Wetslezing tijdens de kerkdienst (een vraag hierover)

[MoesTuin]

Tijdens de erediensten in veel kerken wordt nog altijd op zondag (meest in de ochtenddienst) de wet voor gelezen (de 10 geboden)
Nu lezen we in de bijbel dat Christus de wet vervuld heeft en we leven uit genade alleen.
Ik hoorde eens de uitspraak dat als in een kerkelijke gemeente de wet voorgelezen wordt tijdens de dienst, deze gemeente nog onder de wet leeft en niet uit genade.
Dat vind ik wel een wat harde uitspraak aan de ene kant, omdat in gemeentes waar de wet gelezen wordt, ook te horen is van de rijkelijke genade in Christus, hoewel aan de andere kant ik twijfel, dit kan best wel eens zo zijn gezien we leven niet meer onder de wet (die Christus vervuld heeft en wij niet kunnen houden , niet naar kunnen leven voor de volle 100 procent) maar we nu leven uit genade in Christus als we Hem kennen in ons hart en bij Hem uitkomen met al onze zonden en tekorten en keer op keer vergeving vragen hiervoor bij Hem (klinkt goedkoop, maar is duur betaald met Zijn bloed)
Tevens is het een feit dat de wet ons niet kan behouden en enkel Christus kan ons behouden ( "Wie in Mij gelooft zal Eeuwig Leven")
de wet geldt dus dan eigenlijk helemaal niet meer voor ons (10 geboden was gericht op de tijden ver voor ons)
Klopt dit?



Hoe kijken jullie hier tegen aan?

[Arco]

Er is al veel gediscussieerd over wet en genade.

Laat ik beginnen met te stellen: de Tien Geboden staan niet in de Bijbel. De perikooptitels, die boven Ex. 20 en Deut. 5 staan zijn vaak misleidend. Er wordt ook tijdens kerkdiensten gezegd dat men leest "de wet van de Tien Geboden". Maar als we goed lezen in de tekst, dan zien we dat er gesproken wordt over "de woorden" of "de tien woorden". Een wezenlijk verschil.

Daarnaast wordt er telkens over de "wet" gesproken. Maar ook dat is niet correct. Het is "Torah", dat betekent: onderwijzing of instructie. In het getoonde plaatje blijkt ook maar weer dat de 'wet' moeilijk is, een zwaar juk. Maar in Ps. 119, dat ook vaak gezongen wordt in de kerkdiensten waar de 'tien geboden' gelezen worden, wordt de goedheid, rechtvaardigheid en heerlijkheid van de Torah bezongen. Ja, er zijn regels in de Torah die door ons, in deze tijd, anders gezien worden. Ook gedeeltelijk bepaald door moderne interpretatie, maar de Torah van God is een Licht (Spr. 6:23).

Een belangrijke kerntekst is Mat. 5:17-19. Hoe kan een vervulde 'wet' afgedaan hebben, maar niet afgeschaft? Juist daarom geloof ik dat de Torah niet is afgeschaft en niet heeft afgedaan. Het is goed dat in kerken de Tien Woorden gelezen worden. Aan de 'wet' herken je je zonden, door genade wordt de straf jou niet aangerekend.

[Cicero]

Ik hoorde eens de uitspraak dat als in een kerkelijke gemeente de wet voorgelezen wordt tijdens de dienst, deze gemeente nog onder de wet leeft en niet uit genade.

Typisch evangelicale zwartmakerij.

De wet wordt voorgelezen omdat volgens de reformatorische leer de zedelijke wet (in contrast met de burgerlijke en ceremoniële wet) nog altijd geldt. Jezus heeft deze wet niet afgeschaft. Daarom gelden de 10 geboden gewoon altijd nog.

Hoe strikt dat genomen wordt verschilt een beetje. In puriteinse richting gaat men een stuk in de richting van de wet als burgerlijke wet, met strikte zondagsheiliging en handen afhakken bij stelen, enzovoort. Die invloed zie je nog altijd. Aan de andere kant heb je bijvoorbeeld Calvijn zelf, die veel pragmatischer met het 4e gebod omging omdat die volgens hem deels ceremonieel was en de sabbat niet meer gehouden hoefde te worden. Het zedelijke aspect was volgens hem dat een rustdag, op welke dag ook, goed was voor de kerkgang en de arbeiders.

Bovendien heb je in de reformatorische theologie de tweeslag 'wet en evangelie'. Dan moet je wel weten wat de wet is natuurlijk.

[dalethvav]

Nu lezen we in de bijbel dat Christus de wet vervuld heeft en we leven uit genade alleen.

Dat is een vaak gebruikt argument, maar zo staat het er beslist niet.
Er staat veel meer (Matt. 5;17-18):
"Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet (Thora, onderwijzing) of de Profeten af te schaffen; Ik ben niet gekomen om die af te schaffen, maar te vervullen.
Want, voorwaar, Ik zeg u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet één jota of één tittel van de Wet voorbijgaan, totdat het alles geschied is."

