Er is maar één waarheid - maar welke?

[gravo]

Ik heb onder het topic 'Jehova' een vrij lange reactie gegeven op de stelling dat er maar één waarheid is.
Daarin heb ik het problematische van die stelling uitgelegd. Omdat dit onderwerp niet zo passend was voor dat topic open ik hierbij een nieuw onderwerp over hetzelfde. Want volgens mij is het wel een belangrijk punt [gravo].

Veel gelovigen zijn bang voor postmoderne begrippen als "dit is mijn waarheid" en "dat is jouw waarheid". Volgens hen kunnen er niet twee dingen tegelijk waar zijn. Er is maar één waarheid.

Zonder het op te willen nemen voor die postmoderne idee, dient zich hier toch een probleem aan hoor.

Laten we aannemen dat er maar één waarheid is. En dat er maar twee verhoudingen zijn tot die waarheid: iemand kan overeenkomstig die waarheid spreken of iemand kan niet overeenkomstig die waarheid spreken.
Korter gezegd: iemand kan het goed of fout hebben.

Dan is het probleem natuurlijk: wie bepaalt nu uiteindelijk wat goed is en wat fout. Wie bepaalt nu uiteindelijk wat waar is en wat niet waar.
Want voor beide overtuigingen zijn grote groepen aanhangers te vinden.
Een grote groep zegt: de waarheid is dat God bestaat. Dus als ik zeg dat God bestaat heb ik het goed en een ander die dit niet zegt heeft het fout.
Een andere grote groep zegt: de waarheid is dat God niet bestaat. Dus als ik zeg dat God niet bestaat dan heb ik het goed en een andere die dit niet zegt heeft het fout.

Dit schema van meningsverschil is alleen te doorbreken met onomstotelijke bewijzen. Zodat niemand meer om de waarheid heen kan.
Mijn stelling is dat er noch voor de geloofsvoorstellingen van gelovigen noch voor de aannames van ongelovigen onomstotelijke bewijzen te geven zijn.

Ook in het geval dat er openbaringen in het spel worden gebracht (de Bijbel is Gods Woord en dus de waarheid) kan dit niet. Want dan gaat hetzelfde schema van meningsverschil zich weer richten op de waarheid dat de Bijbel een openbaring en dus Gods Woord zou zijn.
De een houdt vol: nee.
De ander houdt vol: ja.

Dat betekent dat die éne waarheid maar niet op tafel kan komen. En dat de strijd altijd onbeslist blijft. Er is geen bewijs.
Noch voor het een, noch voor het ander.

De enige mogelijkheid die een gelovige heeft om zijn overtuiging vast te houden is zijn geloof. En dat geloof vertrouwt op dingen die niet met het natuurlijke oog te zien zijn. Het geloof is het bewijs.
Niet het een of andere schrandere experiment, niet een wetenschappelijke proefopstelling, zelfs geen openbaring of een idee is het bewijs.
Nee, alleen geloof is in staat om onze geloofsvoorstellingen het predikaat "waarheid" te geven.
Dat is ook de Bijbelse lijn: niet door aanschouwen, maar door geloof. De waarheid kan niet worden aangetoond, die moet worden geloofd.
Niet het natuurlijk oog, maar het geloofsoog ontvangt bewijs. Dat bewijs is alleen geldig, zolang men gelooft. Buiten het geloof is er geen bewijs.

Het sterke van geloof is dat het daarmee onomstotelijk is geworden. Je kunt immers in iets blijven geloven, ook al is er geen spat bewijs voor.
Het zwakke er van is dat anderen, die het niet geloven of iets anders geloven (bijvoorbeeld dat God niet bestaat), ook onverslaanbaar worden.
Ook zij hebben geen spat bewijs voor het niet-bestaan van God. Maar ook zij kunnen daar in blijven geloven, omdat de wetenschap geen uitsluitsel kan geven over de dingen die wij al dan niet geloven, vertrouwen, ons voorstellen of voor waar aannemen.

