Berichtdoor Niagara » 09 nov 2016 08:12
Het slachtoffer zelf is degene die bepaalt of er naar de politie gegaan wordt en juridische stappen genomen worden. De rol van de kerkenraad is meestal een stapje daarvóór: aanhoren, indien gewenst bemiddelen en tuchtigen. Er zijn slachtoffers die dit voldoende vinden. Als zij dit niet vinden kunnen zij naar de politie. Waarom veel mensen eerst voor de kerkenraad kiezen is denk ik omdat dit 1. een kleinere stap is, 2. De kerkenraad vaak meer oog voor het slachtoffer heeft, 3. Waar de kerkenraad waar mogelijk de verbinding en een zo natuurlijk mogelijke oplossing zoekt (dmv sociale en gewetensdruk) drijft de juridische vorm mensen juist uit elkaar en gaat het daar slechts om de kille feiten, wat het slachtoffer uiteindelijk vaak niet helpt, maar juist gapende wonden achterlaat. Een rechtszaak wordt vaak opgevat als een grotere motie van wantrouwen dan een tuchtiging door de kerk, wat zeker een rol kan spelen als het geweld binnen familie heeft plaatsgevonden. Als de familie kerkelijk is kan de kerk ook meer binnenkomen en de omstaande familie bewegen tot medelijden met het slachtoffer, waar een rechtszaak de harten verhardt. Ook kan het rechtsproces veel langer duren dan hulp van de kerkenraad. Van alle slachtoffers van seksueel misbruik doet sowieso maar een fractie aangifte, vaak als het direct te bewijzen is, wat in de meeste gevallen niet zo is, en als het misbruik door een onbekende of vage kennis gepleegd is eerder dan als het om incest gaat. Zit de pleger in een autoriteitsfunctie, dan durft het slachtoffer misbruik ook vaak niet te melden. Dit vind ik ook niet gek. De kille bewijsbare feiten van het recht stroken vaak niet met de kwetsbaarheid van het verwonde slachtoffer. Dat het recht uitgaat van onschuld totdat schuld bewezen is, is natuurlijk goed te bescherming van de beklaagde, maar zorgt wel dat schuld die niet bewezen kan worden als onschuld gezien wordt, wat het slachtoffer niet tot zijn recht laat komen.
Voor mensen die bewijs hebben en die inschatten dat ze recht gedaan zal worden kan een rechtzaak inderdaad de weg zijn. Voor veel slachtoffers is dit echter niet het geval. De kerkenraad kan hier soms uitkomst in bieden, soms ook niet. Er zullen tussen die cijfers vast ook situaties zitten waar een kerkenraad daadwerkelijk mensen tegengehouden heeft hun recht te halen, en dat is dieptriest. Maar zie niet alle zaken die het recht niet gehaald hebben zo. Sommige mensen kiezen loyaliteit aan familie boven aangifte, anderen hebben simpelweg niet voldoende bewijzen en krijgen te maken met een disfunctie in de wet, sommigen zien hun probleem voldoende erkend en/of opgelost zonder rechtsgang, het cijfer bestaat uit vele verschillende situaties. Ik hoop dat dit je angst wat kan relativeren.