En kijk b.v. eens naar Rom. 13:8-10, en dan met name vs 9. Dat lijkt toch verdacht veel op dat wat we in de z.g. 10 geboden lezen:
Wees niemand iets schuldig dan elkaar lief te hebben; want wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld.
Want dit: U zult geen overspel plegen, u zult niet doden, u zult niet stelen, u zult geen vals getuigenis geven, u zult niet begeren, en welk ander gebod er ook is, wordt in dit woord samengevat, namelijk hierin: U zult uw naaste liefhebben als uzelf.
De liefde doet de naaste geen kwaad. Daarom is de liefde de vervulling van de wet.

Trouwens, het gebod van de liefde zoals we dat vinden in Mark. 12:29-31:
"Hoor, Israël! De Heere, onze God, de Heere is één. En u zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. Dit is het eerste gebod. En het tweede, hieraan gelijk, is dit: U zult uw naaste liefhebben als uzelf."
zijn allemaal citaten uit de Thora (Deut. 6:4,5 en Lev. 19:18).

En, om Arco aan te vullen, je zou eens moeten kijken hoe uitbundig Joden Simchat Thora (vreugde der wet) vieren.

[naamloos]

Ik hoorde eens de uitspraak dat als in een kerkelijke gemeente de wet voorgelezen wordt tijdens de dienst, deze gemeente nog onder de wet leeft en niet uit genade.

Bij ons (evangelisch) zeggen ze m.b.t. de 10 woorden: zo gemakkelijk kom je er niet vanaf. Voor ons geldt de wet van Christus (zoals Jezus en Paulus zeggen)
Je bent er dus niet als je geen overspel en moord hebt gepleegd, nee je mag in je hart geen andere vrouw begeren en niet boos zijn op je broeder enz. Zie de bergrede!
Ik lees nergens dat de wet afgeschaft is, en ook Paulus hield de wet gewoon en zegt dat hij niets gedaan heeft tegen de voorvaderlijke gebruiken.
Maar het Sinaitische verbond was met Israël gesloten, dus is het niet correct de 10 woorden (onderdeel van dat verbond) aan de heidenen op te leggen. (zie ook Hand. 15)
Bovendien is het sabbatgebod een teken van het verbond tussen God en Israël. Exodus 31:13, Ezechiël 20:12 Ook heb Ik hun Mijn sabbatten gegeven, om een teken te zijn tussen Mij en hen, zodat zij zouden weten dat Ik de HEERE ben Die hen heiligt. (= apart gezet)

[benefietdiner]

De kerk waar ik momenteel kerk lezen ze de oudtestamentische wet aangevuld met het antwoord wat Jezus gaf op een vraag van een farizeeër wat de kern van de Tora was: "... Gij zult de HERE, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten." (Matteüs 22:37-40)
Jezus vertelde daarmee niets nieuws ten opzichte van de wet van Mozes, want daarin lezen we: "Luister, Israël: de HEER, onze God, de HEER is de enige! Heb daarom de HEER, uw God, lief met hart en ziel en met inzet van al uw krachten." (Deuteronomium 6:5)
"... Heb je naaste lief als jezelf. Ik ben de HEER." (Leviticus 19:18)
Deze samenvatting van de Tora is tegelijk de grondwet van de nieuwtestamentische wet. Het wordt ook wel de wet van Jezus of de wet van liefde genoemd.

[ereunao]

Ex. 20 en Deut.5 zijn net zo goed hoofdstukken uit Gods Woord als alle anderen. Daarom is er niets tegen als die op zijn tijd ook gelezen worden. Maar de plaats die de wetslezing in de liturgie inneemt spreekt boekdelen. Want hier zit de gedachte achter dat de n-testamentische Gemeente hier nu zit als het ‘geestelijke Israël’. Het doet daarom vreemd aan als die Gemeente die belijdt met Chr. door de wet der wet gestorven te zijn haar eredienst begint zich de wet van Mozes voor te laten lezen!