Het zijn waarheden die alleen kunnen ontstaan en bestaan in en door geloofsvermogen.
Wie zegt dat er één waarheid is zegt dat als gelovige in die waarheid.
Maar die kan dat nooit gezaghebbend en onomstotelijk tegen anderen zeggen.
Want zij geloven dat niet. En dan houdt die waarheid bij die mensen op.

Om het te begrijpen moet je maar eens de rol van Shiva in je eigen leven onderzoeken. Waarschijnlijk is die rol nul komma nul. Waarom? Omdat je er nooit in hebt geloofd, er nu ook niet in gelooft en nooit in zult geloven. Die hele Shiva bestaat niet voor jou.
Maar voor een ander is het bestaan van Shiva een onomstotelijke waarheid, omdat hij daar wel in gelooft.
Maar of Shiva echt bestaat (zeg maar: wat de éne waarheid rond Shiva nu echt is) dat kunnen beiden nooit samen oplossen (noch de gelovige, noch de ongelovige in Shiva).

Dat is en blijft een onkenbare waarheid. Dat geldt voor alle waarheden die niet gezien, maar geloofd worden.

gravo

[vreemdeling]

Die vraag is te groot voor exoterisch gelovigen.
Zolang je meent dat de waarheid buiten het Zelf (God of Heilige Geest) gezocht moet worden, zolang zul je met allerlei mensen van mening verschillen over je (relatieve) waarheid ten opzichte van andere (relatieve) waarheden.
Jezus zegt zelf in zijn leringen dat je het daar (buiten dus) niet zult vinden. Maar exoterisch denkende mensen kunnen dat soort uitspraken van Jezus niet begrijpen/vatten en blijven in kringetjes draaien bij dit soort vragen.

Esoterische geloofssystemen uit velerlei culturen geven daar wel een eenduidig antwoord op.
De énige (absolute) waarheid is alleen te realiseren, niet te beredeneren. God/Waarheid is voorbij oorzaak en gevolg, voorbij de relativiteit waarin we tijdelijk gevangen zitten.
Uiteraard zijn er wel talloze relatieve waarheden, maar ik neem aan dat je daar niet op doelt.

Bij geloofssystemen draait het niet om waarheid, maar om of ze praktisch gezien effectief zijn om je dichterbij God te brengen.
Het ene systeem brengt je sneller dichterbij dan het andere, maar dat hangt ook van jou zelf af.
De waarheid in een geloofssysteem zoeken is een illusie najagen, een geloofssysteem is enkel een nuttig middel dat je ondersteuning en structuur kan bieden. Of je nu wel of niet in dit of dat of helemaal geen geloofssysteem zit, God is altijd bij je en heeft sowieso een persoonlijke relatie met al Zijn schepselen.

[Mortlach]

Bij Boeddhisten (en met name Zen) hoef je met dat 'Ene waarheid'-verhaal niet aan te komen, maar dat systeem heeft dan ook veel meer ruimte voor paradoxen en andere schijnbare tegenspraken.

Sterker nog, het is sterk in de traditie verwerkt d.m.v. zogenaamde koans, raadsels zonder schijnbaar antwoord. Het idee erachter is je realiseren dat die 'waarheid' die je zoekt, niet met woorden is uit te drukken. Iets dat sommigen hier nog wel eens schijnen te vergeten/negeren.

Ook de Boeddha zelf sprak in dit soort 'raadselen'. Toen mensen hem vroegen Nirvana te beschrijven, kregen ze antwoorden als 'niet eeuwig, maar ook niet niet-eeuwig. Binnen de Boeddhistische wereldvisie zijn dit waardevolle antwoorden, ook al kunnen wij hier niets mee. Iets is A, of iets is niet-A, het kan niet allebei tegelijk zijn, in ons denken.

