk hun vrede met God; verzoening met hun Schepper.
"55 De tekst gaat verder met de wonden die hij opliep, brachten ons genezing" (GNB). En dan: "Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons ieder naar zijn eigen weg. Maar de HEERE heeft de ongerechtigheid van ons allen op Hem doen neerkomen" (Jes 53:6 HSV) Samengevat zou een betere vertaling van Jesaja 53:5,6 dus zijn: Hij werd ziek vanwege onze zonden; de pedagogiek van onze vrede was op hem, met zijn kneuzingen werden wij zelf genezen. Het lijden dat ons de vrede aanbrengt was op Hem, de wonden die hij opliep, brachten ons genezing. Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons ieder naar zijn eigen weg. Maar de Heer heeft de ongerechtigheid van ons allen op Hem doen neerkomen.] Dit is het verzoeningsgedeelte van het verhaal- en niet dat God hem uit woede, toorn en straf heeft doodgeslagen. In plaats daarvan werden het lijden, de ongerechtigheid, de overtredingen en al die dingen op Jezus gelegd als het verzoeningslam. Dat is iets volkomen anders dan het idee dat Jezus door God gestraft werd om onze zonden.
Verder kijkend zien we in vers 8 Om de zonden van mijn volk werd hij geslagen (Jes. 53:8) De Youngs' literal Translation zegt hier: "By the transgression of my people he is plagued" (Jesaja 53:8, dit is: "door de overtreding van Mijn vo wordt hij gekweld')
We hebben hier twee verschillende woorden, om en door de NBV zegt om de zonden van mijn volk werd hij geslagen maar om is geen accurate vertaling.
Het woord om suggereert plaatsvervanging, wat betekent dat wij gestraft hadden moeten worden, en dat Hij tussenbeide kwam om ons werd gestraft. Wat de YLT zegt is de betere vertaling, door de overtreding en niet om de overtreding. En in plaats van geslag (of gestraft) zegt de YLT gekweld, als door een ziekte. Met woorden de plaag refereert aan hoe het voor Hem was toen de ziekte (zonde van Israël op Hem als volmaakt, gezond, zondeloos lam werd gelegd. Hij werd gekweld door hun overtreding.
Het gedeelte gaat verder: Maar het behaagde de HEERE Hem te verbrijzelen, Hij heeft Hem ziek gemaakt (Jesaja 53:10 HSV)
En de Heer verlangde er naar om Hem van de plaag te reinigen Jesaja 53:10 LXX)
Twee verzen eerder zien we dat er een ziekte of plaag op Jezus werd gelegd, nu staat hier dat het de Heer plezierde om Hem van deze plaag te reinigen.
Opnieuw geformuleerd wil dit zeggen dat in deze passage de zonde gezien wordt als een ziekte die de mensheid heeft en dat het verzoeningslam, Jezus de lijdende knecht, in de situatie stapte en de ziekte op zich nam- Hij droeg onze zonden, lasten, verdriet en al deze dingen als een plaag naar het kruis. Door zijn dood en opstanding nam Hij deze plaag mee het graf in en toen Hij het graf uitkwam, liet Hij dat alles daar in achter.
Met als resultaat dat Hij een nieuwe schepping en een nieuw ras uit de tweede Adam deed opstaan.
Zonder de bril van de moderne verzoeningstheorieën waar Vader en Zoon een controverse hebben, ontstaat er een totaal ander beeld uit dit tekstgedeelte