Want als wij nu door de dood van Christus van de wet vrijgemaakt en door Zijn opstanding een nieuw hemels leven deelachtig geworden zijn, zo kan de wet onmogelijk onze levensregel zijn. Het richtsnoer voor onze wandel moet in overeenstemming zijn met ons leven. Zijn wij in de toestand van de eerste Adam, dan is de wet ons richtsnoer, want zij is de levensregel voor de dood, omdat zij tot dode zondaars komt. Zijn wij echter in Christus geplant, dan kan de wet onmogelijk onze levensregel zijn, omdat wij niet meer dood, maar levend gemaakt zijn. Een levend gemaakte met Christus kan onmogelijk de levensregel van de dood tot richtsnoer voor zijn wandel aannemen. Is Christus ons leven, dan moet ook Christus Zelf onze levensregel zijn. Er is dan geen sprake van de wet, noch tot rechtvaardigmaking, noch als richtsnoer voor de wandel. Christus is het voorwerp van de beschouwing. Hij heeft de Vader volkomen verheerlijkt; in Hem vinden wij de werken voorbereid waarin wij moeten wandelen. Christus nu leeft in ons. En zoals het geloof in Christus dit leven doet ontstaan, zo is ook het geloof in Christus de kracht van dit leven. ‘En hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof in de Zoon van God, die mij liefgehad heeft, en zichzelf voor mij overgegeven heeft’ (Gal.2:.20). Dezelfde Christus dus, die de Bron van het leven is, Die ons leven is, is ook het voorwerp van onze aanschouwing. De gelovige leeft niet door het zien op de wet, maar door het zien op Christus, en op Hem alleen. Door deze aanschouwing worden wij Hem ook in de wandel gelijkvormig. ‘Wij allen, met ongedekt aangezicht de heerlijkheid des Heeren als in een spiegel aanschouwende, worden naar hetzelfde Beeld in gedaante veranderd van heerlijkheid tot heerlijkheid, als van des Heeren Geest’ (2 Kor. 3:18).

Ik weet dat onze wijkpredikant hier in zijn hart precies zo over denkt; daarom volstaat hij soms met de samenvatting. Maar hij kan het onmogelijk altijd en helemaal overslaan; want dan zit de volgende morgen zijn inbox vol met protestberichten die hem van ant-nomianisme beschuldigen. Want de Reformatie is blijven steken in de rechtvardigingmaking en is nooit aan de Geest van Pinksteren toegekomen.mvrgr: ereunao

[learsi]

De wet (als de 10 geboden) kan gekend worden als eis en als belofte.
Als eis voor de natuurlijke mens en als belofte voor de geestelijke mens.
In beide gevallen is de inhoud van de wet hetzelfde.
De natuurlijke mens kan die wet niet volbrengen en de wet wordt gebruikt om hem te leren dat hij een zondaar is, omdat hij elk gebod overtreedt.
De geestelijke mens gelooft in Christus, draagt het wedergeboren leven in zich, dus ook een wedergeboren hart, d.i. de wet geschreven(gegeven Hebr10) in het hart, die heeft een vermaak in de wet Gods.

[benefietdiner]

De wet (als de 10 geboden) kan gekend worden als eis en als belofte.
Als eis voor de natuurlijke mens en als belofte voor de geestelijke mens.
In beide gevallen is de inhoud van de wet hetzelfde.
De natuurlijke mens kan die wet niet volbrengen en de wet wordt gebruikt om hem te leren dat hij een zondaar is, omdat hij elk gebod overtreedt.
De geestelijke mens gelooft in Christus, draagt het wedergeboren leven in zich, dus ook een wedergeboren hart, d.i. de wet geschreven(gegeven Hebr10) in het hart, die heeft een vermaak in de wet Gods.

Vind dat wel een hele mooie evenwichtige omschrijving.
Hoewel de kerk toch de NT gemeente van Christus is alle twee maar voor blijven lezen in de kerk.

[MoesTuin]

mee eens, alhoewel ik denk dat een samenvatting ook wel kan volstaan.

[ereunao]

moestuin:

mee eens, alhoewel ik denk dat een samenvatting ook wel kan volstaan.

De Thora is eeuwig, maar zij heeft in elke bedeling een andere gestalte en toepassing die past bij de positie en in situatie waarin Gods volk verkeert. De Thora in de vorm zoals God die aan Israël heeft gegeven is na de komst van Christus nooit op de heidenen overgegaan. De levensregel voor de met Christus gestorven en opgestane chr. gemeente vinden wij in de brieven van de apostelen, waarin al de geboden van de decaloog, behalve het sabbatsgebod dat alleen bij Israël past, impliciet terug te vinden zijn. Maar dan wel op het hogere niveau dat bij de met Christus gestorven en opgestane gemeente past. Zie hier voor het 1e en 2e 1Kor.10:14,Gal.3:5, het derde 2Tim.2:19 en voor het vijfde Ef. 6:1, het 6e 1Petr.4:15, zevende gebod Ef. 5 het achtste en het negende in Efeze 4. Het zou dus m.i. beter bij de chr.Gemeente passen als i.p.v. de wet van Mozes uit de brieven gelezen werd

Maar bij de christenjood ligt het m.i. even anders; die is en blijft ook in de gemeente een jood en heeft daarom een heel andere relatie met de Thora dan de gelovigen uit de heidenen. Er is m.i. dan ook niets mis mee als zij de sabbat vieren en krachtens het verbond met Abraham hun kinderen besnijden. Want niet het verbond met Abraham, maar de beloften van het evangelie zijn na de komst van Christus tot de heidenen uitgebreid. Zie Gal.3:8.

mvrgr: ereunao