[gravo]

Esoterisch - exoterisch. Ik begrijp wel wat er met deze begrippen bedoeld wordt, maar voor het goede begrip van doorsnee Refoweb-gebruikers zou ik toch liever over uiterlijke en innerlijke godsdienst willen spreken.
Wat betreft het boeddhisme, uiteraard is dit een geheel eigen denkmethode, die het waard is om serieus te nemen, maar ik zou hier niet de kant op willen gaan van het wegwuiven van westerse denksystemen of van het afscheid nemen van de westerse nadruk op waarheid, precisie en exactheid. Immers, dit westerse denkmodel voor religie, filosofie, cultuur en de inrichting van de samenleving is een zeer sterk verbreid model met grote impact.
Neem alleen maar de sterk waarheid-gedreven westerse instellingen als "de wetenschap" en "de rechtspraak". Voor beiden geldt: "de waarheid en niets dan de waarheid". De impact en de waardering voor bewijsvoering en juiste, gerechtvaardigde kennis is zeer groot in de hele wereld. En ook niet meer weg te denken.

De kern van mijn vraag was deze: als we ons denken inrichten rond de stelling dat er maar één waarheid is, hoe moeten wij die waarheid dan op tafel krijgen, gegeven het feit dat er zeer veel verschillende groepen gelovigen een onderling sterk verschillende waarheid verkondigen als zijnde die éne waarheid.

vraag 1: is er wel één waarheid?
vraag 2: indien dat zo is, hoe komen wij er dan achter wat die waarheid is (gegeven de vele religieuze bomen, waardoor we misschien het waarheids- bos niet meer zien).

Om het heel huis-tuin-en-keuken-achtig te maken: Als de éne christen volhoudt dat de Bijbel een openbaring is (en dus Gods Woord en dus een absolute leidraad), maar als de andere christen de Bijbel ziet als een menselijk verslag van Gods daden (en dus niet als regelrechte Godsspraak)...wie gaat tussen die beide overtuigingen dan de knoop doorhakken?

Ik ben van mening dat het vanaf hier een geloofskwestie geworden is en dat het dan ook twee kanten op kan. Zowel de ene overtuiging als de andere overtuiging zal ontstaan. Van beiden kan die zeer strikt zijn, onveranderlijk en door niets of niemand aan te passen (onwankelbaar), maar uiteindelijk stoelt die overtuiging niet op een andere grond dan op die van het geloof. Het is voor een ander niet te verifieren. Het is voor een ander alleen maar aan te nemen, alleen maar te geloven.

De slotsom voor mij is dan ook, dat wij opgeroepen worden om te geloven (te bewijzen valt er niets), maar ook dat wij met dit geloven tegelijkertijd geloofskeuzes moeten maken. Het één geloof ik wel, het ander niet. Zo ontstaan al die verschillende kerken, groepen en godsdiensten.
Wie gelooft bepaalt ook wat hij gelooft. Maar of dat ook overeenkomstig de ÉNE WAARHEID is......God weet het.

gravo

[ben db bd]

Laten we aannemen dat er maar één waarheid is.

Jezus Christus zei: Ik ben de - (niet een) - Waarheid.
Dat neem je voor waar aan of niet. Zonder die aanname voorop, loop je m.i. niet bewust tegen het zichtbare bewijs van die 'verborgenheid' aan.

Esoterisch - exoterisch. Ik begrijp wel wat er met deze begrippen bedoeld wordt, maar voor het goede begrip van doorsnee Refoweb-gebruikers zou ik toch liever over uiterlijke en innerlijke godsdienst willen spreken.

bedankt voor uw explicatie. (volgens mijn woordenboek resp. 'alleen voor ingewijden toegankelijk', of 'onder de algemene bevatting vallend').

Om het heel huis-tuin-en-keuken-achtig te maken: Als de éne christen volhoudt dat de Bijbel een openbaring is (en dus Gods Woord en dus een absolute leidraad), maar als de andere christen de Bijbel ziet als een menselijk verslag van Gods daden (en dus niet als regelrechte Godsspraak)...wie gaat tussen die beide overtuigingen dan de knoop doorhakken?

