Anoniempjess1 schreef:mede gelovigen,
Momenteel heb ik het zwaar, zoals aan de titel te zien ben ik homofiel. MAAR GEEN HOMOSEXUEEL. Ik bid elke avond tot God of ik kan genezen van deze gevoelens? Maar kan dit wel. Dit is geen discussie stelling ik wil gewoon graag een antwoord voor eens en altijd. En alsjeblief neem mij mee ik het gebed. Voor vele mensen klinkt dit als zielig doen. maar ik lijdt sterk hieronder en voel me een minder mens dan iedereen. Bid alsjeblief voor mij want ik weet niet of dit vol te houden is.
Met vriendelijke groet,
Een normale jongen die het momenteel erg zwaar heeft
Voor eens en voor altijd. Dat blijft bij mij hangen. Daaruit proef ik dat je de vraag die je hier openlijk stelt voor jezelf misschien al beantwoord hebt. Voor eens en voor altijd. Daar druk je mee uit dat de beslissingen die je neemt, blijvende beslissingen zijn die niet meer kunnen worden teruggedraaid.
Laat ik je eerlijk zeggen hoe ik er over denk. Ik wijk daarmee wat af van wat veel christenen van reformatorische komaf vinden.
Het onderwerp homofilie is een buitengewoon lastig onderwerp op een forum als Refoweb. Als dit onderwerp aan de orde komt, en dat is al een paar keer gebeurd, dan blijft er na korte tijd alleen nog ruimte voor zeer sterk verwoorde meningen. Het onderwerp is controversieel. Men strijdt voor het eigen standpunt met een grote vurigheid. In dat geweld (dat is de reden dat dit onderwerp vaak toch weer wordt geblokkeerd) is er eenvoudig geen ruimte voor kwetsbare, persoonlijke vragen. Als je met de vragen leeft die je nu stelt, is de kans groot dat je niet echt gehoord wordt.
Mijn eerste advies zou dan ook zijn: zoek een minder openlijke plek voor je vragen, zoek in een kleinere kring naar een antwoord.
Ik meen persoonlijk dat homofilie geen ziekte is. Je kunt het mijns inziens ook niet ontkennen. Je kunt niet zeggen tegen jezelf: "die homofilie, die is er eigenlijk niet". Het is er luid en duidelijk. Wat gebeurt er als je toch een leven leeft waarin iets wat luid en duidelijk aanwezig is, wordt weggehouden, wordt ontkend of als geestelijke afwijking wordt meegetorst? Dan wreekt het zich op een dag. Het is niet alleen de seksualiteit die zich plotseling opdringt en ongecontroleerd naar boven kan komen in zo'n geval. Erger is dat ook alle weggestopte liefdes, alle afgekapte vriendschappen, elke gesmoorde gevoeligheid, iedere vorm van aantrekkingskracht die je voor een ander voelde, kortom alle frustraties van deze onleefbare gebondenheid een uitweg vindt. Verbittering, hardheid, onbuigzaamheid en kilheid kunnen voortkomen uit jarenlang gebrek aan intense en intieme liefde.
Het is niet alleen de seksualiteit die bevredigd moet worden, nee, het is mijns inziens veel sterker de grote hang naar liefde en genegenheid die niet gemist kan worden. Geen mens kan zonder liefde. Je kunt niet je hele leven teren op "een goed gesprek" of op "veel begrip" of op "nou, sterkte hoor". Elk mens verlangt naar aanspraak, naar een thuis, naar een levensgezel, naar liefde, geborgenheid en een intiem samenzijn, waarin je niet meer een rol hoeft te spelen, maar waarin je jezelf bloot kunt geven. Liefde en trouw, dat kan ook in een homoseksuele relatie.
Want hoezo zou een mens het allemaal alleen moeten doen? Het is niet goed dat een mens alleen is.
Daarom heb ik altijd gepleit voor het samenleven van homofiele mensen. Als een pastorale zorg voor mensen die ondanks het hebben van een partner van het gelijke geslacht toch kunnen lijden aan de verdrietigheid die met hun geaardheid gegeven is: dat er geen gezin gevormd kan worden.
Want dat vind ik het moeilijk te dragen gebrek aan homofiele relaties: er blijft altijd een gemis. Er zal geen nageslacht zijn, de liefde verwekt geen leven.
Daarom hou ik ook niet van de term "homohuwelijk", alsof huwelijk alleen gaat om de twee partners. Nee, het huwelijk gaat ook en met name om de kinderen die uit de liefde en de trouw van het huwelijk geboren worden.
Enigszins afwijkend mijn standpunt wellicht. Maar wel eerlijk gemeend.
En wat dat "voor eens en voor altijd" betreft: niet alle dingen zijn voor eens en voor altijd. Iedereen verandert, de tijd haalt je in, ooit zul je terugkijken op deze tijd en zien dat er toch wat veranderd is.
Er is maar één zaak voor eens en altijd, en dat is de liefde.
Dat is dus God Zelf, want Hij is liefde.
Zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid.
Ook dat is voor mij een argument als het gaat om dit onderwerp.
Al had ik alles, maar ik had de liefde niet.........
gravo