Die twee zijn m.i. niet strijdig en kunnen beide waar zijn. De Bijbel kan immers Gods Woord zijn dat door verslagleggers is opgeschreven?
(u kunt uw boodschap ook door uw secretaresse uit laten tikken en dat wel controleren).
Voor mij en trouwens miljoenen anderen meer, heeft God die verslaglegging in de gaten gehouden om het waarheidsgehalte overeind te houden.
Het moet natuurlijk ook mogelijk zijn dat de Heere wat onbelangrijke foutjes in de overschrijvingen heeft toegelaten, welke geen kwaad doen. Wat overigens reuze meevalt, zoals vaak door deskundigen wordt gezegd.
( in de vertalingen zijn aantoonbaar fouten gemaakt, weten we. Waarschijnlijk ook gewoon niet te voorkomen. Daarom is verschillende vertalingen er op naslaan vaak verhelderend.)

Onze missionair werker hield vanmorgen de preek en vertelde van een ongelovige welke wel vaker door hem aangesproken was, doch nu door een veel te 'toevallige toevalligheid' tot waar geloof begon te komen en daar van Godswege verder in gevoed wordt.

[vreemdeling]

Er ís buiten de esoterisch vindbare Waarheid geen absolute waarheid, enkel relatieve waarheden.

Als Jezus spreekt van de Heerschappij van God, dan heeft hij het over die absolute Waarheid die enkel vanuit het gezichtspunt van God zelf bestaat. Zolang je die Heerschappij van God (ook wel Heilige Geest genoemd) niet bent binnen gegaan, leef je schijnbaar en tijdelijk in een duale wereld met jezelf als subject en de wereld om je heen als objectieve wereld.

In de Heerschappij van God bestaat die tweedeling tussen subject en object niet, voor God (in de Waarheid) is alles Subject, daarom is God ook 1 en is er naast God niets, voor God is er geen "buiten", alles is voor Hem binnen, zelfs jouw diepste gedachten en gevoelens.

Jezus heeft het in zijn gezegden over karma (onvermijdelijke reacties op al je acties) en de enige manier om de Heerschappij van God binnen te gaan, die Waarheid deelachtig te worden, is om al het karma te ondergaan en zo kwijt te raken zonder nieuw karma erbij te maken.
Dat is alleen mogelijk door een esoterische levenswijze, niet via een exoterische godsdienstbeoefening, je zult met andere woorden op een mystieke manier moeten leren leven en denken, alsof God heel je leven beheerst en jij als (relatief, tijdelijk) subject niet echt (meer) bestaat.

Het aanhangen van een exoterische godsdienst gaat je weinig helpen, het gaat je hooguit wat bescherming geven tegen het aangaan van al te slecht nieuw karma. Maar goed karma houdt je evenzeer weg van de Heerschappij van God, enkel zijn de kettingen die je aan de wereld binden dan van goud in plaats van van ijzer.
De Waarheid is dus niet in 1 bepaalde godsdienst te vinden en al helemaal niet in de exoterische godsdienstvormen.
Je zal moeten leren op een mystieke wijze te leven en denken en of je dat nu via het boeddhisme, de Kabbalah, het soefisme, de yoga of het mystieke christendom doet maakt niet zoveel uit, als het systeem maar doet wat het doen moet.

Maar goed, dit is het forum van een exoterische godsdienstvorm, dus ik verwacht niet dat men zal begrijpen wat ik hier wil zeggen.
Ook mensen die een exoterische godsdienstvorm beoefenen hebben uiteraard een innerlijk leven. Maar in dit innerlijke leven doen ze niet of nauwelijks aan de benodigde esoterische be-oefening, ze blijven daardoor voorlopig gevangen in de tweedeling tussen het eigen (tijdelijke) subject en de objectieve wereld en pakken die schijnbare, tijdelijke tweedeling niet effectief aan.

[Johan100]

Veel gelovigen zijn bang voor postmoderne begrippen als "dit is mijn waarheid" en "dat is jouw waarheid". Volgens hen kunnen er niet twee dingen tegelijk waar zijn. Er is maar één waarheid.

Zonder het op te willen nemen voor die postmoderne idee, dient zich hier toch een probleem aan hoor.

Laten we aannemen dat er maar één waarheid is. En dat er maar twee verhoudingen zijn tot die waarheid: iemand kan overeenkomstig die waarheid spreken of iemand kan niet overeenkomstig die waarheid spreken.
Korter gezegd: iemand kan het goed of fout hebben.

Dan is het probleem natuurlijk: wie bepaalt nu uiteindelijk wat goed is en wat fout. Wie bepaalt nu uiteindelijk wat waar is en wat niet waar.
Want voor beide overtuigingen zijn grote groepen aanhangers te vinden.
Een grote groep zegt: de waarheid is dat God bestaat. Dus als ik zeg dat God bestaat heb ik het goed en een ander die dit niet zegt heeft het fout.
Een andere grote groep zegt: de waarheid is dat God niet bestaat. Dus als ik zeg dat God niet bestaat dan heb ik het goed en een andere die dit niet zegt heeft het fout.

Uiteraard kan er maar één waarheid zijn. Er kan maar één ding tegelijk waar zijn. Het kan niet 10 graden zijn en tegelijkertijd op dezelfde locatie 20 graden.
Jouw redenering die hier volgt zegt niets over het feit dat er maar één waarheid is of niet.
Het is altijd ja of nee en niet beide tegelijk. Dan heb ik toch een paar vragen.

1.Dus wat is het probleem nu wat zich aandient?
2.Waarom noem je het topic-titel Er is maar één waarheid - maar welke? en vraag je in je tweede bijdrage vervolgens Is er wel één waarheid?

[Mullog]

Ik de filosofische (?) discussie niet verstoren (maar doe dat misschien wel met deze opmerking).

In de fysica is het inmiddels gemeengoed dat er niet één eenduidige waarheid is. De relativiteits-theorie bepaald dat klokken verschillende tijden aangeven voor reizigers die ten opzichte van elkaar bewegen. Deeltjes kunnen op meerdere plaatsen tegelijk zijn. En het onzekerheidsprincipe van Heisenberg bepaalt dat je van bepaalde grootheden niet beide waarden tegelijk kunt kennen (bijvoorbeeld plaats en impuls of energie en tijd).

Als dat dan al zo is in de fysica, waarom zou er op esoterisch, exoterisch, religieus, of hoe je het ook wilt noemen (geestelijk niveau?), wel één waarheid zijn?

[Mortlach]

Inderdaad. Een mooi voorbeeld is het dubbele-spleetexperiment wat de dubbele natuur van fotonen aangeeft (zowel golf als deeltje).

Maar niet alleen dat, het toon ook aan dat individuele deeltjes door beide spleten tegelijkertijd kunnen passeren. Het is dus echt niet altijd A of B.

https://en.wikipedia.org/wiki/Double-slit_experiment

[mona]

Heeft de waarheid altijd maar één kant, of heeft zij meerdere kanten?

Altijd zie je in Gods woord de twee sporen die bij elkaar moeten blijven:

uitverkiezing en eigen verantwoordelijkheid: allebei waarheid
wet en evangelie: allebei waarheid
zonde doen en heilig zijn: allebei waarheid.
zelf moeten volharden tot het einde, en toch niet uit Zijn hand kunnen vallen: allebei waarheid.
En toch zijn zij niet van elkaar los te maken, want het is één waarheid.

[gravo]

Uiteraard kan er maar één waarheid zijn. Er kan maar één ding tegelijk waar zijn. Het kan niet 10 graden zijn en tegelijkertijd op dezelfde locatie 20 graden.
Jouw redenering die hier volgt zegt niets over het feit dat er maar één waarheid is of niet.
Het is altijd ja of nee en niet beide tegelijk. Dan heb ik toch een paar vragen.

1.Dus wat is het probleem nu wat zich aandient?
2.Waarom noem je het topic-titel Er is maar één waarheid - maar welke? en vraag je in je tweede bijdrage vervolgens Is er wel één waarheid?

Ik denk dat ik het probleem misschien niet helder genoeg heb benoemd.
Laat ik het met een voorbeeld duidelijk maken:

Ongetwijfeld is er één waarheid omtrent de aanwezigheid van een verre planeet die wij ergens op een plek in het heelal vermoeden, maar die we om wat voor reden dan ook maar niet kunnen waarnemen. Laten we die planeet X noemen.
Ik hoef niet te twijfelen over de vraag of er ten aanzien van die planeet maar één waarheid is.
Immers, als die planeet X niet bestaat, dan is dát de waarheid.
Als die planeet X wel bestaat, dan is dát de waarheid.

Maar, we weten het niet. Er is één waarheid over planeet X, maar wélke waarheid dan? (topic-titel) Dat ie bestaat of dat ie niet bestaat?

Er kunnen zich nu twee groepen ontwikkelen.
Een groep die er van overtuigd is dat de planeet X wel bestaat.
En een groep die er van overtuigd is dat planeet X niet bestaat.

Dat zijn allemaal aannames. Er is niets aangetoond. Alles is wat dat betreft een vermoeden, een overtuiging, een geloof.

Het kan op den duur zelfs zo ver gaan dat er groepen zijn die de planeet X allerlei eigenschappen gaan geven:
Hij is zwart, daarom zien we hem niet.
Nee, hij is wit, hij valt weg tegen de achtergrond van de ster waar hij omheen draait.
Nee, hij is groen. Blauw. Geel. Hij is groot, klein, rond, grillig, vlak.....
Welnee, die planeet X bestaat helemaal niet, we zien hem immers niet.
Ja maar, dat zegt toch op zichzelf niets, want... enzovoorts.
Als je maar lang genoeg doorpraat ontstaan steeds meer suggesties, mogelijkheden en voorstellingen.
Er kunnen complete beschrijvingen ontstaan, die worden opgeroepen door zoveel over planeet X te praten, te denken en te debatteren.

In principe is dat allemaal mogelijk, omdat er geen onomstotelijk gegeven is over planeet X. Je kunt er alleen maar in je verbeelding over spreken. En dan krijgt de verbeelding vaak de vrije loop.

Het sterkste argument is nog om te rade te gaan bij dat vermoeden. Waarom vermoeden we eigenlijk dat er een planeet X zou kunnen zijn? Wie is daarmee begonnen? Wie heeft het daar het eerst over gehad? Was er in een ver verleden dan misschien toch een aanwijzing? Er moet toch ooit iets door iemand gezien zijn, gehoord zijn. Er wordt al zo lang over verteld. Langzamerhand begint de gedachte post te vatten dat er wel iets moet zijn. Het houdt hele generaties al bezig. Het is fascinerend. We zouden ook graag willen dat die planeet X echt bestond. En waarom ook niet...hele groepen mensen denken dat die planeet X bestaat.

Je snapt het...vul voor planeet X geloofswaarheden in, zoals God en je begrijpt waarom ik wel mee kan gaan met de idee dat er één waarheid is, maar dat lang niet duidelijk is welke geloofsvoorstellingen over God echt in overeenstemming zijn met die éne waarheid.
Want ook over God worden al heel lang heel veel verschillende dingen gezegd. En dat blijkt uit de talloos veel godsdienstige stromingen en denominaties die heel verschillend over God spreken. En eigenlijk ook wel uit de vele godsdiensten die van alles zeggen over God.
Niemand heeft ooit God gezien...en toch wordt er al eeuwenlang van alles en nog wat over Hem vermoed, gezegd en geloofd. Wat sluit nu het dichts aan bij de éne waarheid omtrent God? Wie gaat daar uitsluitsel over geven?

Hopelijk is nu ook duidelijk wat ik bedoel met mijn opmerking dat geloven ook betekent dat je een eigen geloofsinhoud maakt (die heel anders kan zijn dan die van andere mensen).
Omdat we God niet hebben gezien, gaan we hem beschrijven op grond van...ja, op grond waarvan eigenlijk? Zijn het puur onze eigen voorstellingen die we dan gaan gebruiken? Maar hebben we eigenlijk andere middelen dan onze eigen vermoedens, woorden en gedachten om iets over God te zeggen? En hoe betrouwbaar zijn die? Als iedereen iets anders zegt, hoe maken we dan de juiste keuze?

We weten het niet. (zie ook mijn onderschrift)

gravo

[Mullog]

Uiteraard kan er maar één waarheid zijn. Er kan maar één ding tegelijk waar zijn. Het kan niet 10 graden zijn en tegelijkertijd op dezelfde locatie 20 graden.

Dit is niet correct. Er zijn drie algemeen gebruikte temperatuurschalen. Celsius, Fahrenheit en Kelvin. De temperatuur kan dus wel degelijk een andere waarde hebben op dezelfde locatie, afhankelijk van de schaal die je gebruikt.

Daarmee is er een waarheid die afhankelijk is van de context waarin iemand vindt dat hij of zij zich bevindt. Je kunt dan stellen dat de temperatuur absoluut gezien voor iedereen hetzelfde is, waar je op zich gelijk in hebt, maar die onderliggende waarde is niet te definiëren tenzij iedereen overeenkomt dat we maar één temperatuurschaal hanteren.

Dat laatste lijkt mij, als ik de discussies op dit en vergelijkbare forums zie, over welk religieus of geestelijk onderwerp dan ook, volstrekt onmogelijk.

[Johan100]

Ja hé hé, als het ergens 37,8 graden Celsius is is het ook 100 Fahrenheit
de waarde die we er aan geven is dan anders, maar het blijft even koud of warm
gevoelstemperatuur kan ook variëren
maar de absolute temperatuur kan niet op exact hetzelfde moment op exact dezelfde tijd anders zijn.


@ Gravo, dank voor je uitgebreide reactie, ik ken die gedachtegang. Zoiets kan zich binnen je gedachten laten we zeggen binnen fracties van seconde passeren/afspelen, maar het op papier zetten is weer wat anders. Dat heb je goed gedaan.
Ik heb zelf geen tijd nu uitgebreid te reageren, maar kon het niet laten even op mullog te reageren.

[Mullog]

Ja hé hé, als het ergens 37,8 graden Celsius is is het ook 100 Fahrenheit
de waarde die we er aan geven is dan anders, maar het blijft even koud of warm
gevoelstemperatuur kan ook variëren
maar de absolute temperatuur kan niet op exact hetzelfde moment op exact dezelfde tijd anders zijn.

Zie je de parallel niet?

Er is een notie dat er een gemeenschappelijkheid is (namelijk temperatuur), een kwalitatief gegeven. Als je daar een kwantitatief gegeven van wilt maken moet je een keuze maken voor een temperatuurschaal. en dan krijg je wat hieronder staat (vrij naar Gravo)

Je snapt het...vul voor "gevoelstemperatuur" geloofswaarheden in en voor "temperatuurschaal" geloofdvoorstellingen (of andersom), zoals God en je begrijpt waarom ik niet mee kan gaan met de idee dat er één waarheid is, omdat niet duidelijk is welke geloofsvoorstellingen over God iemand als uitgangspunt neemt.

Kortom, in extenso heeft of creëert iedereen zijn eigen waarheid.

[Johan100]

Datgene wat wij fantaseren en redeneren en creëren enz. zegt niets over de absolute allesomvattende waarheid. Dat kan maar één waarheid en werkelijkheid zijn. Als je met absolute zekerheid/waarheid zegt dat er geen absolute waarheid bestaat, haal je daarmee je tegelijk al je eigen stelling onderuit, omdat dat dan jouw absolute waarheid is. Dus je kunt niet op een logische manier tegen een absolute waarheid redeneren. En bijvoorbeeld schijnbare tegenstrijdigheden en ook dat je dingen op meerdere manieren kunt interpreteren doet hier niets van af. Dan zijn we toch al een heel eind?